เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

”นั่นแน่ๆที่ไม่บอกว่ามีใครเพราะตัวเองดีใจล่ะสิที่คุณย่าอาจารย์มาสู่ขอน่ะ”เฟย์เดินตามแซวฟางที่

เดินเอาของไปเก็บ

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าน่า แต่พ่อกับแม่คงไม่ยอม แล้วถ้าเกิดการนัดเจอกันวันมะรืนมาแล้วอาจารย์ไม่ได้สนใจพี่เราก็

ไม่ได้แต่งงานกันอยู่ดี”ฟางพูดแล้วคิดถึงวันดูตัวที่จะถึงวันมะรืนที่ทางคุณหญิงนวลเชิญครอบครัว

เธอไปทานข้าวที่คฤหาสน์จิระคุณ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันคือการคลุมถุงชนจริง เฟย์ว่าพี่ฟางยอมนะถ้าแต่งกับคนนี้”เฟย์ยิ้มแป้นก่อนจะแซวฟางไม่

เลิก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าสุดท้ายได้แต่งงานก็ดีสิ”ฟางพูดแล้วเดินเข้ามาในห้องนอนก่อนะกอดตุ๊กตาตัวโปรดพลาง

คิดถึงอาจารย์หนุ่มของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นสรุปว่ามะรืนนี้ทางบ้านนั้นเค้าจะมาทานข้าวที่บ้านเรางั้นรึครับคุณย่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อได้ยินคำสั่ง

จากย่าตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ และป๊อปก็ต้องทำท่าทีสนใจและดูแลนังเด็กนั่นด้วยนะ”คุณหญิงนวลสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เธออ่อนต่อโลกและใสซื่อเกินไปที่จะมาเป็นเครื่องมือแก้แค้นใครนะครับ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เราเห็นนังลูกคนที่ทำแม่เราตรอมใจตายสำคัญกว่าย่างั้นเรอะ”คุณหญิงนวลขึ้นเสียงว่าป๊อปปี้

ก่อนจะเซล้มไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณท่าน นี่คุณป๊อปทำอะไรคุณท่าน คุณท่านอย่าเป็นอะไรนะคะ”ฟ้าที่เดินเข้ามาดูแลคุณ

หญิงนวลตามปกติก็ตกใจและรีบประคองคุณหญิงนวลกับป๊อปปี้ไปนอนที่เตียงก่อนจะตามหมอ

ประจำตัวมาดูอาการทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าเป็นยังไงบ้างครับหมอ”ป๊อปปี้รีบถามหมอที่ออกมากห้องของคุณหญิงนวล

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้คุณหญิงทานยาแล้วเตรียมพักผ่อนแล้วครับ คุณหญิงเป็นโรคหัวใจมานานแล้วครับถ้าอยาก

อาการของคุณหญิงดีขึ้นกว่าเดิมและอยู่กับพวกเราไปนานๆ พวกคุณอย่าไปกวนใจท่าน ตามใจ

ท่านให้มากๆนะครับ”หมอพูด

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ คุณท่าน ที่คุณท่านไม่ยอมบอกพวกคุณๆเพราะไม่อยากให้พวกคุณๆไม่สบายใจอย่างงี้ไง

คะ”ฟ้าพูดแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาคุณหญิงนวลที่นอนอยู่ในห้องแล้วนั่งลงข้างๆหญิงสูงวัย

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ย่าขอให้เราแต่งงานกับนังนั่น นี่เป็นคำขอสุดท้ายของย่าไม่รู้ว่าย่าจะอยู่ได้นานเท่าไหร่”คุณ

หญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าต้องอยู่กับพวกผมไปอีกนานคุณอย่าอย่าท้อสิครับ แต่เรื่องฟางผมไม่ได้รักเธอ”ป๊อปปี้รีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ย่าก็ไม่ขอให้เราแต่งงานกับมันเฉยๆไม่ได้ขอให้รักนังนั่นสักหน่อยนิ ป๊อปทำให้ย่าเท่านี้ย่าก็มี

ความสุขมากแล้ว”คุณหญิงนวลพูด

 

 

 

 

 

“ก็ได้ครับเพื่อคุณย่าผมทำได้ครับ’ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะตอบตกลง

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ทีนี้ลูกสาวพวกมันก็จะได้รับความทุกข์ทรมานเหมือนกับที่แม่ป๊อปเคยได้รับมา”คุณหญิงนวล

พูดแล้วยิ้มออกมาอย่างสะใจก่อนที่ป๊อปปี้จะห่มผ้าและส่งคุณหญิงนวลเข้านอนแล้วเดินออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ นี่คุณป๊อปต้องแต่งงานกับนังนั่นจริงๆงั้นรึคะ”เมื่อกลับมาที่ห้องป๊อปปี้ก็ต้องเจอกับฟ้าที่

ยืนร้องไห้อยู่ในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“มันคือความต้องการของคุณย่า เธอก็รู้ว่าคุณย่าเป็นโรคหัวใจอยู่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเรื่องของเราล่ะคะคุณป๊อป คุณป๊อปจะทิ้งฟ้าไปรักกับนังฟางนั่นงั้นรึคะ”ฟ้าโพล่งความในใจ

ออกมาเหลืออด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมีเธอมากี่ปี เธอก็เห็นนิว่าชั้นไม่เคยมีใคร แต่ครั้งนี้มันคือความต้องการของคุณย่าที่คุณย่าขอ

ชั้น ชั้นก็ต้องทำให้ท่าน แต่ชั้นไม่ได้รักเด็กคนนั้นสักหน่อย”ป๊อปปี้พูดจบฟ้าก็รีบวิ่งมากอดป๊อปปี้

แน่นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม้คุณจะแต่งงานกับมัน แต่ตัวกับหัวใจของคุณคือของฟ้านะคะ”ฟ้าพูดแล้วกอดป๊อปปี้อย่างสมใจ

เพราะถึงแม้ป๊อปปี้จะยอมแต่งงานแต่เธอเองก็ได้ชื่อว่ามาก่อนฟางอยู่ดี ป๊อปปี้นิ่งเงียบและกอด

ตอบฟ้าไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่าเฟย์ทำไมดูเหม่อๆชอบกล เอ๊ะๆรึว่าคิดถึงหนุ่มที่ไหนจ้ะ”เสียงของมีนเพื่อนสนิท

เฟย์พูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวเอาแต่นั่งเหม่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ ชั้นพึ่งกลับมาจากเมืองนอกนะจะไปคิดถึงใครได้ล่ะ”เฟย์ได้สติก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกๆดูผู้ชายคนนั้นสิ หล่อมากเลยเนาะคงถือดอกไม้มาให้แฟนแน่”แจมเพื่อนสนิทของเฟยืพูดขึ้น

ทให้ทั้ง3หันไปมองเขื่อนที่ถือดอกไม้ตรงมาที่โต๊ะของทั้ง3สาว

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเขื่อน”เฟย์หน้าแดงเมื่อสบตากับเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดอกกุหลาบสีชมพูที่ดูน่ารักสดใสผมว่ามันเหมาะกับคุณนะครับ”เขื่อนพูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะแล้วนี่คุณรู้ได้ยังไงคะว่าเฟย์อยู่ที่นี่”เฟย์รับมันมาแล้วยิ้มด้วยความดีใจก่อนะถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พรหมลิขิตมั้งครับที่ทำให้ผมได้เจอกับคุณ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มพลางคิดในใจ เรื่องของเฟยืและ

เพื่อนสนิทในไทยมีรึเขาที่จ้างนักสืบมาสืบหมดแล้วจะไม่รู้ และการที่เขาแอบติดตามอินสตาแกรม

ของมีเพื่อนของเฟย์นั้นทำให้เขารู้ว่าพวกเธอชอบมานั่งทานเค้กที่ร้านนี้เป็นประจำและการมาหา

เฟย์และเจอครั้งนี้ก็ไม่แปลก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่เฟย์ไหนบอกไม่มีใครแล้วคนนี้หมายความว่ายังไงจ้ะๆ”มีนและแจมเห็นเขื่อนก็รีบแซวเฟย์

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ คุณเขื่อนเค้าก็เป็นเพื่อนเหมือนกับพวกเธอนั่นล่ะน่า”เฟย์หน้าแดงแล้วรีบแก้ตัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมไม่ได้คิดกับคุณเฟย์แค่เพื่อนนะครับ”เขื่อนรีบพูดทำให้มีนและแจมแทบกรี๊ดเมื่อได้ยินจาก

ปากเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเขื่อน แต่เราพึ่งเจอกันนะคะ”เฟย์หน้าแดงใจเต้นรัวไม่คิดว่าเขื่อนจะจู่โจมเธอแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ระยะเวลามันไม่สำคัญหรอกครับ แต่สำคัญที่ว่าเราเจอแล้วมันใช่รึเปล่า ผมว่าเฟย์คือคนที่ใช่ที่ผม

ตามหามานานแล้ว ผมขออนุญาตจีบเฟย์นะครับ”เขื่อนหยอดคำหวานทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ก็ได้ค่ะ”เฟย์ตอบทำให้เขื่อนยิ้มพอใจที่เฟย์หลงกลตัวเองเข้าแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ที่บ้านครึกครื้นกันจังเลยเนาะ/ว้าย พี่โทโมะ”โทโมะที่แอบย่องเข้ามาในบ้านขณะที่แก้วกำลัง

จัดดอกไม้ใส่แจกันก็ร้องตกใจทำให้หนามกุหลาบตำเข้ามือแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะ ซุ่มซ่ามเหมือนเดิมเลยนะ”โทโมะพูดแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าซับเลือดให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ใครล่คะมาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงแก้วก็ตกใจแย่สิ นี่พี่นัดพี่ป๊อปไว้หรอคะ”แก้วพูดและพลางถาม

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ กะจะชวนไปปาร์ตี้คืนนี้แต่ดูท่าจะไม่ได้แล้วล่ะเพราะบ้านนี้มีงาน นี่เตรียมงานใหญ่เลยใครมา

หรอ”โทโมะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แขกของคุณย่าน่ะค่ะพี่โทโมะอย่ารู้เลย”แก้วพูดเพราะไม่อยากให้โทโมะรู้ว่าแขกนั้นคือ

ครอบครัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห คุณย่าเนี่ยนะมีแขกต้องเป็นแขกในรอบ20ปีแน่ๆเลยดูจัดงานเลี้ยงซะยิ่งใหญ่แบบนี้”โท

โมะทึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีธุระอะไรแล้วพี่ก็รีบกลับไปเถอะเดี๋ยวพวกเราต้องเตรียมงานต่อ”แก้วพูดพลางไล่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ นี่พี่พึ่งมาเองนะจะไล่พี่ไปแล้วหรอยัยมอมแมม”โทโมะพูดแล้วทำหน้างอเมื่อเจอแก้ว

ออกปากไล่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณแก้วคะ ดอกไม้จัดเสร็จรึยังคะฟ้าจะได้เอาเข้าไปไม่ใช่มีอี๋อ๋อกับผู้ชาย เดี๋ยวเย็นพวกบ้านนีระ

สิงห์เค้ามาแล้วนะคะ”ฟ้าเดินเข้ามาเห็นแก้วและโทโมะก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นีระสิงห์นี่มันนามสกุลน้องฟางนิ น้องฟางเป็นแขกคุณย่างั้นหรอ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ใช่น่ะสิคะ บ้านนั้นเค้าส่งลูกสาวคนโตมาดูตัวกับคุณป๊อป ถ้าทางนั้นตกลงก็แต่งงานกันเลย”ฟ้า

พูดจีบปากจีบคออย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกสาวคนโตของบ้านก็คือฟาง นี่น้องฟางจะแต่งงานกับไอ้ป๊อปงั้นเรอะนี่มันเรื่องอะไรกัน”โทโมะ

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะใจเย็นๆสิคะแก้วขอ ฟ้า อยู่จัดการตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวมา”แก้วพูดก่อนจะรีบดึงโทโมะไป

กับตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนูฟาง น่ารักและสวยสมวัยจริงๆเลยลูก”เมื่อถึงเวลาเย็นครอบครัวของฟางก็มาถึงคฤหาสน์จิระ

คุณ คุณหญิงนวลก็ปรี่เข้ากอดและพูดจาดีกับฟางทำให้ฟางยิ้มและไหว้หญิงสูงวัยอย่างนอบน้อม

ก่นที่ทุกคนจะเดินเข้ามาในห้องอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

“ทานเยอะๆนะครับ”ป๊อปปี้ที่นั่งข้างฟางก็ตักอาหารให้ฟางทำให้ฟ้าที่มองอยู่นั้นกำมือแน่นด้วย

ความอิจฉา

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะอาจารย์”ฟางยิ้มออกมาแล้วโค้งหัวขอบคุณป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว จะเรียกอาจารย์ทำไมล่ะจ้ะ หนูฟางก็จบแล้ว เรียกตาป๊อปว่าพี่ป๊อปสิจ้ะ เพราะพวกเราก็

ไม่ใช่คนอื่นคนไกล พี่ค้าก็อายุไม่ห่างจากหนูฟางมากนี้นิจ้ะ”คุณหญิงนวลรีบพูดเพื่อให้ฟางรู้สึกคุ้น

ชินกับทางบ้านตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ค่ะ พี่ป๊อปขอบคุณนะคะ”ฟางหน้าแดงก่อนจะเรียกป๊อปปี้ด้วยความเก้อเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดัดจริต”ฟ้าที่ยืนด้านหลังคุณหญิงนวลพูดเบาๆทำให้คุณหญิงหันไปส่งสายตาดุใส่ฟ้าให้เงียบลง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปเรียนเมืองนอกมาและเพอเฟ้คขนาดนี้ไม่มีแฟนจริงๆรึครับ”ภาคย์รีบถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ อยู่เมืองนอกผมก็สนใจแต่เรียนและงานอย่างเดียวน่ะครับเลยไม่ค่อยมีเวลาไปจีบสาวที่ไหน

พอมาเมืองไทยผมก็มีแต่เพื่อนผู้ชายและก็ต้องดูแลคุณย่ากับน้องสาวที่นี่ผมยังไม่มีแฟน

ครับ”ป๊อปปี้ตอบทำให้ฟ้าได้ยินก็น้ำตาร่วงก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หลานชายชั้นเค้าประวัติดีไม่มีด่างพร้อยพวกเธอสบายใจได้ล่ะว่าป๊อปปี้ไม่มีลูกมีเมียซุกซ่อนไว้

ต่างประเทศแน่นอนล่ะ เอาล่ะไปห้องรับแขกเถอะ”คุณหญิงนวลพูดก่อนจะเดินนำทุกคนไปห้อง

รับแขก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เรื่องงานแต่งงานนี่มันเรื่องใหญ่มากเลยนะครับคุณหญิง และผมก็เลี้ยงลูกสาวผมมาอย่างดี

อย่างไข่ในหิน พอถึงเวลาที่ยัยฟางจะแต่งงานผมเองก็อดที่จะห่วงไม่ได้นิครับ”ภาคย์พูดต่อและ

นึกถึงอดีตที่เขาเคยหักหน้าแม่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเอ็นดูและถูกชะตาลูกสาวเธอนี่นา เหมือนกับชั้นได้ลูกสาวชั้นคืนมา ชั้นเลี้ยงหลานชั้นมาดีและ

ไม่คิดรึไงว่าเมื่อแต่งงานกันไปแล้วชั้นจะไม่เลี้ยงดูหลานสะใภ้คนนี้ชั้นดี ชั้นน่ะรู้นะว่าพ่อภาคย์คงจะ

กังวลเรื่องอดีต แต่ตอนนี้ชั้นก็อยุมากแล้วอะไรที่ชั้นอยากจะทำชั้นก็อยากจะทำ ชั้นอยากจะเห็น

งานแต่งงานของหลานชายที่ชั้นรักมากที่สุดได้แต่งงานกับคนที่ชั้นคิดว่าเหมาะสมที่สุด”คุณหญิง

นวลพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันจะไม่เป็นการคลุมถุงชนรึครับ’ภาคย์พูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“สำหรับผม ผมยินดีที่จะทำเพื่อความสุขของคุณย่าของผม ผมเต็มใจครับ”ป๊อปปี้พูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่คะคุณ ทั้งสุภาพบุรุษและเอาใจใส่พวกเราดีด้วย คิดซะว่ามันคือการ

ลบล้างความผิดที่คุณเคยทำไว้กับแม่คุณป๊อปนะคะ พลอยเองจะได้สบายใจที่2ครอบครัวไม่

บาดหมางกันอีก”พลอยกระซิบพูดกับสามี

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วยัยฟางล่ะเราว่ายังไง เพราะพ่เองไม่อยากได้ชื่อว่าคลุมถุงชนลูกสาวตัวเองหรอกนะ

ลูก”ภาคย์หันไปถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิหนูฟาง เอ รึว่าหนูไม่อยากแต่งงานกับตาป๊อป”คุณหญิงนวลทำเชิงเป็นถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ เอ่อ ฟางหมายถึงถ้ามันคือการแต่งงานกระชับความสัมพันธ์ของพวกเรา2บ้านฟางก็ยินดีนะ

คะเพราะอาจารย์ทั้งสุภาพและเป็นคนดีแบบนี้ ฟางเต็มใจคะ”ฟางพูดทำให้คุณหญิงนวลรู้ทันทีว่า

ฟางชอบหลานตัวเองเข้าแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นสรุปว่าทั้ง2ฝ่ายเห็นชอบต้องกันนะจ้ะเกี่ยวกับเรื่องแต่งงาน งั้นงานแต่งงานของทั้งค่ะเกิดขึ้น

ให้เร็วที่สุดแล้วกันก่อนที่ชั้นจะเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเป็นอีก2อาทิตย์หน้าแล้วกันนะ”คุณหญิง

นวลรีบสรุปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางรู้นะคะว่าฟางทำตัวไม่น่ารักที่ไปตอบตกลงแต่งงานกับผู้ชายที่พ่อแม่หามาให้โดยไม่

คบหาดูกันก่อนแบบนี้ฟางขอโทษนะคะ”ป๊อปปี้ที่ถูกสั่งให้มาส่งฟางที่บ้านกัน2คนก็นิ่งเงียบทำให้

ฟางรุ้สึกได้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะครับผมก็เมใจกับเรื่องนี้เองที่ตกลงแต่งงานกับคุณ”ป๊อปปี้พูดแล้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันเป็นการบังคับใจของอาจารย์ฟางไปยกเลิกเรื่องนี้ก็ได้นะคะ”ฟางรู้สึกถึงความเย็นชาก็รีบพุด

เศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะครับผู้ใหญ่ตกลงแล้ว แต่ผมสัญญาว่าผมจะไม่มีวันล่วงเกินคุณเด็ดขาดถ้าตอนนั้นผมยัง

ไม่รู้สึกอะไร ผมจะให้เกียรติคุณ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ’ฟางพูดแล้วแอบยิ้มกับความเป็นสุภาพบุรุษของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิ จะแต่งงานกันแล้วทั้งที่ป๊อปปี้ยังไม่รู้สึกอะไรกับฟางเลย แถมยังมีฟ้าอีก

 

 

 

จะเป็นไงต่อน้อออ อย่าลืมติดตามกันนะ