Love Beyond Horizon อุบัติรักข้ามขอบฟ้า

               หนุ่มน้อยลูกครึ่งญี่ปุ่นกำลังทำสัญญาเข้าพักห้องเช่าที่อพ๊าทเม็นนึง ก็ตั้งใจบรรจงเซ็นโดยที่พนักงานดูพาสปอต

“OK Please ” พร้อมกับยื่นพาสป็อตคืนให้ เห็นดูที่ใบสัญญา

“OK Money”

“Money Money ตังค์ ตังค์ ตังค์อ่ะ”

“อ่า OK ^_^” หนุ่มน้อยก็ค้นหาเงินในกระเป๋าตังค์ แต่ปรากฏว่า (อะไรเนี่ยป๊าเป็นเกย์เหรอ?? // Bow) ข้างในมีแต่ เสื้อใน กางเกงใน เสื้อผ้าผู้หญิงทั้งกระเป๋า

“หน้าตาก็ดีเนอะ เป็นเกย์รึป่าวนะเรา - -“ ”

                Kaew talk

“โห้ย เงินเย็นทั้งนั้นเลยเนี่ย ญี่ปุ่นที่ไหนว่ะเนี่ย” ฉันโดนยัยเฟย์คั่นถามความจริงและก็เจอเข้ากับกระเป๋าตังค์

“ยัยแก้ว!! โดนใจแกละสิ แกไปทำไรมาบอกฉันมานะ” ยัยนี่คิดว่าฉันทำไรละ เหอะ

“ฉันป่าว แต่ตอนนี้เข้าจะลำบากมั้ย กระเป๋าเงินก็อยู่กับฉัน” ฉันปัดประเด็น

“ก็จริงของแกอะนะ แล้วจะทำไงอ่ะ” เอ้าถามได้ก็ตามหาเจ้าของสิ

“ก็คงต้องไปถามที่ร้านหนังสือดูละ เพราะฉันฝากกระเป๋าที่นั้น แล้วแกยังไม่ไปนอนอีกไง ไปได้แล้วดึกแล้ว” ฉันลำคาญยัยนี่บ่นมากเลยดันออกจากห้องฉันไป

“มีป่าวตังค์อ่ะ ถ้าไม่มีอ่ะ โกเอ๊าท์เลย!!” ชายหนุ่มซึ้งเห็นดังนั้นก็คิดได้ว่าเขายังมีเงินในกระเป๋าที่เก็บได้จึงหยิบมาและยื่นให้พนักงาน

“ Thank you อะเอาคืนไป” พนักงานหยิบเงินมาแค่จำนวนเงินค่าห้องและยื่นคืนให้

                Pop talk

“โอ้ยยยย!! วันนี้มันวันอะไรกันวะเนี่ย กระเป๋าตังค์ รถชน แถมยังโดนยัยงั้นทวงค่าเช่าห้องอีก โอ้ยย!! ดอลล่า มาหาพ่อมา” ผมอุ้มดอลล่าขึ้นมากอดไว้ แต่เอ๊ะเสียงโทรสัพดังขึ้น ผมจึง อุ้มดอลล่าและหยิบน็ตบุ๊ค เอาดอลล่าว่างแทนที่โน๊ตบุ๊คไว้และเอาโน๊ตบุ๊ตว่าไว้ข้างๆโต๊ะที่ว่างดอลล่า

“ฮัลโหลครับ…ห๊ะ พิซซ่า บ้าอะไรละไม่ใช่!!  .... อะไรนะ มะม่วง มะม่วงบ้านคุณนะดิ ” เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ทันทีที่ผมวางสายไปดอลล่า ไม่นะแกทำนมหกใส่โน๊ตบุ๊คฉัน ไม่นะ!! วันซวยสุดๆ เลย

                Fang talk

“โอ้ยถอยมาวันแรกก็โดนเจิมเลยเรา หึหึ” ตอนฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังโชคร้ายสุดๆ เลย

“ขอบใจนะที่ช่วยเฝ้าบ้าน อะนี้อะอาหารของแกนะ” แหนะจะว่าฉันบ้าอะดิคุยกับปลา T^T ก็จะทำไงได้ละฉันไม่มีเพื่อนเลยสักคนนี้น๊า ไม่เอาและนอนดีฟ่า เอ๋เดียวๆ ฉันขอเปิดโน๊ตบุ๊คของฉันก่อนสิ ขอดูว่าเค้าออนรึป่าวน๊า เอ๊ะ!! ฉันกดเปิดหลายรอบละนะทำไมไม่ติดอ่ะ อย่าบอกนะ T^T โทรๆ

(ฮัลโหล น้ำ โน้ตบ็คฉันเป็นอะไรไม่รู้เปิดไม่ติดเลยอ่ะ แกช่วยฉันหน่อยดิ)

(ฉันจะไปรู้ไหม เป็นที่การ์ดจอหรือป่าว)

(การ์ดจออะไรละฉันไม่รู้จัก)

(โอ้ยยฉันไม่รู้แกแล้ว)

(ฉันต้องส่งซ่อมจริงๆใช่ไหม โห้ย เอ่อๆ แค่นี้ละ)

  เช้าวันรุ่งขึ้นที่ญี่ปุ่น

“คุณใจร้ายกลับฉันมากเลยนะค่ะที่ไม่ยอมให้ลูกติดต่อกับฉันเลย” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยกล่าวที่หน้าแท่นสักการะศพ

“คุณท่านเขาไม่อยากให้คุณลำบากใจนะค่ะ จดหมายที่คุณส่งให้คุณหนูคุณท่านก็เก็บไว้เองทุกฉบับ ส่วนจดหมายของคุณหนูที่ส่งให้คุณ คุณท่านก็เก็บไว้เอง” คนที่ดูแลบ้านได้กล่าวขึ้น

“เอ่อ แล้วเขาไปไหนละเนี่ย”

“อ่อเขาไปแล้วค่ะ”

“ไป ไปไหน”

“ไปประเทศไทย เขาบอกอยากไปพบคุณสักครั้งนะค่ะ”

“แล้วเขามีที่อยู่ฉันหรือป่าว”

“เห็นแกจดไปนะค่ะ คงจะหาได้ไม่ยากหรอกค่ะ”

“เหรอ งั้นฉันจะกลับไทยเดี๋ยวนี้” หญิงสาววัยกลางคนกล่าวขึ้น และก็โทรไปที่สนามบิน แต่ปรากฏว่าต้องรอ เพราะตอนนี้ไม่มีคิวกลับไทยและต้องรอพายุสงบลง

                Kaew talk

                อะไรว่ะเนี่ยภาษาญี่ปุ่นทั้งนั้นเลยอ่ะ อ่านไม่ออก ชั่งเหอะ (ม๊าก็ขยำและยัดใส่กระเป๋าซะงั้น)ไปร้านหนังสือก่อนๆ ฉันเดินมาจนถึงร้านหนังสือที่ห้างแห่งหนึ่งและตรงปี่เข้าหาพนักงานทันที

“พี่ค่ะ คือเมื่อวันก่อนอ่ะค่ะ ต้องสลับกระเป๋ากับใครที่นี้แน่เลย!!” อ้าวๆ ทำหน้างงอีกเด๊ะๆ

“ไม่น่าใช่นะค่ะ คงสลับที่อื่นแล้วละค่ะ” เป็นไปได้เหรอว่ะ

“ค่ะๆ ไม่เป็นไร ^^” อีบ้าแล้วฉันไปสลับที่ไหนเนี่ย!!

                Poptalk

                ผมไปที่บริษัทเพลงแห่งหนึ่งก็เข้าไปคุยกับพี่เพื่อให้พิจราณาผมเข้าเป็นนักร้องแต่ก็ไม่เป็นผล หลังจากออกจากบริษัทเพลงผมเดินมาที่ร้านซ่อมโน๊คบุ๊ดในห้างแห่งนึง เพื่อเอามาซ่อม พนักงงานงานเขาก็ให้ผมทิ้งไว้ ผมก็ตกลงและเดินไปก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ชนเข้ากับ เอ่อ เจ้าเก่าคับ เจ้าเก่า ผมก็ยืนทะเลาะกับเธอสักพัก ก็เดินต่อไปทันที รำคาญกับการทะเลาะกับผู้หญิงคนนี้จริงๆ ยัยนั้นก็เอาคอมมาซ่อมงั้นเหรอ แต่ชั่งเหอะ

                (Tomo) ไรเตอร์บรรยายน๊า

                ชายหนุ่มเดินเข้าไปที่ร้านหนังสือ ก็เจอพนักงานคนหนึ่ง(ซึ่งเป็นคนละคนกับม๊าอยู่แล้วแบบนี้จะเจอได้ไง)ก็ตรงปี่เขาดึงเดินก้มหน้าคอตกออกจากร้านทันที และก็ออกเดินไปเรื่อยๆ

“เอาละๆ พร้อมไมฟาง!!” ผู้กำกับถามฟางที่กำลังยุ่งวุ่นวายกับการโทรตามคนที่จะมาแสดงเป็นตัวประกบ

“สักครู่นะค่ะพี่ ฟางกำลังโทรตามอยู่”

“อ่าๆ เร็วๆละชักช้าเดี๋ยวไม่ทันการ”

(ฮัลโหลคนที่ให้หาไว้อ่ะได้ยังนี้รออยู่นะมาเร็วๆ ห๊ะอะไรนะ ติดธุระมาไม่ได้ แล้วจะทำไงอ่ะที่นี้) สายตาสาวตัวเล็กเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งซึ่งมีหน้าตาดีแถมยังเป็นชาวต่างชาติอีกด้วย (โห้สงคนใหม่มาก็ไม่บอก แค่นี้นะ)

“นายๆ มานี้สิชักช้าอยู่ได้” สาวน้อยตัวเล็กที่เข้าใจผิดก็ดึงมือชายหนุ่มคนนั้นไปให้เจ๊ฝ่ายแต่งหน้าทันที

“.........??”

“เจ๊ๆ ไม่ต้องหล่อมากหรอก เอ่อแล้วนายมีมาหรือป่าวบัตรประชาชนอ่ะ” ฟางตรงเขาถามทันที

“.......” ชายหนุ่มก็ทำหน้างงในสิ่งที่ฟางพูด

“ไม่มีอะไม่ได้ค้าจ้างหรอกนะ ดูสิในกระเป๋าอ่ะ บัตรอะมีหรือป่าว??” ฟางชี้ที่กระเป๋าทำให้ชายหนุ่มญี่ปุ่น ค้นหาพร้อมกับหยิบพาทสปอตบอกมา

“เอ่อ อันนี้ก็น่าจะให้ได้อ่ะนะเก็บไว้ที่ฉันก่อน OK แล้วนี้นายพอเขาฉากอะนะ ก็ทำหน้า งงๆ อะนะ ไหนทำสิ ทำหน้างงๆๆ”

“.... -0-”

“เอ๊ะ ฉันบอกให้ทำหน้างง ไม่ไช่หน้าโง่!! ทำเป็นไหม หน้างงๆ อ่ะ”

“ฟาง!! เอามาเข้าฉากเร็วๆ”

“เอ่อๆ ไม่ต้องและไปเร็ว เข้าฉาก” พร้อมกับจูงมือชายหนุ่มคนนั้นไปเข้าฉากทันที

“OK คัททททท เยี่ยมมาก!! ฟางเดียวแยกกองเลยนะ กลับๆ”

“ค่ะ” หลังจากนั้นฟางก็เอาเงินมาให้ชายญี่ปุ่นแต่ทว่าชายญี่ปุ่นก็ยังไม่ยอมไปไหนแล้วก็เดินตามฟางอย่างไม่ลดละ

“………..” ชายหนุ่มก็ชี้ที่ซองสีขาวทำให้ฟางเขาใจผิดคิดว่าเขาจะเอาเงินเพิ่มแต่จริงๆแล้วเขานั้นกำลังตามเอาพาทสปอตของเขาคืน

“เอ่อ จะเอาเพิ่มเหรอ ฉันไม่มีให้หรอกนะ เอางี้สิ เดี๋ยวฉันไปส่ง ถ้าฉันขับผ่านตรงไหนก็บอกก็แล้วกันน๊า ^_^ ”

“…….??” ชายหนุ่มก็งงและไม่เข้าใจที่ฟางพูด

“ขึ้นรถสิมาๆ” ฟางก็พยายามสื่อสารโดนการใช่ส่วนต่างๆของร่างกายใช้ภาษามือให้ชายหนุ่มเข้าใจ

“…….” ชายหนุ่มก็ขึ้นรถมาแต่ก็ไม่เข้าใจความหมายของฟาง

เคตอน 2 แก้ไขเรียบร้อย จบแล้วววววว เกำลังอัพตอน 3 ค่ะ