หนุ่มฮอตกับหวานใจตัวแสบ

ตอนที่ 6 สานต่อความสัมพันธ์

วันปิดเทอมยาวที่แสนยาวนานเกินไปสำหรับใครบางคน ชีวิตการเป็นคุณหนูแสนสบายก็จริง แต่เธอชอบใช้ชีวิตที่เธอสามารถทำอะไรด้วยตัวเองมากกว่า อยู่ในบ้านหลังใหญ่เกือบเท่าวัง มีคนรับใช้เดินตามเป็นขบวนรถไฟ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่เป็นส่วนตัว บางอย่างที่อยากทำ ณ เวลานี้ก็ได้เพียงแค่คิด

“เฮ้อ!!” แก้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และดังพอที่นุงนุชจะได้ยิน แม้จะเดินอยู่นอกศาลากลางสวนไกลๆ นู้น

“โอ๊ยตายแล้วคุณหนูแก้วขา ทำไมถอนหายใจดังขนาดนี้ละคะเป็นสาวเป็นนาง” นงนุชเดินมาพร้อมกับเสียงคล้ายคนบ่น แต่เธอพูดเตือนสอนเธอด้วยความหวังดีจริงๆ

“ก็แก้วเบื่อหนิคะคุณป้า แล้วนี่นาย..เอ่อ..คุณหนูของป้ายังไม่ตื่นอีกเหรอคะ” แก้วถามถึงโทโมะที่ไม่เห็นเขาแล้วตั้งแต่เช้านี้

“ยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ สงสัยจะไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ น่ะคะ คุณหนูแก้วมีอะไรรึเปล่าคะ” นงนุชคิดว่าเด็กหนุ่มสาวเรื่องงอนกันเป็นเรื่องปกติ เพราะหลังจากวันงานวันเปิดตัวบริษัทฯ เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เธอยังไม่เห็นทั้งสองคุยกันเสียที มีวันนี้ที่หญิงสาวถามถึงอีกคน

“เปล่าค่ะ” เธอตอบปฏิเสธแล้วฝืนยิ้มออกมา เก็บความสงสัยไว้ในใจ

“ถ้าคุณหนูแก้วเบื่อ ลองเข้าครัวไปทำขนมกับป้าดีไหมค่ะ” นงนุชตั้งใจจะมาชวนแก้วเข้าครัวอยู่แล้ว เพราะเธอเคยคลุกคลีอยู่กับร้านขนมหวานน่าจะพอได้สูตรอะไรติดตัวมาบ้าง จะได้สอนเธอให้ทำให้คุณท่านทานดีกว่าไปง้อซื้อจากร้านเจ้าเก่าที่เพิ่งตัดความสัมพันธ์กันไป

“ว๊ายตายแล้วคุณหนูแก้วขาเลือดออกใหญ่แล้ว ใครก็ได้ไปเอากล่องยามาเร็ว โอ๊ยตายแล้วคุณหนูแก้วมาๆ มาตรงนี้ค่ะเดี๋ยวป้าทำแผลให้ ตรงนั้นให้เด็กๆ จัดการนะคะ มาๆ” นงนุชพาแก้วออกจากห้องครัวไปยังห้องนั่งเล่นของตัวบ้านเพื่อทำแผลให้เด็กสาว เป็นจังหวะเดียวกันเดียวกันกับหวายที่เดินออกมาจากห้องรับแขกพอดี

“อุ๊ยตาย! เลือดออกแค่นี้แห่กันมาทั้งบ้าน ไม่มีงานการทำกันรึไง..ไหนล่ะน้ำส้มคั้นสดๆ ของฉัน” เธอนั่งรออยู่นานแต่ไม่มีใครมาเสิร์ฟน้ำให้เธอเสียที

“คุณอยากดื่มก็เชิญคุณไปคั้นเอาเองเถอะค่ะ ตอนนี้ไม่มีใครว่างทำให้คุณหรอก มาค่ะคุณหนูแก้ว ว๊าย!!” นงนุชร้องเสียงหลงที่จู่ๆ หวายดึงแขนแก้วข้างที่นิ้วเธอถูกมีดบาดนั้นอย่างแรงจนหลุดออกจากมือของนงนุช

“ทำบ้าอะไรของเธอปล่อยฉันนะ!” แก้วถูกหวายบีบเข้าที่มือจนเลือดเธอไหลพุ่งออกมาหยดลงเต็มพื้นไปหมด

“เรียกร้องความสนใจเก่งดีนักนะ วันนี้ฉันจะสั่งสอนแกให้รู้ซะบ้างว่าโทโมะไม่ใช่ของเธอ!” หวายเงื้อมือขึ้นจะตบแก้วแต่ต้องหยุดชะงัดเมื่อเธอเป็นฝ่ายถูกกระทำก่อน

~เพียะ~ แก้วไวกว่าหวายมากนักชิงลงมืออีกฝ่ายก่อน ซึ่งเธอได้เปรียบเพราะหวายเซถลาจากแรงผลักของเธอจนเสียหลัก

“เธอคิดหรอว่าฉันจะยอมให้เธอทำฉันก่อน แค่เธอคิดฉันจะเป็นฝ่ายตบเธอก่อนเอง แล้วถ้าเธอตบฉัน ฉันจะตบเธอคืนให้เธอไม่มีหน้าไปไหนมาไหนได้เลย” แก้วเงื้อมือขึ้นจะฟาดนิ้วลงบนแก้มหวายอีกครั้ง แต่เสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางประตูหน้าบ้านทำให้ทุกคนต้องหันไปมอง

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ปรากฏชัดเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้

“โทโมะ/คุณหนู!”

“โอ๊ยยยย..โทโมะช่วยฉันด้วย พวกนี้รุมตบฉัน เจ็บมากเลยดูสิ โอ๊ยย....เป็นรอยรึเปล่าก็ไม่รู้ พรุ่งนี้ฉันมีงานแต่เช้าด้วย...” หวายใช้โอกาสนี้ฟ้องความเท็จกับโทโมะให้เข้าข้างเธอทันที เพราะอย่างน้อยรอยนิ้วมือแก้วบนแก้มเธอเมื่อกี้นี้ใช้เป็นหลักฐานได้ดี ช่วยเสริมได้ว่าเธอไม่ได้พูดโกหกใคร

“แล้วนั่นเลือดใคร?” โทโมะเห็นหยดเลือดแล้วรอยที่เปื้อนอยู่บนพื้นเต็มไปหมด

“เลือดคุณ..” นงนุชกำลังจะบอกว่าเป็นเลือดของแก้ว แต่หวายแสดงละครพูดตัดบทเธอเสียก่อน

“โอ๊ยโทโมะ ซี้ดดด...เลือดออกด้วยอ่าาา ฮืออออ...เจ็บจังเลยโทโมะ นายทำแผลให้ฉันหน่อยนะ น้า” หวายสำออยแสดงละครฉากใหญ่ พร้อมออดอ้อนโทโมะให้สนใจเธอตลอดเวลา

“แต่คุณหนูแก้วก็เลือดตกยางออกเหมือนกันนะคะคุณหนู ไปทำแผลกันเถอะค่ะ” นงนุชซับเลือดที่นิ้วให้แก้วอย่างเบามือแล้วพาเธอไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่

ไปทำแผลให้คุณหนูแก้วขากันน้า 

อ่านแล้้วเม้นหน่อยจิ ตัวหนึ่งก็ยังดีนะ อิอิ

เม้นเยอะเม้นเร็วอ่านแล้วเม้น ตอนต่อไปมาเร็วตามเม้นจ้าาาา

ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^

นามปากกา : INHYEONG [TUKTATS]