แล้วเราจะรักกันได้ไหม

chapter4

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาได้ครับ"ร่างสูงตอบออกไปโดยไม่ได้ละสายตาจากเอกสารสักนิด

"กาแฟค่ะพี่ป๊อป"เธอพยายามทำเสียงเป็นปกติที่สุดไม่ให้เขาจับได้ว่าเสียงเธอมันสั่นแค่ไหนกับความเสียใจเมื่อกี้นี้

"ใครสั่งเธอ...หรอ"ถึงปากจะพูดไปแบบนั้นแต่มุมปากกับยกขึ้นมาจนลืมตัวเขาเงยหน้ามองหน้าสาวร่างบางเธอน่ารักและอ่อนโยนเสมอแต่เธอก็เลือดเย็นฆ่าคนที่เขารักได้ลงเพียงเพราะอยากแต่งงานกับเขาแต่เมื่อกี้นี้เสียงเธอสั่นๆนิ่แถมตายังดูแดงๆเหอะร้องไห้สิ่นะคงจะมาได้ยินที่เขาพูดกับพี่ชายของเธอสิ่นะ...สมน้ำหน้า

"ฟางขอโทษค่ะพี่ป๊อป"ร่างบางหันหลังกลับเดินออกจากห้องทำงานเธอเจ็บเหลือเกินที่เขาคอยทำตัวเฉยชากับเธอแบบนี้ ภาณุมองเห็นแผ่นหลังของธนันต์ธรญ์ที่เดินออกไปมันสั่นๆราวกับคยร้องไห้จัดเพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำของเขา

"ยัยขี้แย ทนฉันให้ไว้ละกัน"

********

เจอกันตอนเย็นอีกตอนเนอะถ้าคึกอาจจะมา2ตอน5555

อย่าลืมเม้นโหวตน๊าาาาาาา

ขอบคุณค่ะ