แล้วเราจะรักกันได้ไหม

chapter4
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
"เข้ามาได้ครับ"ร่างสูงตอบออกไปโดยไม่ได้ละสายตาจากเอกสารสักนิด
 
 
 
"กาแฟค่ะพี่ป๊อป"เธอพยายามทำเสียงเป็นปกติที่สุดไม่ให้เขาจับได้ว่าเสียงเธอมันสั่นแค่ไหนกับความเสียใจเมื่อกี้นี้
 
 
 
"ใครสั่งเธอ...หรอ"ถึงปากจะพูดไปแบบนั้นแต่มุมปากกับยกขึ้นมาจนลืมตัวเขาเงยหน้ามองหน้าสาวร่างบางเธอน่ารักและอ่อนโยนเสมอแต่เธอก็เลือดเย็นฆ่าคนที่เขารักได้ลงเพียงเพราะอยากแต่งงานกับเขาแต่เมื่อกี้นี้เสียงเธอสั่นๆนิ่แถมตายังดูแดงๆเหอะร้องไห้สิ่นะคงจะมาได้ยินที่เขาพูดกับพี่ชายของเธอสิ่นะ...สมน้ำหน้า
 
 
 
 
"ฟางขอโทษค่ะพี่ป๊อป"ร่างบางหันหลังกลับเดินออกจากห้องทำงานเธอเจ็บเหลือเกินที่เขาคอยทำตัวเฉยชากับเธอแบบนี้ ภาณุมองเห็นแผ่นหลังของธนันต์ธรญ์ที่เดินออกไปมันสั่นๆราวกับคยร้องไห้จัดเพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำของเขา
 
 
 
 
"ยัยขี้แย ทนฉันให้ไว้ละกัน"
 
 
 
********
เจอกันตอนเย็นอีกตอนเนอะถ้าคึกอาจจะมา2ตอน5555
อย่าลืมเม้นโหวตน๊าาาาาาา
ขอบคุณค่ะ