รวม NC By.momyoda {ฟิคหลัก}

 

 

Special NC ตอนSuperman chanyeol

 

 

 

 

 

 

จุ๊บ!

 

 

 

 

“เก่งมากเลยป๊า นอนพักไปก่อนนะ……เดี๋ยวลูกหลับแล้วเค้ากลับมาให้รางวัล” หอมแก้มคนรักไปฟอดใหญ่ส่งท้ายก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปปล่อยให้คุณพ่อคนเก่งนอนแผ่หราอยู่บนเตียงเช่นเดิม

 

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปากหลังเสียงประตูห้องปิดลง ใช่แล้ว…ชานยอลยังไม่หลับสนิทดีนักตอนแรกว่าจะนอนเลยโดยที่ไม่รอภรรยาแต่ประโยคเมื่อครู่ที่ได้ยินมันทำให้ความเหนื่อยที่มีมาสองวันเต็มๆจางหายไปบ้างแม้จะไม่ทั้งหมด เขาไม่แน่ใจว่าแบคฮยอนรู้หรือเปล่าว่าเขาไม่ได้หลับสนิทเพียงแค่เคลิ้มๆเท่านั้น

 

ชานยอลไม่ได้ใจจดใจจ่อรอรางวัลที่คนรักบอกแม้จะรู้ว่าสิ่งที่ว่าคืออะไร โอเคยอมรับก็ได้ว่าคิดถึงร่างกายนุ่มนิ่มของแบคฮยอนแล้วก็ยอมรับว่าตัวเองต้องการอยู่มาก มันก็ช่วยไม่ได้เพราะร่างกายของแบคฮยอนเรียกร้องให้เข้าไปฟัดไปนัวเนียอยู่ได้ตลอดเวลา มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่ทั้งคู่แสดงความรักต่อกันแบบนี้

 

ลูกสามแล้วยังไง…อายุเข้าวัยกลางคนแล้วยังไง ตราบใดที่เขายังฟิตและมีแรงชานยอลก็สามารถทำให้เมียสุดที่รักร้องครางได้เหมือนเดิมก็แล้วกัน

 

 

 

กลิ่นหอมอ่อนๆจากครีมอาบน้ำลอยมาแตะจมูกบวกกับความเย็นที่ได้รับบริเวณผิวแก้มเปลือกตาสีอ่อนค่อยๆหรี่เปิดขึ้นจนเมื่อเห็นดวงตากลมโตทั้งสองข้าง รอยยิ้มหวานจากคนตรงหน้าทำเอาคนที่เพิ่งตื่นจากการงีบยิ้มตาม

 

ใบหน้าหล่อเอียงปรับองศาให้ปลายจมูกเย็นๆของคนรักจรดลงอย่างตามใจ ริมฝีปากบางไล่จูบลากมาตั้งแต่ใบหูจนถึงอวัยวะเดียวกันอดไม่ได้ที่จะเผยองับเอากลีบปากบางจนได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆของคนขี้ยั่ว

 

“ลูกหลับแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มถามทั้งที่จมูกของทั้งคู่ยังคลอเคลียกันอยู่

 

“ฮะ”

 

นานแล้วที่ไม่ได้ยินคำพูดน่ารักๆแบบนี้ ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาแบคฮยอนพูดจาไม่เพราะกับสามีแต่ว่าตั้งแต่เปลี่ยนสรรพนามเรียกกันจากคุณกับผมเป็นเค้ากับตัวเอง แบคฮยอนก็ไม่ค่อยขานรับหรือตอบคำถามที่ลงท้ายด้วย ‘ฮะ’ เลย มากสุดก็แค่น้ำเสียงหวานที่แสนอ่อนโยนเท่านั้น พอมาได้ฟังแบบนี้หัวใจของปาร์คชานยอลก็เต้นตุ้บๆเลยล่ะ

 

“คิดถึง”

 

“คิดถึงเหมือนกัน อยากกอด อยากหอม”

 

“งั้นคืนนี้ก็ชดเชยสิ”

 

“ได้เหรอ ไม่เหนื่อยหรือไง”

 

“เหนื่อยแค่ไหนถ้าได้ฟัดเมียย่อมได้อยู่แล้ว”

 

“ป๊าชานยอลคนหื่น”

 

“ไม่หื่นจะได้ลูกสามเหรอครับเมีย”

 

“บ้า”

 

“รัก”

 

 

 

 

 

 

>////<

 

 

ตายๆๆๆๆ นี่แบคฮยอนจะตายเพราะคำพูดหวานๆของสามีไหมเนี่ย

 

 

“ไหนคิดถึงแค่ไหนบอกสิ” ยกร่างเล็กของภรรยาที่กึ่งนอนกึ่งนั่งขึ้นมาวางทับร่างของตัวเองไว้ มือหนาลูบไล้ปัดผ่านผิวเนียนผ่านเนื้อผ้าบางเบา แบคฮยอนนี่ร้ายกาจไม่เบาเลยนะถึงได้จงใจสวมแค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขากับกางเกงชั้นในตัวจิ๋วแบบนี้

 

ถ้าไม่ติดว่าเขาทำหมันแล้วล่ะก็ แบคฮยอนได้ตั้งท้องที่สามของลูกคนที่สี่แน่บอกเลย!

 

 

 

“อื้มมม” เสียงครางหวิวในลำคอกับสัมผัสวาบหวิวที่ลากผ่านสะโพกนุ่มนิ่มไหนจะเสียงหอบหายใจของคนด้านล่างเรียกอารมณ์ดิบในกายเล็กได้อย่างง่ายดาย

 

มันก็สักพักแล้วที่ชานยอลและแบคฮยอนไม่ได้มีอะไรกัน ไม่ได้เบื่อหรืออะไรเพียงแต่ช่วงที่ผ่านมาชานซองป่วยจนแบคฮยอนแทบไม่ได้นอนหลังจากนั้นชานยอลก็กลับบ้านค่อนข้างดึกเพราะงานที่เข้ามาหลังจากเซ็นสัญญากับลูกค้ารายใหม่ถ้านับดูก็เดือนเศษๆได้แล้วล่ะ

 

แบคฮยอนหยอกล้อกับสามีด้วยริมฝีปากกับอวัยวะเดียวกันของอีกฝ่ายเสียงดูดดึงแลกน้ำหวานดังแฉะไปทั่วนิ้วเรียวกรีดกรายปลุกอารมณ์ในกายของสามีแค่นั้นยังไม่พอร่างกายนุ่มนิ่มก็เอาแต่ขยับไปมาอยู่ไม่สุขจนชานยอลทนไม่ไหว

 

“ซนกว่าลูกก็แม่ของลูกนี่แหละ” หยุดยั้งการกระทำของคนด้านบนด้วยการจับมือบางที่กำลังไต่ลงไปที่ขอบกางเกงอีกนิดเดียวก็จะสัมผัสกับตัวตนของเขาอยู่แล้ว

 

“วันนี้อยากทำให้ ให้เค้าทำนะ” จูบปากสามีเบาๆแล้วผละออกมาบอก

 

“มาไม้ไหนเนี่ย”

 

“ก็อยากทำ ที่ผ่านมามีแต่ป๊าทำให้มาตลอดเลย อยากทำเองบ้างป๊าจะได้ไปไหนไม่รอดไง”

 

“ไม่รู้เลยหรือไงว่าแค่ส่งยิ้มมาให้ก็ยอมสยบแทบเท้าแล้ว”

 

“ก็ใครจะไปรู้ ป๊าทำงานเจอใครตั้งมากมายเกิดหลงสาวๆสวยๆขึ้นมาเค้าก็แย่สิ”

 

“เห็นเค้าเป็นผู้ชายยังไง ชานยอลตอนนี้กับชานยอลเมื่อห้าปีก่อนน่ะมันคนละคนกันแล้วนะ”

 

แบคฮยอนขำเบาๆ เขารู้หรอกน่าว่าชานยอลน่ะเปลี่ยนไปแล้ว ที่พูดก็แค่อยากแกล้งเล่นเฉยๆเท่านั้นเอง ทุกวันนี้ชีวิตคู่ของพวกเขามีแต่รอยยิ้มและความสุขทั้งที่ได้รับจากกันและกันและจากลูกๆ ไม่มีความระแวง ไม่มีคำว่าไม่เชื่อใจ ห้าปีที่ผ่านมามันเป็นข้อพิสูจน์แล้วว่าชีวิตคู่ของชานยอลและแบคฮยอนจะไม่มีมือที่สามสี่ห้ามาแทรกได้แน่นอน

 

 

 

“อ่าส์….แบคฮยอน~” เรียกชื่อคนรักเสียงพร่าความนุ่มหยุ่นจากฟันคมที่กำลังขบจุดสีน้ำตาลอ่อนที่แผ่นอกกับความร้อนที่ส่งผ่านจากฝ่ามือเล็กๆที่ลูบคลึงไปมาที่เป้ากางเกงมันเรียกความต้องการของชานยอลให้พุ่งสูงขึ้นไปเท่าตัว

 

เขาลูบกลุ่มผมนุ่มสลับกับไล้แผ่นหลังเนียนของภรรยาเพื่อช่วยสร้างอารมณ์เช่นกัน ลมหายใจร้อนๆเคล้าอยู่กับผิวตั้งแต่แผ่นอกไล่ลงที่หน้าท้องที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อและตอนนี้มือซุกซนของแบคฮยอนก็ดึงทั้งกางเกงนอนและกางเกงในสีเข้มลงไปจนสุดเท้าแล้ว

 

ชานยอลผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังคลานเข่าขึ้นมาเรื่อยๆจนเมื่อใบหน้าหวานหยุดอยู่ตรงที่แกนกายที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์มือเล็กเข้ากอบกุมทักทีอย่างไม่ต้องคิดเสียงซู้ดปากดังขึ้นจากผู้เป็นสามีเมื่อมือเล็กนั่นเริ่มขยับชักรูดไปตามความยาว

 

จุ้บ

 

 

ทักทายด้วยจูบที่ส่วนปลายแล้วอ้าปากใช้ลิ้นเล็กแตะเบาๆจนเมื่อครอบปากลงเรื่อยๆ ในขณะที่ใช้ทั้งปากและฟันครูดและดูดดุนมือเล็กๆก็รูดที่ส่วนโคนไปด้วยเสียงที่ดังขึ้นกับความเสียวซ่านที่ได้รับทำเอาคุณพ่อลูกสามถึงกับนอนตัวเกร็งเลยทีเดียว

 

“อึก…อืมมม”

 

“อ่าส์…ซี๊ดดด….แบคฮยอน”

 

“อึ่ก  อึก…..อื้มมม”

 

ทั้งเสียงริมฝีปากที่เล่นกับแกนกายและเสียงครางที่คละเคล้ากันของทั้งคู่ดังไปทั่วห้องแบคฮยอนยังคงใช้ปากทำให้สามีไม่หยุดหวังจะให้ความสุขสมแรกของชานยอลในค่ำคืนนี้เสร็จด้วยการกระทำของเขา ความคับแน่นและแข็งเกร็งของแกนกายบอกแบคฮยอนว่าอีกไม่นานชานยอลคงจะเสร็จพอรู้แบบนั้นเขาก็ยิ่งใช้ทั้งมือและปากทำงานเร่งขึ้นเรื่อยๆ

 

“แบค…อ่าส์…..ซี๊ดด” ขยุ้มผมของคนรักจนไม่เป็นทรง ร่างสูงชันกายขึ้นนั่งมองหัวกลมๆที่ผงกเข้าออกอยู่กับตัวตนของเขา ยิ้มบางๆพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้เมื่อคนรักเงยหน้าขึ้นสบตาหยาดน้ำใสคลอที่ดวงตาเรียวรีบ่งบอกถึงความต้องการที่มีไม่ต่างกัน

 

สะโพกหนาขยับเข้าออกตอบรับกับปากเล็กที่ยังไม่ละไปจากแกนกายจนเมื่อหัวสมองรู้สึกขาวโพลนเพราะการทำงานร่วมกันของสองสามีภรรยาไม่นานกายของชานยอลเชิดหน้าขึ้นกระตุกกายเช่นเดียวกับแกนกายที่สั่นระริกและไม่นานเขาก็ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาจนเต็มปากคนรัก

 

“อ่าส์!!!!”

“อึ่ก!”

 

 

จ๊วบ    บ๊วบ!

 

ดูดเสียงดังเป็นครั้งสุดท้ายแล้วผละปากออก ริมฝีปากของแบคฮยอนแดงเจ่อและยังคงมีคราบน้ำรักสีขาวขุ่นเลอะอยู่ที่มุมปาก ร่างเล็กถูกสามีดึงขึ้นมานั่งคร่อมที่หน้าขาแล้วบดจูบอย่างรุนแรงสิ่งที่ร่างสูงปลดปล่อยออกมาเมื่อครู่นี้ยังคงทิ้งรสชาติไว้ในปากเล็ก

 

“อื้ออ อึก อื้อออ”

 

“เก่งมาก” เอ่ยชมชิดริมฝีปาก รอยยิ้มหวานผุดขึ้นเมื่อสิ่งที่ตนทำนั้นทำให้สามีมีความสุข

 

 

เกลียวลิ้นร้อนทั้งสองตรงเข้าทักทายอีกครั้งเกี่ยวกระหวัดพันกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร  ใบหน้าของทั้งคู่เอียงปรับองศาให้จูบกันถนัดมากขึ้น แทบจะขาดอากาศหายใจแต่ความคิดถึงและความโหยหามันมีมากกว่าริมฝีปากของทั้งสองจึงไม่ผละออกจากกันเสียที

 

เมื่อการเล้าโลมเรียกอารมณ์ผ่านไปทั้งคู่ก็ไม่ปล่อยให้อารมณ์หยุดอยู่แค่นั้นมือเล็กเริ่มทำงานต่อโดยส่งข้างหนึ่งลงไปกระตุ้นแกนกายของสามีอีกครั้งส่วนอีกข้างก็แหย่เข้าปากสามีจนชานยอลอดไม่ได้ที่จะตามใจ น้ำหวานจากปากของสามีไหลเยิ้มลงตามนิ้วเรียวเล็กทั้งสามจนเป็นที่น่าพอใจก่อนจะดึงกลับออกมาแล้วส่งไปป้ายที่ช่องทางของตัวเองหลังจากที่สามีช่วยถอดชั้นในออกไปให้

 

“อ่า…” เชิดหน้าครางยามที่ส่วนหัวของแกนกายคนด้านล่างเริ่มขยับเข้ามาในช่องทางที่ปิดแน่น

 

ร่างสูงรู้ว่าตอนนี้ภรรยาอยู่ในช่วงที่กำลังลำบากเขาจึงค่อยๆประคองสะโพกมนให้กดลงกับแกนกายทีละนิดอย่างแช่มช้าทั้งที่ตัวเองก็ทนไม่ไหวกับอาการขมิบถี่ที่แบคฮยอนเป็น กรามคมขบกันแน่นจนเมื่อเริ่มทนไม่ไหวเลยกดสะโพกคนรักลงทีเดียวอย่างแรงจนสุด

 

“อ๊ะ อ๊า!!”

 

“ขอโทษนะ แต่ไม่ไหวแล้ว”

 

“อื้อออ”

 

กายเล็กเริ่มขยับขึ้นลงเป็นจังหวะตามการชักนำของสามีเล็บคมจิกลงที่หัวไหล่จนขึ้นรอยยกสะโพกสูงแล้วทิ้งลงแรงๆจนรู้สึกว่าส่วนปลายนั้นเข้าไปลึกทุกครั้งที่ทิ้งกายลง เหงื่อกาฬของทั้งคู่เริ่มไหลซึมออกมาจนผมเผ้าเปียกลู่ไปกับใบหน้าดูเหมือนว่าเพลงรักที่ทั้งคู่ไม่ได้ร่วมกันบรรเลงร่วมกันมานานนับเดือนคงจะระอุไปทั่วทั้งห้องนอนคืนนี้แน่

 

 

“อ๊ะ อ๊า ชา   ชาน ยอล อ๊ะ อ๊ะ ” ครางเสียงหลงยามที่สามีกดสะโพกของตัวเองลงกับแกนกายแข็งขืน ใบหน้าหวานสะบัดไปมาเพราะความเสียวซ่าน เล็บคมจิกไหล่จนขึ้นเป็นรอยแดง

 

สะโพกนุ่มถูกฝ่ามือหนาบีบคั้นอย่างเมามันทิ้งรอยแดงไว้ไม่ต่างกัน ในตอนนี้ภายในห้องไร้เสียงอื่นใดเพราะมีเพียงแค่เสียงเนื้อที่กระทบกันบวกกับเสียงครางของคนทั้งคู่เท่านั้น อยู่ด้วยกันทุกวัน นอนกอดกันทุกคืน แต่พอได้ทำรักกันทีไรก็เหมือนกันว่าทั้งคู่ห่างจากเรื่องแบบนี้มานานนับปี

 

ไม่เคยพอ ไม่เคยพอจริงๆ กับการร่วมรักในแต่ละครั้ง

 

 

“อ่ะ อืออออ” ขาเรียวเล็กถูกจับยกขึ้นข้ามศีรษะผู้เป็นสามีเพราะอีกคนต้องการเปลี่ยนท่า ท่วงท่าที่แสนเร้าอารมณ์กับแผ่นหลังบางที่ปรากฏอยู่ในสายตาทำเอาคุณพ่อลูกสามอารมณ์โหมกระพืออย่างถึงขีดสุด แกนกายที่แข็งเกร็งถูกดันเข้าที่ช่องทางสีหวานอีกครั้งจนร่างบางแทบเข่าอ่อน

 

ดึงสะโพกสวยเข้ามาใกล้ตัวก่อนจะสอบสะโพกเข้าหาอย่างหนักหน่วงจนอีกคนแทบตั้งรับไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นแบคฮยอนก็กัดฟันสู้เพราะตัวเองก็ต้องการไม่ต่างกัน เข่ามนกดลงกับเตียงอย่างสั่นไหวเพื่อช่วยพยุงกายไว้ยามที่สามียังคงกระแทกเข้ามาไม่หยุด

 

 

เสียงหน้าขากับสะโพกกระทบกันจนเกิดเสียงพั่บๆดังไปทั่วห้อง น้ำสีใสไหลลงอาบแก้มนวลกับอารมณ์ที่มี แบคฮยอนก้มหนาลงมองลอดหว่างขาในขณะที่สามียังกระทั้นกายแรงและเร็วขึ้นเรื่อย ภาพที่เห็นทำเอาแกนกายเล็กปวดหนึบไม่ต่างกันจนกระทั่งทนไม่ไหวต้องส่งมือตัวเองไปช่วยชักนำความสุขตามแรงที่ส่งมาจากคนด้านหลัง

 

เห็นแบบนั้นแล้วชานยอลก็ไม่คิดเอาเปรียบเขาละมือข้างหนึ่งจากการยึดสะโพกคนรักมากอบกุมมือเล็กที่ชักรูดแกนกายแล้วเริ่มขยับมือไปพร้อมๆกัน ลิ้นร้อนเล็มเลียไปทั่วผิวกายหอมหวานตั้งแต่ใบหู ซอกคอเรื่อยลงมาจนถึงหัวไหล่แล้วกดจูบทำรอยแสดงความรักจนผิวเนื้อที่ขาวเนียนขึ้นรอยแดงนับไม่ถ้วน

 

เขาเลือกที่จะทำรอยด้านหลังมากกว่าด้านหน้าเพราะภรรยายังต้องให้นมเจ้าลูกชายคนเล็กแม้ว่าชานซองจะยังไม่มีคำถามในวัยหนึ่งขวบแบบนี้แต่สายตาที่ลูกส่งมาแบคฮยอนก็คงทำตัวไม่ถูกแน่

 

 

“อื๊ออ อ๊ะ อ๊ะ ชาน…ชานยอล”

 

 

“อ่าส์…”

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ เดี๋ยว …อ๊ะ เดี๋ยวก่อน”

 

 

 

พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ

 

 

“อ่าห์…แบค”

 

 

ฟอด~~

 

 

ยังคงกระแทกไม่หยุดเมื่อสัมผัสได้ว่าอีกไม่นานคนรักคงจะปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเพราะตอนนี้แกนกายเล็กที่เขาสัมผัสเริ่มสั่นระริกและแข็งเต็มที่แล้ว ตัวชานยอลเองก็เช่นกัน ช่องทางของแบคฮยอนตอดรัดรัวเร็วเพิ่มขึ้นคาดว่าอีกไม่นานก็คงถึงปลายทาง

 

เป็นแบบนี้แล้วคุณพ่อจอมอึดก็ไม่รอช้าเร่งจังหวะเร็วและแรงขึ้นจนร่างบางไถลลงไปนอนกับผืนเตียงแล้วครางเสียงหลง

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า…..”

 

 

 

“อีกนิด…อึ่ก!”

 

 

 

“อ๊ะ ชาน…อ๊ะ อ๊ะ อ๊า…………….อ๊า!!!!”

 

 

ใบหน้าหวานซบลงกับผ้าปูที่นอนเหงื่อกาฬไหลซึมทั่วใบหน้าพร้อมกับน้ำตาแห่งอารมณ์ กายเล็กขึ้นสีแดงก่ำหลังจากปลดปล่อยออกมาจนหมด เสียงหอบหายใจติดขัดเพราะรับความแข็งแรงของสามีมากเกินไป

 

“อื้อออออ”

 

บ๊วบ!

 

 

“แฮ่ก…”

 

 

ไร้เสียงพูดคุยเมื่อต่างคนต่างกอบโกยออกซิเจนเข้าปอด ชานยอลซบหน้าลงแนบกับใบหน้าของคนรักไม่ลืมที่จะกดจมูกเก็บความหอม

 

 

 

“รักนะ” กระซิบเสียงเบาชิดใบหูเรียกรอยยิ้มจากแบคฮยอนไปอย่างง่ายดาย

 

 

 

“รักป๊าเหมือนกัน”

 

 

 

 

 

 

กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความ… http://my.dek-d.com/nickkyann/writer/viewlongc.php?id=1152950&chapter=64