Misleading เรื่องเข้าใจผิด
9.4
เขียนโดย 
Baby_Snowy
วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.33 น.
37 Misleading
178 วิจารณ์
59.48K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 11.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
10) --> บทที่ 9 <--
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMisleading เรื่องเข้าใจผิด
บทที่ 9
ใจแกร่งกระตุกวูบ เมื่อได้เห็นใบหน้าน้อยของร่างน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดเขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาหญิงสาวที่เบือนหน้าหนีเขา
"นี่มันหมายความว่ายังไงฟาง?"ป๊อปปี้ถามเสียงเข้ม มองใบหน้าหวานของหญิงสาวด้านข้าง ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอท้องลูกของเขาอีกคน ก่อนจะชะงักเมื่อคิดได้ว่า ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าเธอท้อง?
ฟางกัดริมฝีปากบางของเธออย่างแรง จนได้กลิ่นคาวในปาก หันกลับมามองชายหนุ่มที่ยังคงมองหน้าเธออยู่ แขนแกร่งยังคงโอบอุ้มร่างน้อยของลูกสาว เธอไม่น่ากลับมาที่นี่เลยจริงๆ
"ส่งลูกคืนให้ฉันเถอะ แล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว ภรรยาของคุณเธอกำลังรอคุณกลับไปอยู่นะ"ฟางเอ่ย ยื่นมือจะไปรับร่างน้อยของลูกสาว แต่ชายหนุ่มกลับไม่คืนร่างน้อยที่หลับอยู่ในอ้อมแขนเขา
"ผมไม่กลับ เด็กคนนี้ลูกผม..."ป๊อปปี้พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฟางพูดแทรกขึ้น
"ไม่! เขาไม่ใช่ลูกคุณ! ส่งเขามานะคุณภาณุ!"ฟางว่าเสียงดัง ก่อนจะแยกร่างน้อยของลูกสาวมาอุ้มไว้ด้วยความหวงแหน
"ทำไมจะไม่ใช่!? ดีเอ็นเอที่อยู่บนใบหน้ามันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอฟาง!?"ป๊อปปี้ถามเสียงดัง เห็นๆ กันอยู่ว่าเฟรนรี่นั้นหน้าตาเหมือนเขามากแต่ไหน
"ต่อให้ชัดแค่ไหน เขาก็ไม่ใช่ลูกคุณ! เฟรนรี่เป็นลูกของฉันแค่คนเดียว เพราะพ่อของเขาตายไปตั้งแต่วันที่ฉันเซ็นชื่อลงในใบหย่าแล้ว!"ฟางว่า
ป๊อปปี้ชะงักไปทันที นั่นสิ... เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอท้อง ไม่งั้นเขาคงไม่เซ็นลงในใบหย่าตามคำยุแยงของพิม แต่ถึงยังไงเขาก็ต้องมีสิทธิ์ในตัวเฟรนรี่บ้าง
"แต่ถึงยังไงผมก็มีสิทธิ์ในตัวเขา ผมเป็นพ่อเขานะ! ผมต้องมีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเขาเหมือนกัน!"ป๊อปปี้เอ่ยอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงเขากับฟางจะหย่ากันแล้ว เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน แต่ถึงยังไงเขาก็มีสิทธิ์ในตัวลูกทั้งสองคน
"ฉันไม่ต้องการ! ลูกของฉัน ฉันเลี้ยงเองได้ ฉันไม่ต้องการให้ลูกเป็นมือที่สามในการทำลายครอบครัวของคุณ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว! และถ้าจะให้ดีไม่ต้องมาที่นี่อีก!!!"ฟางว่า ก่อนจะจูงมือน้องปันปันพาเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง
ป๊อปปี้กำมือแน่นที่ฟางไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามาดูแลลูก ก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนโซฟาแล้วยกมือกุมขมับ มาถึงตอนนี้เขาคงเพิ่งรู้หัวใจตัวเองสินะ ว่าเขาต้องการใคร....
เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอกลับคืนมา แต่ก่อนหน้านั้น เขาต้องเคลียร์กับพิมให้รู้เรื่อง
....................................................................................................................................................
ฟางแหวกผ้าม่านเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน ก็เห็นชายหนุ่มที่เดินออกจากบ้านไป โดยไม่ลืมล็อกประตูรั้วให้ ก่อนเขาจะเดินกลับไปก็เงยหน้าขึ้นมามองชั้นบนอีกครั้ง ทำให้เธอสบตากับเขาเข้าพอดี ก่อนที่เธอจะปิดม่านที่เหมือนกับปิดกั้นความรู้สึกของเธอที่ยังคงมีต่อเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง
"คุณแม่ขา..."เสียงเรียกของน้องปันปัน ทำให้เธอหันไปมองลูกสาวที่นั่งอยู่บนเตียง
"ว่าไงลูก?"ฟางถาม พร้อมกับเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆ ลูกสาวแล้วโอบร่างเล็กไว้
"ป๊ะป๊าไม่กลับมาอยู่กะเราจริงๆ เหรอค่ะ?"น้องปันปันถาม เพราะเธอยังเด็กมากจึงไม่รู้ว่าคนเป็นพ่อกับแม่คุยกันเรื่องอะไร
"ค่ะ หนูอยู่กับแม่ได้ใช่ไหม?"ฟางถาม เสียใจที่เธอไม่สามารถหยิบยื่นคำว่า ครอบครัว ให้ลูกทั้งสองคนได้
"ค่ะ หนูอยู่กับคุณแม่และก็น้องเฟรนรี่ได้ค่ะ"คำตอบของน้องปันปัน เรียกรอยยิ้มของฟางได้ทันที
"งั้นเราไปทานข้าวกันดีกว่าเนอะ ดูสิว่าพี่แตงอ่อนทำอะไรมาให้ทาน"ฟางเอ่ย พร้อมกับพาน้องปันปันเดินลงไปทานอาหารด้วยกัน ส่วนน้องเฟรนรี่ก็ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง เธอจึงไม่ห่วงอะไรมาก แต่ก็ประตูไว้เผื่อตื่นขึ้นมาเธอจะได้รีบขึ้นมาดู
....................................................................................................................................................
"ไปไหนมาตาป๊อป?"คุณหญิงพรรณาลักษณ์ถาม เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในห้องอาหาร
ป๊อปปี้ไม่ตอบ เดินเข้าไปหามารดาแล้วทรุดลงนั่งกับพื้นกอดเอวมารดาไว้แน่น ความเปียกชื้นที่ซึมผ่านเนื้อผ้า ทำให้คุณหญิงพรรณาลักษณ์ตกใจ
"ตาป๊อป! ร้องไห้ทำไมลูก!?"คุณหญิงพรรณาลักษณ์ถามด้วยความร้อนรน
"แม่ครับ... ผมผิดไปแล้ว..."ป๊อปปี้ถามเสียงสั่น ซุกใบหน้าเข้ากับเอวของมารดา
"ผิด? เราไปทำอะไรผิดมาหรือไง?"คุณหญิงพรรณาลักษณ์ถามอย่างสงสัย มือก็คอยลูบผมปลอบโยนลูกชาย
"ผม... ทำผิดกับเธอ... ผมควรทำอย่างไงดีครับ... ผมอยากได้เธอคืน..."ป๊อปปี้เอ่ย เขาอยากได้เธอคืน เขาอยากได้ครอบครัวของเขาคืนมา
คุณหญิงพรรณาลักษณ์นิ่งเงียบไปทันที มือยังคงลูบผมของลูกชายอย่างปลอบโยน เฮ้อ... นี่ลูกชายของนางคงไปเจอหญิงสาวมาแล้วสินะ แล้วอะไรกัน? ที่ทำให้ลูกชายของนางอยากได้ตัวหญิงสาวกลับมา ทั้งๆ ที่ตัวเองก็แต่งงานกับผู้หญิงที่เขาบอกว่ารักมากแบบนั้น
______________________________________________________________________________________
อัพจร้า^^
มาดูกันว่าพี่ป๊อปจะทำยังไงให้ได้ลูกกับเมียคืนมา โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยน๊า^^
________________________________________________________________________________________
บทที่ 9
ใจแกร่งกระตุกวูบ เมื่อได้เห็นใบหน้าน้อยของร่างน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดเขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาหญิงสาวที่เบือนหน้าหนีเขา
"นี่มันหมายความว่ายังไงฟาง?"ป๊อปปี้ถามเสียงเข้ม มองใบหน้าหวานของหญิงสาวด้านข้าง ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอท้องลูกของเขาอีกคน ก่อนจะชะงักเมื่อคิดได้ว่า ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าเธอท้อง?
ฟางกัดริมฝีปากบางของเธออย่างแรง จนได้กลิ่นคาวในปาก หันกลับมามองชายหนุ่มที่ยังคงมองหน้าเธออยู่ แขนแกร่งยังคงโอบอุ้มร่างน้อยของลูกสาว เธอไม่น่ากลับมาที่นี่เลยจริงๆ
"ส่งลูกคืนให้ฉันเถอะ แล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว ภรรยาของคุณเธอกำลังรอคุณกลับไปอยู่นะ"ฟางเอ่ย ยื่นมือจะไปรับร่างน้อยของลูกสาว แต่ชายหนุ่มกลับไม่คืนร่างน้อยที่หลับอยู่ในอ้อมแขนเขา
"ผมไม่กลับ เด็กคนนี้ลูกผม..."ป๊อปปี้พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฟางพูดแทรกขึ้น
"ไม่! เขาไม่ใช่ลูกคุณ! ส่งเขามานะคุณภาณุ!"ฟางว่าเสียงดัง ก่อนจะแยกร่างน้อยของลูกสาวมาอุ้มไว้ด้วยความหวงแหน
"ทำไมจะไม่ใช่!? ดีเอ็นเอที่อยู่บนใบหน้ามันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอฟาง!?"ป๊อปปี้ถามเสียงดัง เห็นๆ กันอยู่ว่าเฟรนรี่นั้นหน้าตาเหมือนเขามากแต่ไหน
"ต่อให้ชัดแค่ไหน เขาก็ไม่ใช่ลูกคุณ! เฟรนรี่เป็นลูกของฉันแค่คนเดียว เพราะพ่อของเขาตายไปตั้งแต่วันที่ฉันเซ็นชื่อลงในใบหย่าแล้ว!"ฟางว่า
ป๊อปปี้ชะงักไปทันที นั่นสิ... เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอท้อง ไม่งั้นเขาคงไม่เซ็นลงในใบหย่าตามคำยุแยงของพิม แต่ถึงยังไงเขาก็ต้องมีสิทธิ์ในตัวเฟรนรี่บ้าง
"แต่ถึงยังไงผมก็มีสิทธิ์ในตัวเขา ผมเป็นพ่อเขานะ! ผมต้องมีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเขาเหมือนกัน!"ป๊อปปี้เอ่ยอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงเขากับฟางจะหย่ากันแล้ว เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน แต่ถึงยังไงเขาก็มีสิทธิ์ในตัวลูกทั้งสองคน
"ฉันไม่ต้องการ! ลูกของฉัน ฉันเลี้ยงเองได้ ฉันไม่ต้องการให้ลูกเป็นมือที่สามในการทำลายครอบครัวของคุณ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว! และถ้าจะให้ดีไม่ต้องมาที่นี่อีก!!!"ฟางว่า ก่อนจะจูงมือน้องปันปันพาเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง
ป๊อปปี้กำมือแน่นที่ฟางไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามาดูแลลูก ก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนโซฟาแล้วยกมือกุมขมับ มาถึงตอนนี้เขาคงเพิ่งรู้หัวใจตัวเองสินะ ว่าเขาต้องการใคร....
เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอกลับคืนมา แต่ก่อนหน้านั้น เขาต้องเคลียร์กับพิมให้รู้เรื่อง
....................................................................................................................................................
ฟางแหวกผ้าม่านเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน ก็เห็นชายหนุ่มที่เดินออกจากบ้านไป โดยไม่ลืมล็อกประตูรั้วให้ ก่อนเขาจะเดินกลับไปก็เงยหน้าขึ้นมามองชั้นบนอีกครั้ง ทำให้เธอสบตากับเขาเข้าพอดี ก่อนที่เธอจะปิดม่านที่เหมือนกับปิดกั้นความรู้สึกของเธอที่ยังคงมีต่อเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง
"คุณแม่ขา..."เสียงเรียกของน้องปันปัน ทำให้เธอหันไปมองลูกสาวที่นั่งอยู่บนเตียง
"ว่าไงลูก?"ฟางถาม พร้อมกับเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆ ลูกสาวแล้วโอบร่างเล็กไว้
"ป๊ะป๊าไม่กลับมาอยู่กะเราจริงๆ เหรอค่ะ?"น้องปันปันถาม เพราะเธอยังเด็กมากจึงไม่รู้ว่าคนเป็นพ่อกับแม่คุยกันเรื่องอะไร
"ค่ะ หนูอยู่กับแม่ได้ใช่ไหม?"ฟางถาม เสียใจที่เธอไม่สามารถหยิบยื่นคำว่า ครอบครัว ให้ลูกทั้งสองคนได้
"ค่ะ หนูอยู่กับคุณแม่และก็น้องเฟรนรี่ได้ค่ะ"คำตอบของน้องปันปัน เรียกรอยยิ้มของฟางได้ทันที
"งั้นเราไปทานข้าวกันดีกว่าเนอะ ดูสิว่าพี่แตงอ่อนทำอะไรมาให้ทาน"ฟางเอ่ย พร้อมกับพาน้องปันปันเดินลงไปทานอาหารด้วยกัน ส่วนน้องเฟรนรี่ก็ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง เธอจึงไม่ห่วงอะไรมาก แต่ก็ประตูไว้เผื่อตื่นขึ้นมาเธอจะได้รีบขึ้นมาดู
....................................................................................................................................................
"ไปไหนมาตาป๊อป?"คุณหญิงพรรณาลักษณ์ถาม เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในห้องอาหาร
ป๊อปปี้ไม่ตอบ เดินเข้าไปหามารดาแล้วทรุดลงนั่งกับพื้นกอดเอวมารดาไว้แน่น ความเปียกชื้นที่ซึมผ่านเนื้อผ้า ทำให้คุณหญิงพรรณาลักษณ์ตกใจ
"ตาป๊อป! ร้องไห้ทำไมลูก!?"คุณหญิงพรรณาลักษณ์ถามด้วยความร้อนรน
"แม่ครับ... ผมผิดไปแล้ว..."ป๊อปปี้ถามเสียงสั่น ซุกใบหน้าเข้ากับเอวของมารดา
"ผิด? เราไปทำอะไรผิดมาหรือไง?"คุณหญิงพรรณาลักษณ์ถามอย่างสงสัย มือก็คอยลูบผมปลอบโยนลูกชาย
"ผม... ทำผิดกับเธอ... ผมควรทำอย่างไงดีครับ... ผมอยากได้เธอคืน..."ป๊อปปี้เอ่ย เขาอยากได้เธอคืน เขาอยากได้ครอบครัวของเขาคืนมา
คุณหญิงพรรณาลักษณ์นิ่งเงียบไปทันที มือยังคงลูบผมของลูกชายอย่างปลอบโยน เฮ้อ... นี่ลูกชายของนางคงไปเจอหญิงสาวมาแล้วสินะ แล้วอะไรกัน? ที่ทำให้ลูกชายของนางอยากได้ตัวหญิงสาวกลับมา ทั้งๆ ที่ตัวเองก็แต่งงานกับผู้หญิงที่เขาบอกว่ารักมากแบบนั้น
______________________________________________________________________________________
อัพจร้า^^
มาดูกันว่าพี่ป๊อปจะทำยังไงให้ได้ลูกกับเมียคืนมา โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยน๊า^^
________________________________________________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
