Misleading เรื่องเข้าใจผิด
9.4
เขียนโดย 
Baby_Snowy
วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.33 น.
37 Misleading
178 วิจารณ์
59.48K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 11.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
14) --> บทที่ 13 <--
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMisleading เรื่องเข้าใจผิด
บทที่ 13
"ดูคุณจะมีความสุขมากสินะป๊อป แล้ว... ลูกสาวคุณล่ะ?"พิมที่ดักรอชายหนุ่มในห้องนั่งเล่นเอ่ยขึ้น เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้าน ก่อนจะถามหาลูกสาวของชายหนุ่มเมื่อไม่เห็นร่างเล็กที่เธอคิดว่า เขาจะพามาด้วยในวันนี้
"ฟางไม่ให้ผมพาลูกมาหรอก ขอตัวก่อนนะ"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเลี่ยงเดินขึ้นบันไดไป เพราะเริ่มรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่ตรงหน้าพิม
พิมกำมือแน่นเมื่อเริ่มเห็นระยะห่างระหว่างเธอกับป๊อปปี้ ไม่ใช่ว่าเพิ่งเป็น แต่มันเป็นมานานแล้ว จนตอนนี้ที่เริ่มเด่นชัดจนเห็นว่า ในอนาคตที่ใกล้จะมาถึงนี่ เธอกับเขาจะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ซึ่งเธอยอมไม่ได้!!!
"ฉันไม่มีวันปล่อยป๊อปไปหาแกแน่นังฟาง ประวัติศาสตร์ของฉันจะต้องไม่ซ้ำรอยเดิมเหมือนแม่เด็ดขาด!!!"พิมว่า ก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถออกไป โดยความเร็ว
ป๊อปปี้ยืนมองหลังรถของภรรยาที่หายลับไปในความมืด ทั้งๆ ที่เวลานี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว เธอก็ยังจะออกไปข้างนอก บางครั้งเขาก็สงสัยเหมือนกันว่าเธอออกไปไหน เธอหายไปทำอะไรเป็นเวลานานๆ
ป๊อปปี้สะบัดหัวเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมเข้านอน วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุข หลังจากที่ความรู้สึกนี้มันหายไปนานมากแล้ว...
....................................................................................................................................................
"ฆ่าเลยเหรอ? แต่ผู้หญิงคนนี้เธอมีลูกตั้งสองคนนะ ถ้าฆ่าแม่แล้วลูกเขาล่ะ? ผมไม่เอาด้วยหรอก ผมสงสารเด็ก"เสียงทุ้มเอ่ยกับเจ้านายสาว พลางมองสำรวจใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข ยามที่อยู่กับลูกๆ ของเธอ
"หรือแกจะเอามันมาทำเมียล่ะ!?"หญิงสาวตวาดถามลั่นด้วยความไม่พอใจ ทำไมทุกคนถึงไปหลงรักมัน ทั้งๆ ที่มันเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ จืดชืดไม่มีอะไร
"อืม... เอาอันนั้นก็น่าสนใจนะ แต่ผมกลัวตาย คุณก็รู้ว่าสามีคุณหวงผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน เธอเป็นแม่ของลูกเขาเลยนะครับ"ชายหนุ่มเอ่ย ตัดใจส่งรูปคืนให้เจ้านายสาว เขาไม่ใจดำถึงขั้นฆ่าผู้หญิงที่มีลูกน้อยถึงสองคนหรอก
"ตกลงแกจะไม่ทำใช่ไหม?"หญิงสาวถาม เพราะถ้าไม่ทำเธอก็ยังมีคนอื่นที่สามารถใช้งานได้
"ครับ งานนี้ผมขอปฏิเสธ ขอตัวนะครับ"พูดจบก็เดินจากไป ทิ้งเจ้านายสาวให้อยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียว รอจังหวะให้หญิงสาวกลับไปก่อน เขาถึงจะเดินออกมาแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะกดโทรออกหาใครคนหนึ่ง
"ครับ ผมว่านายน่าจะพาเธอไปอยู่ไกลๆ นะครับ ดูท่าทางของคุณพิมแล้ว เธอคงไม่หยุดแค่นี้แน่"ชายหนุ่มกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนจะรับคำสั่งใหม่ของเจ้านายตัวจริงแล้วกดวางสายไป เดินไปที่รถแล้วขับออกไปยังจุดหมายที่ได้รับคำสั่ง
______________________________________________________________________________________
อัพจร้า^^
เค้าอัพวันละนิดละหน่อยน๊า ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างต้องเข้าใจหน่อยน๊า-/\-
มาลุ้นกันว่าเจ้พิมสั่งฆ่าใคร??? แล้วจะสำเร็จไหม??? โปรดติดตามตอนต่อไป!!!
ฝากติดตามกันด้วยน๊า^^
________________________________________________________________________________________
บทที่ 13
"ดูคุณจะมีความสุขมากสินะป๊อป แล้ว... ลูกสาวคุณล่ะ?"พิมที่ดักรอชายหนุ่มในห้องนั่งเล่นเอ่ยขึ้น เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้าน ก่อนจะถามหาลูกสาวของชายหนุ่มเมื่อไม่เห็นร่างเล็กที่เธอคิดว่า เขาจะพามาด้วยในวันนี้
"ฟางไม่ให้ผมพาลูกมาหรอก ขอตัวก่อนนะ"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเลี่ยงเดินขึ้นบันไดไป เพราะเริ่มรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่ตรงหน้าพิม
พิมกำมือแน่นเมื่อเริ่มเห็นระยะห่างระหว่างเธอกับป๊อปปี้ ไม่ใช่ว่าเพิ่งเป็น แต่มันเป็นมานานแล้ว จนตอนนี้ที่เริ่มเด่นชัดจนเห็นว่า ในอนาคตที่ใกล้จะมาถึงนี่ เธอกับเขาจะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ซึ่งเธอยอมไม่ได้!!!
"ฉันไม่มีวันปล่อยป๊อปไปหาแกแน่นังฟาง ประวัติศาสตร์ของฉันจะต้องไม่ซ้ำรอยเดิมเหมือนแม่เด็ดขาด!!!"พิมว่า ก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถออกไป โดยความเร็ว
ป๊อปปี้ยืนมองหลังรถของภรรยาที่หายลับไปในความมืด ทั้งๆ ที่เวลานี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว เธอก็ยังจะออกไปข้างนอก บางครั้งเขาก็สงสัยเหมือนกันว่าเธอออกไปไหน เธอหายไปทำอะไรเป็นเวลานานๆ
ป๊อปปี้สะบัดหัวเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมเข้านอน วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุข หลังจากที่ความรู้สึกนี้มันหายไปนานมากแล้ว...
....................................................................................................................................................
"ฆ่าเลยเหรอ? แต่ผู้หญิงคนนี้เธอมีลูกตั้งสองคนนะ ถ้าฆ่าแม่แล้วลูกเขาล่ะ? ผมไม่เอาด้วยหรอก ผมสงสารเด็ก"เสียงทุ้มเอ่ยกับเจ้านายสาว พลางมองสำรวจใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข ยามที่อยู่กับลูกๆ ของเธอ
"หรือแกจะเอามันมาทำเมียล่ะ!?"หญิงสาวตวาดถามลั่นด้วยความไม่พอใจ ทำไมทุกคนถึงไปหลงรักมัน ทั้งๆ ที่มันเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ จืดชืดไม่มีอะไร
"อืม... เอาอันนั้นก็น่าสนใจนะ แต่ผมกลัวตาย คุณก็รู้ว่าสามีคุณหวงผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน เธอเป็นแม่ของลูกเขาเลยนะครับ"ชายหนุ่มเอ่ย ตัดใจส่งรูปคืนให้เจ้านายสาว เขาไม่ใจดำถึงขั้นฆ่าผู้หญิงที่มีลูกน้อยถึงสองคนหรอก
"ตกลงแกจะไม่ทำใช่ไหม?"หญิงสาวถาม เพราะถ้าไม่ทำเธอก็ยังมีคนอื่นที่สามารถใช้งานได้
"ครับ งานนี้ผมขอปฏิเสธ ขอตัวนะครับ"พูดจบก็เดินจากไป ทิ้งเจ้านายสาวให้อยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียว รอจังหวะให้หญิงสาวกลับไปก่อน เขาถึงจะเดินออกมาแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะกดโทรออกหาใครคนหนึ่ง
"ครับ ผมว่านายน่าจะพาเธอไปอยู่ไกลๆ นะครับ ดูท่าทางของคุณพิมแล้ว เธอคงไม่หยุดแค่นี้แน่"ชายหนุ่มกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนจะรับคำสั่งใหม่ของเจ้านายตัวจริงแล้วกดวางสายไป เดินไปที่รถแล้วขับออกไปยังจุดหมายที่ได้รับคำสั่ง
______________________________________________________________________________________
อัพจร้า^^
เค้าอัพวันละนิดละหน่อยน๊า ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างต้องเข้าใจหน่อยน๊า-/\-
มาลุ้นกันว่าเจ้พิมสั่งฆ่าใคร??? แล้วจะสำเร็จไหม??? โปรดติดตามตอนต่อไป!!!
ฝากติดตามกันด้วยน๊า^^
________________________________________________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
