ถ้าเป็นเธอ...

เเล้วเเก้วก็วิ่งออกมาโดยไม่สนใจใคร

"ยัยเเก้วไปไหนเเล้วอ่ะพี่ฟาง"เฟย์พูดเพราะเธอทั้งสองคนวิ่งไม่ทันเเก้ว

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"ทั้งสองยืนเเล้วมีใครเรียกพวกเธอ

"ฟาง เฟย์"เสียงทุ้มที่วิ่งมาทำให้ทั้งสองคนหัน

"โทโมะ"ฟางพูด

"เเก้วล่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกันเราสองคนก็วิ่งไม่ทัน"ฟางพูดทำให้โทโมะหน้าเครียดกว่าเดิม

"เอางี้เราเเยกกันหาเเล้วกัน"เฟย์พูดเเละทั้งสามก็เเยกกันหาโทโมะที่เดินหาไปเเล้วกดเบอร์เเก้ว

'กับสิ่งที่เธอถามชั้นจะถามใครมันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไหร่'เสียงโทรศัพท์เเก้วดัง

เเต่เเก้วก็ไม่รับพอรุ้ว่าเป็นโทโมะ

"ทำไมเเก้วไม่รับโทรศัพท์เนี่ย"โทโมะบ่นไปตามหาเเก้วไปเเต่เขากับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนร้องไห้ในห้องน้ำหญิงโทโมะก็เดินเข้าไปเพราะยังไม่มีคนเข้า

เมื่อเข้าไปปรากฎว่าเป็นเเก้วนั่นเองที่นั่งร้องไห้

"เเก้ว"เมื่อเเก้วเห็นว่าโทโมะมาก็ไล่

"ออกไปนะที่นี่มันห้องน้ำหญิงนายเข้าไม่ได้"

"เเก้วออกไปคุยกันให้รู้เรื่องเลย"เเล้วโทโมะก็ดึงเเก้วออกจากห้องน้ำหญิง

"เเก้วโมะขอโทษ"โทโมะพูดเเต่เเก้วไม่สน

"เเก้วๆยกโทษให้โมะนะ"เเก้วส่ายหัว

"นะๆโมะจะไม่ทำอีกเเล้ว"

"ไม่รู้"

"นะเเก้วววววงั้นโมะเลิกยุ่งกะหวายก็ได้ถ้าเเก้วคืนดีด้วย"โทโมะพูดทำให้เเก้วเกือบใจอ่อน

"ให้จริงเถอะ"

"จริงครับบบสัญญา"เเล้วโทโมะก็ยื่นนิ้วก้อยให้เเก้วก็เกี่ยวก้อย

"งั้นเรากลับบ้านกันดีกว่า"โทโมะพูดเเล้วทั้งสองก็เดินไปที่รถ

วันต่อมา

"ฟางป๊อปไปทำงานก่อนนะ"

"อื้มๆตั้งใจทำงานล่ะพ่อหมี"ฟางพูดพร้อมหยิกเเก้มป๊อปปี้

"ครับๆเเม่กระต่ายน้อยของป๊อป"เเล้วป๊อปปี้ก็หอมเเก้มฟาง

"ไปทำงานเถอะะะ"เเล้วป๊อปปี้ก็ขึ้นรถไป

บริษัท จิระคุณ

ป๊อปปี้ก็ถึงบริษัทวันนี้เขามีนัดกะลูกค้ารายใหญ่เเละเป็นหุ้นส่วนกันเเละป๊อปปี้ก็เดินมาถึงห้องทำงานเขา ป๊อปปี้ก็เห็นผู้หญิงผมยาวขาวๆมานั่งรอเขา

"เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณ"ป๊อปปี้เดินไปก็ถามเพราะเธอคนนั้นสวยมาก

"พิมค่ะนี่คุณภาณุใช่มั้ยค่ะ"

"ครับเรียกป๊อปเฉยๆก็ได้ครับเชิญนั่งครับคุณพิม"

"เรียกพิมเฉยๆก็ได้ค่ะเรียกคุณดูเหมือนยังไงก็ไม่รู้"พิมพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ยิ้มเหมือนกัน

"คุณ เอ่อ พิมเป็นเจ้าของบริษัทตั้งประพรกรุ๊ปหรอครับ"ป๊อปปี้ถาม

"เปล่าหรอกค่ะ พิมเป็นลูกสาวของท่านประธานน่ะค่ะเเล้วพอดีคุณพ่อไม่ว่างเลยให้พิมมาเเทน"

"อ๋อครับ "ป๊อปปี้พูดเขาต้องอึ้งเพราะพิมนั่งไขว่ห้างเเล้วกระโปรงของเธอมันสั้นเลยเห็นขาขาวๆเนียนๆของพิม พิมที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้ม

"ยินดีนะค่ะที่ได้ร่วมงานกะป๊อป"พิมพูดพร้อมค่อยๆจับมือป๊อปปี้

"ครับเช่นกันครับ"ป๊อปปี้ก็จับมือพิมเช่นกัน

"ตอนเที่ยงป๊อปไปทานข้าวกะพิมได้มั้ยค่ะ"

"อืมม ได้ครับเเต่พิมต้องป๊อปก่อน"ป๊อปปี้พูดยิ้มๆทั้งสองจ้องกันอยู่นาน เเล้วพิมก็ค่อยๆประกบริมฝีปากป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็จูบตอบเช่นกัน

"โอเคค่ะพิมรอได้"ทั้งสองก็ผละออกจากกันเเล้วพิมก็พูด

"ครับ"เเล้วป๊อปปี้ก็เดินไปที่โต๊ะทำงานพิมมองตามเเผ่นหลังก็ยิ้มออกมาพร้อมพูดในใจว่า'หึ..หล่อขนาดนี้ชั้นไม่พลาดเเน่'

ตอนเย็น

ณ บ้านเสตสุวรรณ

เขื่อนก็เดินเข้ามาในบ้านอย่างเมาๆเฟย์ที่นั่งดูทีวีอยุ่ก็ต้องไปประคองเเละได้กลิ่นเหล้าหึ่ม

"เขื่อนนอนอยู่ตรงโซฟาก่อนนะเดี๋ยวเฟย์เอาผ้ามาเช็ดตัวให้"เฟย์พูดจบก็เดินไปเอากะละมังเเละผ้ามาเช็ด

เเล้วเฟย์ก็เอาผ้ามาเช็ดเธอก็สังเกตุว่าตรงคอของเขื่อนมีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงเเละที่ตกใจมากที่สุดคือ...รอยลิฟสติกเเละรอยเเดงๆจ้ำๆอยุ่ตรงคอเฟย์เห็นอย่างนั้นน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาหยดเเก้มเขื่อนเธอเลยรีบเอากะละมังไปเก็บ

Faye talk

ไม่จริงใช่มั้ยฮือๆทำไมเขื่อนชอบทำให้เราเจ็บนะฮือๆเเล้วทำไมเราไม่ยอมเลิกกะเขื่อนทั้งๆที่เขื่อนทำกับเราถึงขนาดนี้ฮือๆ

เเต่จะเจ็บเเค่ไหนมันก็ไม่ทำให้เราตัดใจจากเขื่อนได้เลยฮือๆๆๆ

End Faye talk.

เฟย์ที่ร้องไห้ตรงห้องครัวที่เห็นเขื่อนมีลอยลิฟสติกเเละรอยเเดงๆเหมือนโดนดูดคอมา

**********************************************************

ผ่านไปเเย้ววอีกหนึ่งตอน เอาล่ะสินางร้ายของเรามาเเล้ว. 

จะเป็นยังไงน๊าาตอนหน้าน๊าาาค๊าาา