รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?
9.5
เขียนโดย lovefp
วันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.56 น.
29 ตอน
81 วิจารณ์
48.79K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2558 16.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
29) รักตลอดกาล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลายปีผ่านไป
ที่งานประจำโรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งบนเวทีการจัดฉากเพื่องแสดงละครของเด็ก
อนุบาลที่ครื้นเครง
เด็กชายตัวน้อยก็เข้ามาหาเจ้าหญิงของเขาที่หลับตาอยู่บนเตียงก้มลงไป
จุมพิตจูบปากเด็กหญิงน้อย เล่นเอาเจ้าตัวหน้าแดง ก้มหน้างุด ก่อนที่เสียงปรบ
มือจากทุกคนดังขึ้นอย่างกึกก้องในความน่ารักของเด็กๆ ทุกคนบนเวที
"ขอบคุณครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
เสียงของเด็กชายเด็กหญิงตัวน้อยๆ พูดพร้อมๆกัน เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไป
หมด ท่ามกลางดอกไม้และกระดาษสีที่โปรยลงมาจากด้านบน
"ชอบนะ"ธามไทแอบกระซิบที่ข้างหูเจ้าหญิงของเขาเบาๆ แล้วอาศัยจังหวะ
เผลอหอมเข้าให้ที่พวงแก้มเต็มรัก
หันทีที่ฟ้าจะหันมา่อว่า ก็กลายเป็นว่าถูกจูบเบาๆอีกครั้งตามประสาเด็ก ทำเอา
คราวนี้สาวน้อยไม่กล้าเถียงอีกธามไทคว้าแขนของเธอไว้แล้วพาเธอให้ไปกับ
เขาตรงดิ่งไปหาบิดาและมารดาที่ยืนรออยู่ด้านล่าง
"พ่อป๊อปแม่ฟางครับน้องธามมาแล้วพานางฟ้ามาด้วย"ธามโผเข้ากอดผู้เป็น
แม่ไว้แน่ ปล่อยให้ฟางตาเบิกกว้างด้วยความตกใจมองหน้าป๊อปปี้และฟางสลับ
ไปม่อย่างงงๆก่อนที่จะยกมือไหว้อย่างอาย
"น่ารักจังเลยครับ มารยาทดีด้วย ชื่ออะไรครับ?"ป๊อปปี้นั่งยองๆลงไปกับพื้น
เพื่อทักทายกับสาวน้อยน่ารัก
"หนูชื่อฟ้าคะ อยู่ชั้นอนุบาลสาม"
"ฟ้าเป็นแฟนธามครับ"ธามเอ่ยด้วยความภูมิใจเล่นเอาสาวน้อยหน้าเหวอในสิ่ง
ที่ได้ยิน แม้กระทั้งฟางกับป๊อปปี้ก็มองหน้ากันด้วยความตกใจในความแก่แดด
ของลูกชาย
"น้องธามของแม่ครับ เวลาบอกว่าใครเป็นแฟน หนูต้องถามเจ้าตัวเขาก่อนนะ
ลูกว่าเขาเต็มใจกับหนูหรือเปล่า"
"สงสัยลูกคงเหมือนพี่นะฟาง มัดมือชกเอา ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ"ป๊อปปี้
หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีในความแสบของเจ้าลูกชาย ซึ่งตอนนี้กำลังทำ
หน้ามู่ทู่ที่มารดากำลังขัดใจช่างเหมือนกับเขาจริงๆ แต่เมื่อเห็นประกายตาของ
ภรรยาที่มองมา ชายหนุ่มก็รีบทำหน้าตาจริงจังกลบเกลื่อนทันทีแล้วหันไปพูด
กับลูกตัวร้าย
"ใช่ลูก ต้องแบบที่แม่เขาพูด เป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิง แล้วตอนนี้หนูต้อง
พาน้องฟ้าเขาไปส่งให้คุณพ่อคุณแม่แล้ว เข้าใจมั้ยครับ"
"เข้าใจครับ และต้อมเชื่อฟังแม่ฟางเหมือนพ่อด้วย พ่อกลัวแม่ผมเข้าใจดี"เด็ก
น้อยพูดเสียงดังฟังชัดแ้วคว้ามือของสาวน้องเดินเคียงข้างกันไปอย่างน่ารัก
ปล่อยให้ผู้เป็นพ่ออ้าปากค้างในความกะล่อนและแสบสันต์ของลูกชาย โดยมี
ฟางหัวเราะอย่างชอบใจ
"หัวเราะใหญ่เลยนะฟาง ก็ช่างเถอะ กลัวเมียแล้วผิดตรงไหน อย่างน้อยก็ได้
ความรักจากเมียทุกคนจริงมั้ย ว่าแต่ขอลูกเพิ่มอีกสักคนสองคนนะ ขอลูกสาว
บ้างไอ้เจ้าแสบมันร้ายขึ้นทุกวัน"
"เหมือนพ่อไงคะ ร้าย้หมือนกัน"
"ร้ายแต่ก็รักนะ และรักคนเดียวด้วย"
"ฟางก็รักพี่ป๊อปคะ รักมากขอบคุณนะคะที่ทำให้ฟางมีวันนี้ มีครอบครัวของ
เรา"ฟางพูดพลางมองหน้าชายหนุ่มที่เป็นที่รัก
"พี่ต้องขอบคุณฟางมากกว่าที่ให้โอกาสผู้ชายเลวๆแบบนี้ ขอบคุณที่รักพี่และก็
ขอบคุณที่เรารักกัน"
ทั้งสองโผเข้ากอดกันด้วยความรักที่ต่างคนต่างมอบให้กันและกัน ไม่ว่าอนาคต
ข้างหน้าจะเป็นยังไง จะทุกข์จะสุขสักแค่ไหน แค่ขอให้เราอยู่เคียงข้างกันไป
แบบนี้ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีกแล้ว
เพราะความรักของเรามันยิ่งใหญ่มากกว่าสิ่งไหนๆทั้งหมด.......
จบบริบูรณ์
จบกันไปแล้วสำหรับเรื่องนี้ ยังก็อย่าให้กำลังใจและติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคะ ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องความทรงจำในคำสัญญาถ้ามีเวลาจะลงให้หลายๆตอนนะ ยังไงก็ลืมติดตามด้วยนะ จุฟๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ