Misleading เรื่องเข้าใจผิด

Misleading เรื่องเข้าใจผิด

 

 

บทที่ 31

 

 

 

2 อาทิตย์ต่อมา

 

 

"ช่วงนี้พี่ฟางดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะค่ะ"เฟย์พูดทัก เมื่อเห็นฟางเดินเล่นอยู่ริมชายหาดเพียงลำพังในตอนเย็น

 

 

"เหรอค่ะ? แต่พี่คิดว่าไม่นะ ก็ปกติ..."ฟางพูด พร้อมกับเดินไปพร้อมเฟย์

 

 

เฟย์ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เพราะคำพูดของฟางไม่เหมือนคนที่ความจำเสื่อมเลยสักนิด เธอสังเกตมาหลายครั้งแล้ว เพียงแต่เธอไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง เพราะมีป๊อปปี้อยู่ด้วย

 

 

แต่วันนี้มีแค่เธอ...

 

 

"พี่ฟางค่ะ เฟย์ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?"เฟย์ถาม เมื่อพวกเธอเดินมาไกลพอสมควรแล้ว ฟางหันมามองเฟย์ที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แล้วหันกลับไปมองพระอาทิตย์ที่กำลังลับฟ้าไป

 

 

"พี่ฟางจำได้แล้ว... ใช่ไหมค่ะ?"เฟย์ถามสิ่งที่สงสัยออกไป พร้อมกับจ้องมองสีหน้าด้านข้างของฟาง

 

 

ไม่มีสีหน้าหรือท่าทีอะไรแสดงออกมา นอกจาก...

 

 

รอยยิ้ม...

 

 

ถึงแม้ว่าจุดที่เธอสองคนยืนอยู่จะมืดแค่ไหน แต่เธอมั่นใจ ว่าเธอเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของฟาง

 

 

ฟางหันกลับมามองเฟย์อีกครั้ง ก่อนที่สายตาของเธอจะปะทะเข้ากับร่างสูงที่เดินตรงมาหาเธอสองคน

 

 

"กลับกันเถอะ เขามาตามเราแล้ว ......"ฟางพูดกับเฟย์ปกติ ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูเฟย์

 

 

"ขอให้พี่แน่ใจอะไรบางอย่างก่อนนะ เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับของเราสองคนนะ..."

 

 

เฟย์มองหลังบางของฟางที่เดินห่างออกไปกับญาติผู้พี่ของเธออย่างไม่เข้าใจ

 

 

"พี่ฟางอยากจะพิสูจน์อะไรกันแน่?"เฟย์พึมพำถามตัวเองเสียงแผ่ว ก่อนจะเดินตามสองคนไป

 

 

 

....................................................................................................................................................

 

 

"อ้วก... อ้วก... อ้วก..."เสียงอาเจียนดังลอดออกมาจากในห้องน้ำ ทำให้ฟางเดินไปเคาะประตูเรียกชายหนุ่มที่หายเข้าไปในห้องน้ำนานแล้ว

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

"ป๊อป! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า!? เปิดประตูให้ฟางหน่อยสิ!"ฟางตะโกนถามด้วยความเป็นห่วงชายหนุ่ม โดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองหลุดสรรพนามที่เคยใช้เรียกเขาและแทนตัวเองด้วยชื่อเหมือนเมื่อหลายปีก่อน

 

 

แกร๊ก!!

 

 

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงของป๊อปปี้ที่เดินออกมาในสภาพที่ไม่มีแรง ฟางประคองร่างสูงไปนั่งที่เตียงทันที

 

 

"เป็นอะไรหรือเปล่า? คุณหน้าซีดๆ นะ ให้ฉันไปตามคุณจองเบให้ไหม?"ฟางถามรัวเร็วด้วยความเป็นห่วง

 

 

ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะล้มตัวนอนลงแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ก็แค่แป๊บเดียวทันที ป๊อปปี้ก็ลุกขึ้น ก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที โดยที่มีฟางวิ่งเข้าไป พร้อมกับลูบหลังให้ป๊อปปี้ที่โก่งคออาเจียนอย่างหนัก

 

 

"ป๊อป... ไหวไหม? ให้ฟางไปตามจองเบให้มาตรวจดีกว่า ป๊อปเป็นแบบนี้ฟางใจคอไม่ดีนะ"ฟางพูด เพราะเป็นห่วง กลัวเขาจะเป็นอะไรไป

 

 

เธออยู่ไม่ได้ หากไม่มีเขาอยู่ด้วย...

 

 

เธอกลัวเรื่องนี้ที่สุด กลัวว่าจะไม่มีเขาเหมือนตอนนั้น...

 

 

ป๊อปปี้ชะงักกับสรรพนามที่ฟางใช้แทนตัวเองของเธอก่อนจะโก่งคออาเจียนอีกครั้ง เมื่ออาการคลื่นไส้กลับมาอีกครั้ง

 

 

ฟางที่เห็นป๊อปปี้อาเจียนอย่างหนัก รีบวิ่งออกไปตามจองเบให้มาดูอาการของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

______________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพจร้า^^

 

 

หายไปตั้งวันหนึ่งแน่ะ^^;

อย่าเพิ่งทิ้งกันไปน๊า(-/\-)

ก็อย่างที่บอกว่าช่วงนี้ไรท์ไม่ค่อยว่าง แต่ไรท์ก็พยายามจะหาเวลามาอัพบ่อยๆ น๊า อาจจะเป็นวันเว้นวัน คงไม่โกรธไม่ทิ้งกันไปใช่ป่ะ(' ')??

 

 

เอ๋!? พี่ป๊อปเป็นอะไรกันนะ!?

ตอนหน้าเรามาลุ้นกัน><!!

 

 

ฝากติดตามผลงานกันด้วยน๊า^^

 

 

 

________________________________________________________________________________________