Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ
เขียนโดย 
ChiaraCastiglione
วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.27 น.
แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 01.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
31) แหวนแทนใจ KF
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ>>Kaew<<
“วันนี้ก็มาถึงแล้วนะ..แม่เห็นลูกสองคนก็รู้สึกดีใจ แก้วโทโมะมีอะไรก็คุยด้วยเหตุผลนะลูก” แม่ฉันพูดขึ้น ตอนนี้งานก็เลิกเรียบร้อยเหลือแค่เข้าห้องหอ
“ครับ/ค่ะ”
“โทโมะ แม่ดีใจนะที่ลูกจะได้อยู่กับคนดีอย่างหนูแก้ว หนูแก้วฝากดูตาโมะด้วยนะลูก”
“ค่ะ”
“โทโมะแกต้องดูแลหนูแก้วให้ดีๆเข้าใจไหม” พ่อโทโมะพูด
“ครับ ผมจะดูแลแก้วเป็นอย่างดีเลย” โทโมะพูดแล้วหันมามองทางฉัน
“เอาล่ะ...งั้นก็พักผ่อนกันเถอะ วันนี้คงเหนื่อยกันมามากแล้ว”
“ค่ะ/ครับ” ฉันกับโทโมะกราบผู้ใหญ่ทั้งสามคนก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ตอนนี้ภายในห้องก็เหลือฉันกับโทโมะ โทโมะปลดกระดุมแขนและเสื้อออก
“นายจะทำอะไรอ่ะ”
“ก็อาบน้ำไง...เธอไม่อาบหรือไง” เขามองหน้าฉันอย่างกวนๆก่อนจะถอดเสื้อออกเผยให้เห็นซิกแพคอันหน้าหลงใหลนั้น “ฉันเป็นอะไรเนี้ย ทำไมรู้สึกหน้าร้อนแบบนี้นะ” ฉันจับหน้าแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
“ทำไมหน้าเธอแดงแบบนั้นล่ะ”
“ก็ฉันรู้สึกไม่สบายนะ...เหนื่อยมาทั้งวันเลย” ฉันพูดแล้วก็ยิ้มแห้งให้เขา
“อ้อเหรอนึกว่าเขินซะอีก”
“เขินอารายยย..ไม่มี๊” เขารู้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ “นายจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอไปอาบดิเดี๋ยวฉันจะได้เข้าปอาบต่อ” ฉันไล่ให้โทโมะไปอาบน้ำ
“จะอาบด้วยกันก็ได้นะไม่ต้องเสียเวลา...ป่ะไปอาบน้ำกัน” โทโมะเดินมาหาฉันแล้วดึงแขนฉันให้ตามเขาไปฉันรีบรั้งตัวเองไว้
“ไม่เป็นไรนายไปอาบก่อนเถอะ ..ฉันรอได้” ฉันสะบัดมือโทโมะออก
“เอางั้นเหรอ..เคๆ” พอเขาพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป ฉันถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง “เฮ้อออออออ”
15 นาทีผ่านไป โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวฉันถึงกับตาโต “ทำไมนายไม่แต่งตัวให้มันเรียบร้อยก่อนล่ะ”
“ทำไมอ่ะ ก็นี้มันบ้านฉันห้องฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้”
“แต่นายไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ”
“อยู่ๆกันไปเธอก็ชินเองหรือไม่ก็จะแลกกันดูก็ได้นะ” โทโมะพูดแล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“ฉันว่าฉันไปอาบน้ำดีกว่า...”ฉันกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
“อ้าววว...ไม่แลกกันดูแล้วเหรอ”
“บ้า!!” หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าโทโมะหลับไปแล้วฉันเดินไปยังเตียงแล้วนั่งลง ฉันมองหน้าของโทโมะสักพักแล้วหยิบหมอนข้างมากั้นระหว่างฉันกับโทโมะ แล้วฉันก็หยิบตุ๊กตาหมีที่ฉันเอามาด้วยวางทับกับหมอนข้าง
“พอใจยัง?” โทโมะที่นอนหลับตาอยู่พูดขึ้น
“นายยังไม่หลับเหรอ?”
“จะให้ฉันหลับได้ไงก็เธอยังเปิดไฟสว่างอยู่อย่างนี้” เขาลุกขึ้นนั่งแล้วพูดกับฉัน “ป่ะ..ปิดไฟได้แล้วฉันง่วงวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน” เขาหันไปปิดไฟที่หัวเตียง
“เดี๋ยว...คือเปิดไฟได้ไหมอ่ะ”
“ทำไม?”
“ถ้าปิดไฟฉันนอนไม่หลับนิ ฉันกลัว”
“เธอจะกลัวอะไรมีฉันนอนอยู่ข้างๆ”
“ก็ฉันกลัวนายนั้นแหล่ะ” ฉันพูดเบาๆแต่เขากับได้ยิน
“กลัวฉัน...งั้นปิดไฟ” เขาหยิบหมอนข้างและตุ๊กตาของฉันออกแล้วหันไปปิดไฟในที่สุด “นายจะทำอะไร เขาหมอนข้างกับตุ๊กตาออกทำไม...” ฉันยังพูดไม่ทันจบโทโมะก็กอดฉันแล้วดึงฉันลงไปนอนข้างๆเขา
“ก็จะทำให้เธอหายกลัวไง...นอนได้แล้วหรืออยากจะทำกิจกรรมก่อนนอนล่ะ”
“ไม่...ฉันจะนอนแล้ว” ฉันพูดแล้วหลับตาปี๋ ตอนนี้ฉันได้หยิบเสียงลมหายใจของโทโมะ “เราอยู่ใกล้กันเกินไหมอ่ะ” ฉันถามโทโมะแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ ฉันก็เลยปล่อยให้เขากอดฉันแบบนั้นเพราะเขาคงไม่ทำอะไรฉันหรอก
จังหวัดภูเก็ต
>>Faye<<
“ถึงสักทีเนอะพี่ฟาง” ตอนนี้พวกเราสิบคนก็มาถึงจังหวัดภูเก็ตรีสอร์ทของพ่อแม่ของป๊อปปี้และไปป์ ที่ว่ามี สิบคนก็มี ฉัน เขื่อน พี่ฟาง ป๊อปปี้ โทโมะ แก้ว ไปป์ พิม เคนตะ จงเบ
“เฟย์ เราไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะ” เขื่อนจับมือฉันแล้วจะฉันวิ่งแต่ฉันรั้งเขาไว้ก่อน
“เดี๋ยว ฉันต้องเอากระเป๋าไปเก็บก่อน”
“งั้นก็ได้..เก็บเสร็จแล้วมาเล่นกันนะ”
“อืม” ฉันพยักหน้าตอบส่งๆไป แล้วหันไปคุยกับพี่ฟาง “พี่ฟางเราเอากระเป๋าไปเก็บกันเถอะ...แก้วเสร็จแล้วมาที่ห้องนะ” ฉันดึงมือพี่สาวให้เดินตามไป
“เฟย์นี่ไงห้อง 403 จะเดินเลยไปไหนอ่ะ”
“เอ้าเหรอ..สงสัยเดินเพลินไปหน่อย”
ก๊อกๆ
ฉันกลับพี่ฟางมองหน้ากัน “สงสัยจะเป็นแก้วอ่ะ” ฉันพูดขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู
“พี่ฟางอยู่ไหม”
“อยู่ แป๊ปนะ เดี๋ยวเรียกให้”
“พี่ฟาง..ไปป์มาหาอ่ะ” พี่ฟางเดินมาหาไปป์ที่ยืนรออยู่หน้าประตู
“มีอะไรหรือป่าว?”
“ไปเดินเล่นกัน” พี่ฟางยังไม่ทันได้พูดอะไรก็โดนไปดึงแขนไปซะแล้ว ฉันยืนมองพี่สาวแล้วก็ปิดประตู “เก็บของต่อดีกว่า”
ก๊อกๆ
“ใครมาอีกล่ะ คราวนี้ต้องเป็นแก้วชัวร์” ฉันเดินไปเปิดประตูอีกครั้ง “เขื่อน!”
“เฟย์ไปเล่นน้ำกันเถอะ”
“ฉันรอแก้วอยู่นายไปเถอะ”
“ไม่ต้องอแล้วแก้วออกไปกับไอ้โทโมะแล้ว”
“ห่ะ..แล้วทำไมแก้วเห็นบอกกอะไรเลยอ่ะ” ฉันมองหน้าเขื่อนสักพัก “ไม่ไปอ่ะ “
“ไม่อยากเล่นน้ำเหรอ” ฉันพยักหน้า “งั้นไปเดินเล่นที่ถนนคนเดินไหมล่ะ ของเยอะมากเลยนะ” ฉันคิดสักพักก่อนจะตอบตกลงไปกับเขื่อน
“โอเค..ไปก็ได้”
>>Fang<<
“ไปป์หยุดก่อน...ฉันยังไม่ตอบตกลงจะไปเดินเล่นกับนายเลยนะ” ฉันรั้งแขนไปแล้วพูดกับเขา
“ อ่ะ..ก็ได้ ตกลงจะไปเดินกับผม”
“มาถึงขนาดนี้ไม่ต้องขอแล้วล่ะ” ฉันถอนหายใจกับความเอาแต่ใจของเขา แล้วเดินนำหน้าเขา และชายหนุ่มก็เดินตามหลังมา
“รู้สึกดีใจ ไม่ได้เห็นทะเลมานานมากแหละ” ฉันสูบกลิ่นไอทะเลและมองออกไป
“พี่ฟางคือ...ผม...ชอบพี่” ฉันหันไปมองไปป์ที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วมองหน้าฉัน
“ผมอาจจะไม่ได้ดีพร้อม..แต่ผมพร้อมอยู่เคียงข้างพี่เสมอนะ ผมรู้ว่าพี่รักพี่ป๊อป แต่ผมขอ..ขอให้พี่เปิดใจให้ผม ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เสียใจ”
“ไปป์...”
“พี่ไม่ต้องตอบผมตอนนี้ก็ได้เมื่อไหร่ที่พี่พร้อม ผมอยากให้พี่คิดดูดีๆ ป่ะไปเดินเล่นต่อเถอะ”
“อืม..” ฉันมองแผ่นหลังร่างสูงที่เดินนำหน้าไป แล้วก็เดินตามหลังเขาไป ไปป์ชวนฉันคุยนั้นคุยนี่ไปเรื่อย
“พี่ฟางดูนี้สิ เปลือกหอยสวยเนอะ”
“สนใจพวกนี้ด้วยเหรอ”
“ก็ตอนเด็กๆ คุณแม่จะพาผมกับพี่ป๊อปมาทะเลบ่อยๆ คุณแม่ก็จะเก็บเปลือกหอยเอาไปรอยเป็นกำไลแล้วให้ผมกับพี่ป๊อป แต่พอพวกเราขึ้นมอต้นคุณแม่ก็ติดงานบ่อยมาก เลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไรครับ”
“อ้อ...” ฉันนั่งลงข้างไปป์ไปแล้วหยิบเปลือกหอยมาดู “สวยจริงๆด้วย”
>>Faye<<
“ฉันว่าอันนี้น่ากินมาก” ตอนนี้ฉันกับเขื่อนอยู่ที่ถนนคนเดินพวกเราอยู่หน้าร้านขายขนม “ฉันว่าซื้อไปฝากพี่ฟางดีกว่า”
“ดูเหมือนว่าจะรักพี่สาวมากเลยนะ”
“แน่นอน...เรามีกันอยู่แค่สองคนนิ” ฉันพูดแล้วหยิบขนมเข้าปาก “เอาไหม” ฉันยื่นถุงขนมให้เขา
“ป้อนหน่อยสิ...มือเปื้อนอ่ะ”
“อ่ะๆ”
“อร่อยเนอะ เฟย์..เราเดินไปดูทางโน้นบ้างดีกว่า ฝั่งนั้นจะมีพวกเสื้อผ้า handmade ด้วยนะ”
“จริงดิ..ฉันชอบงั้นเราไปดูกันดีกว่า” ฉันดึงแขนเขื่อนให้เดินตามฉันมา
“เฟย์..เดี๋ยวๆ” เขื่อนดึงฉันให้หยุดแล้วจูงมือฉันมาหยุดอยู่ที่ร้านแหวน
“แหวนสลัก?”
“อืมใช่..”
“จะให้สลักคำว่าอะไรค่ะ?” เขื่อนหยิบกระดาษและปากกาเขียนใส่กระดาษแล้วส่งไปให้คนขาย และอีกสักพักพี่คนขายก็ส่งกล่องใส่แหวนมาให้ เขาเปิดกล่องแล้วหยิบแหวนออกแล้วจับมือฉันขึ้นแล้วสวมแหวนวงนั้นให้ฉัน ฉันมองแหวนที่สลักเป็นชื่อ KOEN
“ให้ฉันทำไม”
“เป็นของแทนใจไงและอีกวงหนึ่งผมเขียนนชื่อ FAYE วงนี้จะเขื่อนจะเก็บไว้นะ”
“บ้า!” ฉันว่าเขาแล้วลุกขึ้นเดินหนีด้วยความเขิน
“เฟย์...รอด้วยดิ” เขื่อนวิ่งตามฉันมา
มาแล้ว รอนานไหม รับรองตอนต่อไปเข้มข้นแน่นอน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
