ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
 
 
 
 
 
                  หลังจากที่ทุกคนทำวีซ่าและพาสปอร์ตเส็จแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางสู่ อเมริกา ไปหาป๊อบปี้และทำให้ครอบครัวของป๊อบปี้กลับมาอยู่ด้วยกัน 
 
 
 
 
 
ปอนด์: แม่ครับ เครื่องบิน ถ้าเราขึ้นไปมันจะลอยอยู่บนฟ้าใช่มั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อืม ใช่แล้ว เดี๋ยวปอนด์ก็จะได้ลอยอยู่กลางฟ้าแล้ว 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: แก้วกับโทโมะมาแหละ ไปกันเถอะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                     หลังจากที่รอแก้วและโทโมะ ทุกคนก็มุ่งหน้า ขึ้นเครื่องไปอเมริกาทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ถึงแล้วครับ ตื่นได้แล้ว 
 
 
 
 
 
ปอนด์: แม่ครับ ทำไม ตอนเรา มาจากกรุงเทพมันมืดแล้ว ที่นี้มันสว่าง 
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็มันคนล้ะซีกโลกกันไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: เดี๋ยวไปที่พักกันก่อนล้ะกันนะ  (ที่พักก็คือเป็นบ้านที่ เป๊อบปี้พักอยู่ มันเป็นบ้านหลังใหญ่มีหลายห้องนอน)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   เขื่อนบอกป๊อบปี้ว่าจะมาวันนี้ ป๊อบปี้ฝากกุญแจบ้านไว้กับแม่บ้านเพราะเค้าต้องไปทำงาน คงจะกลับมาดึกๆ
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ถึงแล้ว เดี๋ยวพี่พาไปดูห้องนะ มาครับ ปอนด์ ไปดูห้องกันดีกว่า ( ห้องที่ว่าคือห้องป๊อบปี้) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: หวังว่าจะสำเร็จนะ อาหารมื้อค่ำ คืนนี้ จะได้กินกัน พร้อมหน้า สักที 
 
 
 
 
 
เฟย์: หวังว่าคงเป็นไปอย่างงั้นนะ
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ถ้าป๊อบมันรู้ มันต้องเซอร์ไพร์แน่ 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: ต่างคน ต่างไม่รู้ งานนี้จะเป็นไงนะ น่าลุ้นจริงๆเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: โห ห้องใหญ่มากเลย เหมือนจะมีคนอยู่นะค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: อ่อ ไม่มีหรอก มันเป็นของของเพื่อนพี่นะเค้าไม่อยู่ห้องนี้แล้ว แต่ก็มีเอกสารบ้างแหละ 
 
 
 
 
 
ฟาง: แล้วเสื้อผ้า พวกนี้ล่ะค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: เอ่อ.......คือ
 
 
 
 
 
เฟย์: ไม่มีไรหรอก เค้าไปต่างประเทศนะ กว่าจะกลับ พวกเราก็คงกลับแล้ว แหละ อยู่ไปก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
 
ปอนด์: ใช่ครับอยู่ไปเถอะ ผมชอบ บ้านนี้จัง ดูสิ (รีบวิ่งไปยกโมเดลบ้านของป๊อบปี้มาโชว์ฟาง) 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เฮ้ย เอาไปเก็บที่เดิมเลยนะ ถ้ามันตกแล้วพังทำไง ไปเก็บเลยๆ 
 
 
 
 
 
 
ปอนด์: ก็ได้ (เดินคอตกไปเก็บไว้ที่เดิม) 
 
 
 
 
 
เขื่อน: งั้นเดี๋ยวพวกเราขอตัวก่อนนะ พักผ่อนตามสบายเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปอนด์: ห้องอะไรน่าอยู่ที่ซู้ดดดดดเลย 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อยากมีห้องแบบนี้เหรอ 
 
 
 
 
 
 
ปอนด์: อยากมีครับ อยากมีห้องของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไมล่ะ ไม่อยากนอนกับแม่เหรอ 
 
 
 
 
 
 
 
ปอนด์: อยาก แต่ก็อยากมีห้องของตัวเองด้วย แต่ถ้าจะให้ดี ก็ต้องมี แม่มีปอนด์แล้วก็พ่อ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: (เมื่อได้ยินคำว่า พ่อ ก็หน้าซึมลงทันที ). เอาล้ะ ไปอาบน้ำดีกว่า มาเดี๋ยวแม่อาบให้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 แก้ว: เอาไงต่อดีอ่ะ พวกเราต้องให้ฟาง อยู่ที่นี้ แล้วพอพี่ป๊อบมา ก็ให้เค้าเจอกัน 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: เราต้องหาข้ออ้าง ออกไปข้างนอก 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่ต้องหาหรอก ไปกันตอนนี้เลย ไม่ต้องบอก ไป 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ไปเลย เหรอ 
 
 
 
 
 
เฟย์: ก็ดีนะ ไปหาซื้อของมาทำมื้อค่ำกัน ไป