Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.39 น.

  37 ตอน
  293 วิจารณ์
  62.59K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

35) 35 จัดการเรื่องร้ายๆทั้งหมด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะฟาง นี่หญิงพิมเอาพวกมาจับตัวจินนี่ แก้ว มีนและก็ชายป๊อป”โทโมะตกใจเมื่อได้ข่าวจาก

ฟางที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาโทโมะที่กำลังคุยแผนการณ์กับบิดาตนเองในห้องหนังสือ

 

 

 

 

 

 

 

“เพคะองค์ชาย แต่นี่ยังดีนะเพคะที่ก่อนที่องค์ชายจะสลบไปได้เปิดมือถือไว้ทำให้เรารู้ว่าตอนนี้

พวกนั้นเอาตัวทุกคนไปที่ไหน”ฟางพูดแล้วชูมือถือให้โทโมะดูถึงแอพที่ป๊อปปี้เคยติดไว้ตอนที่อยู่

ไทยในมือถือของเขาและฟางที่เคยจะใช้เป็นโปรแกรมตามตัวเวลาที่หลงทางพบว่าเครื่องของ

ป๊อปปี้ยังเปิดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอใช้โปรแกรมบ้าๆนี้ตามติดลูกชายเรางั้นเรอะ”กษัตริย์Kzใต้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่เพคะ โปรแกรมนี้องค์ชายติดไว้ให้หม่อมชั้นเอง”ฟางรีบพูดไปตามความจริง

 

 

 

 

 

 

“นี่มันมุ่งหน้าจะไปที่เขต7งั้นสิ ดีงั้นเราก็เตรียมคนของเราไปที่เขต7”โทโมะรีบพูดและสั่งนาย

ทหารที่เข้าประชุมด้วยให้เตรียมตัวก่อนที่จะรีบเอาหลักฐานทั้งหมดเอามาให้พวกขุนนางนายก

ของKzใต้ดู

 

 

 

 

 

 

“องค์ชายเพคะ ฟางไปด้วยเพคะ”ฟางรีบวิ่งตามโทโมะที่กำลังจะขึ้นรถทหารKzใต้ไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิงจะไปทำไม มันอันตราย”โทโมะรีบห้ามฟางไม่ให้ไปทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้เพคะหม่อมชั้นไม่ยอมให้องค์ชายป๊อปเป็นอะไรเป็นอันขาด ให้หม่อมชั้นได้ช่วยเถอะนะ

เพคะและอีกอย่างหม่อมชั้นคือคนในพื้นที่เขต7ย่อมรู้ดีถึงเส้นทางที่นั่นนะเพคะ”ฟางรีบพูดแล้ว

คิดถึงป๊อปปี้ทำให้โทโมะอึ้งไม่คิดว่าฟางจะรักป๊อปปี้ขนาดนี้เช่นเดียวกับกษัตริย์Kzใต้ที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

“ได้ แต่เธอต้องอยู่กับทหารของKzใต้นะ ห้ามห่างไปไหนไกลนะ”โทโมะพูดก่อนจะเดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

“เรารู้ว่าเธอรักลูกเราแต่อย่าลืมสิว่าเธอคือใครลูกเราคือใคร”กษัตริย์Kzใต้เดินมากระซิบฟาง

 

 

 

 

 

 

“หม่อมชั้นทราบดีเพคะ ว่าฐานะของหม่อมชั้นกับองค์ชายต่างกันแค่ไหน เพียงแค่ให้องค์ชาย

ปลอดภัยหม่อมชั้นก็มีความสุขแล้ว”ฟางพูดแล้วยิ้มทำความเคารพกษัตริย์ก่อนจะรีบขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม อ๊ะ ทำไมเราปวดหัวแบบนี้”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บและพยายามจะดิ้น

ก็ชะงักเมื่อพบว่าตัวเองโดนมัดมือมัดเท้าและไม่ไกลจากแก้ว จินนี่และมีน

 

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงเพคะ ตื่นเถอะเพคะ”มีนที่ฟื้นมาก็รีบเรียกจินนี่และแก้วให้ตื่นขึ้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โง่ๆๆๆ โง่ที่สุดเลย ใครใช้ให้เธอเสร่อตามชั้นมาเนี่ย”จินนี่เมื่อฟื้นก็หันไปโวยวายกับแก้ว

 

 

 

 

 

“ก็แก้วไม่อยากให้พี่สาวคนเดียวของแก้วต้องเป็นอะไรไงล่ะเพคะ”แก้วโพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่มันเป็นน้องที๋โง่ที่สุด ทั้งๆที่เราเกลียดเธอนักหนาก็ยังจะดีแบบนี้”จินนี่พูดออกมาด้วยความ

รู้สึกผิด

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”แต่ก่อนที่จะมีใครพูดอะไรทุกคนต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงไอมาจากมุมมืดของห้อง

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”ป๊อปปี้ที่เตะตะเกียงไฟฟ้าที่วางข้างตัวกลิ้งไปที่ต้นเสียงก็ตกใจเมื่อเห็นเฟย์ถูกมัดอยู่

 

 

 

 

 

“อะ องค์ชาย”เฟย์ปรือตาขึ้นด้วยสภาพอิดโรยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะในที่สุดก็เจอกันพร้อมหน้าสักที”พิมเดินเข้ามาในห้องกับพวกของนายพลทีเจพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุดที่ริจะก่อกบฏในแผ่นดินตัวเอง”จินนี่รีบว่าทำให้พิมตบหน้าจินนี่หัน

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเลยลูก อย่าพึ่งทำตอนนี้”นายพลทีเจเดินเข้ามาในห้องแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ทำไมนายพลต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย”ป๊อปปี้มองนายพลทีเจแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เพราะระบอบกษัตริย์มันมีแต่การแบ่งชนชั้นกันยังไงล่ะ แล้วก็มีแต่พวกที่กินบุญเก่าอย่างพวกองค์

ชายมาทำหน้าที่ปกครองบ้านเมือง เพื่อให้บ้านเมืองของเราไม่ด้อยไปกว่าประเทศอื่นเราต้องมีการ

โค่นล้มระบอบกษัตริย์เพื่ออำนาจของทหารเข้ามาทำหน้าที่ปกครองแทน”นายพลทีเจพูดแล้วยิ้ม

ออกมาร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

“เลว ทรยศประเทศ ชั่ว”เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงแหบ

 

 

 

 

 

 

“จะตายอยู่แล้วยังจะพูดดีนะ”พิมหันไปว่า

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะลูก อดข้าวอดน้ำไปอีกสัก3วันเดี๋ยวก็ตายแล้วล่ะ จริงสิ อาจจะอยู่ไม่ถึง3วันเพราะเดี๋ยว

วันพรุ่งนี้ก็ต้องตายกันหมดทั้งราชวงศ์อยู่ดี555”ทีเจพูดอย่างสะใจก่อนจะเดินออกไปจนหมดห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะเฟย์”แก้วที่ไม่ถูกมัดเท้าก็วิ่งไปดูอาการของเฟย์

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วง ถ้าที่นี่ไม่อับสัญญาณ โปรแกรมที่เราติดมือถือไว้มันต้องช่วยพวกเราได้

แน่นอน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่จะให้จินนี่หยิบมือถือที่ตัวเองซ่อนที่กระเป๋ากางเกงออกมาดูพบว่า

ก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินมาหาจินนี่นั้นได้เปิดระบบสั่นและเปิดโปรแกรมตามตัวเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“แล้วสีแดงๆอีกเครื่องนี่กำลังจะมาหาเรานี่คือมือถือใครเพคะ”จินนี่รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ของฟางน่ะ นี่อย่าบอกนะว่าตามมาด้วย โธ่โว้ยอันตรายแบบนี้แล้วยังจะมาทำไม”ป๊อปปี้พูดออก

มาด้วยความเป็นห่วงฟาง

 

 

 

 

 

“ก็เพราะฟางรักองค์ชายไงล่ะเพคะ”แก้วนิ่งก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง นั่นก็แค่มารยา อย่าลืมสิว่าแม่นั่นมีสามีแล้วนะเพคะ”จินนี่พูดอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่เพคะ แม่นั่นแต่งงานกับหนุ่มน้อยพาร์ทไปแล้วตั้งแต่อยู่เมืองไทย นี่ก็คงจะมารยาล่ะสิทำเป็น

ห่วงความจริงก็คงอยากจะมาเกาะแกะองค์ชายแล้วเฉดหัวสามีทิ้ง”มีนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ใช่คนแบบนั้นนะ อย่าว่าฟาง”เฟย์ที่ฟังพวกจินนี่ว่าฟางก็พูดแล้วมองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะเพคะ ตอนนี้เราอย่าพึ่งมาทะเลาะกันเองเลยเพคะ เราต้องหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ก่อน

อย่าลืมสิเพคะว่าพวกนายพลทีเจมีจุดประสงค์จะโค่นล้มระบอบกษัตริย์ หม่อมชั้นว่าเราต้องหา

ทางออกไปจากที่นี่เพื่อเตือนพวกทหารและคนในวังนะเพคะ”แก้วรีบพูดให้ทุกคนไม่ทะเลาะกันเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

ปังๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

แต่ระหว่างที่ทุกคนกำลังทางแก้มัดเชือกอยู่นั้นเสียงปืนก็ดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“หึ กะแล้วค่ะท่านพ่อ มันต้องเล่นตุกติกให้พวกนั้นตามมาถูก”พิมเดินเข้ามาในห้องแล้วรื้อค้นตัว

ทุกคนก่อนจะเจอมือถือของป๊อปปี้ที่ซ่อนแล้วรีบคว้ามันมาปาทิ้งก่อนที่จะให้ลูกน้องกระทืบป๊อปปี้

แล้วลากออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเอาตัวองค์ชายไปนะ”จินนี่ตกใจรีบพุ่งตัวไปชนพวกทหารที่จับตัวป๊อปปี้ไปแต่ถูกทหารกบฏ

ผลักจนหัวโขกกำแพงอย่างแรงจนสลบ

 

 

 

 

 

“พี่หญิง”แก้วที่แกะเชือกที่มัดเสร็จก็พุ่งไปดูจินนี่

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

พิมรีบตบหน้าแก้วจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าตาก็ทุเรศ มารยามานี่เลย”พิมรีบว่าก่อนที่จะกระชากตัวแก้วออกมาพร้อมกับพวกของเธอที่

จับตัวป๊อปปี้ออกมาเพื่อที่จะเอาตัวเป็นเครื่องต่อรองพวกโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยตัวคนของเรา”โทโมะรีบสั่งเมื่อพวกของนายพลทีเจและพิมลากตัวแก้วและป๊อปปี้มาถึงเนิน

ดินเพื่อเจรจาต่อรองกัน

 

 

 

 

 

 

 

“มีความจำเป็นอะไรด้วยล่ะองค์ชาย ในเมื่อกระหม่อมต้องการจะโค่นล้มเชื้อพระวงศืทั้งหมดไม่มี

ความจำเป็นอะไรที่จะต้องปรานี”นายพลทีเจพูดจบก็ยิงป๊อปปี้ตกเนินดินต่อหน้าต่อตาทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์ชาย ไม่!!!!”ฟางกรีดร้องสุดเสียงและเข่าอ่อนลงไป

 

 

 

 

 

 

 

ปัง กระสุนนัดหนึ่งยิงตัดขั้วหัวใจทีเจจนล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านพ่อ”พิมตกใจรีบเข้าไปดูพ่อตัวเองแต่ช้าไปเมื่อเห็นนายพลทีเจขาดใจตายไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าเดินมีแค่พวกKzเหนือและใต้เท่านั้น เรายังมีพันธมิตรของเราอยู่”โทโมะพูดนิ่งๆก่อนที่

เฮลิคอปเตอร์และกลุ่มทหารจากทางไทยที่โทโมะแอบติดต่อในตอนแรกจะโผล่เข้ามาจับตัวทุกคน

ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ อย่าเข้ามานะ อย่ามาจับตัวชั้น”พิมที่เสียใจที่พ่อแท้ๆตัวเองต้องตายก็รีบถือปืนแล้วกระชาก

แก้วที่ถูกมัดอยู่แล้วอยู่บริเวณนั้นมาเป็นตัวประกันเพื่อขู่ทุกคนทำให้ทุกคนไม่กล้ายิง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หญิงพิมใจเย็นๆก่อนนะ อย่าทำแบบนี้”โทโมะตกใจรีบเข้าไปไกล่เกลี่ยพิม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีนี่คงอยากจะได้นังคู่หมั้นหน้าผีนี่คืนล่ะสิเพคะ องค์ชายหม่อมชั้นมันไม่ดี

ตรงไหน หม่อมชั้นทั้งรักและเฝ้ารอองค์ชายมานาน แต่องค์ชายก็เลือกมัน นังองค์หญิงนอกคอกนี่

ทำไมไม่เลือกหม่อมชั้น ถ้าองค์ชายเลือกหม่อมชั้นคงไม่ร่วมมือกับพ่อหม่อมชั้น”พิมระบายทุก

อย่างออกมาอย่างอัดอั้น

 

 

 

 

 

 

 

“พิมเราว่าเธอใจเย็นๆตั้งสติก่อนนะ”แก้วพยายามพูดให้พิมคิดแต่พิมตบแก้วด้วยด้ามปืน

 

 

 

 

 

“หุบปากไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีนังหน้าผี ชั้นเกลียดแก”พิมที่คลั่งก็แผดเสียงว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เราบอกเธอแล้วไงกับความรู้สึกที่มีให้เธอมันไม่ใช่ความรักแบบชู้สาวเรารักเธอแบบน้องสาว

เท่านั้นแต่สำหรับแก้วเรารักเธอ”โทโมะพูดออกทำให้พิมกรีดร้องออกมาด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่รักหม่อมชั้นก็อย่าหวังจะมีความสุขเลย”พิมที่เสียใจแล้วง้างปืนหมายจะยิงเข้าที่แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

เสียงปืนดังขึ้นยิงเข้าที่พิมล้มลงทุกคนหันไปมองจินนี่ที่ออกมาจากห้องขังและหยิบปืนแถวนั้นยิง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยแก้วเป็นน้องสาวเรา เราไม่ยอมให้ใครมาทำน้องเราหรอก”จินนี่พูดขึ้นก่อนจะทรุดลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์ชายไม่นะเพคะ”เมื่อทุกคนถูกจับฟางก็รีบวิ่งไปที่เนินดินแล้วประคองร่างป๊อปปี้ที่ถูกยิง และ

พยายามปั๊มหัวใจให้ป๊อปปี้ฟื้นไปร้องไห้ไปสะอึกสะอื้น พาร์ทที่มาตามฟางเห็นภาพนั้นก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

“พี่หญิงเห็นแล้วใช่มั้ยเพคะว่าลึกลงไปในใจทั้งคู่พวกเค้ารักกัน”แก้วที่ประคองจินนี่ขึ้น จินนี่มอง

ภาพนั้นแล้วรู้สึกจุกที่อก

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”ป๊อปปี้ที่สลบไปก็เริ่มฟื้นขึ้นมา ฟางยิ้มทั้งน้ำตาก่อนที่จะเรียกหมอให้มาดูอาการ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้กุมมือฟางแน่นก่อนที่ฟางจะรีบขึ้นรถพยาบาลไปกับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

จะจบแล้วจ้า อีก2ตอน ทนเบื่อเรื่องนี้ก่อนนะ เพราะไรเตอร์ตั้งใจจะอัพให้จบ

 

 

 

รู้ว่าเรื่องนี้ไม่หนุก รับรองเรื่องหน้าจะเค้นให้ดราม่าสุดๆ แบบไม่มีมุมมุ้งมิ้งเลยละกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา