Happy Birthday To..[Tomo]

                วันที่ 6 มิ.ยเวลา 15.30 น.
“เฮ้อออ!!” หญิงสาวร่างบางหลังจากซ้อมเต้นเสร็จก็นั่งถอนหายใจตลอดจนเพื่อนร่วมวงอย่าง เฟย์กับฟางอดมองไม่ได้และคิดว่าเพื่อนสาวไปไร
“แก้ว แก้ว แก้ว!! เป็นไรเหรอป่าววว!!” สาวแก้มป่องก็เรียกหนูนานเลยจนเพื่อนสาวของเขารู้สึกหัว
“ห้ะ หะ จะตะโกนทำไมเนี่ยเฟย์!!”
“ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ ฉันถามจริงแกเป็นไรอะไร” เฟย์ถามแก้วอย่างสงสัย
“ทะเลาะกับโทโมะเหรอ??” ฟางเสริมขึ้น
“แก้วขอตัวนะเดียวแม่มารับ” หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไรลุกขึ้นเก็บของเตรียมตัวกลับบ้านสักพักแม่ของหญิงสาวก็มารับและก็ลาเพื่อนๆกลับบ้านทันที
“อะไรเนี่ย ยัยแก้วเป็นไรของเขานะพี่ฟาง”
“ชัวร์ ทะเลาะกับโทโมะแน่นอน”
“แล้วจะทำยังไงอ่ะ!!”
“ต้องปรึกษาป๊อปกับเขื่อนด่วน”
“เอางั้นเลยเหรอพี่ฟาง”
“เอาแบบนี้ล้ะ”
 
                เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของใจใช่เธอ คนเดียวที่ฉันมั่นใจใช่เธอ เธอคือคนพิเศษ ไม่ต้องการพิสูจน์ได้แต่หยุดใจตรงนี้….Pop K-otic
“ป๊อปโทรมาพอดีเลย” ฟางที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพอดี
“รับเลยพี่ฟางๆ”
“อื้อ ฮัลโหลป๊อปว่าไงเหรอ” ฟางที่กดรับสายถามขึ้น
(คือว่าป๊อปอยากมีเรื่องให้ช่วยหน่อยอ่าฟาง)
“ฟางก็มีเหมือนกันจ้ะ ว่าแต่ป๊อปจะให้ช่วยเรื่องอะไรเหรอ??”
(คือพรุ่งนี้วันเกิดไอ้โมะมันอ่ะ อยากให้ เฟย์ ฟางแล้วก็แก้วมาช่วยจัดเซอร์ไพส์ที่คอนโดป๊อปหน่อยได้ไหม)
“ห๊ะพรุ่งนี้วันเกิดโทโมะเหรอ!!”
“พรุ่งนี้วันเกิดโทโมะอ่ะเฟย์” ฟางรดหูโทรศัพท์ลงเพื่อคุยกับเฟย์
“เห้ยจริงด้วยทำไงอ่ะ ยัยแก้วรู้ไหมเนี่ย”
“รู้ไม่รู้ไม่ว่าอะนะแต่ตอนนี้ยัยแก้วต้องโกรธอะไรโทโมะสักอย่างแน่นอนอ่า”
(ฟางๆๆๆๆๆ ฟาง!! มีอะไรเหรือป่าว)
“เอ่อคือออ”
(คืออะไร มีไรเล่ามาให้ฟังสิ)
“มั่วแต่อ้ำอึงอยู่นั้นและ เอามานี้เฟย์คุยเองฮัลโหล ป๊อปคือว่าเฟย์กับพี่ฟางอ่ะไปได้แต่แก้วอ่ะตอนนี้เป็นอะไรไม่รู้กลับบ้านไปแล้ว และที่พวกเราพอจะรู้คือเพื่อนนายทำอะไรเพื่อนฉันห้ะ!!” เฟย์ที่แย่งโทรศัพท์มาจากมือฟางก็พูดใส่โทรศัพท์ไม่ยั้ง ด้วยอารมณ์โมโห
(ใจเป็นก่อนทีดิเฟย์ ว่าแต่แก้วเป็นอะไรเหรอ)
“ยังมีหน้ามาถาม ฉันถามนายก่อนนะ ว่าเพื่อนนายทำอะไรเพื่อนฉัน ไม่ได้ให้นายย้อนมาถามฉันเข้าใจมั้ยเนี่ย!!”
“ใจเย็นก่อนน๊าเฟย์ ค่อยๆพูดก็ได้”
(เฮ้ยไอ้โมะเอ็งทำอะไรแก้วว้ะ!!) ป๊อปซึ่งทีแรกแอบคุยเพื่อไม่ให้เจ้าของวันเกิดได้ยินก็ตะโกนถามเพื่อนซึ่งอยู่ห่างกันเอามากๆๆ
(ไม่ได้ทำอะไรนี่ว้ะ ทำไม??)โทโมะซึ่งกำลังนอนอยู่ก็ตะโกนตอบกลับม
(มันบอกไม่ได้ทำอ่ะเฟย์)
“หน๊อยยย!! โทโมะอยู่กับนายงั้นเหรอห๊ะ!!”
(อยู่สิก็เราทำงานกันอยู่อ่ะ!!)
“เอ่อเอามาคุยเลยให้รู้เรื่อง!!” แต่ว่าฟางดันดึงทรศัพท์กลับมาคุยเพราะไม่อยากให้มีเรื่องกัน
“เอ่อป๊อปไม่ต้องๆ OKเดี๋ยวฟางพาไปเฟย์แล้วค่อยคุยกันนะ”
(อื้อ!! ได้ๆ ว่าแต่มันเรื่องอะไรกันนะ)
“ฟางก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาไว้เจอค่อยคุยนะ ที่คอนโดป๊อปใช่ไหม”
(อื้ม 6 โมงครึ่งเจอกันนะ)
“ได้ๆ แต่ตอนนี้ฟางขอสงบสติเฟย์ก่อนนะแล้วจะรีบไปทันทีเลย” จากนั้นฟางก็กดวางสายไปแล้วหันมาคุยกับเฟย์แทน
“พี่ฟางถามจริงทำไมไม่ให้เฟย์คุยกับโทโมะห้ะ”
“พี่ไม่อยากให้เราทะเลาะกันยังไงก็ค่ายเดียวกัน แล้วอีกอย่างเรายังไม่รู้ว่าต้นเหตุมันเกิดมาจากอะไรด้วยนะเฟย์”
“เอ่อๆ ก็ได้ แล้วนี้ไปจะไปยังอ่ะ”
“อื้มกับไปเปลี่ยนเสื้อกันก่อนป่ะ”
               
                ด้านK-otic
“เฟย์ ฟาง แก้วว่าไงมั้ง” เขื่อนซึ่งเอาหูแนบตอนที่ป๊อปกับลังคุยโทรศัพท์แต่ตัวเองฟังไม่ถนัดหลังจากฟางว่างไปก็ถามเพื่อนหนุ่มทันที
“ไม่รู้ว่ะ เฟย์ของแกด่าฉันซะหูชาเลย ว่าไอ้โมะมันทำไรแก้วก็ไม่รู้”
“ฉันจัดการเอง” เขื่อนก็เสนอตัวเดินเข้าไปถามโทโมะทันที
“ไอ้โมะ เอ็งทะเลาะอะไรกับแก้วว่ะ เอ่อจริงดิปกติแกกับแก้วจะโทร.หาโทร.บอกกันตลอดว่าทำอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ แต่ช่วง 2 วัน ที่เอ็งไปหาแก้วครั้งนั้นเอ็งก็ไม่เห็นโทรหากันเลยว้ะ” เขื่อนเห็นเพื่อนหนุ่มนั่งโดยที่ไม่มองหน้าและมีท่าทางไม่ร่าเริงเหมือนเคยก็ถามขึ้น
“มันก็เรื่องของข้าเอ็งจะทำไม” ชายหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสือก็ตอบโดยมีน้ำเสียงเย็นชาและไม่มองหน้าผู้เป็นเพื่อน
“ไม่ทำไมหรอก ข้าแค่อยากรู้ว้ะ” ป๊อปเดินเข้ามาดึงหนังสือออกเพื่อหวังให้ผู้เป็นเพื่อนมองหน้าเขา
“ถ้าข้าบอกไปแล้ว พวกเอ็งจะเชื่อข้าเหรอว่ะ ขนาดเจ้าตัวเองเขายังไม่เชื่อข้าเลย” ชายหนุ่มตอบคำถามพร้อมกับยิงคำถามใส่พูดเป็นเพื่อนทันที
“เชื่อดิว่ะ ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนิ จริงไหมไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน ไอ้จองเบ” เคนตะที่ได้ยินก็ตอบขึ้น
“เอ่อ เอ็งเล่ามาดิ” เขื่อนพูดขึ้น
“วันนั้นที่ข้านัดทานข้าวกับแก้ว แต่ข้าเกิดไปสายเพราะว่าข้าติดธุระนิดหน่อย”
“ธุระ ? ธุระอะไรของเอ็งว้ะไอ้โมะ” ป๊อปถามขึ้น
“คือ เบลล์เขามาหาที่บ้าน!!” ชายหนุ่มตอบหน้าตายมาก
“เอ่อสมควรที่แก้วเขาจะโกรธเอ็งแล้วละ” จองเบพูดขึ้น
“เบลล์เขามาขอคืนดีแต่ข้าก็ปฎิเสธเขาไปแล้วนะแล้วเราก็กอดกันแบบเพื่อน แต่ว่าแก้วเอาภาพนั้นมาจากไหนก็ก็ไม่รู้เหมือนกันพอข้าไปถึงก็โกรธข้าเป็นฟืนเป็นไฟเลย”
“ข้าว่าเบลล์นั้นและที่ส่งไปให้แก้ว” เคนตะเสนอขึ้น
“เรื่องเบลล์เอ็งไม่ต้องคิดมาก เอ็งเอาเรื่องแก้วก่อน เอ็งรักแก้วไหมข้าถามเอ็งจริงๆนะไอ้โมะ” ป๊อปแทรกขึ้นถามทันที
“ข้ารู้สึกดีกับแก้วนะ แต่แก้วคงไม่แล้วนะ ข้าผิดเอ็ง” ชายหนุ่มตอบคำถามพูดเป็นเพื่อน
“ตอบไม่ตรงคำถามว่ะไอ้โมะ” เขื่อนเสริม
“ข้ารักแก้วพอใจพวกเอ็งยัง” ชายหนุ่มตะโกนใส่หน้าผู้เป็นเพื่อนทั้ง 4 คน โดยที่ทั้ง 4 ยิ้มอย่างพอใจในคำตอบ
“ก็แค่เนี่ยละ” เขื่อนเอ่ย
“เอ่อ มั่วแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้เดียวหมาก็คาบไปแดรก เรื่องเบลล์ เดียวพวกข้าจัดการเอง ส่วนแก้ว ถ้าพวกข้าพาแก้วมาหาเอ็งได้เอ็งต้องรุกฆาตเข้าใจไหม” ป๊อปพูดใส่พื่อนที่กำลังเศร้าเสียใจอยู่
“แต่แก้วคงไม่ฟังข้าหรอก ข้าทำใจแล้ว” ชายหนุ่มพูดขึ้น
“ยอมแพ้ง่ายจัง ไม่เหมือนโทโมะที่พี่รู้จักเลยนิ” เสียงใสๆทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมา
“พี่มากิ พี่เคนจิ” ชายหนุ่มพร้อมกับเพื่อนๆอีก 4 คนพูดพร้อมกันทำให้เสียงดังมากถึงมากที่สุด
“หู้ยยย! จะพูดพร้อมกันทำพระแสงอะไรครับน้องๆ ^_^” พี่ชายของโทโมะพูดตำหนิเด็กๆ
“โทโมะ ไปหาน้องแก้วแล้วอธิบายให้เขาเข้าใจ พี่เชื่อนะว่าน้องแก้วต้องเขาใจแน่ๆ พี่เป็นผู้หญิงว่าครั้งแรกที่เห็นนั้นมันเป็นยังไงตอนแรกคงไม่อยากฟังคำอธิบายอะไรทั้งสิ้น แต่พอเวลาผ่านไปยังไงก็อยากฟังคำอธิบายจากปากของคนที่ตัวเองรักแน่นอน เชื่อพี่นะ”
“จริงตามที่พี่มากิพูดนะ ไปสิไอ้โมะ” เขื่อนพูดขึ้น
“อื้ม ข้าจะไปเดียวนี้” ชายหนุ่มรีบเก็บของแล้ววิ่งออกไปยังลานจอดรถแล้วขับรถตรงไปที่บ้านหญิงสาวทันที