ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
 
 
 
 
                               เช้าวันรุ่งขึ้น
 
 
 
 
 
แก้ว: โอ๊ยคิดถึงๆๆๆๆๆๆ
 
 
 
 
เฟย์: พวกเราก็คิดถึงแก แต่ฉันว่านะ แกคงไม่คิดถึงพวกเราจริงหรอก จริงม่ะฟาง
 
 
 
 
 
ฟาง: นั่นนะสิ มีแฟนแล้วนิ ใครบอกมาเดี๋ยวนี้นะ 
 
 
 
 
แก้ว: ใคร ไม่มี๊ ไม่มีเลย 
 
 
 
 
 
เฟย์: จะใครได้ล่ะ เคยได้ยินป่ะ เกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้น 
 
 
 
 
 
ฟาง: อย่าบอกนะว่า........
 
 
 
 
 
โทโมะ: พี่เอง หวัดดีครับ
 
 
 
 
แก้ว: ใช่อีตาโทโมะนี้แหละ
 
 
 
 
 
ฟาง: โห เป็นไปได้ไงเนี้ย
 
 
 
 
 
เฟย์: เป็นไปแล้วล่ะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อะไรยังไงเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เรื่องมันยาวมากกกกกกกกกกกกกก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์; อะไรเนี้ยลากฉันมาทำไม มีอะไรรึเปล่า
 
 
 
 
 
แก้ว: คือว่าฉันอยากปรึกษาแก เรื่องแผนทำให้ครอบคครัวเค้ากลับมาคืนดีกัน
 
 
 
 
 
เฟย์: เออ ลืมไปเลย เราต้องใช้ช่วงเวลานี้นี่แหละ ที่จะช่วยพี่ป๊อบกับฟาง
 
 
 
 
 
แก้ว: พูดถึงพี่ป๊อบนะ โครตของโครตน่าสงสารเลย
 
 
 
 
เฟย์: ทำไมอ่ะ มีอะไร
 
 
 
 
แก้ว: ตอนฉันคบกับอีตาโทโมะอ่ะฉันไปอเมริกา พี่ป๊อบอ่ะ เอาแต่ทำงาน ดูโทรมไปเยอะเลย พูดน้อย ไม่ค่อยหัวเราะขี้เล่นเหมือนเดิม ฉันล่ะสงสารจริงๆ คงคิดถึงปอนด์อ่ะ
 
 
 
 
 
เฟย์: มันคงถึงเวลาที่จะอวสานเรื่องนี้แล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ใช่ พวกเราต้องร่วมมือกัน งานนี้นะ ถ้าฟางมันยังใจแข็งนะ โครตของสุดยอดอ่ะ
 
 
 
 
 
เฟย์: อืม งั้นเราต้องหาวิธี