ไม่ใช่ฉันที่ต้องเสียใจ

“ แล้วทำไหมผู้ชายคนนั้นต้องเป็นพี่ชายฉัน เธอจะมาซ้ำเติมฉันทำไหม ”





“ นายเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า มันใช้คำว่าซ้ำเติมไม่ได้หรอกนะเพราะนายไม่เคยรักฉันเลย และถ้าฉันรู้ว่าโทโมะคือพี่ชายนายฉันคงไม่คบกับเขาหรอกเพราะแค่นี้หัวใจฉันมันก็เจ็บพอแล้ว หื้อ หือ ”




ธนันต์ธรญ์พูดก่อนจะเช็ดน้ำตาหยดสุดท้ายที่เขาจะได้เห็น ต่อไปนี้มีแต่เขาเท่านั้นที่จะเสียน้ำตาให้เธอ เธอดูออกว่าเขาห่วงยังเธออยู่ ถ้าเขาไม่มีใจให้เธอคงไม่ทนคบกับเธอมานานขนาดนี้หรอก……ต่อไปนี้จะเป็นนายที่เจ็บป๊อปปี้








----------------------------------------------------------------------------------








หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็ขับรถไปส่งพิมที่บ้านจากนั้นก็ตรงดิ่งไปที่คอนโดพี่ชายเพื่อขอนอนที่นั่นโดยใช้เหตุผลว่าคิดถึงพี่ชายมากๆ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าพี่เขาคบกับธนันต์ธรญ์จริงหรือเปล่า




“ พี่โทโมะวันนี้ผมนอนด้วยนะ คอนโดพี่มีตั้งหลายห้องแบ่งผมห้องหนึ่งนะ ” ภาณุข่นเสื้อผ้ามาจากบ้านหลายชุดเพื่อมาอยู่กับพี่ชาย





“ ก็ได้ไอ้น้องชาย ว่าแต่คืนนี้ไม่ไปเที่ยวแล้วหรอพอเพลย์บอย ”





“ พี่ไปไหม เดี๋ยวผมแนะนำสาวๆสวยๆให้ ”




“ ไปไม่ได้หรอกพรุ่งนี้จะไปต่างจังหวัดแต่เช้า ”




“ หรอ งั้นคราวหน้าก็ได้ พี่โมะๆผมอยากรู้ว่าพี่กับฟางเจอกันได้ไง พี่อยู่ต่างประเทศไม่ใช่หรอ หรือว่าไปเจอกันที่นั่น ” ภาณุกำลังหาเรื่องจับผิดพี่ชาย ถ้าพี่ชายเขาตอบว่าต่างประเทศแปลว่าโกหกเพราะฟางคงจะไม่ไปยัยนั่นบ้างานจะตาย




“ เจอที่ไทยเนี่ยแหละ พี่เกือบจะขับรถชนฟาง ”




“ ขับรถชน แล้วยัยนั่นเป็นอะไรมากไหมพี่ ” ภาณุดูตกใจมากเมื่อพูดถึงอุบัติเหตุ




“ ไม่ๆ คนที่เป็นพี่เอง นึกถึงคืนนั้นแล้วตลก พี่หักหลบจนรถพังยับ แต่ที่ตลกคือพี่เดินไปหาฟางเธอคิดว่าเธอตาย แล้วบอกว่าพี่คงเป็นเทวดา นึกแล้วขำว่ะ 55555 ” วิศวะหัวเราะเสียงดัง




“ แล้วชนตอนไหน ”




“ ก็เกือบ 3 เดือนแล้ว คืนนั้นเหมือนฟางไม่ค่อยมีสติเท่าไร เธอวิ่งมาไม่ดูรถ ” วิศวะโกหกน้องชายว่าเจอกับธนันต์ธรญ์มา 3 เดือน ที่จริงแล้วเขาเพิ่งเจอไม่กี่วันนี่เอง ส่วนภาณุก็ย้อนคิดและเดาว่าคืนที่สาวร่างบางเกือบถูกรถชนคงเป็นคืนที่เขาบอกเลิกเธอ




“ แล้วคบกันกี่เดือนแล้ว ”




“ นี่พ่อกับแม่ให้แกมาสืบใช่ไหมไอ้ป๊อป ”




“ ไม่ใช่ครับบบบ ก็แค่อยากรู้เรื่องพี่ชายเฉยๆ ไม่คิดว่าจะมีแฟน ”




“ จีบนานอยู่นะ เหมือนเขาจะอกหักมา เพิ่งจะคบกันเอง พี่ว่าเธอแปลกดี บุคคลิกไม่เหมือนใคร ”





“ โทโมะทำอะไรอยู่อ่ะ ” ร่างบางใส่ชุดนอนเดินออกมาจากห้องนอนวิศวะ ทำให้ภาณุคิดไกลที่ตอนคบกับเขาขอไม่เคยให้นี่อะไรคบกับพี่ชายเขาไม่ถึงเดือนยอมง่ายๆเลยหรอ




“ คืนนี้ป๊อปมานอนด้วยนะ ”




“ ค่ะ โมะรีบนอนได้แล้วนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย ” ธนันต์ธรญ์แกล้งทำเสียงอ่อนๆเมื่อเห็นว่าไอ้ผู้ชายที่เธอต้องการแก้แค้นนั่งอยู่ตรงนั่น




“ ครับ เดี๋ยวขอคุยกับน้องชายก่อน พรุ่งนี้ไม่สายแน่นอนฟาง ”




“ จะไปไหนกันหรอ ” ภาณุรีบถามด้วยความอยากรู้




“ ฟางอยากกลับบ้านต่างจังหวัด พี่ก็เลยอาสาไปส่ง เขาขับรถไม่เป็น ” เมื่อภาณุได้ยินก็นึกถึงเรื่องเดิมๆ เมื่อก่อนเธอเคยอ้อนเขาหลายครั้งแต่เขาไม่เคยไปส่งสักครั้ง









>>>>>>>>>>>“ ป๊อป ฟางอยากกับบ้านไปส่งฟางหน่อยสิ ขับรถแค่ 3 ชั่วโมงเองนะ ”





>>>>>>>>>>>“ ไม่ได้หรอกฟาง งานป๊อปเยอะ ”




>>>>>>>>>>>“ งั้นรอให้งานเสร็จแล้วค่อยไปก็ได้ ฟางคิดถึงบ้าน พ่อแม่ไม่ว่ามารับนะๆ ไปส่งหน่อยนะ ”




>>>>>>>>>>>“ ฟางก็นั่งรถตู้ไปสิ ”




>>>>>>>>>>>“ ป๊อปก็รู้ว่าฟางกลัว ” เธอเล่าให้เขาฟังหลายครั้งแล้วว่าเคยนั่งรถตู้กลับบ้านแล้วโดนคนขับรถฉุด โชคดีที่มีคนมาช่วยไว้ทัน จากนั้นเธอก็ไม่กล้านั่งรถตู้อีกเลย พ่อแม่ก็นานๆมารับเพราะท่านไม่มีเวลา ส่วนตัวเธอก็ขับรถไม่เป็น




>>>>>>>>>>>“ จะกลัวอะไรหนักหนา ไม่ได้นั่งคนเดียวบนรถสักหน่อย แล้วคนขับรถก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกคน คนจะทำงานเซาชี้อยู่ได้ ” ภาณุด่าเธอเสียงดังด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะหอบงานไปทำที่อื่นปล่อยให้เธอนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว




>>>>>>>>>>>“ ก็ฟางกลัวนิ ” ต่อจากวันนั้นเธอก็ไม่กล้าชวนเขาไปส่งอีกเลย











“ ป๊อปไอ้ป๊อป คิดอะไรอยู่ ไปนอนได้แล้ว ” วิศวะตะโกนเสียงดังใส่หูน้องชาย





“ ครับๆ แล้วแฟนพี่ไปไหนแล้วละ นี่นอนด้วยกันแล้วหรอ ”




“ ไอ้บ้า พี่ไม่เหมือนแกนะไอ้ป๊อป พี่ให้เกียรติผู้หญิงโว้ย ฟางเขาก็อยู่คอนโดนี้เหมือนกันที่ออกมาจากห้องพี่เพราะเอาหนังสือที่ยืมไปคืน ”




“ อ่อ เข้าใจแล้ว ผมไปนอนแล้วนะ ”




















เวลาผ่านไปหลายเดือนที่เธอแกล้งเป็นแฟนกับวิศวะ บางครั้งก็มีหวันไหวกันบ้าง ถ้าวิศวะไม่ใช่พี่ชายของผู้ชายที่เธอเกลียดเธอคงเริ่มต้นใหม่กับเขาไปแล้วเพราะเธอดูออกว่าเขาคิดยังไงกับเธอ เธอไม่อยากจะใช้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นเพราะตอนนี้เธอเริ่มรู้จุดอ่อนของภาณุแล้ว…..เขายังหวงเธออยู่




“ สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ ” วันนี้ครอบครัวจิระคุณจะไปเที่ยวเกาะส่วนตัวและแน่นอนว่าโทโมะบังคับฉันไปด้วยทั้งๆที่ไม่อยากเจอหน้าผู้ชายคนนั้นสักเท่าไร ช่วงนี้เขามาวุ่นวายกับเธอมากๆ




“ ขึ้นรถเถอะลูก ตาป๊อปกับหนูพิมรออยู่ข้างในแล้ว เดี๋ยวแม่กับพ่อจะตามไปที่หลัง ”




“ ครับคุณแม่ ”






















“ โอโห สวยมากเลยโทโมะ ฟางไม่เคยมาที่แบบนี้เลยอ่ะ ” ฟางดูตื่นเต้นกว่าทุกคน เธอดึงแขนชายหนุ่มหน้าหวานวิ่งลงไปหาทะเลด้วยกัน




“ ฟางดูตื่นเต้นมากเลย ไม่ค่อยได้มาทะเลหรอ ” วิศวะพูดก่อนจะสวมหมวกให้สาวร่างบาง




“ นับครั้งได้เลยแหละ ยิ่งช่วงมหาลัยฟางไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่รู้จักกับโทโมะนี่แหละพาเที่ยวทุกวันเลย ”




“ แล้วชอบไหม ”




“ ชอบสิ ทะเลที่นี่สวยมากๆ ”




“ ถ้าชอบก็คบกันเลยสิ ”





“ ไปเล่นน้ำดีกว่า ” หน้าหวานของเธอเริ่มแดดทั้งหน้า ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง ส่วนวิศวะก็ยืนมองร่างบางเล่นน้ำพรางยิ้มไปด้วย





“ ผมไม่เห็นโทโมะมีความสุขแบบนี้มานานแล้วนะ ตั้งแต่แม่เขาเสียไปโทโมะก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มเขาอีกเลย จนมาวันนี้ผมเห็นลูกชายทั้งสองมีความสุข แค่นี้ก็นอนตายตาหลับแล้วแหละคุณ ” ชายวัยกลางคนนั่งมองลูกชายเล่นน้ำกับคนรักอย่างมีความสุขก็อดยิ้มตามไม่ได้




“ ฉันว่าเรารีบไปหมั้นหนูฟางให้ตาโมะเลยดีไหมค่ะ ฉันว่าเด็กสองคนนี้ดูเข้ากันได้ดีเลยนะคะ ”





“ ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวผมจะคุยกับหนูฟาง ”





“ แต่ป๊อปว่ามันเร็วไปนะครับคุณพ่อคุณแม่ พี่โมะเขาเพิ่งจะคบกับแฟนเองจะรีบไปหมั้นเลยหรอครับ ถ้าอีกไม่กี่วันเขาเลิกกันขึ้นมาละครับ ” ภาณุที่แอบฟังพ่อแม่คุยกันรีบแทรกขึ้น





“ หมั้นไว้ก่อนนะถูกแล้วลูกหนูฟางจะได้ไม่เสียหาย ป๊อปดูสิพี่ชายเรามีความสุขขนาดนั้นคงไม่เลิกกันง่ายๆหรอก ” ภาณุมองสองร่างที่กำลังเล่นน้ำด้วยกัน พี่ชายเขาดูมีความสุข
มากจริงๆ ชีวิตพี่เขาอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กทุกคนในบ้านสนใจแต่เขา แล้ววันนี้วันที่พี่ชายคนเดียวของเขามีความสุขถ้าเขาแย่งมันมาอีกคงจะเลวมาก





“ ช่องนี้ป๊อปเป็นอะไรหรือเปล่าลูก มีปัญหากับหนูพิมหรอ แม่เห็นเราเครียดๆ ”




“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ช่วงนี้งานเยอะ ผมขอตัวนะครับ ”




“ คุณว่าลูกแปลกๆไหมค่ะ ”




“ เดี๋ยวมันอยากบอกก็บอกเราเองแหละ คุณอย่าไปคิดมากเลย ”