ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
ป็อบ: ฟาง (เขาดีใจมากที่เจอเธอ ตอนนี้ท้องฟางเริ่มนูนขึ้นมามากแล้ว) 
 
 
 
 
ฟาง: ......(รีบหันหลังกลับแล้วเอามือจับบริเวณท้อง ฟางนิ่งอยู่แปบนึงก็รีบเดิน หนีเขา แต่ก็ไม่สำเร็จ)
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง เดี๋ยวก่อน (รีบดักหน้าฟาง) 
 
 
 
 
ฟาง:..... (ฟางก้มหน้า ไม่ยอมมองหน้าเขา) 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ 
 
 
 
 
ลุงเพิ่ม: รถมาแล้ว ขนของเลย อ้าว ใครละเนี้ย แม่น้อย
 
 
 
 
 
น้อย: ก็แฟนหนูฟางไง ตาเพิ่ม รีบขนของเร็วๆเดี๋ยวไปส่งไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
ลุงเพิ่ม: จ้ะ ๆๆๆ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ลุงเพิ่ม ฟางไปด้วย 
 
 
 
 
ป็อบ: (จับมือฟาง) ฟาง ฟางจะไปไหน 
 
 
 
 
ฟาง: (แกะมือป็อบปี้ออก) ไปเถอะค่ะ ลุงเพิ่ม
 
 
 
 
 
ยาย: จะเป็นยังไงต่อเนี้ย 
 
 
 
ลุงเพิ่ม: เออ ไปเลยเหรอหนูฟาง
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ไปเลย 
 
 
 
 
 
              เอี๊ยดดดด !!!!! 
 
 
 
 
 
ป็อบ: (ขวางหน้ารถ) พี่ไม่ให้ฟางไปไหนทั้งนั้น
 
 
 
 
 
เก่ง: คุณ เขาต้องไปส่งของ ออกมาเถอะ 
 
 
 
 
 
ป็อบ: งั้นฟาง ต้องลงมาก่อน พี่ถึงจะยอม 
 
 
 
 
 
ยาย: ฟางๆ ลงมาก่อนเถอะลูก เดี๋ยวจะเป็นเรื่องนะ
 
 
 
 
 
ฟาง: (เมื่อได้ยินคำพูดของยายฟางก็สุดจะทน ก็ต้องลงมาแต่โดยดี) 
 
 
 
 
น้อย: เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนตาเพิ่มเองจ้ะ
 
 
 
 
 
ยาย: มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันนะ
 
 
 
 
ป็อบ: ครับ ฟาง พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ
 
 
 
 
ฟาง: คุณมาทำไม มาที่นี้ทำไม มาทำไมอีก
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง พี่มารับฟางกับลูกกลับกรุงเทพ
 
 
 
 
ฟาง: ขอโทษนะค่ะ ที่นี้บ้านฉัน ฉันจะอยู่ที่นี้กับลูกของฉัน เชิญคุณกลับกรุงเทพไปได้แล้ว แล้วอย่ายุ่งกับฉันอีก (ฟางรีบเดินหนีไปที่บ้าน)
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง ฟางฟังพี่ก่อนนะ พี่ขอโทษ ฟางพี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำร้ายฟางอีก
 
 
 
    
ฟาง: ฉันไม่ได้โกรธคุณ....แต่ฉันเกลียดคุณ ถึงคุณจะทำอะไร ฉันก็ไม่โง่เชื่อคุณอีก 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง อย่าทำแบบนี้เลยนะ 
 
 
 
 
ฟาง: กลับไปเถอะค่ะ กลับไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่อยากฟังคำขอโทษ ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ตอนนี้ฟางกำลังโกรธ พี่จะอยู่ที่นี้ จะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ฟางยกโทษให้ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้าคุณอยู่ฉันจะไป อยากอยู่ก็เชิญ 
 
 
 
 
 
ป็อบ: พี่ไม่ยอมให้ฟางกับลูกหนีไปไหนอีก 
 
 
 
 
ฟาง: คุณไม่มีทางห้ามฉันได้หรอก (ฟางรีบเดินเข้าบ้าน) 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง