Happy Kaew's day [22/06/58]
เขียนโดย PS_TKForever
วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.24 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) ไหนล่ะเค๊กเเก้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
- นอกห้องพักฟื้น -
" เป็นยังไงล่ะ ยัยเเบม เขาเป็นหนักขนาดนี้ สมใจเเกรึยัง ? "
" ชั้น .... ชั้นไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นได้ ขนาดนี้ ... "
ตั้งเเต่ที่โทโมะวางสายจากเธอไป เธอก็จัดการสืบทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วก็ได้รู้ว่าเเก้วเกิดอุบัติเหตุ เธอจำรีบใหเพี่สาวของเธอพามาที่รพ ทันทีที่เห็นถาพโทโมะที่นั่งเฝ้าเเก้ว ผ่านกระจกตรงประตู เห็นเเก้วนอนอยู่บนเตียง มื่อที่กำลังจบิดประตูก็ชะงักทันที ืความรู้สึกผิดชอบชั้วดีเข้าเกาะกุมหัวใจ ใช่ที่เธอเเค้นเเก้วที่ทำให้เธอกับเเฟนของเธอต้องเลิกกัน เเต่ถ้านับเรียงความจริง เเฟนของเธอเองต่างหากที่เป็นฝ่ายเข้าไปยุ่งกับเเก้ว ทั้งๆ ที่เเก้วก็มีเเฟนเเล้วคือโทโมะ นั่นเอง
- ห้องพักฟื้น -
" แก้ว จะขี้เซาเกินไปเเล้วนะตัวเล็ก " โทโมะเอามือไปบีบเบาๆที่จมูกเรียวสวยของร่างบาง
" ตื่นมากินเค๊กที่โทโมะทำนะ โทโมะขอโทษที่ทำอะไรโดยไม่บอกเเก้ว คิดพิเรนๆ อยากจะเซอร์ไพร์ ให้โอกาสเเบมกลับมาทำร้ายหัวใจของตัวเอง ฮึก เเก้วตื่นมานะ ทามิอยากกอดเเก้ว อยากให้เเก้วหอม ตื่นมานะดวงใจของโมะ ... "
" .... ฮึก .... "
เสียงใคร ช่างเถอะเขาคงหูฝาดไปเอง
" ... ฮึก โทโมะ .."
ร่างสูงรีบปาดน้ำตาเเล้วมองดูเเก้วทันที นั้นก็ทำให้หัวใจเขาเต้นเเรงอีกครั้งเมื่อเห็นร่างบางลืมตาขึ้นมา ใบหน้านี้ที่ทำให้เขาหลงใหล ใบหน้าของผู้หญิงที่เขารัก
" แก้วร้องไห้ทำไม ? " ร่างสูงรีบถามร่างบางทันที ทั้งดีใจปนตกใจที่เห็นน้ำตาจากดวงตาคู่สวย
" โมะ เเก้วขอโทษ ขอโทษที่ไม่เขื่อใจโมะ ขอโทษที่ .. "
" ไม่ต้องขอโทษหรอก เเค่เเก้วกลับมา กลับมาหาโมะ กลับมาหาลูก เเค่นั้นก็เพียงพอเเล้ว "
เขากอดปลอบร่างบางที่ตอนนี้ร่างกายลั่นเทาอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขา เขาพร้อมจะลิมเรื่องทุกอย่าง ความโกรธ ความเสียใจ ความเข้าใจผิด ความรู้สึกผิดทุกอย่าง ขอเพียงเเค่เเก้วคนนี้ยังอยู่กับเขา เขาพร้อมจะทำทุกอย่างให้เธอมีความสุขที่สุด
" เเก้ว ดีนะเนี่ยที่เเกฟื้นทัน ไม่งั้นเพื่อนชั้นคงกลายเป็นซอมบี้อย่างเต็มรูปเเบบ " ป๊อปพูด
" มึง ก็พูดเกินไปไอ่ป๊อป ถึงชั้นจะเป็นซอมบี้ เเต่ก็เป็นซอมบี้ที่หล่อน่าดูเลยอ่ะ 5555 "
" ไอ่นี่ พอเเก้วฟื้นล่ะ หลงตัวเองเลยนะ เเหม่ เเก้วเเกรู้ป่ะ ตอนเเกยังไม่ฟื้นนะ สภาพเเม่งดูไม่ได้เลย "
" หรอป๊อป เเต่ดูๆ ไปสภาพตอนนี้ก็ใช่ว่าจะดูได้นะ 55555 "
" โห่เเก้วอ่ะ โมะงอนนะจริง " โทโมะ ทำท่ากอดอกทำเป็นงอน
" จุ๊บ หายโกรธนะคะ พ่อคนหล่อ "
ฟ้าหลังฝนสดในเสมอ นับตั้งเเต่วันนั้นก็ไม่มีใครเห็นเเบมอีกเลย ซึ้งมันก็ดีเเล้วสำหรับทั้งสองฝ่าย บรรยากาศให้ห้องเปลี่ยนไปมากเสียงหัวเราะกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ทุกข์ทรมานมานาน
" ม่าม๊าาาาาาาาา "
ทามิที่เข้ามาในห้องกับพ่อเเม่ของทั้งสองครอบครัว วิ่งตรงมายังเตียงของร่างบางทันที ทำท่าอยากให้อุ้ม จะขึ้นไปบนเตียง จนโทโมะ ต้องอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นไปบนเตียง
" เป็นไงคะ ทามิ คิดถึงม๊ามั๊ย "
" คิดถึงค่ะ คิดถึงมากๆ มากๆ เเบบมากๆ เยย " ตัวเล็กยิ้มจนเห็นฟัน
" ปลอดภัยเเล้วนะลูก พระคุ้มครองนะ "
" ขอบคุณค่ะคุณเเม่ " ร่างบางยิ้มให้กับพ่อเเม่
แล้วทุกคนก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
- 3 วันต่อมา -
" ออกมาทำอะไรตรงนี้คะ " โทโมะถามเเก้วที่ออกมารับลมตรงระเบียง
" โมะ เเก้วอยากกินเค๊ก " ร่างบางทำท่าอ้อน
" เห ? "
" นึกยังไง ? "
" อะไรกันโมะ เค๊กวันเกิดเเก้วทามิก็กินหมดเเล้ว ไหนล่ะเค๊กเเก้ว ? " ร่างบางทำท่าเเบมือเหมือนจะขอ
" โอเค งั้นเราไปซื้อขอกัน " ร่างสูงจับมือพาร่างบางมายังซุปเปอร์ไกล้ๆ บ้าน เพื่อซื้อวัตถุดิบเเละอุปกรณ์ทำเค๊ก
พอมาถึงบ้าน ก็จัดเเจงช่วยกันทำเค๊ก โดยมีร่างสูงคอยสอนร่างบาง ทำไปเล่นไป จนสุดท้ายก็เสร็จ
" ไหนชิมสิ " ร่างบางตักชิม ร่างสูงมองไม่วางตา เขาเองก็หวั่นๆ เหมือนกัน เพราะเป็นครั้งเเรกที่เธอได้ทานเค๊กจากฝีมืิของเขา
" อื้ม หอมอร่อย ใช้ได้ " ร่างสูงถอนหายใจเฮือก โล่งอก
" คงเพราะลูกมือสวยไงครับ หอมเหมือนเเก้วเลย " ร่างสูงทำเนียนเข้าไปหอมเเก้มร่างบาง
" เนียนนะโมะ "
" แก้ว (โทโมะ เข้าไปกุมมือเเก้วไว้ เขาทำหน้าจริงจังจนเเก้วตกใจ) โมะรักเเก้วมากนะ รักมากกว่าชีวิต มากกว่าอะไรทั้งนั้น ชีวิตโมะต้องมีเเก้ว เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด คอยเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก ดูเขาเติบโต เเล้วรอเห็นความสำเร็จของเขาไปพร้อมกัน โมะจะจับมือเเก้วไว้อย่านี้ ตลอดไป .. " ร่างสุงเอ่ย
" ลองปล่อยสิ " เเก้วตอบกลับยิ้มๆ
" อ๊ะ ปล่อยล่ะ 55555 "
" มานี่เลยโทโมะ โดนนนนนนน "
สองคนวิ่งไล่กันอยู่ในห้องครัว เเล้วก็จบด้วยที่ร่างสูงเข้ากอดร่างบางไว้ แก้วเอามือโอบรอบคอโทโมะ พร้อมกับรับสำผัสจูบที่คุ้นเคย ที่ทั้งสองมอบให้เเกกัน
" ทามิจะอยากได้น้องสาวหรือน้องชายกันนะ ? "
-------------------------------------
จบเเล้ว ซอรี่จริงๆ จริงๆ ตั้งใจจะให้จบตั้งเเต่เมื่อวานเเล้ว เเต่เมื่อวานไรต์ไปประชุมรับน้องมา ดึกเพราะเล่นกันมากกว่า เเต่มาเเล้วนะ เป็นยังไงบ้างเรื่องที่สามเเล้ว ( เรื่องเเรกยังไม่จบ 5555 )
ฝากด้วยนะคะ มือใหม่จริงๆ
เจอกันเรื่องต่อไปจ้า (เเล้วเรื่องเเรกล่ะ ? ) 555555555
14:47
25/06/58
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ