รวม NC By.momyoda {ฟิคเรียล/ฟิคสั้น}

-

เขียนโดย momyoda

วันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.56 น.

  3 chapter
  0 วิจารณ์
  6,332 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 16.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) NC realfic

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
NC Realfic chanbaek 18+
 
 
       “อึก…อื้อ…” เสียงครางหวานในลำคอเมื่อถูกจู่โจมจูบแบบไม่ทันตั้งตัว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วตอนนี้ร่างกายของแบคฮยอนเปลือยเปล่าต่อหน้าร่างสูงที่ยืดตัวขึ้นเพื่อถอดเสื้อตัวเองออก
 
            แรงโถมทาบทับลงมาอีกครั้งพร้อมกับจูบร้อนแรงที่อีกคนส่งมาให้ตอนนี้จะต้านทานอะไรก็ไม่ได้แล้วเพราะถ้าได้ เมื่อกี๊เขาคงไม่เสร็จไปรอบนึงในห้องน้ำจากการเล้าโลมของชานยอลหรอก
 
            “ดะ…เดี๋ยว” มือบางดันแผงอกของอีกคนเบาๆ
 
            “หืม?”
 
            “ไปปิดม่าน” บุ้ยใบ้ใบหน้าไปทางม่านสีน้ำตาลผืนใหญ่ของห้องพัก ชานยอลหัวเราะในลำคอเบาๆแต่ก็ยอมทำตามที่แบคฮยอนบอก ห้องนอนขนาดไม่ใหญ่มากจากที่มีแสงสว่างส่องเข้ามาตอนนี้ก็ทึบลงกว่าเดิมแม้ว่าจะยังมีแสงบ้างแต่ก็ไม่มากจนเกินอายแล้ว
 
            แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอคนตัวสูงที่คลอเคลียอยู่ที่ซอกคอขาวแม้ว่าอยากจะทำรอยมากแค่ไหนแต่บริเวณนี้ก็เป็นที่ต้องห้ามในการทำรักทุกๆครั้งด้วยหน้าที่การงาน
 
            ทั้งสองคนเป็นไอดอลมันคงไม่ดีนักถ้ามีรอยแปลกปลอมแทรกแซงอยู่บนร่างกายขนาดยุงหรือมดก็ยังไม่มีสิทธิ์กัดที่คอเลย ไม่ใช่แค่แบคฮยอนหรอกทุกคนในวงนั่นแหละ!
 
            เสียงริมฝีปากของทั้งคู่ดังเฉอะแฉะไปทั่วทั้งห้องทั้งร่างกายที่เริ่มบทเบียดเข้าหากันแขนเล็กก็ยังคงคล้องอยู่ที่ลำคอของอีกฝ่ายในขณะที่มือหนาของชานยอลก็ลูบไล้ไปทั่ว
 
            “ผอมเกินไปละนะเมื่อไหร่จะกลับมาเต็มไม้เต็มมือเหมือนเดิม” พูดพร้อมคลอเคลียไปมาที่ไหปลาร้าสวย
 
            “แบบนี้แหล่ะดีแล้ว” แบคฮยอนก็ไม่เห็นว่าที่ผอมลงแบบนี้มันจะไม่ดีตรงไหน หาเสื้อผ้าใส่ง่ายจะตาย
 
            “แต่แฟนๆเป็นห่วงไม่รู้หรอ?”
 
            “รู้…แต่พวกเขาคงเข้าใจแหล่ะ”
 
            “อื้อ…”
 
            “นี่อย่ามัวแต่พูดจะทำอะไรก็ทำเดี๋ยวต้องไปซ้อมอีกนะ” คำพูดเร่งเร้าของแบคฮยอนทำให้ชานยอลขำออกมาตอนแรกก็ห้ามอ่ะนะ สงสัยไฟจะจุดติดแล้ว
 
            “ฮ่ะ! อ๊ะ” เม็ดทับทิมสีหวานถูกปากอิ่มครอบครองทั้งขบทั้งเม้มจนแข็งขึ้นเป็นไต ร่างกายผอมบางของแบคฮยอนได้แต่บิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน
 
            ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะอีกแค่ชั่วโมงเดียวก็ต้องไปสถานที่แสดงคอนเสริต์แล้วและถ้าจะให้ทั้งคู่หยุดบอกเลยว่าตอนนี้น่ะยาก
 
            อีกอย่างเพราะว่าชานยอลกับแบคฮยอนจะได้นอนด้วยกันแค่คืนนี้คืนเดียวเพราะหลังจบคอนฯพรุ่งนี้แบคฮยอนก็ต้องเดินทางกลับเกาหลีเลย เรียกได้ว่าถ้ามีโอกาสก็ไม่อยากปล่อยไว้
 
            และถ้าถามว่าทำคืนนี้ไม่ได้หรอ มันก็ได้นะแต่ไม่ทำจะดีกว่าเพราะพรุ่งนี้คอนฯแล้วเก็บแรงไว้ดีกว่า
 
            ร่างสองร่างเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้ากันเล็บยาวจิกเบาๆที่ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของชานยอลจะจิกแรงก็ไม่ได้เพราะหมอนี่ต้องใส่เสื้อกล้ามขึ้นแสดงดูเหมือนว่าอะไรมันจะไม่เป็นใจเลยซักอย่างนะคู่ของเขาก็ไม่ใช่คู่นุ่มนวลเหมือนคู่อื่นด้วยสิต้องระวังไม่ให้มีร่องรอยหลงเหลือให้เป็นที่จับตามองเด็ดขาด
 
            “อืมส์…” เสียงทุ้มครางอย่างถูกใจกับร่างกายสวยงามตรงหน้า แบคฮยอนหนีบขาเข้าหากันเมื่อร่างกายของร่างสูงเริ่มลดต่ำลงไปเรื่อยๆและมือหนาก็เข้ากอบกุมแกนกายเล็กแล้วเรียบร้อย
 
            ชานยอลดันขาของแบคฮยอนให้แยกออกเพื่อที่จะได้ทำอะไรให้ถนัดขึ้น มือหนาขยับขึ้นลงตามความยาวความเสียวซ่านที่ได้รับทำเอาคนถูกกระทำได้แต่กัดปากระงับอารมณ์ผ้าปูที่นอนที่เคยเรียบตึงบัดนี้ยับยู่ยี่ไม่เป็นทรงเดิมแล้ว
 
            เมื่อปลุกปั่นแกนกายเล็กขึ้นแล้วตัวเองก็ดันตัวขึ้นมาป้อนจูบให้แบคฮยอนอีกครั้ง แขนยาวเอื้อมไปดึงกระเป๋าของตัวเองที่วางอยู่อีกฟากของเตียงมาเพื่อหยิบของบางอย่าง
 
            “อ๊ะ! ชานยอล” เมื่อความเย็นปะทะเข้ากับผิวที่ช่องทางด้านหลังก็สะดุ้งตกใจทันที
 
            ไม่บ่อยนักที่คู่นี้จะใช้เจลเป็นตัวช่วย
 
            “ไม่มีเวลาแล้วต้องใช้ตัวช่วยหน่อยนะ” พูดจบก็ละเลงเจลอีกสองสามทีและสอดนิ้วแรกเข้าไป
 
            “ซี๊ด…อย่าจิกแขน” ชานยอลร้องบอกเมื่อแบคฮยอนจิกลงที่แขนขวาเขาอย่างแรง เป็นรอยแล้วมั้งเนี่ย
 
            “อื้อ…มันเสียว”
 
            “นิ้วเดียวเองนะ” ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาทพร้อมยักคิ้วให้
 
            เพี๊ยะ!
 
            “เร็วๆ!”
 
            “รีบ?”
           
            “ชานยอล!...อ๊า!!!” นิ้วที่เพิ่งเข้าไปได้แค่นิ้วเดียวถูกดึงออกมาอย่างรวดเร็วจนแบคฮยอนสะดุ้งกายส่งเสียงร้อง
 
            ชานยอลใช้เจลทาไปที่แกนกายของตัวเองแล้วดันตัวเข้าแทรกกลางกายเล็กและ…
 
            “อ๊า!!! มันเจ็บ!” ชานยอลดันกายเข้าทีเดียวที่ช่องทางด้านหลังของร่างบางทีเดียวจนสุดและก็ได้ฝ่ามือเรียวบางนั่นฟาดมาที่หน้าอกอย่างแรงจนชานยอลเบ้หน้า
 
            กายสูงเริ่มขยับตามจังหวะที่ตนเป็นคนควบคุมจับเอาขาเรียวที่ตกอยู่ขึ้นมาเกี่ยวไว้ที่เอวแล้วโน้มตัวลงไปป้อนจูบแสนเร่าร้อนจนแบคฮยอนหายใจไม่ทันไหนจะจังหวะรักที่กระแทกกระทั้นเข้ามาอีก
 
            “อ๊ะ…อ๊ะ….อ๊า!”
 
            “ฮืมส์…” ผละออกจากกลีบปากแล้วมาสนใจที่ติ่งไตสีชมพูทั้งสองข้าง ปากและมือทำงานกันอย่างดีไม่มีบกพร่อง
 
            “บะ…อะ…เบาๆหน่อย อึก…” แบคฮยอนครางไม่ได้ศัพท์พูดออกมาไม่เป็นคำเพราะอีกคนเพียรส่งแรงมามากมายเหลือเกิน
 
            ช่วงกายบางสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่านชานยอลไม่ยอมให้ให้เขาได้หายใจบ้างเลย จูบเหมือนดูดวิญญาณมือก็เอาแต่ฟ่อนเฟ้นไปมาที่หน้าอกและบั้นท้ายไหนจะส่วนนั้นที่กระแทกเข้าออกอีก
 
            ถ้าแบคฮยอนล้มกลางเวทีเพราะหมดแรงขึ้นมาใครจะรับผิดชอบบบบ T[]T
 
            “ฮืม…ใกล้แล้ว” ชานยอลครางบอกเมื่อช่องทางของแบคฮยอนตอดรัดจนแทบจะปลดปล่อย เอวสอบยังกระทั้นไม่หยดแข่งกับแรงตอดรัดของอีกคน
 
            แบคฮยอนเชิดหน้าครางอย่างสุขสมเมื่อส่วนหัวกระทบเข้ากับจุดกระสันหลายๆครั้งและเขาเองก็ใกล้จะแตะขอบสวรรค์แล้วเช่นกัน…
 
 
            ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
 
            “ฮยอง…ไปซ้อมกันเถอะ เมเนฮยองให้ผมมาตาม” เสียงเคาะประตูและตามมาด้วยเสียงของมักเน่อย่างเซฮุนดังขึ้น
 
            “อื้อ!” มือหนาปิดปากของคนที่กำลังครางเกรงว่าเสียงจะหลุดลอดออกไปนอนห้อง
 
            “เออๆขอสิบนาที” ชานยอลตะโกนบอกไปพอแน่ใจว่ามักเน่เดินออกไปจากบริเวณหน้าห้องแล้วก็เริ่มสานต่อภารกิจรักทันทีขืนช้ากว่านี้โดนด่าแน่
 
            “อื้อ…ระ…แรงไป อ๊ะ อ๊ะ ชาน…” มือบางดันที่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของอีกคนเพราะคราวนี้ชานยอลกระแทกมาไม่ยั้งเลย
 
            ฮือออ เขายังอยากเดินได้อย่างคนปกตินะ T^T
 
            “ต้องรีบแล้ว อ่าห์…” ใช่ต้องรีบแล้วมีเวลาแค่สิบนาทีเท่านั้น
 
            แบคฮยอนจำต้องหยัดกายรับแรงกระแทกแสนหนักหน่วงนั่นอย่างเสียไม่ได้ มือบางคว้าคออีกคนลงมาจูบชานยอลก็ไม่ปฏิเสธป้อนจูบให้อย่างที่ชอบ
 
            “ฮ่ะ…อ๊ะ…อ๊ะ………อ๊า!!!” หยัดกายขมิบช่องทางรักรับหยาดน้ำที่พวยพุ่งเข้ามาในร่างกาย
 
            ชานยอลกระแทกกายอีกสองสามครั้งหลังจากปลดปล่อยจนหมดแล้วถอนกายออกมา
 
            “แฮ่ก…พาไปห้องน้ำเลย” คนที่นอนหอบอยู่เอ่ยบอกเพราะตอนนี้แบคฮยอนไม่มีแรงลุกแล้ว อยากจะร้องไห้ต้องโดนแซวแน่ๆถ้าเมมเบอร์เห็นเขามีท่าทางหมดแรงแบบนี้
 
            กลับไปเม้นให้ด้วยนะคะ :
 
           
 
 
 
           
 
           
 
           

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา