ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

   
 
 
 
   
ป็อบ: ผมต้องขอโทษ แล้วก็ขอบคุณลุงกับป้ามากนะครับ ทึ่ดูแลผม ตอนที่ผมเหมือนหมาบ้า 
 
 
 
 
ป้าบัว: คุณหนูค่ะป้าดีใจนะที่คุณหนูทำใจได้เร็วขนาดนี้ 
 
 
 
ลุงมิ่ง: มาครับเดี๋ยวลุงไปส่งที่ท่าเรือ 
 
 
 
 
ป็อบ: ครับ งั้นผมลาก่อนนะ 
 
 
 
 
 
                       ป็อบปี้จะกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม.....แต่มันจะไม่เป็นเหมือนที่ผ่านมาเขามองความรักผิดไปความรักมันไม่มีจริงมีแต่เงินเท่านั้นผู้หญิงทุกคนต้องการเงิน เขากลับมาคราวนี้เขาเปลี่ยนไปมาก ไม่ว่าจะเป็นนิสัยเย็นชา ไม่ใล่คนตลกหรือคนเดิมอีกต่อไป
 
 
 
 
แก้ว: ฟางๆพี่ป็อบกลับมาแล้ว 
 
 
 
ฟาง: จริงเหรอ ไหนอ่ะอยู่ไหน
 
 
 
 
ป็อบ: ทำไมพวกคุณไม่ไปทำงานยืนมองอะไรกัน! ไปทำงาน
 
 
 
เฟย์: ทำไมดุจัง
 
 
 
 
ป็อบ: พวกคุณด้วยไปทำงาน หรืออยากหางานใหม่
 
 
 
 
เฟย์: ไปแล้วค่ะๆ
 
 
 
ฟาง: แก้ว เฟย์
 
 
 
 
ป็อบ: ไหนงานของฉัน
 
 
 
ฟาง: เอ่อ. คือ คือว่า
 
 
 
 
ป็อบ: คือ คือว่า ว่าอะไร ห่ะ งานล่ะ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ ไม่มาทำงานใช่มั้ย
 
 
 
 
 
ฟาง: เปล่านะค่ะ ฟางไม่ได้
 
 
 
 
ป็อบ: พอได้แล้ว ออกไป ออกไป๊!! 
 
 
 
 
 
ฟาง: เป็นอะไรของเขานะ อยู่ๆก็เปลี่ยนไป พี่ป็อบคนเดิมหายไปไหน
 
 
 
ป็อบ: ฮโหล ไอเขื่อน ตอนเย็นเจอกันที่เดิม รีบมานะ พาผู้หญิงมาด้วย 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ดะ ดะ เดี๋ยว ไอป็อบ หูฝาดป่าวว่ะ พาผู้หญิงมาด้วย เป็นไปได้ไง
 
 
 
 
โทโมะ: มึงว่าไรนะ ไอป็อบเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้ กูไม่เชื่อ มันเนี่ยนะจะหาผู้หญิง มันไม่ใช่คนเจ้าชู้อย่างมึงนะเว้ย
 
 
 
 
เขื่อน: อ้าวไอนี่ วอนๆ เดี๋ยวโดนๆ
 
 
 
โทโมะ: มันจะเป็นไปได้ไงว่ะ 
 
 
 
 
 
ป็อบ: เป็นไปแล้ว 
 
 
 
 
เขื่อน: ไอป็อบ
 
 
 
 
โทโมะ: แปลกตามาก ขอบอก มึงไปทำไรมาว่ะ