Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

1 สัปดาห์ต่อมา
 Mv เพลงที่ฉันเล่นก็ได้ปล่อยออกมา ฉันนั่งดูMv เพลงนั้นกลับไปกลับมา 10 รอบ ฉันพยายามที่จะลืมป๊อปปี้ แต่มันคงยาก
 
“พี่ฟาง เฟย์กลับมาแล้ว วันนี้เฟย์ซื้อของอร่อยๆมาให้พี่ฟางด้วย” เฟย์ที่เพิ่งกลับมาจากมหาลัยก็ทักทายฉัน  ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันอยู่บ้าน  วันนี้ฉันไม่มีเรียน
 
“ไหนๆ มีอะไรน่าทานบ้าง” ฉันพูดขึ้นแล้วเดินไปตรงโต๊ะอาหารเพื่อจัดโต๊ะช่วยเฟย์
 
ติ๊ดๆๆ  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดรับ
 
“ฮาโหล  ยัยหวายว่าไง หายหน้าหายตาไปนานเลยนะ ใช่สิฉันหมดประโยชน์แล้วนิ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงประชดและงอนๆเพื่อนสาว
 
(โอ้ๆ อย่างอนดิ พอดีฉันยุ่งๆนะ อันไหนจะทำโครงงานส่งอาจารย์ อันไหนจะกิจกรรม อย่างอนนะ)  ฉันที่ได้ยินก็อดขำไม่ได้
 
“เคๆ ว่าแต่แกมีเรื่องอะไรเหรอ”
 
(อ๋อๆ เกือบลืมไป คือศุกร์นี้แกว่างไหม)
 
“ก็ว่างนะ ทำไมเหรอ?”
 
(คือพอดีฉันกะจะจัดงานเลี้ยงอ่ะ ที่งานถ่ายMVออกมาสำเร็จได้ด้วยดี)
 
“งานเลี้ยงเหรอ? แล้วมีใครไปบ้างล่ะ”
 
(ก็มีแต่คนกันเองทั้งนั้นแหล่ะแก นะๆ แกต้องมาให้ได้ ถ้าแกไม่มาฉันกับแกตัดขาดกันไปเลย)  หวายทำเสียงจริงจัง
 
“อ่าๆ ได้ฉันจะไป แต่ฉันเอาเฟย์ไปด้วยนะ”
 
(ได้อยู่แล้ว ร้านXX นะแก ตอนทุ่มตรงนะ อย่าเลทล่ะ งั้นแค่นี้นะ) แล้วเพื่อนฉันก็กดตัดสายไป
ฉันมองโทรศัพท์และคิดในใจว่า  เขาคงไม่ไปหรอกมั้ง ปลอบใจตัวเอง
 
 “เฟย์ศุกร์นี้ว่างไหม”
 
“ว่าง ทำไมเหรอ”
 
“ไปงานเลี้ยงกับพี่หน่อยนะ พอดีหวายโทรมาชวนนะ”
 
“รับทราบ”
 
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
ฉันแต่งตัวด้วยชุดเดรสเกาะอกสีแดงเข้ารูป แล้วม้วนผมลอน
 
“เฟย์ เสร็จยัง” ฉันตะโกนถามน้องสาวเพราะใกล้จะถึงเวลาที่หวายนัดแล้ว
 
“เสร็จแล้วๆ”เธอเดินออกมาจากห้อง เฟย์แต่งตัวด้วยเสื้อเอวลอยกางเกงเดฟยาวแล้วหนีบผมตรงสลวย “ดูๆแล้วสาวเปรี้ยวชัดๆ”ฉันพูดออกแล้วมองน้องสาว
 
“แหม วันนี้พี่ฟางก็สวยมากเลยนะเห็นแล้วแบบร้อนแรงอ่ะ” เธอแซวฉัน
 
“จ๊ะ แซวกันไปแซวกันมาอยู่นั้นแหล่ะ รีบไปเถอะเดี๋ยวไม่ทัน”ฉันพูดจบ เราสองพี่สองก็เดินไปโรงรถของคอนโด
 
ร้านXX
ตอนนี้เราสองพี่น้องก็มาถึงร้านที่นัดหวายไว้ “หวายอยู่ไหนนะ” ฉันมองหาเพื่อนสาวว่าเธอนั่งตรงไหน  หวายที่เห็นฉันก่อนเธอก็ตะโกนเรียกฉัน
 
“ฟาง! ฟางทางนี้” เธอโบกมือเรียก
 
ฉันจับมือเฟย์แล้วเดินไปหาหวาย และสิ่งที่ฉันหวังก็ไม่เป็นอย่างที่หวังเลย วันนี้ป๊อปปี้มากับพิมและเขื่อน แต่อีกสามคนในวงเขาน่าจะไม่มานะ
 
“นั่งตรงนี้เลยแก”หวายจับมือฉันให้นั่งตรงเก้าอี้ข้างเธอตรงข้ามก็เป็นป๊อปปี้ส่วนเฟย์ก็นั่งข้างฉันตรงข้ามก็เป็นเขื่อน ทำไมต้องให้ฉันมานั่งตรงข้ามเขาด้วยนะ ฉันบ่นในใจ
 
“เฟย์ วันนี้คุณสวยมาเลยนะ เห็นแล้วแบบ” เขื่อนพูดชมเฟย์ และสายตาของชายหนุ่มมองเฟย์ตั้งแต่หัวจนถึงหน้าอก 
 
“โรคจิต” เฟย์ด่าเขื่อนก่อนแล้วเธอก็เอามือปิดหน้าอกของเธอ
 
ฉันมองสองคนนี้หยอกล้อกัน ฉันก็อดยิ้มไม่ได้ และฉันก็หัดไปสบตากับผู้ชายคนนึ่งที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ฉันต้องหยุดยิ้มทันที
 
“ป๊อปค่ะ ป๊อปอยากทานอะไรค่ะ เดี๋ยวหักให้” พิมอ้อนป๊อป
 
“เอาอันนี้ อันนี้และอันนี้” เขาชี้อาหารที่อยู่บนโต๊ะ และพิมก็ตักให้
 
“พิม ป้อนผมหน่อยสิ”
 
ฉันนั่งดูการกระทำของทั้งสองคน ที่เอาใจกัน ฉันไม่อยากเห็นมันเลย “หวายเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันหนีไปเข้าห้องน้ำ  ระหว่างทางที่ฉันเดินไป ก็มีคนเดินมาชนฉัน ฉันเซล้มไปอีกทาง
 
ตุบ!
 
“โอ๊ยยยย เดินระวังบ้างดิว่ะ” ชายหนุ่มคนนึ่งลุกขึ้นมาโวยวายหลังจากที่ฉันชนเขา
 
“ขอโทดค่ะ” ฉันพูดขอโทดแล้วมองหน้าคนที่ฉันชน
 
“ฟาง!”
 
“กั้ง!” ฉันมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เขาก็คือแฟนเก่าฉัน
 
“ฟาง ฟางจริงๆด้วย” ชายหนุ่มโผเข้ากอดฉัน “ฟาง กั้งคิดถึงฟางมากนะ”
 
“นี่กั้งเดียวสิ  แล้วมีนล่ะ มีนไม่ได้มาด้วยเหรอ” ฉันถามเพราะเห็นเข้านั่งดื่มคนเดียวและตอนนี้เขาน่าจะเมาแล้ว
 
“เหอะ อย่าไปพูดถึงเขาเลย” ชายหนุ่มพูดก่อนจะถอนกอดฉัน
 
“ทำไม เป็นอะไร ทะเลาะกันเหรอ” ฉันถามเพื่อเอาคำตอบ
 
“ใช่ ตั้งแต่วันนั้นที่เราบอกฟาง2เดือนผ่านไปเราสองคนทะเลาะกันทุกวัน  ฟาง ฟางกลับมาคบกับเรานะ” พอชายหนุ่มพูดจบเขาก็เข้ามากอดฉันอีกครั้ง ฉันผละชายหนุ่มออก
 
“กั้ง ฟางไม่ได้เป็นคนไปจากกั้งนะ แต่กั้งต่างหากที่ไปจากเรา”ฉันมองหน้าชายหนุ่ม “และเราก็ไม่มีวันกลับไปคบกับกั้งอีกหรอก กั้งกับไปหามีนเถอะนะ ไปปรับความเข้าใจกัน” ฉันพูดและเดินหนีไป แต่กั้งกับไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ เขากระชากฉันและจูบ ฉันพยายามผละเขาและตีเขา เขาก็ไม่ยอมปล่อย จนมีมือจับฉันกระชากออก และเขาคนนั้นก็ต่อยกั้งไม่ยั้ง
 
“ป๊อปปี้” ฉันพูดชื่อคนที่กำลังต่อยกั้ง
 
“แกมาจูบกับผู้หญิงของฉันทำไม” เขาพูดแล้วต่อยกั้งไม่หยั่ง
 
“ป๊อปปี้ หยุดเถอะ หยุดนะฉันขอร้องล่ะ”  ฉันตะโกนใส่ป๊อป
 
“ทำไมต้องปกป้องมันด้วย เมื่อกี้มันลวนลามเธอนะ อ๋อ หรือว่าเธอชอบมัน”
 
“ป่าว ฉันไม่ได้ชอบ”
 
“งั้นดี”  เขาหันไปต่อยกั้งต่อ  แต่กั้งก็ไม่ยอมให้ป๊อปปี้ต่อยเข้าฝ่ายเดียว กั้งก็ต่อยป๊อปปี้กลับเหมือนกัน
 
“นี่หยุดนะ ป๊อปปี้ฉันบอกให้หยุด”
 
“ไหนว่าไม่ชอบไง ห้ามฉันทำไม”
 
“ก็คนที่นายต่อย เขาเป็นแฟนเก่าฉัน” พอป๊อปปี้ได้ยินก็หันมาประชดประชันฉัน
 
“ไอ้นี่ แฟนเก่าเธอเหรอ จะกลับไปคบกับมันไง”
 
“ฉันไม่ได้กลับไปคบ”
 
“แล้วจูบกับมันทำไม” ฉันมองหน้าป๊อปปี้แล้วไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เขาเข้าใจ
 
“หึ เงียบก็แปลว่า จะกลับไปคบกลับมันสินะ”
 
“ถ้าฉันจะกลับไปคบกับใครมันก็เรื่องของฉัน นายไม่ต้องมายุ่ง” ฉันพูดก่อนแล้วเดินไปหากั้ง เพื่อพยุงตัวเขาออกมาแล้วพาไปโต๊ะ ที่มีหวายอยู่
 
“อ้าวฟาง แกพาใครมาล่ะ”หวายถ้าเมื่อเห็นฉันพยุงกั้งมานั่งโต๊ะเดียวกัน
 
“พี่ฟางนี่มันอะไรกัน” เฟย์เห็นกั้งถึงกับตกใจ
 
“เดี๋ยวพี่เล่าให้ฉัน” ฉันบอกน้องแล้วหาผ้าเช็ดหน้า เช็ดแผลให้กั้ง ระหว่างนั้นป๊อปปี้ก็เดินมาและนั่งลงเก้าอี้ของเค้าทันที
 
“ป๊อป ไปโดนอะไรมาค่ะ” พิมเห็นป๊อปปากแตกก็ถาม
 
“อ๋อ พอดีไปกัดกับหมามาอ่ะ” ป๊อปปี้และจ้องกั้ง
 
“ใครว่ะ ป๊อป ทำไมไม่เรียกฉัน” เขื่อนพูด
 
“ช่างเถอะ แผลแค่นี้ ไกลหัวใจ”
 
“มาค่ะ เดี๋ยวพิมเช็ดแผลให้”เธอพูดก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาแล้วเช็ดให้ป๊อป
นั่งกันได้สักพักเขื่อนก็ชวนเฟย์ออกเต้น
 
“เพลงมันส์มากเลย เฟย์ไปเต้นกับผมสักเพลงนะ”
 
“ไม่”
 
“ป๊อด” เขื่อนพูดใส่เฟย์
 
“อะไรใครป๊อด ได้มาเลย ลุกๆ”
 
“ต้องอย่างนี้สิ” และทั้งสองคนก็เดินออกไปเต้นกัน
 
“ฟาง ช่วยหยิบน้ำให้ผมหน่อยสิ” กั้งบอกฉันหยิบน้ำให้
 
“ขอบคุณครับ” เขาขอบคุณและยิ้มหวานให้ฉัน  จากนั้นอยู่ดีๆมือของเขาก็เข้ามาโอบเอวฉัน ทำให้คนตรงหน้าที่กำลังถือแก้วอยู่ วางแก้วลงอย่างเสียงดัง คนในโต๊ะหันมามองป๊อปปี้เป็นตาเดียว
 
“โทดที มันหลุดมือ” เขาทำหน้านิ่งและมองกั้งด้วยสายตาที่ว่า ถ้าตอนนี้เขาฆ่ากั้งได้ เขาคงจะฆ่ากั้งไปนานแล้ว
 
“พิม ผมว่าเรากลับกันดีกว่า วันนี้ผมเหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้ผมมีเรียนด้วย”
 
“ได้สิค่ะ หวายงั้นพิมกลับก่อนนะ” พิมหันไปบอกหวายก่อนทั้งคู่จะเดินออกจากร้านไป
 
“เดี๋ยวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันพูดกับกั้งเพื่อให้เขาปล่อยมือออกจากเอว
 
“เดี๋ยวผมไปด้วย”
 
“ไม่เป็นไร ฟางไปคนเดียวได้ กั้งอยู่ตรงนี้แหล่ะ เราไปไม่นานหรอก” ฉันบอกกก่อนจะรีบเดินออกจากโต๊ะโดยที่ไม่ให้กั้งได้พูดอะไร
 
ระหว่างที่ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำ ฉันก็ได้ชนกับผู้ชายคนนึ่ง
“ขอโทดค่ะ” ฉันพูดก่อนและเดินหนีไปแต่เขากลับจับแขนฉันไว้
 
“เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมยังไม่ยกโทดให้เลยนะ” เขายิ้มมุมปาก
 
“แล้วจะให้ฉันทำไงค่ะ”
 
“มาดื่มกับผมสักแก้วสิครับ เป็นการไถ่โทด” ชายหนุ่มพูดขึ้นและเพื่อนของเขาอีกคนก็ส่งแก้วให้  เขารับมาและส่งแก้วนั้นให้ฉัน ฉันรับแก้วนั้นมาและดื่มมันจนหมด เพราะฉันอยากออกจากตรงนี้เต็มทนแล้ว
 
“อ่ะ พอใจแล้วนะคะ” หลังจากที่ฉันดื่มหมด ฉันก็รู้สึกมึนหัวและในตอนนี้ทุกสิ่งที่ฉันเห็นมันจากที่มีภาพเดียวมันก็มีหลายๆภาพ ฉันได้ยินผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
 
“เห้ย เอาไปขึ้นรถเลย” เขาพูดและลากฉันให้ไปในรถของเขา ระหว่างนั้นเองฉันก็เห็นหน้าผู้ชายคนนึ่งที่ฉันรู้จักและคุ้นหน้ามากที่สุด
 
“ป๊อปปี้” ฉันพูดชื่อเขาก่อนแล้วฉันก็สลบไป
 
 
โอ๊ะโอ กั้งอยากจะกลับมาคบกับฟางซะงั้น แต่เสียใจจร้า ฟางไม่ยอม  ฝากติดตามด้วยนะ คงไม่เบื่อกันซะก่อนล่ะ (ขอบคุณนะคะ ที่ค่อยติดตามเรื่องนี้มาตลอดเลย เห็นทุกๆคอมเม้นแล้วดีใจมาก) โปรดติดตามตอนต่อไปจร้า