ถ้าเป็นเธอ...

เเล้วเเก้วก็วิ่งออกมาโดยไม่สนใจใคร
"ยัยเเก้วไปไหนเเล้วอ่ะพี่ฟาง"เฟย์พูดเพราะเธอทั้งสองคนวิ่งไม่ทันเเก้ว
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"ทั้งสองยืนเเล้วมีใครเรียกพวกเธอ
"ฟาง เฟย์"เสียงทุ้มที่วิ่งมาทำให้ทั้งสองคนหัน
"โทโมะ"ฟางพูด
"เเก้วล่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกันเราสองคนก็วิ่งไม่ทัน"ฟางพูดทำให้โทโมะหน้าเครียดกว่าเดิม
"เอางี้เราเเยกกันหาเเล้วกัน"เฟย์พูดเเละทั้งสามก็เเยกกันหาโทโมะที่เดินหาไปเเล้วกดเบอร์เเก้ว
'กับสิ่งที่เธอถามชั้นจะถามใครมันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไหร่'เสียงโทรศัพท์เเก้วดัง
เเต่เเก้วก็ไม่รับพอรุ้ว่าเป็นโทโมะ
"ทำไมเเก้วไม่รับโทรศัพท์เนี่ย"โทโมะบ่นไปตามหาเเก้วไปเเต่เขากับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนร้องไห้ในห้องน้ำหญิงโทโมะก็เดินเข้าไปเพราะยังไม่มีคนเข้า
เมื่อเข้าไปปรากฎว่าเป็นเเก้วนั่นเองที่นั่งร้องไห้
"เเก้ว"เมื่อเเก้วเห็นว่าโทโมะมาก็ไล่
"ออกไปนะที่นี่มันห้องน้ำหญิงนายเข้าไม่ได้"
"เเก้วออกไปคุยกันให้รู้เรื่องเลย"เเล้วโทโมะก็ดึงเเก้วออกจากห้องน้ำหญิง
"เเก้วโมะขอโทษ"โทโมะพูดเเต่เเก้วไม่สน
"เเก้วๆยกโทษให้โมะนะ"เเก้วส่ายหัว
"นะๆโมะจะไม่ทำอีกเเล้ว"
"ไม่รู้"
"นะเเก้วววววงั้นโมะเลิกยุ่งกะหวายก็ได้ถ้าเเก้วคืนดีด้วย"โทโมะพูดทำให้เเก้วเกือบใจอ่อน
"ให้จริงเถอะ"
"จริงครับบบสัญญา"เเล้วโทโมะก็ยื่นนิ้วก้อยให้เเก้วก็เกี่ยวก้อย
"งั้นเรากลับบ้านกันดีกว่า"โทโมะพูดเเล้วทั้งสองก็เดินไปที่รถ
 
วันต่อมา
"ฟางป๊อปไปทำงานก่อนนะ"
"อื้มๆตั้งใจทำงานล่ะพ่อหมี"ฟางพูดพร้อมหยิกเเก้มป๊อปปี้
"ครับๆเเม่กระต่ายน้อยของป๊อป"เเล้วป๊อปปี้ก็หอมเเก้มฟาง
"ไปทำงานเถอะะะ"เเล้วป๊อปปี้ก็ขึ้นรถไป
บริษัท จิระคุณ
ป๊อปปี้ก็ถึงบริษัทวันนี้เขามีนัดกะลูกค้ารายใหญ่เเละเป็นหุ้นส่วนกันเเละป๊อปปี้ก็เดินมาถึงห้องทำงานเขา ป๊อปปี้ก็เห็นผู้หญิงผมยาวขาวๆมานั่งรอเขา
"เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณ"ป๊อปปี้เดินไปก็ถามเพราะเธอคนนั้นสวยมาก
"พิมค่ะนี่คุณภาณุใช่มั้ยค่ะ"
"ครับเรียกป๊อปเฉยๆก็ได้ครับเชิญนั่งครับคุณพิม"
"เรียกพิมเฉยๆก็ได้ค่ะเรียกคุณดูเหมือนยังไงก็ไม่รู้"พิมพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ยิ้มเหมือนกัน
"คุณ เอ่อ พิมเป็นเจ้าของบริษัทตั้งประพรกรุ๊ปหรอครับ"ป๊อปปี้ถาม
"เปล่าหรอกค่ะ พิมเป็นลูกสาวของท่านประธานน่ะค่ะเเล้วพอดีคุณพ่อไม่ว่างเลยให้พิมมาเเทน"
"อ๋อครับ "ป๊อปปี้พูดเขาต้องอึ้งเพราะพิมนั่งไขว่ห้างเเล้วกระโปรงของเธอมันสั้นเลยเห็นขาขาวๆเนียนๆของพิม พิมที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้ม
"ยินดีนะค่ะที่ได้ร่วมงานกะป๊อป"พิมพูดพร้อมค่อยๆจับมือป๊อปปี้
"ครับเช่นกันครับ"ป๊อปปี้ก็จับมือพิมเช่นกัน
"ตอนเที่ยงป๊อปไปทานข้าวกะพิมได้มั้ยค่ะ"
"อืมม ได้ครับเเต่พิมต้องป๊อปก่อน"ป๊อปปี้พูดยิ้มๆทั้งสองจ้องกันอยู่นาน เเล้วพิมก็ค่อยๆประกบริมฝีปากป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็จูบตอบเช่นกัน
"โอเคค่ะพิมรอได้"ทั้งสองก็ผละออกจากกันเเล้วพิมก็พูด
"ครับ"เเล้วป๊อปปี้ก็เดินไปที่โต๊ะทำงานพิมมองตามเเผ่นหลังก็ยิ้มออกมาพร้อมพูดในใจว่า'หึ..หล่อขนาดนี้ชั้นไม่พลาดเเน่'
 
ตอนเย็น
ณ บ้านเสตสุวรรณ
เขื่อนก็เดินเข้ามาในบ้านอย่างเมาๆเฟย์ที่นั่งดูทีวีอยุ่ก็ต้องไปประคองเเละได้กลิ่นเหล้าหึ่ม
"เขื่อนนอนอยู่ตรงโซฟาก่อนนะเดี๋ยวเฟย์เอาผ้ามาเช็ดตัวให้"เฟย์พูดจบก็เดินไปเอากะละมังเเละผ้ามาเช็ด
เเล้วเฟย์ก็เอาผ้ามาเช็ดเธอก็สังเกตุว่าตรงคอของเขื่อนมีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงเเละที่ตกใจมากที่สุดคือ...รอยลิฟสติกเเละรอยเเดงๆจ้ำๆอยุ่ตรงคอเฟย์เห็นอย่างนั้นน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาหยดเเก้มเขื่อนเธอเลยรีบเอากะละมังไปเก็บ
Faye talk
ไม่จริงใช่มั้ยฮือๆทำไมเขื่อนชอบทำให้เราเจ็บนะฮือๆเเล้วทำไมเราไม่ยอมเลิกกะเขื่อนทั้งๆที่เขื่อนทำกับเราถึงขนาดนี้ฮือๆ
เเต่จะเจ็บเเค่ไหนมันก็ไม่ทำให้เราตัดใจจากเขื่อนได้เลยฮือๆๆๆ
End Faye talk.
เฟย์ที่ร้องไห้ตรงห้องครัวที่เห็นเขื่อนมีลอยลิฟสติกเเละรอยเเดงๆเหมือนโดนดูดคอมา
 
 
**********************************************************
ผ่านไปเเย้ววอีกหนึ่งตอน เอาล่ะสินางร้ายของเรามาเเล้ว. 
จะเป็นยังไงน๊าาตอนหน้าน๊าาาค๊าาา