พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

                ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอตอนไหน ขมใจไปแล้วทุกวันจนใจเริ่มอ่อนล้า!! เบอร์ใครเนี่ยมาถึงบ้านไม่ทันถึง 2 วันก็มีเบอร์ใครโทรมาเนี่ย เจ๊หวายนะจู่ๆก็ยัดเบอร์นี้ให้ใช้เฉยแล้วตัวเองไปไหนเนี่ย รับก่อนละกัน

“ฮัลโหลค่ะ แก้วพูดสายค่ะ”

(ฮัลโหลแก้วเหรอ ให้ทายฉันคือใครเอ่ย) ปลายสายพูด

“เอ่อขอโทษนะค่ะถ้าคุณยังไม่รู้ตัวเองว่าเป็นใคร ฉันก็ไม่ทราบหรอกค่ะ ไม่มีธุระแล้วใช่ไหมฉันว่างนะ” ฉันที่กำลังจะกดวางสายแต่ก็ได้ยินปลายสายพูดแว่วๆว่า

(ฮัลโหลๆ เห้ยยัยแก้วฮัลโหล!! ฉันเฟย์เองนะแกได้ยินฉันหรือป่าวว)

“ก็แค่เนี่ย ยัยเฟย์โทรมาทำไมเหรอ??”

(แหม๋ฉันโทรมาเพราะคิดถึงไม่ได้เหรอ นี้แกพรุ่งนี้มางานแฟชั่นของฉันไหมมานะฉันส่งบัตรไปให้แกแล้ว แกต้องมาให้ได้นะพี่ฟางก็คิดถึงแกมากเลย แค่นี่นะบายพรุ่งนี้เจอกัน) ตู๊ด!! โห้ยมันพูดไม่ฟังฉันเลย เหอะ

“คุณแก้วค่ะจะรับประทานอาหารเช้าเลยไหมค่ะ ^^”

“ค่ะพี่สวย เอ่อพี่สวยค่ะ เห็น ฐิสาไหม?” ฉันถามพี่สาวแม่บ้าน

“อ่อคุณหนูเข้าออกไปกับคุณหวายตั้งแต่เช้าแล้วค่ะเห็นว่าจะไปซ้อมอะไรสักอย่างเลยให้คุณหวายไปส่งค่ะ”

“อ่อค่ะ^^”

                ตกเย็น

“กลับมาแล้วจ้า ^^” เสียงนี้ไม่ใช่ใครพี่สาวตัวดีของฉันเอง ว่าแต่ทำไมกลับมาคนเดียวละ

“เจ๊!! ทำไมกลับมาคนเดียวละ ฐิสาไปไหน??”

“แหม๋!! ห่วงจังเลยนะ นั้นไงมานู้นแล้ว ก็ยัยสานะอยากกลับเองไม่อยากรบกวนใครนะ”

“แม่ค่ะ ป้าค่ะ กลับมาแล้วค่ะ ^^”

“กลับมาแล้วเหรอหลานรักเป็นยังไงบ้าจ้ะ เหนื่อยไหม??” สรุปใครเป็นแม่กันแน่เนี่ยแต่ก็เอาเถอะ

“เหนื่อยค่ะ แต่ก็สนุกดีค่ะ เอ่อป้าค่ะ หนูเจอคนคนหนึ่ง มีแต่คนทักหนูค่ะว่าเป็นน้องสาวเขาหรือป่าว??” กระซิบอะไรกันนะ หึ้ย

“เขาคนนั้นชื่อไรจ้ะ??”

“โดโซะ หรือ โดซะ อะไรเนี่ยค่ะป้า อยู่วง K-otic อะ”

“คนบ้าไรชื่อแปลกๆ เอาไว้ป้าจะสืบให้นะจ้ะ” แหน่ะยังกระซิบกระซาบกันอยู่อีก

“คุยไรกันนะ!!” ฉันตะโกนใส่

“อ่อๆ!! ปะป่าว ยัยสาไปหาไรกินกับป้าเถอะจ้ะ ป้าหิวแล้ว ^^”

“ค่ะ ป้าหวาย ^_^”

“อะไรของเขานะ!! งงจริงๆ” ฉันเริ่มสงสัยอาการแปลกๆ ของสองคนนั้นซะแล้วสิ แต่ชั่งเถอะ

                ณ งานแฟชั่นโชว์!!

“ไหนแม่บอกจะมาไง ป่านนี้แล้วยังไม่เห็นเลยไปไหนของเขานะ โอ้ยย!!” สาวน้อยตัวเล็กเดินวนไปวนมาอยู่แถวทางเข้าก็ชนเข้ากลับชายคนนึงซึ่งมองจากหน้าตาแล้วหน้าจะอายุพอๆกับเธอหรือไม่ก็แก่กว่าเธอไม่มากเท่าไหร่

“นี้เธอเดินภาษาอะไรเนี่ย!! มาชนฉันทำไม”

“โห้ะ ว่าฉันชนนาย นายเองก็เดินไม่ดูตาม้าตาแมวเหมือนกันนั่นและ”

“ตาม้าตาเรือเฟ้ย ไม่ใช่ตาม้าตาแมว!! ไม่เธอต้องขอโทษฉันเดียวนี้!!” ชายคนเดิมก็ยังเถียงกับเธออยู่ตรงนั้นไม่เลิกลาจนกระทั่ง

“ฉันต้องขอโทษแทนน้องชายฉันด้วยนะ^_^” หญิงสาวร่างบางน่าตารักๆ มองดูมีอายุหน่อยก็พูดขึ้น

“อ่อค่ะ หนูก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ^_^”

“อ่อค่ะหนู ก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆ แหวะ!!” ชายคนเดิมก็พูดล้อเลียนเธอ

“พอร์ช!! เข้างานเดี๋ยวนี้!!”

“อิอิ” สาวน้อยก็หัวเราะออกมาทันที

“นี้เธอ!!”

“เข้าไปได้แล้ววว!! อย่าให้พี่โกรธนะ”

“คร๊าบ!!” จากนั้นเขาก็เดินเข้างานไปพร้อมกับพี่สาว

                ตี๊ดด!! ขอโทษนะจ๊ะลูกแม่กับป้าหวานคงไปไม่ได้แล้ว ยังไงก็สู้ๆนะขากลับเดียวแม่ให้ลุงพีไปรับนะ From..แม่ป้า

“หนูจ๊ะ เตรียมตัวได้แล้วนะ งานจะเริ่มแล้ว” เจ้าหน้าที่จัดงานแฟชั่นเดินมาตามสาวน้อยที่อยู่หน้างาน

“อ่อค่ะ” เธอจึงเดินตามเจ้าหน้าที่เข้างานไปโดยทันที

                หลังจากการแสดงของวง K-otic จบก็เป็นการเดินแฟชั่นทำเนินการมาเรื่อยๆจนถึงสุดชุดท้าย ก็มีสาวน้อยเดินออกมาทุกคนต่างฮือฮามากและมีเสียงดัง แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ ตลอดจนจบงาน

“พี่ค่ะหนูขอตัวกลับก่อนนะค่ะพอดีคุณแม่ให้คนมารับนะค่ะ” สาวน้อยเข้ามาลาทีมงานเพื่อกลับบ้านทันที

“ได้ กลับดีๆนะค่ะ”  ทีมงานสาวยิ้มส่งให้เธอ

“เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ไม่ทราบว่าเด็กคนนั้นเป็นอะไรกับคุณโทโมะหรือป่าวค่ะ” นักข่าววิ่งกู่เข้ามาหาทีมงานคนนั้นทันที

“ขอโทษนะค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะค่ะพอดีไม่รู้เรื่องจริงๆค่ะ” เป็นจังหวะเดียวกับที่ดีไซน์เนอร์เจ้าของงาน พี่สาว และ วง

K-otic ที่กำลังจะกลับออกมาพอดีนักข่าวเลยกู่เข้าหาทั้งหมดโดยทันที

“ขอโทษนะค่ะคุณเฟย์ได้ยินว่างานนี้คุณเป็นคนจัดแจงเองทั้งหมด ไม่ทราบว่าพอใจในงานครั้งนี้ไม่ค่ะ” นักข่าวหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

“ค่ะ พอใจมากๆค่ะ งานนี้เรามีเด็กจากญี่ปุ่นมาร่วมด้วยทำให้สร้างสีสันไปอีกแบบนึงค่ะ”

“ครับแล้วไม่ทราบว่าเด็กสาวญี่ปุ่นคนนั้นเป็นน้องคุณโทโมะด้วยหรือป่าวครับ” นักข่าวหนุ่มจ่อไมค์มาที่โทโมะ

“เอ่อ…” โทโมะงงกับคำถามมากเลยยังไม่ตอบอะไรจนฟางแทรกขึ้น

“ขอโทษนะค่ะ ทำไมพี่ๆถึงคิดว่าเด็กคนนั้นเป็นน้องของโทโมะละค่ะ??”

“พอดีคนในงานต่างฮือฮามากเลยค่ะว่าหน้าตาน้องเขาคล้ายคุณโทโมะ ไม่ทราบว่าเป็นพี่น้องกันหรือป่าวค่ะ”

“ไม่ใช่ครับ คงอาจจะหน้าคล้ายกับเฉยๆนะครับ ผมไม่มีน้องผู้หญิงครับ ^_^” โทโมะตอบ

“งั้นก็แสดงว่า ไม่ใช่พี่น้อง แค่คนหน้าคล้ายนี้เอง ค่ะขอบคุณน้องโทโมะที่ตอบคำถามนะค่ะ” นักข่าวพูดขึ้น

“ครับ งั้นพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” จากนั้นทั้งหมดก็เดินไปขึ้นรถตู้ส่วนตัวของพวกเขา

                ในรถ

“หัวหอม!! เธอถ่ายรูปตอนเดินแฟชั่นโชว์ไว้ใช่ป่ะ” หนุ่มหน้ายาวถามหญิงสาว

“ถ่ายสิ ทำไมจะเอาไปทำไรไอ้กบ!!”

“เอ่อนะขอดูหน่อย จะดูสิมันเหมือนกันขนาดไหนเชียว!!” จากนั้นชายหนุ่มก็ดึงกล้องมาจากมือหญิงสาวทันที

“เห้ย!!” หลังจากที่เขาดูรูปถ่าย

“อะไรจะตะโกนทำไมห๊า!!” ทุกคนในรถตะคอกใส่ชายหนุ่ม

“ไอ้โมะ ขอเทียบหน้าหน่อย!!” จากนั้นชายหนุ่มก็ยื่นกล้องเขาเทียบหน้าเพื่อนหนุ่มที่นั่งนิ่งๆ ไม่ได้ว่าอะไร และทุกคนก็มองและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

“O-O เหมือนเปะเลย!!”

“แล้วไง!!” คำนี้ทำเอาทุกคนเงียบกริบไม่พูดต่อ

มาต่อตอน 2 ให้แล้วจ้า ฝากติดตาม ฝากโหวต ด้วยนะค่ะ ^_^