Misleading เรื่องเข้าใจผิด

Misleading เรื่องเข้าใจผิด
 
 
บทที่ 8
 
 
 
"คุณแม่คะ ทำไมป๊ะป๊าไม่กลับมาอยู่กะเราล่ะค่ะ?"เสียงใสของน้องปันปันเอ่ยถามแม่ที่กำลังวางน้องสาวให้นอนในเปล
 
 
ฟางที่ได้ยินคำถามของลูกสาวคนโตก็ชะงักมือที่กำลังวางร่างน้อยของลูกสาวให้นอนในเปล ก่อนจะค่อยๆ วางร่างน้อยในเปลแล้วหันกลับมาตอบคำถามของลูกสาวคนโต
 
 
"ป๊ะป๊าไม่กลับมาอยู่กับเราหรอกค่ะ ป๊ะป๊าเขาต้องอยู่กับครอบครัวของเขาสิลูก"ฟางตอบแล้วยิ้มบางๆ ให้ลูกสาว พลางลูบผมนุ่มของน้องปันปันแผ่วเบาด้วยความรักที่มี
 
 
"ป๊ะป๊าไม่รักเราแล้วเหรอค่ะ? ปันปันคิดถึงป๊ะป๊า อยากกอดป๊ะป๊าที่สุดเลย..."น้องปันปันเอ่ยเสียงสั่นคลอน เบ้ปากจะร้องไห้
 
 
ฟางนึกสงสารลูกสาวที่ไม่มีโอกาสได้เจอคนเป็นพ่อ แต่จะให้เธอทำอย่างไรได้... ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการเธอกับลูก... เพราะถ้าเขาต้องการเธอกับลูกจริงๆ เขาคงไม่ทรยศความรักและความไว้ใจของเธอ... ไม่แต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนนั้น... และเขาคงจะตามหาเธอกับลูก...
 
 
"ไม่ร้องไห้นะค่ะคนดีของแม่ ถึงป๊ะป๊าจะไม่รักเรา... แต่น้องปันปันก็ยังมีแม่กับคุณย่าที่รักน้องปันปันนะค่ะ และยังมีน้องเฟรนรี่ด้วยนะ ไหนลองบอกแม่หน่อยสิ ว่าน้องปันปันรักแม่กับน้องเฟรนรี่หรือเปล่า?"ฟางถามลูกสาวเสียงอ่อน พลางช็ดน้ำตาออกจากแก้มยุ้ยๆ ของน้องปันปันอย่างอ่อนโยน
 
 
"รักค่ะ ปันปันรักคุณแม่กะน้องเฟรนรี่ที่สุดเลย"น้องปันปันตอบแม่เสียงใสแล้วหอมแก้มนวลของแม่เบาๆ ก่อนจะเดินไปที่เปลที่มีร่างน้อยของน้องสาว มือเล็กๆ ของน้องปันปันลูบมือน้อยของน้องสาวที่กำลังนอนหลับอยู่เบาๆ แล้วยิ้มออกมา
 
 
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง
 
 
เสียงกดออดที่หน้าบ้านดังขึ้น ทำให้ฟางละสายตาจากลูกสาว เดินออกมาดูว่าใครที่มากดออดที่หน้าบ้านในวันแรกที่เธอย้ายเข้ามาอยู่
 
 
"คุณฟางค่ะ คุณหญิงให้แตงอ่อนเอาอาหารมาส่งค่ะ"แตงอ่อนเอ่ยบอกหญิงสาวพร้อมรอยยิ้ม พลางส่งถุงในมือให้หญิงสาว
 
 
"ขอบใจมากนะแตงอ่อน ฝากขอบคุณคุณป้าด้วยนะ"ฟางรับถุงอาหารมาจากแตงอ่อนแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหันหลังเตรียมเข้าบ้าน เมื่อแตงอ่อนปั่นจักรยานกลับไปแล้ว แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยเอ่ยเรียกจากทางด้านของเธอ
 
 
"ฟาง..."เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงสาว เมื่อเห็นเธอหันหลังกำลังจะเดินเข้าบ้าน นัยน์ตาคมจับจ้องแผ่นหลังบางของหญิงสาวด้วยความรู้สึกบางอย่าง...
 
 
ดีใจที่เธอกลับมาที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง บ้านที่เป็นความจำทรงของเขากับเธอ...
 
 
"คุณ... มาทำไม?"ฟางถามเสียงแผ่วเบา เมื่อหันกลับมาแล้วเห็นว่าเป็นเขาจริงๆ
 
 
"ผม... ขอเจอน้องปันปันหน่อยได้ไหม? ผมคิดถึงลูก"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเว้าวอน หวังจะได้เห็นหน้าลูกสาวอีกสักครั้ง หลังจากคืนนั้น... วันแต่งงานของเขากับพิม...
 
 
"ฉันคงให้คุณเจอลูกตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ คุณกลับไปเถอะ..."ฟางเอ่ย ก่อนจะหันหลังเตรียมเข้าบ้านอีกครั้ง แต่ก็ถูกชายหนุ่มเรียกรั้งไว้
 
 
"เดี๋ยวก่อนฟาง! เอ่อ คือ..."ป๊อปปี้อ้ำอึ้ง  อยากจะถามว่าเธอสบายดีหรือเปล่า แต่ปากเขาหนักเกินไป
 
 
ฟางมองชายหนุ่มที่อ้ำอึ้งไม่ยอมพูดกำลังจะเอ่ยปากบอกให้เขากลับไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้ดังลอดออกมาจากในบ้าน
 
 
"น้องเฟรนรี่!"ฟางรีบวิ่งกลับเข้าบ้านไปด้วยความรีบร้อน ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้น จึงถือวิสาสะเปิดประตูรั้วบ้านเข้ามาแล้ววิ่งตามหญิงสาวเข้าไปในบ้าน
 
 
ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นภาพหญิงสาวอุ้มร่างเล็กตุ้ยนุ้ยที่ยังร้องไห้ไม่หยุดเดินไปมา พลางลูบแผ่วหลังเล็กแผ่วเบาอย่างปลอบโยน เสียงหวานค่อยโอ๋ลูกสาวตัวน้อยให้หยุดร้อง
 
 
"ป๊ะป๊า! ป๊ะป๊ากลับมาแล้ว!"เสียงใสของน้องปันปันเอ่ยอย่างดีใจ พร้อมกับวิ่งไปกอดคนเป็นพ่อที่ย่อตัวอ้าแขนรอรับร่างของลูกสาว
 
 
"ป๊าคิดถึงน้องปันปันจังครับ"ป๊อปปี้เอ่ย พลางหอมแก้มลูกสาวด้วยความคิดถึง
 
 
ฟางมองภาพนั้นแล้วรู้สึกเจ็บในอก ก่อนจะปลอบลูกสาวตัวน้อยต่อ เมื่อน้องเฟรนรี่ยังไม่หยุดร้องไห้
 
 
"ป๊ะป๊าขา น้องเฟรนรี่คงอยากให้ป๊ะป๊าอุ้ม ป๊ะป๊าไปอุ้มน้องหน่อยนะค่ะ"น้องปันปันเอ่ย ทำให้ป๊อปปี้กับฟางชะงักไปทันที ก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินเข้าไปหาฟางที่กอดร่างน้อยของลูกสาวไว้ แต่ท่าทางที่หวงนั้น กลับทำให้ป๊อปปี้นึกสงสัยอยู่น้อย
 
 
"ส่งลูกมาสิคุณ เห็นไหม? ว่าแกร้องไห้ไม่หยุด"ป๊อปปี้เอ่ย ทำให้ฟางลังเลที่จะส่งลูกน้อยให้ชายหนุ่ม แต่เมื่อได้ยินเสียงเล็กๆ ที่ร้องดังกว่าเดิม เธอจึงยอมส่งร่างน้อยให้ชายหนุ่มอย่างจำใจ
 
 
เพียงแค่ป๊อปปี้รับร่างเล็กมาอุ้มไว้ เสียงร้องไห้โย้เย้ก็เงียบลงทันที ป๊อปปี้พิจารณาร่างน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนแล้วชะงัก นั้นยิ่งทำให้ฟางใจสั่นกลัวเขาจะมาแย่งลูกสาวของเธอไป
 
 
 
______________________________________________________________________________________
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพจร้า^^
 
 
วันนี้อัพดึกไปนึส! ฝากติดตามผลงานด้วยน๊า^^
 
 
จะเกิดอะไรขึ้น!? เมื่อพี่ป๊อปรู้ว่าน้องเฟรนรี่เป็นลูกสาวของเขาอีกคน!!! โปรดติดตามตอนต่อไป!!!
 
 
 
________________________________________________________________________________________