รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

พิธีแต่งงานในตอนเช้าไปอย่างราบรื่นแขกที่มารีชับเชิญผู้หลักผู้ใหญ่ที่นับถือเครือญาติและเพื่อนสนิทของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเท่านั้นในการเข้าร่วมทำพิธี แม้ป๊อปปี้จะแสดงความไม่พอใจอยู่มากเมื่อจดทะเบียนสมรสแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี
 
ขณะที่ข้างล่างเต็มไปด้วยความคึกคักของผู้มาร่วมงาน แต่ในห้องของเจ้าสาวเต็มไปด้วยความกดดัน เพื่อนเจ้าสาวใบหน้าเต็มไปด้วยความกงวลและเป็นห่วงร่างเล็กที่นั่งหันไปมองทิวทัศน์ด้านนอกอย่างเหม่อลอยและครุ่นคืดตามคำพูดของเพื่อน
"แก้วรู้นะว่าฟางรักคุณป๊อปมาก แต่ฟางคิดดีแล้วหรอที่ตัดสินใจแต่งงานกับเขาอย่างนี้คุณป๊อปเป็นคนเจ้าชู้นะฟางจะทนได้หรอเปลี่ยนตอนนี้ยังทันนะแก้วไม่อยากให้ฟางเสียใจ"แก้วพูดเกลี้ยกล่อมให้เพื่อนเปลี่ยนใจ
 
ใบหน้าที่สวยหวานแต่ดวงตากลับฉายแววเศร้าและลังเลใจหันมามองเพื่อน
"ฟางคิดว่ามันคงสายไปแล้วล้ะที่จะเปลี่ยนใจตอนนี้ ฟางเลือกแล้วที่จะแต่งงานกับเขาทั้งที่รู้ว่าเขาไม่เต็มใจ"
 
"แก้วล้ะเป็นห่วงฟางจริง  แต่ถ้าฟางมีปัญหาอะไรให้นึกถึงแก้วคนแรกนะ"
 
"ขอบใจมากนะ ฟางรักแก้วที่สุด แก้วเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับฟางเลย"นํ้าเสียงี่พูดเต็มไปด้วยความสั่นเครือ
"แก้วก็รักฟาง พอเลยนะห้ามร้องไห้เดี๋ยวไม่สวยหรอก แต่งงานทั้งทีเนี้ย"
 
คุณหญิงเดินเข้ามาเรียกหญิงสาวท่านส่งยิ้มให้กำลังเมื่อเห็นว่าหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น หวั่นกลัว และเดินมาจูงมือหญิงสาวเพื่อส่งให้กับเจ้าบ่าว เพื่อไปกับแขก 
เธอมีกำลังใจยิ้มออกมาเป็นเป็นจังหวะเดียวที่เจ้าบ่าวหันมาพอดี เขาตะลึงในความสวยของเธอวันนี้เธอสวยมากกว่าแต่ต้องรีบทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
"ตาป๊อปพาน้องเข้าไปในหาสิลูก" ร่างสูงเดินมาหาเจ้าสาวก่อนที่จะจับมือของเธอวางไว้ที่บนแขนของเขาก่อนจะออกเดินอย่างเร็วไม่สนใจตนข้างๆว่าจะเดินทันหรือไม่
 
เขายกมือมากุมมือเล็กๆที่วางบนแขนของเขาบีบแรงเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา
"อย่าคิดนะว่าได้แต่งงานกับฉันแล้ว เธอจะได้ทุกอย่างที่เธอคิดไว้ ขอบอกไว้เลยว่าฉันไม่โง่และจะไม่ให้เงินสักบาทหลุดรอดไปสู่มือผู้หญิงหัวเงินอย่างเธอ" เสียงกระซิบออกมาแผ่วเบา แต่ก็ทำให้คนข้างได้ยิ่น
 
"ถ้าอะไรที่ทำให้คุณป๊อปสบายใจก็ทำไปเถอะค้ะ"
 
"อย่ามาทำอวดเก่งกับฉัน"
 
"ฟางไม่ได้อวดเก่งค่ะ ก็ในเมื่อคุณอยากคิดอยากทำอะไรฟางคงบังคับไม่ได้"
 
เขาก้มหน้าลงไปจนชิดกับแก้ม "จำคำของฉันไว้ให้ดีนะว่าทุกอย่างจะต้องเป็นไปที่ฉันอยากให้เป็นเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ"
 
 
เมื่อเดินเข้ามาในงานแขกที่อยู่ในงานหันมามองทั้งสองเป็นตาเดียวกัน เขาโปรยยิ้มให้กับสาวในงาน ทำไมเขาไม่ไว้หน้าเธอบ้าง แต่เธอจะไม่ให้เขารู้หรอกว่าวิ่งที่เขาตั้งใจทำมีผลกระทบกับเธอคิดได้แบบนั้นจึงเพิ่มรอยยิ้มหวาน จนชายในงานจ้องมองเธออย่างตะลึง
 
ป๊อปกัดฟันแน่นเมื่อเห็นฟางยิ้มให้กับผู้ชายที่มาในงานไม่สนหน้าเขาที่เป็นเจ้าบ่าวสักนิดจนลืมไปว่าเขาเองก็ทำเช่นกัน
 
หญิงสาวรู้สึกว่าแขนแกร่งที่เธอจบเกร็งขึ้นมาจึงหันหน้าไปหาเขา
"เอ่อ คุณป๊อปเป็นเป็นอะไรหรือป่าวค่ะ" เขาไม่ตอบแต่รู้สึกๆไม่ชอบใจที่หญิงสาวตั้งใจยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่เขา จึงก้มลงไปหอมแก้มเธอที่ยืนตาแป๋วจ้องมองเขาอย่างงงๆอย่างอดใจไม่ไหว แต่อย่าคิดว่าเขารู้สึกอะไรกับเธอเพราะที่เขาทำแบบนี้เพื่อให้พวกผู้ชายในงานรู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว
 
ใบหน้าเคลื่อนออกจากแก้มหอมๆของฟาง ฟางหน้าแดงทั้งลำคอใบหูเพราะความโกรธหรืออายจากเสียงโห้แซวของเพื่อนเจ้าบ่าวกันแน่ก็ทั้งสองเล่นโชว์ฉากสวีตหวานต่อหน้าคนที่มาร่วมงานขนาดนั้น
 
 
 

ป๊อปปี้แอบหึงฟางนิดๆ55555    แต่ก็ยังปากแข็งอยู่ดี