ปลายทางแห่งรัก

..........ต่อ............

"ปะ...ปาย!!!!!" ผมเอ่ยเรียกออกไปด้วยความตกใจ...บวกกับความแปลกใจที่ปายกลับมาแล้ว...สีหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของปายตรงหน้าผมมันบีบใจผมเหลือเกิน...ผมทำให้ปายเสียใจอีกแล้ว...ทำไมผมถึงกลายเป็นคนร้ายที่ทำร้ายหัวใจคนที่ผมรักได้มากขนาดนี้....ปายเดินผ่านหน้าผมไปโดยไม่มีคำพูดใด ๆ ....ผมมีค่าพอที่จะรั้งปายไว้รึเปล่าในเมื่อผมทำร้ายมันชะขนาดนี้....

"กะ...กัป...ไม่ตามปายไปเหรอ...อ่อ...วะ...ไวท์ขอโทษนะ..."

"ขอโทษไรว่ะ...กูว่าถ้ากูตามปายไปตอนนี้...มันก็มีแต่จะทำให้เรื่องมันแย่ลง..."

"แต่กัปจะปล่อยให้ปายเข้าใจผิดแบบนี้...มันไม่ดีเลยนะ...กัปดูสิ...ปายเตรียมทุกอย่างไว้เพื่อขอโทษกัปแล้ว.....อาหารที่กับชอบ...ผลไม่ที่กัปบ่นอยากกิน...แล้วยังจะตุ๊กตามินเนี่ยนนั้นอีก...แค่นี้กัปยังบอกว่าตัวเองไม่มีค่าอีกเหรอ...เชื่อไวท์นะ...กลับไปตามหาหัวใจตัวเอง...."

คำพุดทุกคำของไวท์ดึงสติให้ผมมองตาม ภาพตรงหน้าทุกสิ่งอย่างที่ปายวางไว้ให้ผม...เป็นคำตอบได้ดีว่าผมคิดผิด...ที่มองข้ามความรักของปาย....ผมจึง....

"มึงกลับมาหาเค้าทำไมว่ะ....กลับมาตอกย้ำความโง่ของตัวเองให้เจ็บปวดแบบนี้ทำไม..." ผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมเดินอยู่ตรงส่วนไหน...ผมรุ้แต่ความผมอยากไปให้พ้น ๆ จากความจริงที่ผมเพิ่งเจอมา...ผมไม่ได้โกรธกัปตัน...หรือโกรธไวท์เลย...ผมโกรธตัวผมเองที่งี่เง่า...จนเสียรักไป...

"ปาย!!!!!!!!!"  ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนเรียก....และยิ่งตกใจมากกว่าเมื่อคนที่เรียกคือ....

"กริช!!!!!!!!!" 

"มึง...มาทำอะไรแถวนี้ว่ะ..." 

"อะ...อ่อ...มะ...มา...มา...มาเดินเล่นอะ..." ผมจะทำยังไงดี...ถ้าผมบอกกริชไปว่า...ไวท์กับกัปตันอยู่ด้วยกัน...กริชจะเสียใจไหม...กริชจะรับความจริงแบบนั้นได้รึเปล่า....

"กู...ว่า...มึงไปกับกูดีกว่า...ไปหาไรกินกัน...เราไม่ได้เจอกันชะนานเลย...เป็นไงบ้างว่ะ" กริชเดินเข้ามาแล้วจูงมือผมไปที่รถพร้อมกับเปิดประตูให้ผมนั่งข้างหน้า...หากผมจำไม่ผิด...รถคันนี้มันเคยติดรูปสติชไว้เต็มคันไม่ใช่เหรอ....แล้วตอนนี้ทำไมมันถึงมีแต่โลโก้ เกมรัก(สนิม)ร้าว ติดตรงป้ายรถอย่างเดียวอะ...หรือว่า....กริชจะ.....

"มึงอยากกินไร...." ท่าทางที่ดูไม่โอเคของปาย...ผมคงเดาได้ไม่ยากว่าปายไปเจอแบบที่ผมเจอมาแน่นอน...ร้องให้ชะตาบวมขนาดนั้น....

"อ่อ...ปะ...ปายกินอะไรก็ได้.."

"งั้นเอาเหมือนกูเลยละกัน"

"พี่ครับเอาแบบนี้  2  ชุด  และก็ขอ  ไวน์แดงแบบเข้า  2  แก้ว"

"ไวท์  ปายไม่กินไวน์นะ"

"เอาน่า...กูรู้ว่ามึงอยากกิน....แล้วนี่มึงไปไหนมา..."

"อ่อ...ปะ...ปายเพิ่งกลับมาจากทะเล"

"...แล้วมึงจะไปไหนต่อป่ะ"

"คง....กลับบ้านอะ"

"กูอยู่คนเดียวว่ะ....มึงไปอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อย"

"ห๊่ะ!!!!!!..."

"ไวท์มันไปดูงานต่างจังหวัด...ยังไม่กลับมาเลย..."

"ดะ...ดูงานเหรอ"

"อืม...กัปเองก็ไป....มึงไม่รู้เหรอว่ะ"

"อ่อ....ปาย..."

"อะ...กินก่อนดีกว่า...กูหิว...."

"อ่อ...กริชอยู่คนเดียวจริง ๆ เหรอ..."

"ก็เออสิ...เหงาจะตายละ"

"งะ...งั้นปะ...ปายอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะ"

"ขอบใจว่ะ"

สุดท้ายปายก็เดินเข้ามาในแผนของผมโดยที่ผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...บางครั้งการแกล้งเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องราว...อาจจะทำให้เราพบทางเลือกอื่นที่ดีกว่า...และพบคิดว่าผมพบแล้ว....ทางสำหรับความรักที่โครตรักของผม....ในเมื่อรักแล้วไม่มีไรดีขึ้นผมก็คงต้องทำอะไรสักอย่างให้มันแย่ลงไปเลยท่าจะสนุก....ถึงแม้ว่าผมจะเจ็บแต่ผมก้ไม่โง่พอที่จะเจ็บแยู่ฝ่ายเดียว...ควรแบ่ง ๆ กันไปมันแฟร์กว่ากันเยอะ....หึหึ   ผมไม่รอช้าที่จะ...ส่งข้อความบางอย่างไปเพื่อเริ่มเกมรักครั้งนี้....เกมรัก(สนิม)ร้าว....

"Tweety in Love By Eeyore" (ข้อความที่กริชส่งไป)

เรื่องราวชักจะวุ่นวายมากขึ้นละค่ะ...กริชมาร้ายแบบดิบ ๆ เลย...อย่างงี้เอาใจช่วยเค้าสี่คนด้วยน้าาาาาา ติดตามต่อกันด้วยนะค่ะ^^