ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

                               เช้าวันรุ่งขึ้น

 

 

 

 

 

แก้ว: โอ๊ยคิดถึงๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

เฟย์: พวกเราก็คิดถึงแก แต่ฉันว่านะ แกคงไม่คิดถึงพวกเราจริงหรอก จริงม่ะฟาง

 

 

 

 

 

ฟาง: นั่นนะสิ มีแฟนแล้วนิ ใครบอกมาเดี๋ยวนี้นะ 

 

 

 

 

แก้ว: ใคร ไม่มี๊ ไม่มีเลย 

 

 

 

 

 

เฟย์: จะใครได้ล่ะ เคยได้ยินป่ะ เกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้น 

 

 

 

 

 

ฟาง: อย่าบอกนะว่า........

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่เอง หวัดดีครับ

 

 

 

 

แก้ว: ใช่อีตาโทโมะนี้แหละ

 

 

 

 

 

ฟาง: โห เป็นไปได้ไงเนี้ย

 

 

 

 

 

เฟย์: เป็นไปแล้วล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไรยังไงเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เรื่องมันยาวมากกกกกกกกกกกกกก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์; อะไรเนี้ยลากฉันมาทำไม มีอะไรรึเปล่า

 

 

 

 

 

แก้ว: คือว่าฉันอยากปรึกษาแก เรื่องแผนทำให้ครอบคครัวเค้ากลับมาคืนดีกัน

 

 

 

 

 

เฟย์: เออ ลืมไปเลย เราต้องใช้ช่วงเวลานี้นี่แหละ ที่จะช่วยพี่ป๊อบกับฟาง

 

 

 

 

 

แก้ว: พูดถึงพี่ป๊อบนะ โครตของโครตน่าสงสารเลย

 

 

 

 

เฟย์: ทำไมอ่ะ มีอะไร

 

 

 

 

แก้ว: ตอนฉันคบกับอีตาโทโมะอ่ะฉันไปอเมริกา พี่ป๊อบอ่ะ เอาแต่ทำงาน ดูโทรมไปเยอะเลย พูดน้อย ไม่ค่อยหัวเราะขี้เล่นเหมือนเดิม ฉันล่ะสงสารจริงๆ คงคิดถึงปอนด์อ่ะ

 

 

 

 

 

เฟย์: มันคงถึงเวลาที่จะอวสานเรื่องนี้แล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ใช่ พวกเราต้องร่วมมือกัน งานนี้นะ ถ้าฟางมันยังใจแข็งนะ โครตของสุดยอดอ่ะ

 

 

 

 

 

เฟย์: อืม งั้นเราต้องหาวิธี