Love Beyond Horizon อุบัติรักข้ามขอบฟ้า
TKRLov€lวoร์
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ยัยแก้วววว!!!” เสียงปรอทแตกเรียกชื่อฉันมาแต่ไกลจะเป็นใครไม่ได้นอกจากเพื่อนของฉันเอง
“อะไรของแกเนี่ยยัยเฟย์เอ้ยย!!” ฉันที่กำลังเดินออกจากอพาทเม็นท์ไปร้านหนังสือ
“แกจะไปไหนย้ะ” โอ้ย!! เสียงหน้าปวดหัวที่สุด!!
“แกจะเสียงดังทำไมเล่า ฉันจะไปร้านหนังสือ ส่วนแกละ อ่อไม่ตองบอกไปทำงานใช่ม้ะ แล้วแฟนแกละ เอ่อนี้แล้วที่แกมาอยู่ที่ออพาทเม๊นท์ฉันกับแฟนแกเนี่ย พ่อแม่ไม่ว่าไง??” ฉันยิงคำถามใส่ยัยเฟย์เพื่อนรักของฉันซะหมดเลยมันจะได้ตอบทีเดียว
“เค เดียวก็คงมาและส่วนมาอยู่ที่นี้พ่อแม่ ไม่ว่า อ่อมาพอดีเขื่อนจ๋าไปกันเร็ว โชคดียัยแก้ว!!”
“อื้มมม!!” ฉันพยักหน้ารับและเดินไปร้านหนังสือ
ณ สนามบิน
“โยนทิ้งไปข้างนอกก็ได้นะครับ” พร้อมกับยิ้มให้ชายหนุ่มผู้โดยสารที่นั่งมา
“ไม่เป็นไรครับ” พร้อมกับยิ้มให้คนขับแท็กซี่
ปึก!!
“นี่ครับเงิน”
หลังจากที่เขายืนเงินให้คนขับแท็กซี่เสร็จก็รีบวิ่งไปเพื่อจะเข้าก็น้ำแต่ก็หยุดเพื่อจะเอาขยะมาทิ้งลงที่ทั้งขยะ แล้วรีบวิ่งปรี่ไปเข้าห้องน้ำทันที และก็สวนเข้ากับชายหนุ่มหน้าตาน่ารักๆ ลูกครึ่งญี่ปุ่น แต่ความที่เขาเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไรก็วิ่งเข้าไปห้องน้ำทันที
ชายหนุ่มหน้าตาน่ารักๆ ลูกครึ่งญี่ปุ่น หลังจากลงมาจากเครื่องซึ่งเข้าเป็นคนพูดภาษาไทยไม่ได้ทำให้เขาไม่เข้าใจกับคนขับแท๊กซี่ที่เข้ามาพูดเพื่อนหาผู้โดยสาร
“นี่มั่วทำอะไรอยู่ห้ะ เรานี้ถ้าวันนี้ไม่เจอกันนี้จะทำยังไงห้ะ” ผู้หญิงวัยกลางคนเดินตามหน้าลูกชายของเขาและเข้าพูดด้วยโดยที่ ลูกชายก้มหาของโดยไม่สนใจเท่าไหร่
“อะนั้นหาอะไรอีกละนั้น”
“เป๋าตังค์อะแม่ตกหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อ่ะ” พูดไปก็ยังค้นหาไปเรื่อยๆ
“แล้วนี้พาทสปรอต์แม่ยังอยู่ใช่ไหมเนี่ย??”
“อยู่ๆ ครับ นี่ครับ” ค้นพาทสปอตให้กระเป๋ากางเกงยีนส์ พร้อมกับยื่นให้แม่
“แต่แม่ว่าพักเนี่ย ป๊อปผอมไปนะลูก ทานให้มันเยอะหน่อยสิ”
“ครับ แล้วครั้งเนี่ยแม่ไปนานป่าวอ่ะครับเนี่ย!!”
“ไม่ถึงเดือนหรอกเสร็จธุระแล้วก็จะรีบกลับจ๊ะ”
“ญี่ปุ่น??” ผู้เป็นแล้วก็พยักหน้ารับคำตอบของลูกชาย
“ไปทำงานหรอกครับ!!”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็กนะ” ^_^
ชายหนุ่มหน้าตาน่ารักๆ ลูกครึ่งญี่ปุ่นเดินออกจากสนามบินมาเรื่อยๆ แท็กซี่ที่ป๊อปเคยขึ้นเห็นก็เข้ามาทัก
“จะไปไหนครับ??”
“…..” พร้อมกับหยิบกระดาษในประเป๋ายื่นให้
“อ่อ !! ถนนข้าวสาร ผมรู้จักเดียวผมพาไป ไปๆขึ้นรถ” พร้อมทั้งลาก ชายหนุ่มญี่ปุ่นขึ้นเดินไป
“นี่กอล์ฟแม่ไปก่อนนะ แล้วอย่าไปกินเหล้ากินยาละ ฝากขับรถกลับบ้านให้ด้วย”
“ครับแม่”
“แต่แม่กลับมาก็ต้องคืนนะ”
“คร๊าบบบ!!”
“บายจ้ะ”
“บายครับ โชคดีครับแม่”
“เนี่ย รักยิ่งกว่าลูกอีกนะเนี่ย” ผมมองกุญแจที่แม่ให้มา แล้วเดินไปที่รถแล้วก็ขับออกไป
Fang Talk
ฉันยื่นมองรถที่พึ่งจะเซ็นสัญญาซื้อขายไป แล้วก็มีพนักงานเดินเข้ามาพูดกับฉัน
“เอกสารเสร็แล้วนะค่ะจะรับรถออกไปขับเลยไหมค่ะ”
“เดี๋ยวก่อนนะค่ะ ๆ เริกดีมันต้อง 9 โมง 9 นาทีนะค่ะ รอแป็บนึงนะค่ะ”
ณ Taxi ที่หนุ่มลูกครึ่งขึ้นมา เขาก็เจอเข้ากับกระเป๋าตังค์ของใครก็ไม่รู้ เขาพยายามจะยื่นให้กับคนขับแท็กซี่แต่ก็เข้าใจผิดนึกว่าเขาจะจ่ายเงินให้ เขายื่นให้แท็กซี่จนแท็กซี่รำคาญจอดรถและลากเขาลงจากรถทันที แถวหน้าห้างแห่งนึง
Pop Talk
“อะไรกันว้ะเนี่ยกระเป๋าตังค์ก็หาย แถมน้ำมันก็ดันจะมาหมดอีก” ผมนี่เซ็งเลยครับ โอ้ยยยยย!!
Fang Talk
“ถ้ามีปัญหาอะไรเชิญได้ที่ศูนย์รถเลยนะค่ะ” อะไรเนี่ย ฉันพึงซื้อนะ
“ปัญหา ปัญหาอะไรค่ะ รถใหม่ไม่ใช่เหรอค่ะ ??”
“อ่อพูดเผื่อเอาไว้นะค่ะ แต่คงไม่มีปัญหา ^^” ฉันละโล่งอก รถฉันใหม่นะ
“ค่ะ แหะๆ” ฉันเลือบไปดูนาฬิกา ก็เห็นว่าใกล้เริกแล้วจึงรีบวิ่งขึ้นไปนั่งบนรถ
“ได้เริกแล้วเหรอค่ะ” ถามทำไม ชิ
“จวนแล้วละค่ะ” พร้อมเช็ครถ และดูนาฬิกา ก็พบว่า 9 โมง 9 นาทีแล้ว จึง สต๊าทรถและขับออกทันที
ขับมาประมาณ 50 เมตร
“อร๊ายยยย!!” ปึก!! ฉันรีบลุกออกจากรถทันที
“นี้คุณขับรถภาษาอะไรของคุณฌนี่ย!!”
“ใจเย็นดิ” ให้เย็นไว้เหรอ รถฉันใหม่นะย้ะ
“ใจเย็นอ่ะไรละ ไม่เย็นด้วยหรอกนะ เห็นไหมเนี่ยรถฉันป้ายแดงอ่ะ ห้ะ”
“ป้ายแดงอะไรนี้มันป้ายขาวชัดๆเลยเนี่ย ขาวจั๊วะด้วย!!”
“ก็ความรู้สึกฉันมันป้ายแดงนิ นายต้องรับผิดชอบด้วยฉันจะเอาคันใหม่”
“แล้วนี้ผมอะมาทางตรงนะ คุณอะผิด”
“เอ๊ะนาย ผู้ชายหรือป่าว นายอ่ะผิด ใอ่บ้า!!” โมโหละน๊า!!
“เรียกประกันมาเลยอย่างนั้นอ่ะ”
“เอ่อ เรียกมาเส๊ะ!!ให้มันรู้มั้งใครผิด ชิ๊!!”
ณ ร้านหนังสือ ในห้างแห่งนึง หนุ่มลูกครึ่งๆ ก็เดินสพายกระเป๋าเข้ามาในร้าน
“ยู ยู” ชายหนุ่มญี่ปุ่นก็หยุดแล้วหันไปหาพนักงานแล้วชี้ไปที่ตัวเอง แล้วเดินเข้าไปหา
“ค่ะคืออกระเป๋าอ่ะค่ะ กระเป๋า ต้องฝากไว้ต้องนี้”
“kaban” พร้อมกับยื่นให้
“ค่ะ” พนักงานรับไว้ แล้วเอาไปเก็บพร้อมกับหยิบป้ายให้
“ของคุณค่ะ”
“Arigato” ^_^ หลังจากที่เดินหาหนังสืออยู่นั้น หนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นก็ได้ยินเข้า
“tamanegi = หัวหอม^_^”
“tamanegi wa อี้ อี๊ อี๋ทามาเนกี๋ว้ะ อี๊ เย สะ ดะ เหรอ??” ชายหนุ่มลูกครึ่งก็ได้แต่ยิ้ม แล้วก็เดินมาผ่านมาพูดให้สาวน้อยฟังว่า “ทามาเนกิวะ อียะ สึด๊ะ” สาวน้อยเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้นแล้วก็หัดพูดตามทันที
เวลาผ่านไปสักพักนึง
“นี้คุณเอาประกันมา 2 คน เลยเหรอเนี่ยห้ะ หมาหมู่อ่ะ เหอะเดี๋ยวฉันโทรเรียกประกันมั้ง เอามา 3 คนเลย เหอะ”
“ผมเนี่ยและครับประกันฝั่งคุณเซ็นด้วยนะครับ” ฟางเมื่อได้ยินดังนั้นก็ทำหน้าจ๋อยไปทันที
“เอ่อๆ เซ็น ก็เซ็น ฝากไว้ก่อนนะชิ ไปดีฟ่า!!”
Kaew talk
“พูดจาภาษาคนญี่ปุ่น” ฉันหยิบหนังสื้อแล้วเอาไปจ่ายที่เค๊าเตอร์
“เท่าไหร่ค่ะ” ฉันถามพนักงานที่กำลังทำคิดเงินให้ฉํน
“ทั้งหมด 420 บาทค่ะ” หู้ยยย!!
“มีส่วนลดปะค่ะ” ฉันไม่ได้งกน้ะ อิอิ
“ไม่มีค่ะ”
“ไม่ต้องใส่ถุงก็ได้ค่ะ พี่กะเอากระเป๋าให้ฉันด้วยนะ เอ่อะ ใบนั้นนะค่ะ ขอบคุณค่ะ” ฉันหยิบกระเป๋าแล้วออกจากร้านเผื่อจะกลับอพ๊าทเม็นท์
Bow talk (ไรเตอร์ขอบรรยายให้ป๊าน๊า เรื่องนี้ป๊าพูดไทยไม่เก่ง หรือไม่ได้เลยละ)
หนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นก็เลือกหยิบหนังสือเรียนภาษาไทยมา และไปคิดเงินที่เค๊าเตอร์ และให้พนักงานหยิบกระเป๋าของเขาที่ฝากไว้ให้
“ทั้งหมด 420 บาท ค่ะ” ชายหนุ่มก็หยิบเงินในกระเป๋าตังค์ที่เขาเก็บได้ให้ไปหมดเลย พนักงานยิ้มรับและหยิบเงินแค่ตามจำนวนเท่านั้น ทำให้ ชายหนุ่มเขิล เล็กน้อยแต่ก็หยิบเงินแล้วเดินออกไปทันที
ณ อพ๊าทเม็นของแก้ว
ป๊อปที่ขับรถของแม่เข้ามาจอกก็ลงเดินดูภาพรถแล้วก็บ่นขึ้นทันที
“โอ๊ยยย ทำไมมันซวยอย่างนี้ว้ะเนี่ย ”
“นี้นายว่าฉันเหรอ??” แก้วที่กลับเข้ามาพอดีพูดขึ้น
“ป่าว คือวันนี้ฉันไปทำธุระที่ประกันมา ดูดิรถ เยินหมดแล้วเนี่ย” แก้วมองไปดูภาพรถ
“เหรอะ น่าเห็นใจเนอะ แต่!! ค่าจอด 3000พัน จ่ายมา!!”
“โห นี้เธออย่างกได้ป่ะ จอกแค่ไม่ถึงเดือน แม่ฉันก็มาเอาไปแล้ว”
“ที่เนี่ยะ ไม่ใช่ที่รับฝากรถนะ จ่ายมาดีๆ”
“ก็บอกว่าจอดแป๊อปเดียว”
“งั้นค่าเช่าห้องที่นายค้างฉันเอามาดิ 2 หมื่นกว่าบาทอ่ะ จ่ายมา ไมจ่ายก็เอารถไปจอดที่อื่น!!”
“กระเป๋าตังค์หาย ไม่หายก็จ่ายไปแล้วเนี่ย”
“ไม่รู้ละจ่ายมา!!”
“ก็บอกว่าหาย รึว่าเธอเห็นว่ามันอยู่ที่นี้ ห้ะ!!”
“เฮอะ!!” แก้วถอนหายใจเดินเข้าไปนั่งที่เค๊าเตอร์ของอพ๊าทเม็น
“นี่เธอ เห็นมั้งป๊ะ”
“เอ๊ะนาย จะหาว่าฉันขโมยไปงั้นเรอะ ได้ ได้ ค้นเลย” แก้ว ก็เอากระเป๋าสพายของเธอว่าบนโต๊ะ แล้วก็หยิบของในกระเป๋าออกมาโดยที่มองหน้าป๊อป จนไม่รู้ว่าตัวเองหยิบของอะไรออกมาแต่ละชิ้น กางเกงในผู้ชายบ้างละ เสื้อผู้ชายบ้างละ
“เห็นไหมฉันบอกไม่ได้เอาไปเห็นไหม??”
“OoO นี้เธอไปเอาอะไรของใครมาเนี่ย”
“เห้ย!! ของใครอ่ะ ?? - -.” แก้วก็ตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นของทั้งหมด
“ยัยแก้ว!! แก แก! ชอบของแบบนี้เหรอเนี่ย!!” เฟย์ กับ เขื่อนที่กลับเข้ามาพอดี
“ฉันไม่รู้นะเว้ย!!”
“ฉันขอตัวและมีธุระต่อ” ป๊อปพูดเสร็จก็เดินไปทันที
“เห้ย!!นาย มานี้ก่อน มาจ่ายค่าห้องเดียวนี้นะ!!” แก้วพยายามตะโกนเรียกป๊อป แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
“ไหนแกอธิบายให้ฉันฟังเดียวนี้ว่านี้คืออะไร??” เฟย์จ้องฉันตาเขม้ง เข็นคำตอบ
“เข้าขึ้นห้องก่อนนะตัวเอง”
“จ้ะ ตัวเองเดี๋ยวเข้าตามขึ้นไปขอเข็นความจริงแปปนึง” เฟย์ยิ้มให้กับเขื่อนซึ่งเขาขอตัวขึ้นไปบนห้องก่อน
เอาละซิม๊า เป็นเอากระเป๋าของใครมาเนี่ย!! เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไปติดตามด้วยน๊า อัพต่อหรือไม่อัพต่อดี ค่ะรีดเตอร์ T^T 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
