ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

  เวลาผ่านไป  4 เดือน วันนี้เป็นวันที่ฟางคลอดลูก

 

 

 

 

 

ยาย: หลานยายน่าเกลียดน่าชังจริงๆเลย

 

 

 

เก่ง: อ้าวว่าหลานทำไล่ะจ้ะยายว่าน่าเกลียด ออกจะน่ารัก

 

 

 

 

ยาย: โบราณเค้าว่าให้พูดว่าน่าเกลียดน่าชัง 

 

 

 

 

 

 

เก่ง: จ้ะๆ 

 

 

 

 

ฟาง: เป็นไงบ้างจ้ะ 

 

 

 

 

ยาย: อ้าวฟางมาพอดีเลยลูก อยู่ในนั้นนะลูก

 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นเดี๋ยวฟางเข้าไปข้างในนะจ้ะ

 

 

 

 

                 ฟางเข้ามาในห้องของเด็กแรกเกิด หมอบอกว่าลูกฟางแข็งแรงดี หน้าตาน่ารัก แถมหน้าเหมือนป็อบปี้มาก ฟางค่อยๆเดินเข้าไปหาลูกของเธอ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ ฟางค่อยๆเอามือไปลูบหัวลูกแล้วก็ร้องออกมาอีก เธอนึกถึงป็อบปี้ ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ลูกแม่ ฮึก ฮืออ

 

 

 

 

เก่ง: สงสารพี่ฟางจัง ร้องไห้อีกแล้ว

 

 

 

ยาย: พี่เค้าเลือกเอง มันก็ถูกแล้วหล่ะ

 

 

 

 

เก่ง: ป่านี้พี่ป็อบเค้าอยู่ที่ไหนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                 สหรัฐอเมริกา 

 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ตอนนี้ลูกพ่อคงลืมตาดูโลกแล้วสินะ พ่อคิดถึงลูกกับแม่นะ

 

 

 

 

 

      

 

 

        ป็อบปี้มาอยู่ที่อเมริกาได้4เดือนหลังจากที่ฟางบอก ให้เค้า เลิกยุ่งกับฟาง ฟางใจแข็งมาก ส่วนป็อบปี้ เค้าเองก็ยอมแพ้แล้ว เค้าหวังแค่ว่า สักวันฟางจะยอมใจอ่อนให้เค้าบ้าง ป็อบปี้ มาทำงานบริษัทสาขาที่อเมริกา เค้าคิดถึงฟางกับลูกทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที ไม่มีวันไหนที่เค้าไม่คิดถึงลูกเลย 

 

 

 

 

เฟย์ : ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: (กำลังอุ้มลูกอยู่ก็หันมา) อ้าว พี่เขื่อน เฟย์ มาได้ไงเนี่ย

 

 

 

 

เฟย์: ก็มาเยี่ยมหลานนะสิ 

 

 

 

 

เขื่อน: ฟางอยู่คนเดียวเหรอ

 

 

 

 

ฟาง: เปล่าหรอกค่ะ เก่งพายายไปเอาเสื้อผ้านะค่ะ เดี๋ยวก็คงมา

 

 

 

เฟย์: ไหนดูสิ หลานน้าเป็นไงบ้าง 

 

 

 

เขื่อน: น่าเหมือนไอป็อบมาเลยอ่ะ

 

 

 

เฟย์: นี้คุณ !!!!! (ตีแขนเขื่อน) 

 

 

 

 

เขื่อน: โอ๊ย!!! เจ็บนะ เอ่อ พี่ขอโทษนะฟาง  ( หันไปเห็นหน้าฟางเศร้ามาก) 

 

 

 

 

ฟาง: (ฝืนยิ้ม) ไม่เป็นไรหรอกค่ะ 

 

 

 

 

เฟย์: เอ่อ ฟาง อย่าคิดมากเลยนะ 

 

 

 

 

ฟาง: อืม แล้วนี้ เฟย์ ใกล้คลอด แล้วนิ เป็นไงบ้าง

 

 

 

 

 

เฟย์: ใช่ ใกล้คลอดละ ได้ลูกสาว 

 

 

 

 

ฟาง: ต้องน่ารักมากแน่ๆเลยนะ

 

 

 

 

เฟย์: แน่นอนอยู่แล้ว 

 

 

 

เขื่อน: พี่ขอถ่ายรูปหน่อยนะ เฟย์ยืนข้างๆฟางเลย

 

 

 

 

 

เฟย์: เอ่อ ฟาง เดี๋ยวเราสองคนกลับก่อนนะ คือว่า มีธุระอ่ะ  

 

 

 

ฟาง: อ่อ กลับดีๆล่ะ

 

 

 

 

เขื่อน: ไปล้ะนะ

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่จะส่งไปให้ป็อบมันดูอ่ะ

 

 

 

 

เฟย์: ดูท่าทางฟางยังไม่ยอมใจอ่อนนะเนี้ย

 

 

 

 

เขื่อน: เฮ้อ ป่านี้ ไอป็อบจะเป็นไงบ้างนะ  พี่ล้ะสงสารมันจริงๆเลย

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ก็สงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ใครส่งอะไรมา (หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ) 

 

 

 

 

เขื่อน: "ลูกมึงกับฟาง แข็งแรงปลอดภัยดี น่าเหมือนมึงมากๆๆๆ"

 

 

 

 

 

ป็อบ: ลูกพ่อ (ป็อบปี้น้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจ)