ไม่ใช่ฉันที่ต้องเสียใจ

ตลอดเวลา 3 เดือนที่ผ่านมาเขาและเธอเลิกติดต่อกันอย่างจริงจัง ช่วงแรกๆเธอยอมรับว่าเธอเสียใจมากถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับทั้งเสียใจทั้งเจ็บใจที่โดนหลอก เธอบังเอิญเจอเขาสองครั้งแต่เขากับทำเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอเจอเขาอีก เขาควงแขนมากับผู้หญิงหน้าตาสวย ตอนแรกเธอคิดว่าตัวเองทำใจได้แล้วแต่มาเจอภาพบาดตาแบบนี้ก็ทนไม่ไหว ทั้งๆที่วันนี้เธอนัดเพื่อนไว้ว่าจะมาเลี้ยงวันเกิดแต่ต้องมาผิดนัดเธอเจอเขากับแฟนใหม่




ธนันต์ธรญ์วิ่งตามถนนมาเรื่อยๆ ทำไมชีวิตเธอโชคร้ายแบบนี้ นอกจากโดนบอกเลิก ไม่มีรถกลับบ้าน ฝนยังมาตกอีก เมื่อกี่เธอเห็นรถของภาณุเพิ่งขับผ่านเธอไป เขาไม่แม้แต่จะหันมามองฉันที่เดินตากฝนอยู่ข้างถนน ไอ้คนใจร้าย ไอ้เลว เธอไม่รู้จะหาคำพูดไปมาหาเขา





“ ค่อยดูนะ ฉันจะเอาคืนนายให้ได้ ไอ้เลวเอ่ย ” เธอวิ่งตามรถเขาแล้วด่าเสียงดัง โดยลืมไปว่าตรงที่เธอยืนอยู่คือถนน ธนันต์ธรญ์หลับตารับโชคชตา





“ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย ” เสียงกรี้ดดังเมื่อมีไฟรถพุ่งมาทางเธอ นี่เธอต้องตายที่นี่จริงๆหรอ





“ โคร๊ม !! ” รถสปอร์ตคันงามหักหลบโดยกระหันดันพุ่งชนเข้ากับตันไม้ใหญ่ข้างทางแทน





“ นี่คุณ ” ธนันต์ธรญ์ลืมตามาเจอผู้ชายคนหนึ่ง ที่หัวเขามีเลือดเต็มไปหมด





“ นี่ฉันตายแล้วใช่ไหม นายคงเป็นเทวดาสินะ ที่ฉันได้ขึ้นสวรรค์เพราะฉันเป็นคนดี ” เขาถึงกับผู้ไม่ออกเมื่อได้ยินประโยคแรกที่เธอพูด





“ นี่คุณ!! เป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ย คุณยังไม่ตายแต่ผมนี่สิเกือบจะตายเพราะคุณ ใครบอกให้มาเดินเล่นกลางถนนแบบนี้ ” ธนันต์ธรญ์ยืนฟังเขาพูดโดยไม่ได้ตอบโต้ใดๆ ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน





“ คุณมานี่เลยนะ ดูสิรถผมเพิ่งออกมาใหม่แท้ๆ ต้องมาพังยับเพราะคุณคนเดียว ” เขาพูดเชิงบ่นเธอแต่ไม่ได้โว้ยวายใส่เธอ





“ ฉันไม่มีตังจ่ายคุณหรอกค่ะ ”





“ โฮ้ยคุณ!! ” เขาร้องตกใจเมื่ออยู่ๆเธอก็เป็นลม




















“ นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ปวดหัวจัง ” เธอค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกไปข้านอก





“ ตื่นแล้วหรอ ” เธอหันไปมองต้นสียงที่นั่งดูทีวีอยู่ ที่หัวและขาของเขามีผ้าผันแผล นี่เมื่อคืนเรื่องจริงหรอเนี่ย





“ ฉันขอโทษนะที่ทำให้คุณเจ็บ ”





“ ผมไม่เป็นไรมากหรอกแต่รถผมนะสิ พังหมดแล้ว ”





“ เอาอย่างนี้ไหมค่ะ ฉันจะทยอยให้คุณเดือนละ 50,000 ” เธอเป็นคนต่างจังหวัดเข้ามาทำงานในกรุงเทพ เธอทำงานหลายอย่างเงินเดิอนก็ประมาณ 70,000 เธอไม่อยากไปรบกวนพ่อแม่





“ โอโหคุณครับ รถผมคันเกือบ 20 ล้าน ให้รอคุณเดือนละ 50,000 ผมแก่ตายพอดี ” เขานั่งดูทีวีแล้วกระดิกขา ไม่เหมือนคนเครียดเลยสักนิด





“ แล้วจะให้ฉันทำยังไงละ ”





“ ง่ายๆไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ช่วยแกล้งเป็นแฟนผม ”





“ ไม่ คุณมันบ้าไปแล้ว ”





“ ผมไม่ได้บ้า ผมบอกพ่อว่ามีแฟนแล้ว เมื่อหนีกรหมั้น คุณต้องช่วยผม ”





“ ถ้าฉันเป็น ฉันไม่ต้องจ่ายคุณเดือนละ 50,000 ใช่ไหม ”





“ แน่นอน และถ้าคุณอยากทำงานในบริษัทจิระคุณ ผมช่วยได้ ”





“ จิระคุณ คุณเป็นใครหรอเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทนี้ ” เมื่อได้ยินชื่อบริษัทของครอบครัวไอ้ผู้ชายเลวๆคนนั้นเธอดูจะสนใจเรื่องนี้มากขึ้น





“ ผู้เป็นลูกชายคนหนึ่งของเจ้าของบริษัทนี้ ไม่ค่อยมีคนรู้จักผมหรอก พ่อส่งผมไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่แม่เสีย ไม่ค่อยมีคนสนใจผมหรอกผมมันก็แค่ลูกนอกสมรส ”





“ ฉันขอโทษนะคะที่ถามคุณ ถ้าคุณมีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็เล่าให้ฉันฟังได้นะถึงแม้เราจะเพิ่งรู้จักกันไม่นาน ฉันสัญญาจะไม่เอาไปบอกใครแน่นอนค่ะ ” เธอเห็นเขาดูเศร้าๆก็แกล้งทำตลก





“ คุณนี่อารมณ์ดีนะ ”





“ ฉันอกหักเลยเพี้ยนๆ 5555 ”





“ แปลกจัง อกหักแต่ร่าเริงได้ ”





“ ก็ผู้ชายมันเลว จะไปเสียงน้ำตาให้มันทำไม และฉันก็มีเป้าหมายว่าจะแก้แค้นเขาให้ได้ ”





“ ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ แปลกดีผมชอบ ”





“ หรอค่ะ 555 มีคนบอกว่าฉันจืดชืด น่าเบื่อ ”





“ จริงหรอ ผมว่าคุณบ้านะ ”





“ แล้วคุณชื่ออะไร ”





“ โทโมะ เธอละ ”





“ ฟางค่ะ เจ้านาย ”





“ เธอเป็นเพื่อนคนแรกของฉันที่ไทยเลยนะ ไม่ต้องเรียกเจ้านายเรียกโทโมะก็ได้ ”





“ แล้วพรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อมนะ เราต้องไปท่านข้าวกับพ่อผมและน้องชายต่างแม่ ”





“ น้องชายต่างแม่ ? ”





“ ชื่อ ภาณุ จิระคุณ เธอไม่รู้จักหรอ มันเจ้าชู้มากเลยนะสาวในกรุงเทพรู้จักกันทั้งนั้น ”





“ ก็พอรู้จักค่ะ ” ธนันต์ธรญ์ยิ้มอย่างมีแผน เธอคิดว่าโชคเข้าข้างเธอที่ทำให้ได้เจอกับป๊อปปี้อีกครั้ง พรุ่งนี้เธอจะไปเจอเขาในฐานะแฟนพี่ชายเขาแค่คิดก็สนุกแล้ว การแก้แค้นกำลังจะเริ่มตายเตรียมตัวไว้เลย ไอ้ป๊อปปี้























------------------------------------------------------------------------------
เม้นกันเยอะๆนะ



ถ้าเม้นเยอะ วันนี้อัพอีก 1 ตอน