ใจร้าว

[ Mark'Part ]
ผมกำสองมือแน่น เล็บจิกเข้าไปในเนื้อเลือดซึมไหลออกมาอย่างช้าๆ แต่มันเจ็บปวดไม่เท่าใจผม
 
เมื่อสองมือนี้ ทำร้ายหัวใจตัวเอง แบมแบมร้องไห้ น้องร้องไห้เพราะคนเลวๆ อย่างผมอีกแล้ว ฮึ ผม
 
มันเลวจริงๆ ชีวิตของผมมันดำมืด คนที่มีแต่ด้านสว่างแบบนี้ เป็นเพียงแค่ทางขนานเท่านั้น
 
ขอโทษหัวใจของพี่
 
มาร์ค : กลับไปซะ!!!! น่ารำคาญ!!
 
แบมแบม: พี่...ฮึก..พี่..มาร์ค...แบม..
 
มาร์ค: จะไปตายที่ไหนก็ไป!!! น่าเบื่อว่ะแบม!!
 
ผมต้องพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น ก่อนที่น้ำตาผมจะไหล ผมจึงหันหลังให้น้อง ไปซะแบมแบม 
 
ก่อนที่ผู้ชายเลวๆคนนี้จะเห็นแก่ตัวรั้งนายให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้ 
 
แบมแบม : ไม่ไปหรอก!
 
สัมผัสที่ผมโหยหามาตลอด น้องกอดผมจากด้านหลัง อ้อมกอดน้องยังคงอบอุ่นเป็นเพียงแสง
 
สว่างเดียวในหัวใจของผม และผมต้องปกป้องหัวใจดวงนี้ แสงสว่างสุดท้ายของผม ก่อนที่เค้าจะ
 
ถูกทำร้ายเพราะผม
 
พลั๊ก!! ผมหันกลับไปมองใบหน้าที่น่ารัก เต็มเปื้อนไปด้วยน้ำตา แล้วพลักแบมแบมลงพื้นอย่างแ
 
รง ทั้งๆที่ผมก็เจียนจะตายอยู่แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่าน ผมอยากถามน้องเหลือเกินว่า อดทนกับนิสัย
 
เลวๆของผมได้ยังไง ผมทำทุกอย่างเพื่อให้น้องเกลียดผมให้มากที่สุด แต่เปล่าเลยกลับกลายเป็น
 
ผมทำร้ายน้องมากที่สุด แบมแบมเข้มแข็งกว่าที่ผมคิด ผมจึงเรียกวิธีที่เลวร้ายที่สุด นั่นคือการดึง
 
เพื่อนสนิทของแบมแบมมาเกี่ยวข้อง การทรยศที่เจ็บปวดจะทำให้ร่างบางเกลียดผม ....
 
' ได้โปรดเกลียดผู้ชายคนนี้เถอะนะ '
 
แบมแบม : ฮึก..พี่มาร์ค..ฮึก..แบม.รั....
 
มาร์ค : เลิกพูดคำงี่เง่านั่นซะที!!!! 
 
แบมแบม :........... 
 
ผมหันไปหาจูเนียร์ที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ พร้อมกับเอือมมือไปประสานและจูงมือจูเนียร์ออกไป จบ
 
แล้ว มันจบแล้ว แบมแบมจะปลอดภัย ผมเชื่ออย่างนั่น โดยผมไม่มีรู้เลยว่า การที่ผมปกป้องร่าง
 
บางทุกอย่างมันไร้ค่า....ผมปกป้องเค้าจากคนที่คิดร้ายกับเค้าได้...แต่ผมปกป้องหัวใจและความ
 
รู้สึกของคนที่ผมรักไม่ได้.......