Exo : ยัยจอมวุ่นพิชิตหัวใจนายแวมไพร์ Kai x You

ในห้องสีดำเต็มไปด้วยวังวลแห่งความเจ็บเจ็บปวดมีเพียงประสีขาวตรงหน้าหนึ่งบาน
ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูประตูได้เปิดฉันพบกับแสงสีขาวสว่างมากฉันมองไม่เห็นอะไรเลย
ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปในแสงสีขาวพบว่าที่พื้นเป็นสีแดงฉานราวกับเลือดมนุษย์เพิ่มขึ้น
เรื่อยมองยืนหยุดนิ่งด้วยความตกใจฉันมองไปรอบๆเพื่อหาทางออกแต่กับไม่พบห้องที่เคย
ขาวสว่างตอนนี้กับกลายเป็นสีแดงสดฉันยกมือขึ้นมาเพื่อจะเช็ดเหงื่อตัวเองกับพบว่าชุดสีขาว
ที่สวมใส่และมือเรียวเปื่อนไปด้วยเลือด
             กรี๊ด......ฉันสะดุงลืมตาขึ้นมาแล้วถอนหายใจฝันไปนี้นาทำไมฝันแบบนี้นะมันหมายความหมายความ
ไงฝันแบบนี้ทำไมมันสว่างแบบนี้นะท้องฟ้าสีแดงฝนจะตกหรอแล้วฉันมานอนตรงนี้ได้ไง
ฉันลุกขึ้นมา
              " เอ๊ะ...ที่นี้ที่ไหนแล้วฉันมาที่นี้ได้ไง..ฉันต้องนอนอยู่ในห้องนอนฉันสิ "
ฉันมองไปรอบๆ ท้องฟ้าสีแดงฉาน ต้นไม้สีม่วง สวนกุหลาบดำ ทุกอย่างดูแปลกตา
ไปหมดราวกับความฝัน ฉันหยิกยกมือขึ้นมาหยิกแก้มตัวเอง
               " โอ๊ยย.. เจ็บเป็นบ้าเลยแหะ...นี้ไม่ใช่ความฝันแล้วนี้ "
ฉันรีบเดินไปประตูบานหนึ่งเพื่อจะขอความช่วยเหลือฉันเปิดประตูบานใหญ่แล้วก้าวขาเข้าไป
ในคฤหาสน์ดูมืดมิดแต่สวยหรูมากราวกับราชวังในสมัยโบราญฉันเดินลงบันใดเรื่อยๆและเห็น
ผู้ชายทั้ง 6 คนกำลังนั่งทานอาหารที่มีกลิ่นคราวเลือดพวกเขาเป็นใครกันนะสายตา
ทั้ง 6 คนมองมาที่ฉันด้วยสายตาเย็นชาราวกับน้ำแข็งและมีผู้ชายคนหนึ่งลุกจากโต๊ะอาหาร
ภายในพริบตาเดียวเขาได้มายืนอยู่ข้างกายฉันแล้ว
               " เธอเป็นมนุษย์นี้ มาที่นี้ได้ยังไง "
               " คื..อ...ฉันไม่รู้ "
ฉันตอบผู้ชาย ผิวขาว ตัวเย็น ปากแดง ด้วยความหวาดกลัวฉันยืนตัวสั่นเพราะฉันกำลังพูดคุยกับ
ผู้ชายที่ไม่ใช่มนุษย์
               " เธอชื่ออะไรสาวน้อย..ทำไมหน้าซีดล่ะครับ "
               " ชื่..อไอ..ซ์ " (ใส่ชื่อตัวเองนะค่ะ)
หลังที่ฉันตอบด้วยความหวาดกลัวหลังจากที่ฉันตอบผู้ชายร่างสูงฉันก็หมดสติไปร่างสูง
ได้รับฉันไว้ในอ้อมแขนราวกับตัวฉันกำลังรอยได้ฉันสัมผัสได้ถึงความเย็นในตัวของผู้ชาย
ที่กำลังอุ้มฉัน เพียงไม่นานฉันก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ
 
ผ่านไปสองชั่วโมง...
 
ฉันลืมตาแล้วพบผู้ชายร่างสูงห้าคนกำลังจ้องมองฉันเหมือนกับของกินอย่างงั้นแหละฉัน
ไม่รู้ตัวเองว่าจะทำยังไงและจะพูดยังพวกเขาไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นแวมไพร์ที่กินเลือดมนุษย์
อย่างฉันไงล่ะผู้ชายที่อุ้มฉันก็เอ่ยปากถามฉันอีกครั้ง
               " เธอหน่ะไอซ์ใช่มั๊ย มาที่นี้ได้ยังไงใครส่งเธอมา "
ร่างสูงถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยความเย็นชา
               " คื..อฉันไม่รู้ว่..าฉันนม..าที่นี้ได้ยังไง..ฉันลืมตาขึ้นมาก็มา..อยู่ที่นี้แล้..ว "
               " กลัวพวกเราหรือไงถึงได้พูดติดๆขัดๆ "
               " ยังไงพว..กคุณก็ไม่ใช่มนุษย์ "
               " อืมก็จริงแล้ว... "
ก่อนที่ร่างสูงจะพูดจบก็มีผู้ชายลึกลับปรากฎตัวขึ้น และเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับกล่อง
ใบเล็กๆหนึ่งคล้ายกับกล่องที่คุณแม่กับคุณพ่อเคยให้ฉันไว้ข้างในเป็นเพียงแหวนทองคำขาว
ธรรมดาเท่านั้นแต่ทำไมมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ
               " เธอคือผู้ถูกเลือกให้เป็นเจ้าสาวของ ไค อาโร  "
               " ฉั..นหรอค่ะ ไม่จริงหน้าคุณกำลังพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ "
               " ไม่ต้องห่วงพ่อแม่ของเธอต่อจากนี้เธอจะต้องอยู่ที่นี้แล้วสวมในกล่องซะ "
               " ไม่จริงคุณโกหกฉัน..ฉันจะกับบ้าน " 
               " พรุ่งนี้จะเป็นงานเลี้ยงตอนรับเธอเตรียมตัวไว้ล่ะ "
               " นี้คุณค่ะ..ฟังฉันอยู่หรือป่าวค่ะ "
หลังจากที่ผู้ชายลึกลับพูดจบก็เดินออกจากห้องไปแต่ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าพวกเขาออกจากห้องไป
ตอนไหนกันเป็นแวพไพร์ดีจริงๆ
เลยนะไปมารวดจนฉันไม่ทันสังเกตแต่ชายลึกลับที่พูดกับฉันเขาเป็นใครมาบอกว่า
ฉันเป็นเจ้าสาวผู้ถูกเลือกคือใครกันนะ