Garin : นายคือใคร

7.0

เขียนโดย kewalin

วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.06 น.

  5 ตอน
  1 วิจารณ์
  8,144 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          

ลัล : ไม่รู้จริงๆ

การิน : ขอร้องล่ะ ช่วยนึกให้ออกที

ลัล : อืม

ระหว่างที่ลัลพยายามนึก การินก็ไปเปลี่ยนดอกไม้ในแจกัน แล้วเอากลับมาวางที่เดิม

การิน : เธอนึกออกยัง

ลัล : ขอโทษนะ ยังไงก็นึกไม่ออกน่ะ ขอโทษจริงๆ

การิน : ไม่เป็นไร เธอไม่ผิด ชั้นผิดเองแหละที่ดูแลเธอไม่ได้  //  สลด

ลัล : นายไม่สบายหรอ //  เอามือจับหน้าผาก

การิน : ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่เพลียเฉยๆ ( เพลียบ้านแกสิ )

ลัล  :  งั้นนายนอนพักก่อนก็ได้

การิน : อืม งั้นขอฟุบตรงนี้นะ

ลัล : จ๊ะ

การิน : // ฟุบหลับ

ลัล : ขอโทษจริงๆนะ แต่จะพยายามนึกให้ออก (พูดเบาๆ) // ลูบผมการิน

การิน : ก็บอกไปแล้วไงว่าเธอไม่ผิด // จับมือลัล

ลัล : อ๊ะ เราทำให้ตื่นหรอ

การิน : เปล่าๆ ชั้นยังไม่ได้หลับทีนะ // ฟุบหลับ

ลัล  :  นายเป็นคนที่แปลกจริงๆนะ  แต่ทำยังไงถึงนึกออกนะ (คิดในใจ)

ระหว่างที่การินหลับอยู่นั้นลัลก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ และพยายามที่จะนึกให้ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคนบ้าง

ลัล : ตอนนายหลับทำไมถึงดูน่ารักจังนะ  // ลูบผมการิน

การิน : // หลับ

แอ๊ด (เสียงเปิดประตู)

เอม : ลัล เธอฟื้นแล้ว // วิ่งไปกอด

ลัล : เอิ่ม...คือว่า

นี : ลัล ไม่เป็นอะไรนะ

ลัล : คือว่า... พวกเธอเป็นใครหรอ

เอม : หา!!! เธอจำเพื่อนตัวเองไม่ได้หรอ

ลัล : ขอโทษนะที่จำไม่ได้จริงๆ

เอม : ชั้น เอม นี่ นี (ผ่ายมือไปทางขวา) และ 2 คนนี่คือ รุทรกับเมธา (ผ่ายมือไปทางซ้าย)

ลัล : อ๋อ จ๊ะ

เมธา : พี่ลัล จำพวกผมไม่ได้จริงๆหรอครับ

ลัล : จ๊ะ

เมธา : ผมไม่อยากจะเชื่อเลย พี่ลัลจะมาลืมพวกเราได้ไง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา