Happy Kaew's day [22/06/58]
เขียนโดย 
PS_TKForever
วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.24 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ตาสว่าง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
- ห้องพักฟื้น -
โทโมะ นั่งเฝ้าเเก้วอยู่ข้างเตียง มองเผินๆ จะคิดว่าเขาเเค่นั่งเฝ้าธรรมดา เเต่ถ้าสังเกตดีๆ จะรู้ว่าเขาร้องไห้ ตัวที่สั่นเบาๆ กับน้ำเสียงที่สั่นระเรือ
" แก้ว แก้วอย่าเป็นอะไรนะ เเก้วกลับมาอยู่กับโมะกับลูกนะ ถ้าแก้วเป็นอะไรไป น้องทามิจะอยู่ยังไง โมะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเเก้วนะ ชีวิตโมะยังต้องการเเก้ว เเก้วอย่าเป็นอะไรนะ ... "
คำพูดที่ออกจากปากของโทโมะ ซ้ำไปซ้ำมา ราวกับว่า ต้องการอ้อนวอนให้เธอได้ยินมัน น้ำตาลูกผู้ชายไหลอย่างห้ามไม่ได้ ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความสะเทือนใจไม่น้อยให้กับคนที่เฝ้ามองอยู่ข้างนอก พ่อเเม่ของทั้งสองครอบครัว เพื่อนสนิทของทั้งสองอย่างฟางกับป๊อปปี้ เเม้เเต่เฟย์น้องจองฟางที่พึ่งตามมายังอดที่จะน้ำตาคลอไม่ได้
" คุณหมอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ "
ร่างสูงรีบเข้าไปหาคุณหมอทันที่ที่หมอออกมาจากห้องไอซียู
" คุณเเก้ว เธอเสียเลือดมากนะครับ อาการยังน่าเป็นห่วง 50/50 ผมอยากให้คุณทำใจไว้บ้างนะครับ "
" ไม่นะหมอ คุณเป็นหมอ คุณต้องทำให้ภรรยาผมฟื้นสิ ให้เธอปลอดภัย เข้าใจไหมหมอ "
" เห้ยๆ ไอ่โมะ ใจเย็นเพื่อน "
ป๊อปปี้รีบเข้าไปห้ามโทโมะ ที่ดูเหมือนจะสติหลุดไปเเล้ว ที่ไปกระชากคอหมอ
" โทโมะ ใจเย็นๆ นะลูก เอาไว้ทางน้องทามิเดี๋ยวเเม่ดูเเลให้เอง หนูดูเเลแก้วเถอะ "
" ครับเเม่ ขอบคุณนะครับ "
โทโมะตอบเเม่ โดยไม่เเม้เเต่หันไปมอง
ทำไมนะวันนี้วันเกิดเเก้ว วันสำคัญของเเก้ว ทำไมมันต้องเกิดเหตุการณ์เบบนี้ขึ้นด้วย เค๊กที่เขาเตรียมจะเอามาเซอร์ไพร์ กลับเอียนไปเลย เมื่อเจอเรื่องที่เซอร์ไพร์กว่า หลังจากที่ทุกคนกลับไป เขาก็นั่งเฝ้าเเก้วต่อ นอนไม่หลับอาจเพราะเขาไม่อยากนอน เขาอยากให้เเก้วตื่นมาเเล้วเห็นเขาเป็นคนเเรก สายตาดันไปสะดุดกับถุงสำภาระที่ทางกู้ภัยเอามาให้กับทางรพ ข้างในมีกระเป๋าตัง โทรศัพท์ เขาเปิดโทรศัพท์เเก้ว เลื่อนเปิดดู
" นี่มันเบอร์เเบม "
เขาตกใจเล็กน้อยที่เเก้วมีเบอร์เเบม กดดูเวลาที่ได้รับสาย ก็ก่อนเกิดเหตุไม่กี่ชั่วโมง จึงเปิดดูไลน์ เห็นว่าเเบม เเชร์โลเคชั่นที่ร้านเบเกอรี่ที่เขาไปทำขนมเค๊กให้เเก้ว ดูเเมสเสทก็เจอรูปที่เขากับเเบมอยู่ที่ร้านจนมด้วยกันอีก เรื่องต่างๆ ทำให้เขาสงสัยไม่น้อย จึงเลือกกดโทรกลับไปหาเเบม
' ว่าไง นังเเก้ว โทรมาหาฉันเเบบนี้ เเสดงว่าโทโมะ ไม่ได้กลับไปบ้านล่ะ สิ ฉันบอกเเล้วว่าอย่างเเกน่ะ โมะเขาทนได้ไม่นานนักหรอก ฉันอุส่าเเชร์โลเคชั่นไปหา เเกจะได้เห็นชัดๆ ว่าฉันกับโทโมะ เรามีความสุขกันเเค่ไหน เเต่แกก็ไม่มา อย่างว่าล่ะนะ กลัวรับความจริงไม่ได้ล่ะสิ ฮ๊ะๆๆ '
' ขอบคุณนะเเบม ที่ทำให้โทโมะตาสว่าง ' โทโมะพยายามกดเสียงให้ต่ำลงเพื่อควบคุมอารมโกรธของตนเอง
' ทะๆ โทโมะ หรอ ?'
' ใช่โทโมะเอง ขอบคุณอีกครั้งนะ ที่ทำให้รู้ว่า คนบางคนก็ไม่สมควรได้รับโอกาส '
- ย้อนไป หนึ่งอาทิตย์ก่อน -
" คุณโทโมะคะ มีคนมาขอพบค่ะ "
" อ่อ ครับ ให้เข้ามาได้ "
" แบม " ร่างสูงเอ่ยอย่างตกใจกับบุคคลใหม่ที่พึ่งมาเยือน
" ค่ะ เเบมเอง "
" ผมว่าเราไม่มีอะไรจะคุยกันเเล้วนะครับ เชิญ "
" ดะๆ เดี๋ยวโทโมะ คือเเบมจะมาขอโทษ ที่เคยทำไม่ดีกับโทโมะเเละเเก้วน่ะ แบมอยากขอโอกาส "
" โอกาส ? โอกาสอะไร "
" โอกาสที่เเบมจะได้ไถ่โทษให้กับโทโมะเเละเเก้วไง "
" ยังไง "
" แบมจะมาชวนโทโมะไปเรียนทำเค๊ก "
" เค๊ก ? "
" ใช่เค๊ก ใกล้จะถึงวันเกิดเเก้วเเล้วใช่มั๊ยล่ะ ถ้าโทโมะทำเค๊กเซอร์ไพร์เเก้ว แก้วคงจะดีใตมากเลย "
วันนั้นเป็นวันที่เขาตัดสินใจผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต ที่ให้โอกาสแบมกลับเข้ามาทำร้ายเเก้วในวันนี้อีก
' โทโมะ คือเเบมขอโทษ '
' ไม่ต้องหรอก ไม่ต้อวขอโทษ เพราะผมไม่ยอมรับคำขอโทษจากคุณ เเละกรุณาออกไปจากชีวิตครอบครัวของผม ก่อนที่ผมจะหมดความอดทนเเละเผลอทำร้ายผู้หญิง '
เขาวางสายโทรศัพท์ทันที่ที่พูดจบ เเละเขาหวังว่าเธอจะเข้าใจมัน
- วันต่อมา -
" แก้ว แก้วยังไม่ได้ชิมเค๊กที่โมะทำเลยนะ เห็นมั๊ย น่ารักมากเลย มีผลไม้สดอย่างที่เเก้วชอบตั้งหลายอย่าง สม กีวี่ สตอร์เบอรี่ลูกโตๆ เเบบที่เเก้วชอบไง แก้วตื่นมากินนะ เเก้วตื่นมานะ ตื่นมาหาโมะนะ "
" ไอ่โมะ มึงกินอะไรบ้างเหอะว่ะ เเค่คืนเดียวทำสภาพมึงเป็นไปได้ขนาดนี้เลยหรอว๊ " ป๊อปปี้พูดเพราะเป็นห่วงเพื่อน
" อ่อโมะ ฟางมีเรื่องอยากจะบอกน่ะ "
" ถ้าเป็นเรื่องเเบม โมะรู้เเล้วล่ะ "
" รู้เเล้วหรอว๊ เเล้วจะเอายังไงกับเขาว๊ " ป๊อปปี้ถาม
" กูบอกให้เขาเลิกยุ่งเเล้ว ถ้ายังมีเรื่องเเบบนี้เกิดขึ้นอีก กูสาบานว่าจะไม่เอาไว้เเน่ๆ "
" ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี เเต่มึงก็ต้องดูเเลตัวเองด้วยนะเว่ย กูสงสารทามิว่ะ "
" เออๆ ขอบใจมาก "
- นอกห้อง -
" คุณยายคะ ป่ะป๊าร้องไห้ทำไม แล้วทำไมม่ามี้ถึงไม่ตื่นสักทีล่ะคะ "
" ไม่มีอะไรหรอกจ่ะ ทามิ หิวไหมเอ่ย "
" ไม่หิวค่ะ ทามิอยากเข้าไปหาป่ะป๊า กับม่าม๊า "
ตากับยายมองหน้ากัน ไม่อยากให้ทามิเข้าไปหาโทโมะกับเเก้วในเวลานี้
" ทามิครับ ไปเล่นกับลุงป๊อป กับป้าฟางดีกว่านะครับ "
" ใช่ๆ ทามิอยากเล่นเครื่องเล่นมั๊ยคะ "
" อยากคะๆ ไปๆ "
ป๊อปกับฟางที่ออกมาจากห้องได้ยินทามิร้องงอเเงง ก็อาสาพาไปสวนสนุก เผื่อหลานสาวจะลืมเรื่องนี้ไปบ้าง
---------------------------
จะให้เเก้วฟื้นดีมั๊ยนะ 555555555
23:52
23/06/58
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
