Sanada x Ryoma

     'เราเลิกกันเถอะ'                'เราเลิกกันเถอะ'
'เราเลิกกันเถอะ'          
                              'เราเลิกกันเถอะ'
เสียงของรางสูงดังกังวานในหัวร่างเล็ก ทำให้เจ้าตัวนั้นช็อคเอามาก
น้ำใสๆไหลเอ่อล้นออกมาจากดวงตาร่างบาง 'กะ.....กัปตันพูดอะไรหน่ะครับ....ระ...เรารักกันไม่ใช่เหรอฮะ'
ร่างบางยังฝืนยิ้ม ทั้งๆที่น้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด
'ผิดเเล้วหล่ะ....นายคิดไปเองต่างหาก นายมาขอคบกับชั้นเองนะ พอชั้นคบกับนายไปชั้นก็รู้ว่านายมั้นไม่ใช่
ความสัมพัธุ์ของเราจบกันเเค่นี้หล่ะนะ' พอพูดจบร่างสูงก็ก้าวขาออกจากห้องชมรมไป
ปล่อยให้ร่างบาง ยืนอยู่เพียงคนเดียวน้ำใสๆยังไม่ยอมหยุดไหล ทุกสิ่งทุกอย่างตอนนี้กลับมืดมนไปหมด
มัวหมอง...ไร้สีสัน....บัดนี้ชีวิตของเขาไร้สีสันไปแล้ว....มันไม่เหลืออะไรเเล้ว
'ฮึก....กัปตัน....ฮึก....ผม....เกลียดคนอย่างกัปตันที่สุด!!!'ร่างบางตะโกนดังขึ้นสุดเสียง
ก่อนจะวิ่งออกจากห้องชมรมไป วิ่งไปออกจากโรงเรียนตรงกลับบ้าน
โครม! โอ้ย!
พอถึงหัวมุมเขาก็ชนกับคนๆหนึ่งที่ใส่หมวกเเก็ปสีดำเข้าให้
'ขอโทษนะ เป็นอะไรรึปล่าว'ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น
'ปล่าวฮะ...ขอบคุณ'ร่างบางสาวเท้าเดินจากต่อไป
'เดี๋ยวก่อนสิ เจ้าตัวเล็ก นายชื่ออะไร...'ร่างสูงเอ่ยถาม
'เอจิเซ็น เรียวมะ คุณหล่ะฮะ'
'ซานาดะ เก็นอิจิโร่'หน้าของร่างสูงขึ้นสีเล็กน้อย เมื่อเห็นใบหน้าของร่างเล็กใบหน้าสวยๆมีคราบน้ำตา
ดูหม่นหมอง
'ผมกลับก่อนนะฮะ คุณซานาดะ'ร่างบางเอ่ยเเต่ไม่ได้สบตากับร่างสูง ทั้งๆที่ร่างสูจ้องเเต่ร่างบางตลอดเวลา
พอร่างบางเดินหายลับตาร่างสูงไปร่างสูงได้เอ่ยถ้อยคำบางคำขึ้นมา'น่ารักดีแฮะ ไว้เจอกันใหม่นะ'
ว่าเเล้วร่างสูงก็เดินจากไป.
.
.
.
.
.
.
.
-เช้าวันต่อมา-
'ไปก่อนนะฮะ..'เรียวมะเอ่ยก่อนออกจากบ้านตามเคย
'คุณเรียวมะ วันนี้ดูไม่สบายยังไงวันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนก็ได้นะคะ..'นานาโกะถามด้วยความเป็นห่วง
'ไม่เป็นไรฮะ ผมไหว...'ร่างบางเอ่ย ก่อนจะเดินออกไป
เมื่อคืนเรียวมะร้องไห้จนตาบวมเหมือนคนไม่สบาย เพราะคนคนนั้นสินะ....