นายน้อยทั้งสองมาให้จับกดสะดีๆ
-
เขียนโดย sangza
วันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.22 น.
1 ตอน
3 วิจารณ์
3,994 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 22.39 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ตอนของชิเอล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1 ตอนของชิเอล
ตระแฟนทอมไฮฟ์ ปี 1880
เด็กผู้ชายวัย 6 ขวบกำลังนอนอยู่บนเตียงอาการที่ไม่สู้ดีนัก เพราะผิดไข้และโรคหอบหืดที่มีแต่กำเนิดเหมือนกับมารดาของเธอที่เป็นโรคนี้เหมือนกัน ตอนนี้มีหมอมาตรวจดูอาการ
ตอนที่เด็กชายเกิดมาเข้าก็มีอาการที่แพ้อะไรได้ง่ายๆ เขาเกิดมาตัวเล็ก เขาเกือบไม่รอดจนบ้างครั้งบิดาและมารดาของเขาก็กลัวที่จะเสียลูกรักไป พวกเขาทำทุกอย่างที่จะให้ลูกของพวกเขาหาย จนเด็กชายเริ่มเติบโตขึ้นแต่ก็ให้หมอมาดูอาการอยู่บ่อยๆ อาการของเด็กชายก็ดีขึ้นมากแต่ตะก่อน
แต่เมื่อวานเด็กชายได้แอบไปเล่นน้ำฝนจนเมื่อคืนไข้ขึ้น และอาการหนักกว่าเดิม
"คุณคะ ฮึก ลูกจะเป็นอะไรมั้ยคะ ฮือ" หญิงวัยกลางร้องไห้พูดอย่างเป็นห่วงลูกรักของเขา เธอยืนกอดอยู่กับสามีของเธอตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ก็ยังอยู่ท่าเดิม
"ลูกของเราไม่เป็นอะไรหรอก เดียวคุณหมอให้ยาเดียวก็ดีขึ้น"ชายวัยกลางพูดปลอบเพื่อให้คนที่เป็นภรรยาสบายใจขึ้น แต่ตัวเองกับร้อนรนอยู่ในใจ "คุณหมอครับลูกผมเป็นอะไรบ้างครับ" คุณหมอตรวจอากาศของเด็กชายเสร็จชายวัยกลางก็รีบถามอย่างเป็นห่วงลูกรัก
"ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่มีไข้อาการหอบหืดเลยกลับมาหนักกว่าทุกครั้ง แต่ให้เด็กพักผ่อน ทานยาตามที่หมอสั่งก็หายครับ สักสายสี่วันก็ดีขึ้นครับ" คุณหมอพูดพร้อมกับจัดยาให้เด็กชาย
"ขอบคุณคะ คุณหมอ คุณคะลูกเราปลอดภัยแล้ว" หญิงวัยกลางพูดอย่างโล่งอก
"งันผมขอตัวกลับก่อนะครับ" คุณหมอพูด
"ครับงันเดียวผมเดินไปส่ง" ชายวัยกลางเดินไปส่งคุณหมอ ส่วนหญิงวัยกลางก็มานั่งดูลูกรักของเขา
+++++++++ 1 สัปดาห์ผ่านไป+++++++++
"ท่านแม่ ท่านแม่ครับ" เด็กชายกลับมาเป็นปกติ และแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม หน้าที่เคยซีดเพราะผิดไข้ก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม ใบหน้าที่หวานอมชมพูเหมือนผู็หญิง ผมสีดำหม่นเขียว ดวงตากลมโตสีน้ำเงิน ริมฝีปากสีชมพูอ่อน
ตระแฟนทอมไฮฟ์ ปี 1880
เด็กผู้ชายวัย 6 ขวบกำลังนอนอยู่บนเตียงอาการที่ไม่สู้ดีนัก เพราะผิดไข้และโรคหอบหืดที่มีแต่กำเนิดเหมือนกับมารดาของเธอที่เป็นโรคนี้เหมือนกัน ตอนนี้มีหมอมาตรวจดูอาการ
ตอนที่เด็กชายเกิดมาเข้าก็มีอาการที่แพ้อะไรได้ง่ายๆ เขาเกิดมาตัวเล็ก เขาเกือบไม่รอดจนบ้างครั้งบิดาและมารดาของเขาก็กลัวที่จะเสียลูกรักไป พวกเขาทำทุกอย่างที่จะให้ลูกของพวกเขาหาย จนเด็กชายเริ่มเติบโตขึ้นแต่ก็ให้หมอมาดูอาการอยู่บ่อยๆ อาการของเด็กชายก็ดีขึ้นมากแต่ตะก่อน
แต่เมื่อวานเด็กชายได้แอบไปเล่นน้ำฝนจนเมื่อคืนไข้ขึ้น และอาการหนักกว่าเดิม
"คุณคะ ฮึก ลูกจะเป็นอะไรมั้ยคะ ฮือ" หญิงวัยกลางร้องไห้พูดอย่างเป็นห่วงลูกรักของเขา เธอยืนกอดอยู่กับสามีของเธอตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ก็ยังอยู่ท่าเดิม
"ลูกของเราไม่เป็นอะไรหรอก เดียวคุณหมอให้ยาเดียวก็ดีขึ้น"ชายวัยกลางพูดปลอบเพื่อให้คนที่เป็นภรรยาสบายใจขึ้น แต่ตัวเองกับร้อนรนอยู่ในใจ "คุณหมอครับลูกผมเป็นอะไรบ้างครับ" คุณหมอตรวจอากาศของเด็กชายเสร็จชายวัยกลางก็รีบถามอย่างเป็นห่วงลูกรัก
"ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่มีไข้อาการหอบหืดเลยกลับมาหนักกว่าทุกครั้ง แต่ให้เด็กพักผ่อน ทานยาตามที่หมอสั่งก็หายครับ สักสายสี่วันก็ดีขึ้นครับ" คุณหมอพูดพร้อมกับจัดยาให้เด็กชาย
"ขอบคุณคะ คุณหมอ คุณคะลูกเราปลอดภัยแล้ว" หญิงวัยกลางพูดอย่างโล่งอก
"งันผมขอตัวกลับก่อนะครับ" คุณหมอพูด
"ครับงันเดียวผมเดินไปส่ง" ชายวัยกลางเดินไปส่งคุณหมอ ส่วนหญิงวัยกลางก็มานั่งดูลูกรักของเขา
+++++++++ 1 สัปดาห์ผ่านไป+++++++++
"ท่านแม่ ท่านแม่ครับ" เด็กชายกลับมาเป็นปกติ และแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม หน้าที่เคยซีดเพราะผิดไข้ก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม ใบหน้าที่หวานอมชมพูเหมือนผู็หญิง ผมสีดำหม่นเขียว ดวงตากลมโตสีน้ำเงิน ริมฝีปากสีชมพูอ่อน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ