Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางลืมตาตื่นมาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพตัวเองก่อนจะมองไปที่ร่างสูงที่ตัวเองนอนกอด
อยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วยัยฟาง ทำไมทำตัวแบบนี้นะ”ฟางร้องแล้วเอามือกุมหน้าผากตัวเองก่อนที่จะค่อยๆย่อง
เข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะแอบเอามือถือของป๊อปปี้โทรหาพาร์ทและกั้ง
เพราะเมื่อคืนตอนที่เธอเมาเธอเอากระเป๋าและทุกอย่างไว้กับพาร์ทและกั้งที่โต๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่รับนะ”ฟางพูดพลางกดโทรหาพาร์ทอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“กระหม่อมพะยะค่ะ เราต้องกลับKzใต้กันแล้วนะ กะ เห้ย”เขื่อนเดินเข้ามาในห้องต้องตกใจเมื่อ
เห็นฟางกำลังโทรศัพท์หาพาร์ทไม่ห่างจากป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่ในสภาพที่ไม่บอกก็รู้ว่าทั้งคู่ผ่าน
อะไรกันมา
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณคงเป็นเพื่อนผู้ชายคนนี้ งั้นชั้นไปก่อนนะ”ฟางชะงักก่อนจะคืนมือถือป๊อปปี้ไว้ให้เขื่อน
แล้วรีบออกไปจากห้องนั้นด้วยความอาย เขื่อนมองตามร่างบางด้วยความงง
 
 
 
 
 
 
“อื้อ เจ้านี่ ร้อนแรงถูกใจข้าจริงๆ”ป๊อปปี้ละเมออู้อี้พูดถึงฟางแล้วคว้าลมมากอด
 
 
 
 
 
 
“กระหม่อม ตื่นได้แล้วพะยะค่ะเดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทันนะกระหม่อม”เขื่อนได้สติรีบเขย่าตัวป๊อปปี้ให้
ตื่น
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว เขื่อน มาแล้วหรองั้นรอข้าเดี๋ยวนะ เดี๋ยวมา”ป๊อปปี้ขยี้ตาเพื่อสะบัดความง่วงก่อนจะยิ้มให้
เขื่อนแล้วลุกขึ้นเดินแก้ผ้าเข้าห้องน้ำไปอย่างงั้น โดยที่เขื่อนเห็นจนเป็นเรื่องชินตาเพราะเขาและ
ป๊อปปี้นั้นโตมาด้วยกันไม่แปลกที่จะมองเห็นทั้งคู่ในสภาพเปลือยเปล่าแล้วไม่ตื่นเต้นอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ค่อยยังชั่ว”ฟางนั่งแท็กซี่มาถึงที่บ้านพักแล้วถอนหายใจโล่งอกก่อนจะรีบไปหยิบเงินในห้อง
นอนตัวเองเพื่อจ่ายให้แท็กซี่ที่รอหน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“ไปไหนมา”สาวน้อยคนหนึ่งวิ่งมาดักฟางแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“โบว์ เอ่อ เดี๋ยวชั้นจ่ายค่าแท็กซี่ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน”ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งไปจ่ายเงินให้แท็กซี่
 
 
 
 
 
 
“บอกมานะ ว่าเมื่อคืนหายไปไหนมา เพราะทั้งกั้งทั้งพาร์ทตามหาก็ไม่เจอ”โบว์รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ฟางยังไม่ทันจะตอบคำถามเพื่อนสาว พาร์ทและกั้งที่เข้ามาในบ้านพักร้องก่อนที่พาร์ทจะรีบ
วิ่งไปกอดฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พาร์ท ปล่อยเราได้แล้วมั้ง”ฟางพูดเมื่อพาร์ทกอดแน่นมาก
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางหายไปไหน รู้มั้ยเราเป็นห่วงมากแค่ไหน เมื่อคืนนะ เราแทบจะไปตามหาที่โรงพักแล้ว
นะ แต่ไอ้พี่กั้งเนี่ยดันบอกว่ายังครบ24ชั่วโทงเลย ไปแจ้งตำรวจไม่ได้”พาร์ทบ่นยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็มันจริงนิ มันไม่ครบ24ชั่วโมงไปแจ้งเค้าก็ไม่รับแจ้งอยู่ดี”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆทุกคน ฟางกลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว แต่เธอ ต้องบอกพวกเรามานะฟาง ว่าเมื่อคืนเธอหาย
ไปไหนมา บอกมาอย่างละเอียดเดี๋ยวนี้”โบว์พูดและเริ่มซักฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เมื่อคืน ฟางเมาไปหน่อยน่ะ เลยเดินขึ้นไปนอนที่ชั้นบน รู้ตัวก็เช้าแล้ว”ฟางโกหก
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบน กั้งกับพาร์ทไปหาไม่ยักจะเจอ เพราะบนห้องส่วนตัวคงไม่เปิดแน่ๆถ้าไม่ใช่พวกที่ลากกัน
ไป”กั้งถามต่อเพราะเมื่อคืนเขากับพาร์ทเองก็ขึ้นไปหาที่ชั้นบนเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
“อี๋ พอเลยกั้งบ้า เลิกพูด ฟางน่ะขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อแล้วจะลงมาทานอะไรข้างล่างนี้แล้ว
กัน”โบว์พูดตัดบทก่อนจะดันตัวฟางขึ้นไปบนห้องนอนส่วนตัวเองก็เดินลงไปหาอะไรให้ฟางกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ขออย่าให้เราได้เจอกันอีกเลยนะ คุณคนแปลกหน้า”ฟางพูดแล้วคิดถึงเรื่องตัวเองกับป๊อปปี้
เมื่อคืนนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัดเช้ย”ป๊อปปี้จามออกมาระหว่างรอไฟล์ทเที่ยวบินที่สนามบิน
 
 
 
 
 
 
“ตัวก็ไม่ร้อนนะกระหม่อม รึว่าแพ้อากศที่นี่”เขื่อนยื่นกาแฟให้ป๊อปปี้แล้วถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“บ้า ข้ามาที่เมืองไทยบ่อยเจ้าก็รู้ จะแพ้อากาศได้ยังไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดพลางส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
“เอ รึว่าสาวน้อยเมื่อเช้านี้บ่นคิดถึงกระหม่อมน้า”เขื่อนนั่งลงข้างๆแล้วแซว
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ เธอคนนั้นจะได้เจอกันอีกรึเปล่านะ”ป๊อปปี้นึกได้แล้วคิดถึงเมื่อเช้าที่เข้าอาบน้ำเสร็จแล้วมา
สำรวจพบว่ามีต่างหูรูปโบว์สีเงินหล่นอยู่น่าจะเป็นของเธอ และเมื่อมองไปบนเตียงชายหนุ่มต้อง
ตกใจเมื่อเห็นว่าบนเตียงมีคราบเลือดสีแดงเป็นหยดเล็กๆเท่ากับว่าเมื่อคืนนี้เธอเสียความบริสุทธิ์ให้
กับเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่จะไปแล้วสาวน้อยคนนั้นก็หน้าตาสะสวยนะกระหม่อม เสียดายไม่น่าเป็นสาวชอบเที่ยว
เลย”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ป่านนี้เธอคงจะกลับบ้านแล้วนอนเต็มอิ่มหรือไม่ก็กำลังเที่ยวเล่นที่ไหนนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ กระหม่อมคิดถึงเธอใช่มั้ยพะยะค่ะ เอาแบบนี้สิ เดี๋ยวกระหม่อมจะให้นักสืบฝีมือดีที่ไทยสืบ
ประวัติตามตัวมาให้ดีมั้ยพะยะค่ะ”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยๆ บางทีเธออาจจะไม่ได้คิดอะไรก็ได้ มันก็แค่one night standของวัยหนุ่มสาวน่า และ
อีกอย่างเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าเราเป็นใคร เอาให้เรื่องนี้มันแล้วไปเถอะ เพราะเรากำลังจะกลับไปkzใต้
กลับไปเริ่มเรียนหลักสูตรบ้าอะไรนี่ด้วย”ป๊อปปี้พูดแล้วถอนหายใจเมื่อคิดถึงเรื่องหลักสูตรบ้าๆที่จะ
ต้องเรียน
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะพะยะค่ะ กระหม่อมเชื่อว่าเจ้าชายทรงต้องผ่านมันไปได้ด้วยดี”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว เราไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำเขื่อนขึ้นเครื่องไป
 
 
 
 
 
 
“จะได้เจอกันอีกมั้ยนะ”ป๊อปปี้มองดูที่นอกหน้าต่างของเครื่องบินที่กำลังเคลื่อนตัวออกจากเมือง
ไทยไปแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหม่ออะไรเนี่ยฟาง รึว่าคิดถึงพวกเรา”โบว์ถามฟางเมื่อเห็นฟางยืนเหม่อรดน้ำต้นไม้เพียงลำพัง
 
 
 
 
 
 
“แน่ล่ะสิ มาอยู่ที่ไทยเกือบครึ่งปีแล้วได้เจอเพื่อนที่น่ารักแบบนี้ ใครไม่คิดถึงก็แย่แล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“จริงนะพี่ฟาง พี่ฟางคิดพาร์ทจริงๆนะ พาร์ทเนี่ยคิดถึงทุกลมหายใจเลย”พาร์ทพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางเค้าบอกว่าเค้าคิดถึงทุกคน ไม่ได้เจาะจงใครย่ะพาร์ท”โบว์พูดแล้วส่ายหน้าขำ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็คนมันเป็นห่วงว่าที่แฟนนี่นา เดี๋ยวถ้าเรียนจบพี่ฟางรอเลยนะ พาร์ทจะบอกพ่อแม่ให้รีบไป
สู่ขอพี่ฟางมาเป็นเจ้าสาว”พาร์ทพูดแล้วเดินไปกุมมือเล่นเอาโบว์ฟาดมือพาร์ที่รุ่มร่ามฟางแทบ
ไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“หัวเราะอะไรคิดคัก มานี่เร็ว ช่วยกันเอาอาหารไปใส่จาน เราจะได้เลี้ยงส่งฟางกัน เออ ฟาง ป้าเจ้า
บ้านฝากเอามาให้น่ะ บอกว่าเมื่อเจ้ามีจดหมายจากkzใต้มาให้”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอามาทำไมกันกำลังจะกลับแล้วแท้ๆ”ฟางที่เข้าใจว่าเป็นพ่อแม่ตัวเองก็พูดแล้วแกะจดหมายอ่าน
 
 
 
 
 
 
 
“สงสัยพ่อแม่คิดถึงพี่ฟางละมั้งเลยรีบเขียนมาหา”พาร์ทแซว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่น่ะ แต่เป็นจดหมายเรียกตัวไปงานคัดเลือกสตรีชั้นสูง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
ไม่ได้เจอกันตอนนี้แต่เดี๋ยวต่อๆไปก็เจอกันเองล่ะจ้าาา  หึๆ
 
 
 
 
บอกเลยว่าช่วงนี้ไรเตอร์เอาฟิคลงตลอดไม่ต้องห่วงว่าจะไม่อัพ
 
 
แต่แฟร์ๆกันเนาะ ถ้าถ้าไรเตอร์อัพรีดเดอร์ช่วยคอมเม้นเนื้อเรื่องฟิคมากกว่าคำว่าอัพเนาะ มันจะได้เเฟร์ๆกันน่ะ  นะคะ ไรเตอร์ขอออออ