Misleading เรื่องเข้าใจผิด

Misleading เรื่องเข้าใจผิด
 
 
บทที่ 20
 
 
 
หลังจากที่พิมประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต วันเวลาก็ผ่านมาได้ 1เดือนแล้ว
 
 
"วันนี้ก็เหมือนเดิมสินะหนูฟาง"คุณหญิงพรรณาลักษณ์เอ่ยขึ้น เมื่อเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นของลูกชาย พร้อมน้องปันปัน
 
 
อาการของป๊อปปี้ดีขึ้นตามลำดับ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นขึ้นมา นี่ก็ผ่านมา 1เดือนแล้ว ที่เขายังนอนนิ่งไม่ได้สติ
 
 
"ค่ะ แต่ฟางเชื่อว่าสักวันของจะต้องฟื้นขึ้นมา..."ฟางเอ่ย มองชายหนุ่มที่ยังนอนนิ่งอย่างมีความหวังและเธอก็เชื่อมั่นว่าเขาจะต้องฟื้นขึ้นมาหาลูก...
 
 
คุณหญิงพรรณาลักษณ์มองอดีตลูกสะใภ้อย่างตื้นตัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ไม่เคยทิ้งลูกชายของนางให้อยู่ตามลำพัง แม้แต่ตอนที่หย่าขาดจากกันแล้ว หญิงสาวก็ยังคงคอยดูอยู่ห่างๆ ถึงแม้ว่าตัวเองจะเจ็บปวด แต่เธอก็มักจะบอกว่า...
 
 
"แค่ฟางได้เห็นเขามีความสุข ฟางก็มีความสุขแล้ว... ถึงแม้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขาตอนนี้... จะไม่ใช่ฟางก็ตาม ขอแค่ฟางได้เฝ้าดูเขาอยู่ห่างๆ ฟางก็ดีใจแล้ว..."
 
 
 
"แม่ดีใจนะ ที่ป๊อปปี้มีคนที่รักและห่วงเขาอย่างหนูฟาง"คุณหญิงพรรณาลักษณ์เอ่ย แล้วหันไปมองลูกชายที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ที่มีร่างเล็กๆ ของน้องปันปันที่พยายามปลุกพ่อให้ตื่น
 
 
"ป๊ะป๊าขา ตื่นขึ้นมาสักทีสิค่ะ ปันปันกับน้องเฟรนรี่คิดถึงป๊ะป๊านะค่ะ ทำไมป๊ะป๊าขี้เซ้าจัง?"น้องปันปันพูด แล้วทำหน้างอที่ไม่สามารถปลุกพ่อให้ตื่นได้
 
 
คุณหญิงพรรณาลักษณ์กับฟางยิ้มบางๆ ให้กับหน้างอๆ ของน้องปันปัน เด็กน้อยยังไงก็เป็นเด็กน้อยอยู่ดีสินะ
 
 
"แม่ว่าแม่พาน้องปันปันกลับก่อนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้แม่จะพามาให้นะลูก"คุณหญิงพรรณาลักษณ์เอ่ย เมื่อเห็นว่าเวลานี้เย็นมากแล้ว ก่อนจะพาน้องปันปันกลับไป
 
 
ฟางเดินมานั่งข้างเตียงคนไข้ มือบางกุมมือหนาของชายหนุ่มไว้ ส่งมอบความรักทั้งหมดให้กับชายหนุ่มที่ยังนอนนิ่ง
 
 
"เมื่อไหร่กัน?... เมื่อไหร่ที่คุณจะฟื้นขึ้นมาฟังคำนั้นจากฉันอีกครั้ง..."ฟางเอ่ยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะชะงักเมื่อลูกสาวตัวน้อยร้องไห้เสียงดัง ทำใหเธอต้องรีบผละออกจากชายหนุ่มทันที
 
 
"โอ๋... ไม่ร้องนะค่ะคนดีของแม่"ฟางปลอบโยนเพื่อให้ลูกสาวตัวน้อยเงียบ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เมื่อลูกน้อยร้องไห้โยเยหนักกว่าเดิม
 
 
"เป็นอะไรไปค่ะน้องเฟรนรี่? ทำไมหนูร้องไห้หนักแบบนี้ล่ะ? เดี๋ยวป๊ะป๊าก็ตื่นหรอกลูก"ฟางพยายามทำให้ลูกน้อยหยุดร้องไห้ แต่ก็ดูเหมือนจะหนักกว่าเดิม จนต้องเอาคนเป็นพ่อที่ยังนอนนิ่งขึ้นมาอ้างเพื่อให้หนูน้อยเงียบ
 
 
ร่างหนาที่นอนยังบนเตียงเริ่มขยับนิ้วเล็กน้อย เปลือกตาบางเริ่มขยับพยายามจะปรือตามองหาเสียงเล็กๆ ที่ร้องไห้จ้าละหวั่น แต่มันก็หนักอึ้งเกินไป ก่อนสติที่มีเพียงน้อยนิดจะดับวูบไปอีกครั้ง
 
 
เสียงร้องไห้โยเยของลูกน้อยเงียบลง ทำให้ฟางวางร่างเล็กบนเตียงเล็กๆ ดีที่ห้องพักฟื้นที่ชายหนุ่มพักอยู่เป็นโซนVIP ทำให้มีเตียงนอนเล็กๆ ตั้งอยู่อีกฟากของห้อง โดยมีผ้าม่านปิดกั้นไว้ เธอกับลูกจึงไม่ลำบากอะไรในเรื่องที่นอน
 
 
เมื่อลูกน้อยหลับไปอีกครั้ง ฟางจึงเดินมากระซิบคำบางคำที่ข้างหูของชายหนุ่ม แล้วห่มผ้าให้ร่างสูง ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแล้วลงไปหาอะไรทานในช่วงเย็น
 
 
 
______________________________________________________________________________________
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพจร้า^^
 
 
เอ๋!?! พี่ป๊อปจะฟื้นแล้ว!!! ต้องติดตามในตอนต่อไป!!!
 
 
ฝากติดตามผลงานกันด้วยเน้อ^^ 
 
 
ตอนนี้อัพน้อยต้องขออภัย(-/\-)
 
 
 
________________________________________________________________________________________