ทำไมต้องรัก Why Love

                       ทำไมต้องรัก Why Love
 
 
                          บทที่ 3 สะใภ้จิระคุณ 100%
 
     
     ฟางที่เดินเข้ามาในบ้านชะงัก เมื่อเห็นบุคคลที่ไม่คุ้นเคยนั่งอยู่ในห้องรับแขกกับแม่ดวงพร
 
 
     "ฟาง... มาทำไมลูก?"แม่ดวงพรที่หันมาเจอฟางก็เอ่ยถาม
 
 
     "ฟางมาหาแม่กับน้องน่ะค่ะ แล้วนี่ใครเหรอค่ะ?"ฟางตอบแม่ดวงพรพร้อมกับถามกลับ
 
 
     แม่ดวงพรทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที นางไม่รู้จะบอกกับหญิงสาวอย่างไร เมื่อบุคคลที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนางเป็นพี่ชายที่ตามหาเธออยู่
 
 
     "ฟาง หนูจำสร้อยกับแหวนที่แม่ให้ได้ไหม?"แม่ดวงพรไม่ตอบคำถามของหญิงสาวที่นางเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด รักเหมือนลูกแท้ๆ ของนางเอง
 
 
     ฟางขมวดคิ้วให้กับคำถามของแม่ดวงพร ทำไมเธอจะจำสร้อยเส้นนั้นกับแหวนวงนั้นไม่ได้ ก็ในเมื่อแม่ดวงพรเป็นคนให้เธอเก็บไว้กับตัวและรักษามันให้ดีที่สุด เพราะมันเป็นของสิ่งเดียวที่มารดาผู้ให้กำเนิดทิ้งไว้ให้ก่อนตาย
 
 
     "จำได้ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?"ฟางถามอย่างสงสัย เมื่อสังเกตจากสีหน้าของบุคคลที่นั่งตรงข้ามยิ้มอย่างมีความหวังอะไรสักอย่าง
 
 
     "มีสิลูก ฟาง นี่คือ คุณพิชญุตม์ ศิระวงศ์ประเสริฐ เขาเป็น..."
 
 
     นัยน์ตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินในสิ่งที่แม่ดวงพรบอก ความรู้สึกตีกันไปหมดจนไม่สามารถแยกแยะได้ออกว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับบุคคลตรงหน้า
 
 
                    --------------------
 
 
     "งั้นเหรอ... คงต้องให้เวลาเธอสักพัก ขอบใจมากนะพงษ์ กลับไปทำงานต่อเถอะ"คุณหญิงภาสิณีเอ่ย เมื่อลุงพงษ์ได้บอกกับนางว่า ลูกสะใภ้ของนางไปบ้านแม่ดวงพร
 
 
     "ป๊อป จะไปไหนลูก?"คุณหญิงภาสิณีถามบุตรชาย เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินออกจากบ้านไป
 
 
     "ผมจะไปทำธุระครับ"ป๊อปปี้ตอบมารดาอย่างหลีกเลี่ยงความจริง
 
 
     "ทำธุระของแกคือ ไปหาแม่นั่นใช่ไหม?"คุณหญิงภาสิณีถาม และต่อให้บุตรชายไม่ตอบความจริง นางก็รู้ได้ไม่ยาก
 
 
     "เธอชื่อพิมครับ ไม่ใช่แม่นั่น"ป๊อปปี้ทวนชื่อคนรักกับมารดาอีกครั้ง แต่ดูเหมือนมารดาของเขาจะไม่สนใจชื่อของคนรักเขาสักเท่าไหร่
 
 
     "จะชื่ออะไร แม่ไม่สนใจ แต่ที่แม่สนใจคือ แกจะไปหาแม่นั่นทำไม?"คุณหญิงภาสิณีถามเสียงเข้ม
 
 
     "ผมจะพาเธอไปทานข้าวที่บ้านเธอน่ะครับ"ป๊อปปี้ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนเดิม
 
 
     "หึ! เมียตัวเองไม่สนใจ แต่กลับไปสนใจคนอื่นเนี่ยนะ? แกคงไม่ลืมข้อเสนอของแม่ใช่ไหมตาป๊อป?"คุณหญิงภาสิณีถามย้ำ
 
 
     "ครับ ผมไม่ลืม"ป๊อปปี้ตอบ ก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถออกไปทันที
 
 
     "เฮ้อ..."คุณหญิงภาสิณีที่มองตามรถของบุตรชายไป ก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ เพราะต่อให้นางบังคับบุตรชายให้แต่งงานกับผู้หญิงที่นางเลือกให้ ชายหนุ่มก็ยังไม่เลิกกับคนรักที่หวังเพียงสมบัติ
 
 
                    --------------------
 
 
     รถสปอร์ตคันหรูจอดหน้าคฤหาสน์ จิระคุณ หลังจากที่ชายหนุ่มได้พาฟางไปพบบิดาที่แท้จริง
 
 
 
     "ขอบคุณพี่พิชชี่มากนะค่ะ"ฟางเอ่ยขอบคุณคนที่ได้ชื่อว่าพี่ชาย พร้อมรอยยิ้ม
 
 
 
     "ไม่เป็นไรครับ ไว้วันหลังพี่จะมารับเราไปหาคุณพ่ออีกนะ ขอโทษนะ ที่วันแต่งของเรา พี่ไม่ได้มาด้วย"พิชชี่เอ่ยอย่างรู้สึกผิด
 
 
 
     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะอีกไม่นานฟางกับเขาก็ต้องหย่ากัน ฟางกับเขาแต่งงานกันเพราะเหตุจำเป็นเท่านั้นเอง"ฟางเอ่ย นัยน์ตาคู่หม่นแสงลงทันที เมื่อคิดได้ว่าสักวันเธอก็ต้องหย่ากับชายหนุ่ม
 
 
     พิชชี่ที่เห็นฟางซึมลง ก็ลูบผมนุ่มของเธออย่างอ่อนโยน ถึงจะเพิ่งเจอกัน แต่สายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง ทำให้เขานึกเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมาทันที
 
 
     "ฟางไม่เป็นไรแล้ว ขอตัวก่อนนะค่ะ ส่วนเรื่องที่เราเป็นพี่น้องกัน อย่าบอกให้ใครรู้นะค่ะ"ฟางเอ่ย
 
 
     "ทำไมล่ะ?"พิชชี่ถามอย่างไม่เข้าใจ
 
 
     "ถ้าวันใดวันหนึ่งฟางหย่ากับเขาแล้ว จะต้องไม่มีใครรู้ว่าฟางเป็นน้องสางของพี่พิช ฟางไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ นอกจากฟาง พี่พิชและแม่ดวงพร"ฟางว่า
 
 
     "ก็ได้ครับ"พิชชี่รับปาก
 
 
     "ขอบคุณนะค่ะพี่พิช"ฟางเอ่ย ก่อนจะลงจากรถแล้วมองตามรถของพิชชี่ไปจนลับสายตา
 
 
     "อาลัยอาวรณ์มากนักหรือไง?"เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้ฟางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ รีบหันกลับมามองชายหนุ่มทันที
 
 
___________________________________________
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพแล้วจร้า^^
 
 
ตอนหน้า!!! บทที่ 4 ลงทัณฑ์ (NC18+)
 
 
โปรดติดตามด้วยนะค่ะ^^
 
 

 
 
 
 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<