ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
 
                วันนี้ หมอให้พาฟางไปตรวจอัลตร้าซาวด์ ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง 
 
 
 
 
หมอ: สวัสดีค่ะคุณแม่คุณพ่อ
 
 
 
ฟาง: สวัสดีค่ะ 
 
 
ป็อบ: ครับ
 
 
 
 
หมอ: วันนี้เดี๋ยวมาดูว่าน้องตอนนี้เป็นไงบ้างนะค่ะ เดี๋ยวคุณแม่ขึ้นเตียงก่อนนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ป็อบ: มาพี่ช่วย (ช่วยอุ้มฟางขึ้นบนเตียง)
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้องหนอกขึ้นเองได้ (ฟางรู้สึกเขินอาย ทั้งเค้าหมอและพยาบาล) 
 
 
 
 
พยาบาล: คุณพ่อดูแลคุณแม่ดี๊ดีนะค่ะเนี้ย
 
 
 
 
ฟาง: ไม่หรอกค่ะ 
 
 
 
 
ป็อบ: ผมก็อยากดูแลมากกว่านี้นะครับ แต่คนนี้เค้าดื้อ ดื้อมากด้วย 
 
 
 
 
 
ฟาง: นิคุณ (หยิกแขนป็อบปี้) 
 
 
 
ป็อบ: โอ๊ย เจ็บนะ เดี๋ยวฟ้องหมอเลย 
 
 
 
 
หมอ: คู่นี้สงสัย น้องคลอดมาต้องเป็นเด็กพูดเก่งแน่ๆเลยค่ะ 
 
 
 
 
พยาบาล: คุณแม่พร้อมนะค่ะ 
 
 
 
 
ฟาง:ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
                   หมอค่อยๆ ซาวด์บริเวณหน้าท้องของฟางไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นเองภาพบนจอก็ปรากฎขึ้น ป็อบปี้และฟางต่างดีใจ ฟางยิ้มออกมาพร้อมน้ำตา ไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อ ที่น้ำตาไหลออกมามากกว่าคนเป็นแม่ แต่ในช่วงที่ป็อบปี้จ้องมองภาพลูกเค้า ฟางแอบหันไปมอง หน้าเค้าเติมไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความสุข ฟางก็แอบยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ 
 
 
 
 
 
ป็อบ: หมอครับ ผู้ชายใช่มั้ย
 
 
 
 
หมอ: ค่ะผู้ชาย 
 
 
 
 
ป็อบ: (พูดขณะจับมือฟางแน่น) ฟางลูกเป็นผู้ชาย ผู้ชายฟาง
 
 
 
 
ฟาง: อืม รู้แล้ว  (ฟางนิ่งมองเค้าแล้วจู่ๆก็ เอามืออีกข้างนึงเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้ป็อบปี้) 
 
 
 
 
ป็อบ: (ป็อบปี้ทั้งอึ้ง ทั้ง งง ดีใจบอกไม่ถูก ที่อยู่ๆฟางเช็ดน้ำตาให้เค้า) ฟาง (เค้าเอื้อมมือจับมือฟางและอดยิ้มไม่ได้) 
 
 
 
 
ฟาง: (รีบดึงมืออก) ปล่อยได้แล้ว 
 
 
 
หมอ: เรียบร้อยแล้วค่ะ
 
 
 
ป็อบ: เออหมอครับแล้ว ภาพที่อัลตร้าซาวด์ ได้ด้วยมั้ยครับ 
 
 
 
 
 
หมอ: ได้ค่ะเดี๋ยวจะให้พยาบาลจัดการให้ค่ะ 
 
 
 
 
ป็อบ: ขอบคุณครับ