ถ้าเป็นเธอ...

          เมื่อทุกคนดูวิดีโอเสร็จก็มาทานข้าวต่อเเต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ยอมทานข้าว

        ''เอ่อ ป๊อปค่ะไม่ไปทานข้าวหรอค่ะ''พิมที่เดินมาก็พูด

       ''ไม่ผมไม่อยากทาน พอดีผมอิ่มเเล้วล่ะครับ''ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินออกจากบ้านพักไปทุกคนที่อยุ่ในบ้านที่เห็นป๊อปปี้เป็นอย่างนั้นก็พอจะรู้เลยว่าเป็นอะไร

       ''เห้อ เเก้วเริ่มสงสารป๊อปเเล้วล่ะโมะ''เเก้วที่นั่งทานข้าวก็พูด

       ''ใช่ งั้นเรากลับพรุ่งนี้เลยก็เเล้วกัน ขืนอยุ่เเบบนี้มันก้ไม่สนุก''โทโมะพูดเเล้วทั้งสองก็มองไปทางป๊อปปี้ที่อยู่ตรงชายหาด  

                                       เช้าวันต่อมา.....

              เเล้วทุกคนก็เช็คเอ๊าท์กลับ ในระหว่างที่นั่งรถป๊อปปี้ก็ได้เเต่ซึมไม่ค่อยได้คุยกะใคร พิมที่พยายามจะคุยด้วยเเต่ป๊อปปี้ปฏิเสธ ไม่อยากคุยด้วยเพราะตอนนี้เขาอยากอยุ่คนเดียวเเล้วทุกคนก็กลับมาถึงบ้าน

                                         ณ บ้านจิระคุณ

             ชายหนุ่มก็กลับมาถึงบ้านอย่างโดดเดี่ยว เเล้วขึ้นห้องของตัวเองไป เมื่อถึงห้องของเขา เขาก็เห็นรูปภาพที่เขากะฟางนั้นได้ถ่ายร่วมกันตอนไปเที่ยว

                 เมื่อเขาดูเเล้วก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เเล้วเขาก็ไปดูโต๊ะหนังสือฟาง ก็ไปเปิดลิ้นชักก็เห็นไดอารี่เล่มเล็กๆ เเละเขาก็เปิดดูก็เห็นรูปพวงกุญเเจที่เขากะฟางตอนนั้นที่ไปฮานีมูนด้วยกันที่เกาหลี

          'วันนี้ป๊อปพาไปล็อคพวงกุญเเจ ชีวิตคู่มีความสุขมากขอบตุณนะป๊อป:)'

              เเละชายหนุ่มก็เปิดไปหน้าต่อไป

             'ขอบคุณนะป๊อปที่ให้ดอกไม้ฟาง วาเลนไทน์ เดย์ 2014'

             'กินซะนะพ่อหมี:)'

                เเล้วชายหนุ่มก็เปิดอ่านจนหมดเล่ม ตอนนี้เขาอยากจะขอโทษเธอเหลือเกินที่เชาทำให้เธอเสียใจ จนหนีเขาไปโดยตอนนี้เขาก็ไม่รุ้ว่าเธอไปไหน เเล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วกดเบอร์โทร์เธอ 

                                          อเมริกา....

        เเล้วโทรศัพท์ฟางก็ดังขึ้น..

          ''พี่ฟางโทรศัพท์''เฟย์ที่เรียกพี่สาวของเธอกำลังอ่านหนังสือ

          ''อื้มๆ''เเละฟางก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ปรากฎว่า ป๊อปปี้โทรมาคนที่เธอไม่อยากเจอในตอนนี้นี่เอง เธอก็ตัดสินใจไม่รับเลยกดตัดสายเเล้วปิดเครื่อง

           ''พี่ฟางใครโทรมาอ่ะ''

           ''ชั่งเถอะ ''

           ''พี่ฟางเเล้วเรายังไม่บอกยัยเเก้วเลยนะเดี๋ยวยัยเเก้วงอนเราอีก''

           ''เดี๋ยวพี่โทรไปหายัยเเก้วเอง''

           ''พี่ฟาง เเล้วเราจะกลับกันตอนไหน''

           ''ไม่รุ้สิ พี่อยากอยุ่นี่นานๆเลยเเหละ เพราะถ้ากลับไปตอนนี้พี่ก็ยังไม่พร้อม''

           ''อื้มๆ''

         ทางด้านชายหนุ่มที่โดนตัดสายทิ้งก็ลองโทรไปใหม่ ปรากฎว่าเธอนั้นปิดเครื่องไปเเล้วเขานั้นอยากจะขอโทษเธอจริงๆเพราะเขารุ้ตัวเเล้วว่าเขานั้นคงทำเธอเสียใจมาก เขาอยากจะย้อนอดีตกลับไปตอนที่ฟางนั้นดุเเลเอาใจใส่เขาดีเเต่เขากลับไม่สนใจ เขานั้นรักเธอมากมันเป็นเพราะเขาเองสินะที่ทำเเบบนี้ เป็นเพราะเขาเองไม่ใช่หรอที่ทำตัวเองนั้นเสียใจมันคงเป็นกรรมตามสนองที่เขาเคยทำกะเธอไว้สินะ  เเล้วเขาก็ล้มตัวนอนบนเตียงที่มันว่างเปล่าเหลือเกิน....วันนั้นยังคอยมีเธอนอนอยุ่ข้างๆกัน ณ ช่วงเวลานั้นเขามีความสุข ตอนนี้เขาก็ได้เเต่กอดหมอนข้างอย่างโดดเดี่ยว...

**********************************************************

Stopppppppppppppp ไว้ก่อนน เดี๋ยวไรท์มาอัพให้ใหม่ น๊าาา โปรดติดตามตอนต่อไปค่าาา