พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

“วันนี้จะได้เจอพ่อแล้วเย้!! ตื่นเต้นจังอยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆ”

“ตื่นเต้นอะไรลูก??” ตายแล้วแม่มา!!

“ป่าวค่ะแม่ ว่าแต่แม่จะไปไหนเหรอค่ะ” ฉันถามแม่เพราะว่าแม่ถือตำราอะไรพะรุงพะรังเต็มไปหมด

“ไป รพ จ้ะ แม่มีงานที่ต้องทำนะ”

“เดี๋ยวนี้แม่ไม่ค่อยอยู่บ้านเลยนะค่ะ งานยากเหรอค่ะ?”

“นิดหน่อยจ้ะ วันนี้แม่กลับดึกหน่อยนะ แม่ต้องไปและไว้เจอกันจ้ะ ^^”

“บ๊าย บายค่ะแม่ ^_^”

“แม่เราไปและเหรอ? ยัยหลาน”

“ค่ะป้า แม่เป็นไรมากหรือป่าวไม่รู้นะ ตอนนี้โทรมดูไม่ได้เลย!!”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ??”

“ค่ะ ป้าเดี๋ยวหนูออกไปซื้อของก่อนนะ ^^”

“แหม๋จ๊ะๆ อย่ากลับมาช้านะ”

“คร๊า!!”

                ตอนนี้ฉันเดินอยู่ที่ห้าง XXX แห่งหนึ่งของเมือง โหคนเพียบเลย แต่อย่าไปสนใจเดินดูของดีกว่าเอาไรฝากพ่อดีน๊า!! ฉันก็เดินดูของไปรอบๆ ก็สะดุดใจกับสร้อย 3 เส้น ฉันจึงยืนมองอยู่นาน นาน นานมากๆ จนพนักงานเดินออกมาถาม

“เอ่อขอโทษนะค่ะไม่ทราบคุณหนูต้องการจะดูเส้นไหนหรือป่าว ^^”

“ค่ะ สร้อย 3 เส้นตรงนั้นนะค่ะ ^^”

“อ่อ สร้อยครอบครัวนะ ^_^ จะซื้อของขวัญให้คุณพ่อคุณแม่เหรอค่ะ น่ารักจัง”

“ค่ะ ราคาเท่าไหร่ค่ะ?”

“ 3 เส้นนั้นเป็นเงินแท้นะค่ะ และก็มีค่ชุดเดียว ราคาอยู่ที่ 7000 ค่ะ”

“โห! แพงจังอ่ะ - -“ ตังค์จะพอไหมเนี่ย ” ฉันหยิบเงินในกระเป๋าออกมาดูก็พบว่ามีอยู่ทั้งหมด 12000 เอาไงดีนี้ค่าขนมของ 3 เดือนเลยนะ T^T ค่อยหางานทำก็ได้ไม่เป็นไรหรอกมั้ง

“พี่ค่ะเอา 3 เส้นนั้นและค่ะ ^^ นี่ค่ะเงิน” ฉันยื่นเงินจำนวน 7 พันให้พนักงาน

“นี่ค่ะ ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะค่ะ ^_^”

“ค่ะ ^^” ฉับรับถุงใส่กล่องสร้อยมาพร้อมกับเดินออกจากห้างเพื่อจะเรียกแท็กซี่กลับบ้านแต่ทว่า

                ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! เอี๊ยดดดด!!

“เฮ้ย!! โอ้ยยย!!”

“คุณเป็นไรหรือป่าวครับ”

“ขับรถยังไงของคุณเนี่ย นี้นายอีกแล้วเหรอ??”

“นี่เธอ! อีกแล้วเหรอเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ!!” ไอ้บ้านั้นพูดพร้อมกับผลักฉันอีกครั้ง

“โอ้ยย! นี้ฉันเจ็บนะ ไอ้คนใจร้าย”

“เอ่อๆ ฉันขอโทษแล้วกันมาเดียวฉันไปส่งที่บ้าน”

“ฉันจะไปร้านป้าฉัน!!”

“เรื่องมากจริงนะเธอ! บอกทางมาก็แล้วกัน มาเดียวฉันช่วย!” จากนั้นไอ้บ้านั้นก็พยุงฉันขึ้นรถและขับพาฉันไปส่งที่ร้านของป้า

“ขอบใจ!!”

“ผีดิบอย่างเธอพูดเปป็นด้วย!”

“คนเขาอุส่าห์ขอบใจ ปากนายนี้มัน” ฉันง้างมือจะต่อยไอ้บ้านั้น

“เฮ้ย! ฉันล้อเล่น ฉันล้อเล่น ฉันไปและ!!”

“อื้ม!” หลังจากที่เขากลับไปแล้วฉันก็เดินเข้าไปที่ร้านของป้าทันที เพราะนี้มันก็เย็นมากแล้ว ฉันก็มาเปลี่ยนชุดตามที่น้าเฟย์กับน้าฟางได้บอกฉันไว้ให้ใส่ชุดที่ร้านไป

                19:30 คอนโดป๊อป

“เธอ 2 คนเป็นไรเหรอลุกหลีลุกลนจังนะ”

“ก็ไม่มีอะไรนี้พ่อคนหน้าลิง แล้วยุ่งไรด้วยเนี่ยห๊ะ!!”

“เขื่อนเด็กเอ็งนี้โหดว่ะข้าไม่เล่นด้วยแล้ว!!”

“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า!!”

“เฟย์ฟาง! ฉันมาแล้ว^_^”

“หวาย!!” ทุกคนตะโกนพร้อมกันทำเอาหวายและคนที่เธอพามาด้วยตกใจ

“จะตะโกนทำบ้าอะไรเนี้ย!! ฉันพาหวายมาด้วยผิดด้วยหรือไงหะ!!”

“เฟย์ใจเย็นก่อนนะ ค่อยๆพูดสิอย่าใจร้อน”

“OK พี่ฟาง ^^ แล้วพามาหรือป่าว??”

“มาแน่นอนอยู่แล้วไม่พลาดหรอก^^”

“ไหนๆ ฐิสามาหาน้ามาเร็วๆ เดียวน้าพาแนะนำตัว!!^^”

“คะ ค่ะ ^^” ฐิสาเดินมาแบบเกรงๆ เพราะตื่นเต้นมากเกินไป

“ลูกเต้าเหลาใครเนี่ย!! พามาทำไม??”

“อย่ามาปากมากไอ้หน้าลิง!!”

“อีกแล้ว T^T”

“สวัสดีค่ะ อาเคนตะ ^-^” ฐิสายิ้มพร้อมกับยกมือไหว้คนตรงหน้า

“เรียกอาซะด้วยนะ”

“อย่าไปสนใจเลยหลานน้าปะๆ ไปนั่งตรงนู้นกัน!!” เฟย์พาหลานไปนั่งข้างๆโทโมะ

“ฟางๆๆฟางจ๋า”

“อะไรเหรอ?ป๊อป”

“เด็กคนนั้นใครอ่ะ ใช่คนที่มาเดินแบบให้เฟย์วันนั้นป่าว?” ป๊อปกระซิบถามฟางแต่มีเพื่อน อีก 2 คนที่ตั้งใจฟังด้วย

“ใช่ไง ^^ ถามทำไมอ่ะ?”

“แล้วพามาทำไมเหรอไหนบอกมีไรจะเซอร์ไซท์ทุกคนไง”

“ก็กำลังจะเซอร์ไซส์อยู่เนี่ยไง!!”

“ไหนๆ” เขื่อนสนใจเลยถามขึ้น

“ค่อยดูเถอะ”

“สวัสดีค่ะคุณพ่อดีใจจังเลยนะค่ะที่ได้เจอ^^”

                เพล้ง!! ตอนนี้สายตาทุกคู่เป็นแบบนี้ไปแล้วจ้า >o0

“เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ!!” โทโมะที่กำลังจิบไวน์อยู่ก็ตกใจปล่อยแก้วไวน์ตกหล่นพื้นไปทันที

“นายได้ยินไม่ผิดหรอกโทโมะ!!” เฟย์พูดขึ้น

“เฟย์ เธอจะบอกว่าเด็กนี่คือลูกของฉันงั้นเหรอ??”

“หนูไม่ได้ล้อเล่นนะค่ะพ่อ! คุณคือพ่อของหนูจริงๆ และหนูก็มีหลักฐานด้วย!!”

“เรื่องทั้งหมดคือความจริงโทโมะ!” เสียงที่พูดขึ้นนี้ไม่ใช่ใคร นั้นคือหวายพี่สาวแท้ๆของแก้วนั้นเอง

“นี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ย” ป๊อปเพื่อนสนิทของโทโมะเอ่ยขึ้นเพราะเขาไม่เข้าใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนนี้

“ป๊อป เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นคือ  ฐิสาเป็นลูกสาวแท้ๆของโทโมะ กับ แก้วเพื่อนของฟาง และเฟย์!! เข้าใจหรือไง!!”

“แล้วหลานสาวของฉันก็จะมาทวงสิทธิ์ความเป็นลูกจากพ่อบ้างก็เท่านั้นเอง!! เข้าใจหรือไง??” เฟย์พูดขึ้น

“แก้วเหรอ? ไม่จริง!!” โทโมะที่เริ่มคุมสติไม่อยู่แล้ว เกิดอาละวาดทำลายข้าวของตรงหน้าทันที

“เฮ้ย! ไอ้เขื่อน ไอ้เคน  ไอ้เบ จับไอ้โมะไว้เร็วๆ!!” ทั้ง4คนวิ่งเข้าจับเพื่อนชายที่กำลังอาละวาดอยู่ก็สงบลงได้และเฟย์ที่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปหาโทโมะก็ยื่นเอกสารหลักฐานทั้งหมดและรูปถ่ายให้โทโมะดู เขานั่งดูไปเรื่อยๆจนเชื่อเรื่องทั้งหมด

“นี่มันอะไรกันแก้ว! ทำไมเธอไม่ยอมบอกฉัน!T^T ”

“เขาเป็นอะไรเขาเขานะนายนั้น” เฟย์พูดถามเพื่อนๆของโทโมะและยื่นมอองอยู่ห่างๆ

“ไม่รู้ดิไม่เคยเห็นอ่ะ!!” เขื่อนตอบ

“แต่จะว่าไปฐิสาก็เหมือนเนอะ เหมือนไอ้โมะมากๆเลยอ่ะ” จองเบที่เป็นคนไม่ค่อยพูดก็พูดขึ้น

“แล้วเรื่องที่กำลังจะหมั้นกับแบมละ!!” เคนตะพูดขึ้น

“ก็แค่กำลังจะหมั้น!! ไม่ได้หมั้นแล้วนิ!!” เฟย์กับหวายหันมาทำหน้าดุ!!ใส่เคนตะ

“อีกแล้ว T^T 2คนเลยทีนี้”

“คุณพ่อค่ะเป็นอะไรหรือป่าวค่ะ?” ฐิสาที่เห็นพ่อนั่งอยู่คนเดียวไม่ได้เลยเดินเข้าไปหา

“หนูนี้เหมือนแก้วมากๆเลยนะ ^^” โทโมะยิ้มให้ลูกสาว

“ค่ะ ใครๆก็ว่าหนูเหมือนแม่ เพราะว่าหนูอยู่กับแม่แค่ 2 คนมาตลอดเลยนิค่ะ วันนี้หนูดีใจนะที่ได้เจอพ่อ^-^”

“พ่อคงเป็นพ่อที่แย่มากสินะ!”

“ไม่จริงนะค่ะ คุณพ่อเป็นคุณพ่อที่หนูภูมิใจที่สุดเป็นพ่อที่เด็กทุกๆคนอยากมี เป็นพ่อทะ” ฐิสาไม่ทันที่จะพูดต่อโทโมะก็รั้งตัวของเธอเข้ามากอดไว

“ขอบใจนะ T^T”

“หนูรักพ่อนะ ค่ะ ^^”