ถ้าเป็นเธอ...

เเล้วป๊อปปี้ก็เอาเอกสารมาให้พิมเซนต์
''นี่ครับ''เเล้วป๊อปปี้ก็ยื่นเอกสารให้พิมเซนต์
''เสร็จเเล้วค่ะ เอ่อป๊อปค่ะวันหลังอ่ะเดี๋ยวพิมพาไปดูบ้านพิมบ้างนะค่ะ''พิมพูดอย่างยิ้มๆ
''ได้ครับ ผมก็อยากจะไปหาคุณวิสุทธิ์พ่อของคุณพิมเหมือนกันครับ''ป๊อปปี้พูดเเล้วทั้งสองก็จ้องตากันสักพัก
 
''เออ เฟย์เดี๋ยวพี่มานะ''ฟางพูดพร้อมหยิบถาดขนมมาเเล้วขึ้นไปในห้องทำงานป๊อปปี้ในระหว่านั้น
ป๊อปปี้กะพิมก็กำลังส่งสายตาหวานๆให้กันเเละกัน
เเล้วฟางก็เปิดประตูห้องเธอก็อึ้งทันที เเละเธอก็เดินออกไปโดยที่ป๊อปปี้เเละพิมไม่รู้
''เอ่อ คุณพิมครับนี่ก็มืดมากเเล้วคุณพิมกลับเถอะครับ เดี๋ยวคุณพ่อว่าเอานะครับ''ป๊อปปี้พูด
''ก็ได้ค่ะ งั้นป๊อปก็ต้องไปส่งพิมที่รถนะค่ะ''พิมพูดเเล้วทั้งสองก้ลงมาจากบนห้องทำนอน
ฟางเเละเฟย์ที่กำลังนั่งตรงโซฟาก็เห็นพิมเเละป๊อปปี้ลงมา
''อ้าวจะกลับเเล้วหรอค่ะ คุณพิม''เฟย์ที่รู้ว่าพิมมาบ้านป๊อปปี้ก็ถาม
''ค่ะ งั้นขอตัวกลับก่อนนะค่ะ คุณฟาง!!''พิมพูดเมื่อเดินผ่านฟางเเละมองฟางอย่างตาเคืองๆ
''ป๊อปนายก็ไปกินข้าวไปพี่ฟางอุตส่าห์รอนาย''เฟย์พูดกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็มองไปที่ฟางที่นั่งโซฟา
''ฟางป๊อปขอโทษนะที่ ไม่ได้ลงมาทานข้าวด้วยอ่ะ''ป๊อปปี้เดินหาฟางเเล้วพุด
''ไม่เป็นไรป๊อปฟางเข้าใจ''
''ขอบคุณนะที่ฟางเชื่อใจป๊อป''เเล้วป๊อปปี้ก็เดินไปกินข้าว
''พี่ฟางเฟย์ว่านะ ยัยคุณพิมอะไรนั่นอ่ะต้องไม่ธรรมดาเเน่ๆ''เฟย์พูดเมื่อเห็นพฤติกรรมที่พิมพูดลาฟางเมื่อกี้
''เเล้วเฟย์รุ้ได้ไง''
''โถ่พี่ฟางก็น่าจะรุ้นะว่าเฟย์อ่ะดูคนออกนะว่าเป็นไง''
''อาจจะไม่หรอกมั้ง''
''เห็นมั้ย พี่ฟางก็มองโลกเเง่ดีอีกเเละ เห้อออ''
 
 
เช้าวันรุ่งขึ้น
วันนี้โทโมะหยุดงานเเก้วกะโทโมะก็ไปสยาม
@สยาม
''เเก้ว ถ้าเเก้วอยากได้อะไรบอกโมะนะเดี๋ยวโมะซื้อให้''โทโมะพูดยิ้มๆให้กับเเก้ว
''ค่ะๆพ่อเศรษฐี''เเล้วเเก้วกะโทโมะก็หยอกกันตลอดทางเหมือนคู่รักที่หวานฉ่ำเเล้วทั้งสองก็ซื้อของเยอะมากมาย
จอ๊กกๆ
เสียงท้องของเเก้วดังทำให้ชายหนุ่มยิ้ม
''หิวหรอเเก้ว''ชายหนุ่มถาม เเก้วก็พยักหน้า
''งั้นเราไปทานข้าวกัน''โทโมะพูดเเล้วก็เดินไปที่ร้านmkก่อนจะเข้าร้านโทโมะก้เดินชนกะผู้หญิงคนนีง
''อุ๊ย ขอโทษค่ะ/ครับ''ทั้งสองพูดพร้อมกันเเล้วลุกขึ้นโทโมะกะผู้หญิงคนนั้นเงยหน้ามองกันก็นิ่งสักระยะ
''โมะๆๆ''เเก้วเรียกทำให้ทั้งสองหลบสายตากัน
''ห๊ะๆๆ อะไรหรอเเก้ว''โทโมะพูด
''เป็นไรมั้ย งั้นเราเข้าในร้านกัน''เเละเเก้วก็ดึงโทโมะเข้าไปในร้าน
ระหว่างทานโทโมะก็ไม่พูดไม่จาเหมือนเป็นคนเย็นชาทันที
''โมะคิดเงินกัน''เเก้วพูดเเล้วโทโมะก็ควักเเบงค์พันออกมา
ทั้งสองก็กลับบ้านโดยที่ไม่ค่อยคุยกันทำให้เเก้วงงมากที่เเฟนของเธอกลับไม่พูดไม่จากลับเมื่อเจอ
ผู้หญิงคนนั้น
วันต่อมา...
เเก้วก็ตื่นมาทำความสะอาดเพราะเป็นหน้าที่ของเธอเเล้วเเก้วก็มาทำความสะอาดบนโต๊ะโทโมะ
เเละตู้ชั้นวางพวกเอกสาร ก็มีเหมือนเป็นไดอารี่หนึ่งที่อยู่ข้างบนตู้เเก้วก็เก็บมาอ่าน
ปรากฏว่าเป็นรูปภาพโทโมะกับผู้หญิงที่เดินชนกะโทโมะ
''นี่ผู้หญิงที่เจอเมื่อวานนิ่''เเละเเก้วก็เปิดไปเรื่อยๆก็เจอเหมือนโทโมะจดอะไรบางที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น
''เรารักกัน โทโมะ เเบม''เเก้วอ่านที่โทโมะจดเเล้วมีเเผ่นซีดีหล่นลงมาจากไดอารี่เเก้วก็หยิบเเละลองเปิดดู
'โมะอ่ะ มานี่เลยนะ'เสียงเเบมที่เล่นกะโทโมะในวีดิโออย่างสนุก
'จับให้ดิฮ่าๆ'เสียงโทโมะพูดต่อเเล้วเเบมก็วิ่งเเล้วนอนทับโทโมะ
'เเบม เเบมรักโมะมั้ย'โทโมะพูด
'รักสิรักมากด้วยเเละโมะล่ะรักเเบมมั้ย'
'รักสิ รักมากด้วยจนไม่อยากรักใครอีก'
'ปากหวานนนะเราเนี่ย'
'เเบมโมะรักเเบมนะ'เเล้วโทโมะกะเเบมก็โน้มหน้าลงมาเเล้วประกบริมฝีปาก 
เเก้วที่เห็นอย่างนั้นก็รีบปิดทันทีเเล้วนึกถึงเมื่อวานที่โมะไม่พูดกะเธอเลย น้ำใสๆก็เริ่มออกมาจากตาของเธอ
 
 
**********************************************************
Stoppppp !!!! ก่อนนะจ๊ะรีดเดอร์ เดี๋ยวไรท์มาอัพให้ใหม่ โปรดติดตามตอนต่อไปค่าา