ใจร้าว

[ Mark'Part ]

ผมกำสองมือแน่น เล็บจิกเข้าไปในเนื้อเลือดซึมไหลออกมาอย่างช้าๆ แต่มันเจ็บปวดไม่เท่าใจผม

เมื่อสองมือนี้ ทำร้ายหัวใจตัวเอง แบมแบมร้องไห้ น้องร้องไห้เพราะคนเลวๆ อย่างผมอีกแล้ว ฮึ ผม

มันเลวจริงๆ ชีวิตของผมมันดำมืด คนที่มีแต่ด้านสว่างแบบนี้ เป็นเพียงแค่ทางขนานเท่านั้น

ขอโทษหัวใจของพี่

มาร์ค : กลับไปซะ!!!! น่ารำคาญ!!

แบมแบม: พี่...ฮึก..พี่..มาร์ค...แบม..

มาร์ค: จะไปตายที่ไหนก็ไป!!! น่าเบื่อว่ะแบม!!

ผมต้องพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น ก่อนที่น้ำตาผมจะไหล ผมจึงหันหลังให้น้อง ไปซะแบมแบม 

ก่อนที่ผู้ชายเลวๆคนนี้จะเห็นแก่ตัวรั้งนายให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้ 

แบมแบม : ไม่ไปหรอก!

สัมผัสที่ผมโหยหามาตลอด น้องกอดผมจากด้านหลัง อ้อมกอดน้องยังคงอบอุ่นเป็นเพียงแสง

สว่างเดียวในหัวใจของผม และผมต้องปกป้องหัวใจดวงนี้ แสงสว่างสุดท้ายของผม ก่อนที่เค้าจะ

ถูกทำร้ายเพราะผม

พลั๊ก!! ผมหันกลับไปมองใบหน้าที่น่ารัก เต็มเปื้อนไปด้วยน้ำตา แล้วพลักแบมแบมลงพื้นอย่างแ

รง ทั้งๆที่ผมก็เจียนจะตายอยู่แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่าน ผมอยากถามน้องเหลือเกินว่า อดทนกับนิสัย

เลวๆของผมได้ยังไง ผมทำทุกอย่างเพื่อให้น้องเกลียดผมให้มากที่สุด แต่เปล่าเลยกลับกลายเป็น

ผมทำร้ายน้องมากที่สุด แบมแบมเข้มแข็งกว่าที่ผมคิด ผมจึงเรียกวิธีที่เลวร้ายที่สุด นั่นคือการดึง

เพื่อนสนิทของแบมแบมมาเกี่ยวข้อง การทรยศที่เจ็บปวดจะทำให้ร่างบางเกลียดผม ....

' ได้โปรดเกลียดผู้ชายคนนี้เถอะนะ '

แบมแบม : ฮึก..พี่มาร์ค..ฮึก..แบม.รั....

มาร์ค : เลิกพูดคำงี่เง่านั่นซะที!!!! 

แบมแบม :........... 

ผมหันไปหาจูเนียร์ที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ พร้อมกับเอือมมือไปประสานและจูงมือจูเนียร์ออกไป จบ

แล้ว มันจบแล้ว แบมแบมจะปลอดภัย ผมเชื่ออย่างนั่น โดยผมไม่มีรู้เลยว่า การที่ผมปกป้องร่าง

บางทุกอย่างมันไร้ค่า....ผมปกป้องเค้าจากคนที่คิดร้ายกับเค้าได้...แต่ผมปกป้องหัวใจและความ

รู้สึกของคนที่ผมรักไม่ได้.......