หนุ่มฮอตกับหวานใจตัวแสบ

เช้าที่แสนสดใสสำหรับเด็กวัยรุ่นส่วนใหญ่ที่จะได้ออกจากบ้านไปพบกับกลุ่มเพื่อนของตนเอง หลังจากไม่ได้พบกันมาเป็นเวลาเกือบสามเดือนเต็ม เนื่องจากหยุดพักการเรียนระหว่างปีการศึกษา บางคนได้นัดพบเจอกับเพื่อนๆ ในระหว่างนั้น แต่บางคนอยู่แต่ในบ้านสีเหลี่ยมหลังใหญ่โต ได้พบกับเพื่อนๆ เฉพาะเวลาที่มีเรื่องสำคัญจริงๆ เท่านั้น วันนี้จึงมีใครคนหนึ่งตื่นเต้นและดีใจเป็นพิเศษที่จะได้เริ่มต้นการศึกษาในภาคการศึกษาใหม่นี้

“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า..........เอ่อ..คุณพ่อ...คุณแม่ ^^” แก้วทักทายคุณทาดะและคุณหญิงอรุณรัศมีที่นั่งอยู่ก่อนแล้วที่โต๊ะอาหารนี้ แต่สรรพนามที่เธอเรียกนั้นยังไม่ถูกต้องจึงทำให้เธอต้องเรียกเสียใหม่เพื่อทำให้คุณหญิงยิ้มดั่งเดิม

“จ้ะหนูแก้ว วันนี้หนูแต่งตัวน่ารักมากเลยน้า” คุณหญิงอรุณรัศมีชอบชุดนักศึกษาที่อยู่บนเรือนร่างของหญิงสาวเสียจริง ดูเหมาะสมกับวัยไม่เหมือนกับวัยรุ่นคนอื่นที่เธอเคยเห็น ที่มักจะใส่สั้น รัด ฟิต เผยให้เห็นนู่นนี่ยั่วยวนเชิญชวนให้หนุ่มๆ เข้าหา แต่ในสายตาของคนทั่วไปมองดูแล้วไม่ใช่สิ่งที่สมควรไม่เหมาะสมสำหรับเครื่องแบบที่มีความหมายนี้

“ขอบคุณค่ะ คุณแม่ก็แต่งตัวสวยนะคะวันนี้” แก้วไม่ได้พูดเพื่อยอคุณหญิงแต่เธอเห็นแบบนั้นจริงๆ เธอคิดว่าวันนี้เน่าจะมีงานสังคมเหมือนเคย

“แหม..แม่ก็สวยแบบนี้ทุกวันแหละจ้ะ ใช่ไหมคะคุณ” คุณหญิงอยากให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเช้านี้สดใส

“ครับ” คุณทาดะตอบเอาใจภรรยาแล้วยกแก้วกาแฟที่วางอยู่ด้านหน้าขึ้นดื่มเพื่อเลี่ยงคำถามต่อไป

“คุณหนูไม่ทานข้าวเหรอคะ วันนี้ป้าทำของโปรดคุณหนูด้วยนะคะ” นงนุชร้องถามโทโมะที่เดินผ่านห้องอาหารไปยังประตูทางออก

“ไม่ครับคุณป้า...ผมสายแล้ว นี่..กินเสร็จแล้วก็รีบตามมาล่ะ” โทโมะมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเพื่อตอกย้ำว่าเขาสายแล้วจริงๆ ก่อนจะเร่งแก้วที่กำลังตักข้าวเข้าปากอย่างใจเย็น

“จะรีบไปไหนนักหนานะลูกชายคนนี้” คุณหญิงอรุณรัศมีบ่นให้ลูกชายที่พูดอะไรทำอะไรไม่เข้าท่า

 “หนูแก้วไม่ต้องรีบก็ได้เดี๋ยวติดคอเอา ยังไงเจ้าโทโมะก็รอหนูอยู่แล้ว” คุณทาดะกลัวข้าวจะติดคอหญิงสาวเป็นเรื่องใหญ่โตเสียก่อนจะได้ไปมหาวิทยาลัย

“แก้วขอตัวก่อนนะคะ...สวัสดีค่ะ อื้ม...อะอ่อยมากเลยค่ะคุณป้า ขอบคุณนะคะสวัสดีค่ะ” ก่อนเธอจะบอกลาทุกคนข้าวคำสุดท้ายได้ตักเข้าปากไปเคี้ยวตุ้ยๆ แล้ววิ่งด้วยความเร็วไปยังรถสปอร์ตสุดหรูที่จอดรออยู่หน้าบ้าน

สองล้อเคลื่อนตัวออกจากบริเวณบ้านหลังใหญ่ด้วยความเร็วที่เกินกำหนดของกฎหมายเพื่อไปให้ถึงยังจุดหมายโดยเร็ว เนื่องจากเหลือเวลาอีกไม่นานจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว วันแรกหรือวันไหนๆ โทโมะไม่อยากมีประวัติการเช็คชื่อเข้าห้องเรียนสายแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งนับโชคดีที่รถไม่ติดมากโทโมะและแก้วมาถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัย แต่วินาทีสุดท้ายเขากลับทำให้เธอเจ็บตัวได้เสียนี่

~ปั้ก~

เม้นเยอะเม้นเร็วอ่านแล้วเม้น ตอนต่อไปมาเร็วตามเม้นจ้าาาา

อัพตอนที่ 1 แล้วจร้า

ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^

นามปากกา : INHYEONG [TUKTATS]