ถ้าเป็นเธอ...
9.0
เขียนโดย mityloverPF
วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.45 น.
20 session
36 วิจารณ์
28.11K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2558 20.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17) ห้องนอน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เมื่อทุกคนดูวิดีโอเสร็จก็มาทานข้าวต่อเเต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ยอมทานข้าว
''เอ่อ ป๊อปค่ะไม่ไปทานข้าวหรอค่ะ''พิมที่เดินมาก็พูด
''ไม่ผมไม่อยากทาน พอดีผมอิ่มเเล้วล่ะครับ''ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินออกจากบ้านพักไปทุกคนที่อยุ่ในบ้านที่เห็นป๊อปปี้เป็นอย่างนั้นก็พอจะรู้เลยว่าเป็นอะไร
''เห้อ เเก้วเริ่มสงสารป๊อปเเล้วล่ะโมะ''เเก้วที่นั่งทานข้าวก็พูด
''ใช่ งั้นเรากลับพรุ่งนี้เลยก็เเล้วกัน ขืนอยุ่เเบบนี้มันก้ไม่สนุก''โทโมะพูดเเล้วทั้งสองก็มองไปทางป๊อปปี้ที่อยู่ตรงชายหาด
เช้าวันต่อมา.....
เเล้วทุกคนก็เช็คเอ๊าท์กลับ ในระหว่างที่นั่งรถป๊อปปี้ก็ได้เเต่ซึมไม่ค่อยได้คุยกะใคร พิมที่พยายามจะคุยด้วยเเต่ป๊อปปี้ปฏิเสธ ไม่อยากคุยด้วยเพราะตอนนี้เขาอยากอยุ่คนเดียวเเล้วทุกคนก็กลับมาถึงบ้าน
ณ บ้านจิระคุณ
ชายหนุ่มก็กลับมาถึงบ้านอย่างโดดเดี่ยว เเล้วขึ้นห้องของตัวเองไป เมื่อถึงห้องของเขา เขาก็เห็นรูปภาพที่เขากะฟางนั้นได้ถ่ายร่วมกันตอนไปเที่ยว
เมื่อเขาดูเเล้วก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เเล้วเขาก็ไปดูโต๊ะหนังสือฟาง ก็ไปเปิดลิ้นชักก็เห็นไดอารี่เล่มเล็กๆ เเละเขาก็เปิดดูก็เห็นรูปพวงกุญเเจที่เขากะฟางตอนนั้นที่ไปฮานีมูนด้วยกันที่เกาหลี
'วันนี้ป๊อปพาไปล็อคพวงกุญเเจ ชีวิตคู่มีความสุขมากขอบตุณนะป๊อป:)'
เเละชายหนุ่มก็เปิดไปหน้าต่อไป
'ขอบคุณนะป๊อปที่ให้ดอกไม้ฟาง วาเลนไทน์ เดย์ 2014'
'กินซะนะพ่อหมี:)'
เเล้วชายหนุ่มก็เปิดอ่านจนหมดเล่ม ตอนนี้เขาอยากจะขอโทษเธอเหลือเกินที่เชาทำให้เธอเสียใจ จนหนีเขาไปโดยตอนนี้เขาก็ไม่รุ้ว่าเธอไปไหน เเล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วกดเบอร์โทร์เธอ
อเมริกา....
เเล้วโทรศัพท์ฟางก็ดังขึ้น..
''พี่ฟางโทรศัพท์''เฟย์ที่เรียกพี่สาวของเธอกำลังอ่านหนังสือ
''อื้มๆ''เเละฟางก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ปรากฎว่า ป๊อปปี้โทรมาคนที่เธอไม่อยากเจอในตอนนี้นี่เอง เธอก็ตัดสินใจไม่รับเลยกดตัดสายเเล้วปิดเครื่อง
''พี่ฟางใครโทรมาอ่ะ''
''ชั่งเถอะ ''
''พี่ฟางเเล้วเรายังไม่บอกยัยเเก้วเลยนะเดี๋ยวยัยเเก้วงอนเราอีก''
''เดี๋ยวพี่โทรไปหายัยเเก้วเอง''
''พี่ฟาง เเล้วเราจะกลับกันตอนไหน''
''ไม่รุ้สิ พี่อยากอยุ่นี่นานๆเลยเเหละ เพราะถ้ากลับไปตอนนี้พี่ก็ยังไม่พร้อม''
''อื้มๆ''
ทางด้านชายหนุ่มที่โดนตัดสายทิ้งก็ลองโทรไปใหม่ ปรากฎว่าเธอนั้นปิดเครื่องไปเเล้วเขานั้นอยากจะขอโทษเธอจริงๆเพราะเขารุ้ตัวเเล้วว่าเขานั้นคงทำเธอเสียใจมาก เขาอยากจะย้อนอดีตกลับไปตอนที่ฟางนั้นดุเเลเอาใจใส่เขาดีเเต่เขากลับไม่สนใจ เขานั้นรักเธอมากมันเป็นเพราะเขาเองสินะที่ทำเเบบนี้ เป็นเพราะเขาเองไม่ใช่หรอที่ทำตัวเองนั้นเสียใจมันคงเป็นกรรมตามสนองที่เขาเคยทำกะเธอไว้สินะ เเล้วเขาก็ล้มตัวนอนบนเตียงที่มันว่างเปล่าเหลือเกิน....วันนั้นยังคอยมีเธอนอนอยุ่ข้างๆกัน ณ ช่วงเวลานั้นเขามีความสุข ตอนนี้เขาก็ได้เเต่กอดหมอนข้างอย่างโดดเดี่ยว...
**********************************************************
Stopppppppppppppp ไว้ก่อนน เดี๋ยวไรท์มาอัพให้ใหม่ น๊าาา โปรดติดตามตอนต่อไปค่าาา
''เอ่อ ป๊อปค่ะไม่ไปทานข้าวหรอค่ะ''พิมที่เดินมาก็พูด
''ไม่ผมไม่อยากทาน พอดีผมอิ่มเเล้วล่ะครับ''ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินออกจากบ้านพักไปทุกคนที่อยุ่ในบ้านที่เห็นป๊อปปี้เป็นอย่างนั้นก็พอจะรู้เลยว่าเป็นอะไร
''เห้อ เเก้วเริ่มสงสารป๊อปเเล้วล่ะโมะ''เเก้วที่นั่งทานข้าวก็พูด
''ใช่ งั้นเรากลับพรุ่งนี้เลยก็เเล้วกัน ขืนอยุ่เเบบนี้มันก้ไม่สนุก''โทโมะพูดเเล้วทั้งสองก็มองไปทางป๊อปปี้ที่อยู่ตรงชายหาด
เช้าวันต่อมา.....
เเล้วทุกคนก็เช็คเอ๊าท์กลับ ในระหว่างที่นั่งรถป๊อปปี้ก็ได้เเต่ซึมไม่ค่อยได้คุยกะใคร พิมที่พยายามจะคุยด้วยเเต่ป๊อปปี้ปฏิเสธ ไม่อยากคุยด้วยเพราะตอนนี้เขาอยากอยุ่คนเดียวเเล้วทุกคนก็กลับมาถึงบ้าน
ณ บ้านจิระคุณ
ชายหนุ่มก็กลับมาถึงบ้านอย่างโดดเดี่ยว เเล้วขึ้นห้องของตัวเองไป เมื่อถึงห้องของเขา เขาก็เห็นรูปภาพที่เขากะฟางนั้นได้ถ่ายร่วมกันตอนไปเที่ยว
เมื่อเขาดูเเล้วก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เเล้วเขาก็ไปดูโต๊ะหนังสือฟาง ก็ไปเปิดลิ้นชักก็เห็นไดอารี่เล่มเล็กๆ เเละเขาก็เปิดดูก็เห็นรูปพวงกุญเเจที่เขากะฟางตอนนั้นที่ไปฮานีมูนด้วยกันที่เกาหลี
'วันนี้ป๊อปพาไปล็อคพวงกุญเเจ ชีวิตคู่มีความสุขมากขอบตุณนะป๊อป:)'
เเละชายหนุ่มก็เปิดไปหน้าต่อไป
'ขอบคุณนะป๊อปที่ให้ดอกไม้ฟาง วาเลนไทน์ เดย์ 2014'
'กินซะนะพ่อหมี:)'
เเล้วชายหนุ่มก็เปิดอ่านจนหมดเล่ม ตอนนี้เขาอยากจะขอโทษเธอเหลือเกินที่เชาทำให้เธอเสียใจ จนหนีเขาไปโดยตอนนี้เขาก็ไม่รุ้ว่าเธอไปไหน เเล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วกดเบอร์โทร์เธอ
อเมริกา....
เเล้วโทรศัพท์ฟางก็ดังขึ้น..
''พี่ฟางโทรศัพท์''เฟย์ที่เรียกพี่สาวของเธอกำลังอ่านหนังสือ
''อื้มๆ''เเละฟางก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ปรากฎว่า ป๊อปปี้โทรมาคนที่เธอไม่อยากเจอในตอนนี้นี่เอง เธอก็ตัดสินใจไม่รับเลยกดตัดสายเเล้วปิดเครื่อง
''พี่ฟางใครโทรมาอ่ะ''
''ชั่งเถอะ ''
''พี่ฟางเเล้วเรายังไม่บอกยัยเเก้วเลยนะเดี๋ยวยัยเเก้วงอนเราอีก''
''เดี๋ยวพี่โทรไปหายัยเเก้วเอง''
''พี่ฟาง เเล้วเราจะกลับกันตอนไหน''
''ไม่รุ้สิ พี่อยากอยุ่นี่นานๆเลยเเหละ เพราะถ้ากลับไปตอนนี้พี่ก็ยังไม่พร้อม''
''อื้มๆ''
ทางด้านชายหนุ่มที่โดนตัดสายทิ้งก็ลองโทรไปใหม่ ปรากฎว่าเธอนั้นปิดเครื่องไปเเล้วเขานั้นอยากจะขอโทษเธอจริงๆเพราะเขารุ้ตัวเเล้วว่าเขานั้นคงทำเธอเสียใจมาก เขาอยากจะย้อนอดีตกลับไปตอนที่ฟางนั้นดุเเลเอาใจใส่เขาดีเเต่เขากลับไม่สนใจ เขานั้นรักเธอมากมันเป็นเพราะเขาเองสินะที่ทำเเบบนี้ เป็นเพราะเขาเองไม่ใช่หรอที่ทำตัวเองนั้นเสียใจมันคงเป็นกรรมตามสนองที่เขาเคยทำกะเธอไว้สินะ เเล้วเขาก็ล้มตัวนอนบนเตียงที่มันว่างเปล่าเหลือเกิน....วันนั้นยังคอยมีเธอนอนอยุ่ข้างๆกัน ณ ช่วงเวลานั้นเขามีความสุข ตอนนี้เขาก็ได้เเต่กอดหมอนข้างอย่างโดดเดี่ยว...
**********************************************************
Stopppppppppppppp ไว้ก่อนน เดี๋ยวไรท์มาอัพให้ใหม่ น๊าาา โปรดติดตามตอนต่อไปค่าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ