แล้วเราจะรักกันได้ไหม

chapter6

"ไปไหนของเขานะ"ร่างสูงที่กระวนกระวายเป็นหนูติดจั่นเมื่อไม่เห็นร่างบางที่ปกติเวลานี้จะอยู่ในครัวคอยทำอาหารอยู่แล้ว แต่นั่นมันก็เรื่องของเธอสิ่ทำไมเขาต้องสนใจด้วย เธอจะเป็นตายก็แล้วแต่เธอแต่พอคิดแบบนั้นกลับมีแต่ความรู้สึกหน่วงๆที่ใจกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร

"ขอบคุณนะพิชชี่"เสียงหวานที่คุ้นเคยอย่างที่ได้ยินทุกวันกลับคุยกระหนุงกระหนิงกับผู้ชายอื่นที่เขาไปชอบเขาอยากให้เธอเป็นของเขาคนเดียวห้ามไปยุ่งกลับผู้ชายคนอื่นหึ...ร่าน!!!

สาวร่างบางเดินเข้ามาในบ้านที่มืดสนิท'รถก็อยู่นิ่ไปไหนของเขานะ'ก่อนมือบางจะกดสวิตไฟ

"ว๊ายยยย"จะไม่ให้เธอตกใจได้ไงเมื่อเจอร่างสูงยืนอยู่ข้างๆสวิตไฟเงียบๆ

"ไปไหนมาถึงกลับบ้านค่ำมืดขนาดนี้"เขาว่าพรางกระชากแขนของร่างบางไม่สงสารคนตัวเล็กแบบเธอเลยหรือไงนะ

"ฟางไปซื้อของเข้าบ้านมาค่ะ"เธอตอบทั้งๆที่เสียงสั่นจนจะฟังไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว

"วันหลังจะไปพลอดรักกับชู้ช่วยให้เนียนกว่านี้นะ"

"ฟางไม่ได้..."เธอยังพูดไม่ทันจบเขาก็อุ้มเธอพาดบ่าเดินอาดๆไปบนชั้นสองของบ้านโดยไม่สนเสียงร้องของเธอเลย

***********

ขอโทษนะที่ฟิคมันสั้นอ่ะมันอัพจากโทรศัพทร์เลยคักลองมาวางลำบากแต่จะอัพวันละหลายๆตอนแทนนะคะ

ขอบคุณทุกเม้นนะคะ

ขอบคุณนักอ่าน"เงา"ด้วยเจียดเวลามาเม้นให้เค้าสักนิดก็ดีนะให้ไรท์คนอื่นๆด้วยจะได้มีกำลังใจแต่งกันต่อไป

ฝันดีนะคะลีดเดอร์ทั้งหลายจุ๊บๆ