พรุ่งนี้จะดีขึ้นเอง Tomorrow is better
เขียนโดย Namfahul
วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.19 น.
แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) เริ่มต้นใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฉันขอไปอยู่กับแกนะแก้ว" เฟย์พูดประโยคนี้ออกมา เธอทนชีวิตแบบนี้ไม่ไหวแล้ว ไหนเขาบอกว่าเขาจะมาหาเธอ มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วแม้เขาจะบอกว่าเธอเป็นเมียเอกสถานะตอนนี้เธอยังรู้สึกเหมือนกับเมียน้อยอยู่ดี
"แกคิดว่าจะหนีชีวิตแบบนี้พ้นจริงๆหรอเฟย์"แก้วถาม
"ถึงแม้จะหนีไม่ได้ อย่าน้อยก้ได้ไปไกลจากเขา ไม่ต้องทนอยู่ให้ทรมานจิตใจ ฉันไม่ไหวแล้วนะแก้ว เขาทำกับฉันเหมือนเป็นเศษขยะ"
"งั้นวันมะรืนเจอกันที่ปารีสนะ"
"อืม เอ่อฉันว่าจะพาฟางไปด้วยนะ ฟางหายแล้ว ฉันว่าฉันจะลองขอหมอพาฟางขึ้นเครื่องดู มันคงไม่อยากมีชีวิตแบบนี้"
"อื้ม แล้วแต่แก"
2 วันต่อมา กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศษ
'ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ.......'
"ไป ฟาง เดินดีๆนะแก ระวัง ตรงนั้นเป็นทางลง" เฟย์พูดกับฟาง ตอนนี้เธอ 2 คนมาอยู่ฝรั่งเศษแล้ว คุณหมออนุญาติให้ฟางมาได้ เพราะ แผลที่คอหายแล้ว แต่ แต่แผลที่ดวงตานี่สิ เฮ้อ จะมีใครมาบริจาคตาให้ฟางมั้ยเนี่ย ฉันคิดพร้อมมองหาแก้ว
"เฟย๋เย่ เฟย์ ทางนี้ๆๆๆ" แก้วเรียกเฟย์ แก้วยืนโบกมืออยู่ที่หน้าเกท
"เดินทางเหนื่อยมั้ยแก" แก้วถาม
"ไม่อะ หนุกดี ฉันว่าเราพาฟางกลับบ้านแกเถอะ" เฟย์ตอบและเดินจูงมือฟางออกมาขึ้นรถของแก้ว
บ้านของแก้ว
"บ้านฉันอาจจะแคบไปหน่อยนะแก แค่คงอยู่กันได้ 3 คน" แก้วบอก
"เอ่อ แก้ว แล้วนี่แกเอาเงินมาจากไหน ดูจากบ้านแล้วน่าจะแพงนะ"เฟย์ถาม
"ทางบริษัท ให้เงินเดือนลวงหน้ามาอะ บ้านนี้เป็นบ้านเก่า เขาขายให้ฉันไม่แพงหรอก แล้วแกจะหางานไรทำอะเฟย์" แก้วบอกพร้อมลากกระเป๋าเดินทางของเฟย์และฟางมาเก็บที่ห้องนอน ฟางยังคงนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น หยิบจับของไปเรื่อย โดยไม่รู้ว่าสิ่งของต่างๆที่เธอหยิบมีอะไรบ้าง
"คงลองไปสมัครงานพวกร้านอาหารอะ ฉันพอพูดภาษาได้ คงทำไปได้อยู่ ยังไงก้ต้องช่วยกันดูแลฟางนะแก้ว" เฟย์พูดพร้อมจับมือแก้ว และมองไปยังฟาง
"เอ่อ เฟย์ ฉันว่าฉันจะจ้างพยาบาลมาดูแลฟางนะ"
"แต่มันแพงนะแก้ว" เฟย์ทักท้วง
"ฉันมีรุ่นพี่ที่รู้จักเขาเป็นพยาบาลมาทำงานที่นี่ เขาคงคิดเราไม่แพงมาก" แก้วบอก
"งั้นก้ได้อยู่เหมือนกัน แกติดต่อพี่เขาเลยแล้วกันนะ" เฟย์พูด
"นี่ก้ดึกแล้วไปนอนแล้วกันนะ มีอะไรเรียกฉันได้นะ แกนอนกับยัยฟางไปนะ"
วันต่อมา
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ข้างเตียงดังึ้น ทำให้หญิงสาวต้องลุกขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรมา
"7 โมง ใครโทรมาเนี่ยยยย" หญิงสาวบ่นพร้อมหยิบขึ้นมากดรับสายทันทีที่กด ปลายสายก้พูดขึ้น
"สวัสดีค่าาา พี่โฟร์ ขี้เซานะเนี่ย แก้วรอสายตั้งนาน"
"อ้าว น้องแก้ว โทรมาทำไมเช้าๆ ฮึ"
"เห็นพี่โฟร์บ่นๆว่า หางานนอกทำอยู่ แก้วเลยมีงานมาเสนอค่ะ"
"ว่ามาเลยจ้าาาน้องแก้ว แหมถ้ารู้ว่าจะโทรมาเรื่องนี้นะ รับนานแล่ว555" โฟรืกระตือรือร้นขึ้นทันที
"555 คือเพื่อนแก้วตาบอดอะค่ะ แก้วเลยอยากจะให้พี่โฟร์ช่วยมาดูแลหน่อย ไปเช้าเย็นกลับค่ะ รับเงินต่อเดือน"
"อ้อ ได้เลยจ่ะ" โฟร์ตอบรับ
"พี่โฟร์คิดเท่าไรค่ะ" แก้วถามอย่างตรงไปตรงมา
"งั้น 500 ฟรัง พอจะะ"
"งั้นโอเคเลยค่ะ พี่โฟร์จะเริ่มงานวันไหนค่ะ"
"พรุ่งนี้เลยก้ได้จ่ะ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"จ้าา"
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ เย่ๆ ตอนหน้า ป๊อปฟางนะะ ตอนนี้ยังไม่ค่อยพีคนะจ๊ะ แต่เดี๊ยวจะพีคขึ้นเรื่อยๆ เม้น&โหวตให้เค้าด้วยน้าา เดี๊ยวศุกร์นี้มาอัพให้ๆๆ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ