nc ทั้งหมดของปากาเงิน

 
 
 
"เรามาทำตัวเล็กกันนะ"มาร์คพูดเท่านั้นก็ถอดเสื้อแบมแบมออกอย่างรวดเร็วแต่แบมแบมกับพยายามดิ้นรนขัดขืนการกระทำของมาร์คอย่างไม่ยอมแพ้มาร์คเองก็รุนแรงขึ้นเมื่อเห็นแบมแบมต่อต้านตัวเองเพราะเขาคิดว่าแบมแบมทำเพราะไม่อยากมีลูกกับเขาในสมองของมาร์คคิดแค่ว่าแบมแบมจะไปจะไปจนมองข้ามทุกอย่างไปแม้แต่การกระทำของตัวเขาเองที่กำลังทำให้คนที่เขาเฝ้าถะนุถนอมเจ็บจนร้องไห้ออกมา น้ำตาที่เขาเคยเกลียดนักหนาวันนี้เขากับกำลังเป็นคนทำให้มันไหลออกมา
"ไม่นะมาร์คมันต้องไม่ใช่แบบนี้"แบมแบมดิ้นรนอย่างที่สุดเพื่อไม่ให้มาร์คถอดกางเกงเขาได้แต่มันก็ไร้ความหมายเหลือเกินเมื่อเเรงของเขาไม่เคยสู้มาร์คได้เลยเพราะไม่นานร่างของแบมแบมก็เปลือยเปล่าต่อหน้ามาร์คอย่างที่แบมแบมหมดทางสู้ เขาไม่เคยรังเกลียดที่จะเป็นของมาร์คแต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ แบบนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว
"ทำไม แบมรังเกลียดที่จะมีอะไรกับมาร์คเหรอ"มาร์คยื่นมือเช็ดน้ำตาแบมแบมอย่างเบามือก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากบางของแบมแบมเมื่อแบมแบมกัดปากตัวเองเอาไว้ไม่ยอมตอบ แบมแบมรังเกลียดเขา
"อื้อ อะ มาร์คแบมเจ็บ มาร์ค"แบมแบมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อมาร์คบีบจับลูบคำตามร่างกายของเขาอย่างรุนแรงจนแดงซ้ำไปทั้งตัว
"เจ็บเหรอแล้วที่แบมทำมาร์คไม่เจ็บหรือไง"มาร์คพูดเท่านั้นก็ก้มลงดูดเลียแผ่นอกบางของแบมแบมอย่างไม่ปราณีทั้งดูดทั้งกัดจนมันแดงไปหมดแต่แบมแบมก็ไม่ได้สนใจมันเท่ากับคำพูดของมาร์ค
เขาทำอะไรผิด เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
"แบมไม่ได้ทำอะไร มาร์คแบมเจ็บ อะ แบมเจ็บ"แบมแบมพูดพร้อมกับใช้แรงที่มีทั้งหมดผลักตัวมาร์คออกไปจากตัวเขาก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเตียงเพื่อหนีให้พ้นจากมาร์คตอนนี้เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมาร์คที่แสนดีของเขาถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ทำไมมาร์คใจร้ายกับเขาไม่ยอมฟังอะไรเลยแบบนี้ มันทำให้เขาทั้งกลัวทั้งเจ็บปวดที่มาร์คไม่เชื่อใจเขาทั้งที่เขาเชื่อใจมาร์คเสมอมา ทำไมละ ทำไมต้องโมโหมากขนาดนี้ เขาก็ไม่ได้คิดจะไปไหนไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกับยูคยอม ใช่เขาอาจผิดที่ไม่ยอมบอกความจริงแต่นั้นก็เพราะเขาไม่อยากให้มาร์คเป็นห่วง
"แบมจะไปไหน"มาร์คลุกขึ้นกระชากแบมแบมที่กำลังจะเปิดประตูออกไปเอาไว้ทันทีก่อนจะผลักแบมแบมให้ล้มลงไปกับพื้นห้องนอนอย่างแรง
"โอ๊ย"แบมแบมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อหัวเขาไปกระแทกกับขอบเตียงแม้จะไม่เห็นเลือกแต่มันก็เจ็บมมากก่อนแบมแบมหันหน้ามาเผชิญหน้ากับมาร์คที่คานเข้ามาหา แบมแบมรีบคานหนีอย่างตกใจแม้จะรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อยมากก็ตามแต่เขาก็ยังถูกมาร์คดึงขาเอาไว้แล้วลากลงมา "ทำไมต้องทำท่ารังเกียจขนาดนั้น ทำไม"มาร์คตะคอกใส่แบมแบมอย่างคนขาดสติจนแบมแบมกลัวจนสั่นไปทั้งตัว
"มาร์ค แบมกลัวอย่าทำอะไรแบมเลยนะ"แบมแบมยกมือขึ้นไหว้มาร์คทั้งน้ำตาอย่างน่าสงสาร
"แบมคิดจะไปจากมาร์ค"มาร์คตอนนี้เหมือนคนที่ไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น เขาก้มลงจูบซุกไซร้ซอกคอแบมแบมอย่างโหดร้ายและรุนแรงจับแขนแบมแบมที่พยายามทุบตีเขาลงกับพื้นด้วยแรงทีทำเอาแขนเล็กของแบมแบมแดงซ้ำไปหมด
"อะ อื้อ อ้ะ อย่า อะ แบมเจ็บ อะ เจ็บมาร์ค"แบมแบมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อมาร์คก้มลงจูบซุกไซร้ตามร่างกายอย่างรุนแรงมันเจ็บ เจ็บมาก ทำไมละ มาร์คทำไมต้องทำกับแบมแบบนี้
"แบมต้องเป็นของมาร์คแค่ของมาร์ค"มาร์คพูดพร้อมกับแยกขาแบมแบมยกขึ้นพลาดบ่าตัวเองก่อนจะก้มหน้าลงดูดชิมความหวานของกายเล็กที่ชูชันตรงหน้าเขาอย่างหือกระหายเพราะนานแล้วเหมือนกันที่เขาไม่ได้แตะต้องร่างกายนี้เพราะเเบมแบมไม่สบายเขาจึงไม่ทำแม้ต้องการมากแค่ไหนมากสุดก็แค่ลูบๆคำๆเท่านั้น พอมาถึงจุดนี้เเล้วมาร์คเองก็หยุดไม่ได้ทั้งที่ตอนนี้แบมแบมร้องไห้ปานจะขาดใจกับความป่าเถื่อนที่มาร์คมีให้
"อะ. อ่ะ อื้อ เจ็บ แบมเจ็บ อย่า อ่ะ"แบมแบมร้องครางอย่างเจ็บปวดมันไม่มีความเสียวซ่านเลยสักนิดยิ่งมาร์คทำเขายิ่งเจ็บตรงบริเวณหน้าท้องมากขึ้นๆ
"ซี๊ดแน่นดีเหลือเกิน"มาร์คตอนนี้ไม่สนใจอะไรเลยนอกจากกระแทกกายใหญ่เข้าไปในตัวแบมแบมอย่างคนเห็นแก่ตัว
"อ่ะ แรงไปอ๊ะ. แบมเจ็บ อะ "แบมแบมจิกนิ้วลงที่มือตัวเองจนได้เลือดพยายามกัดฟันทนกับความเจ็บปวดที่มาร์คมอบให้ทั้งที่ท้องน้อยของเขามันเจ็บมาก
 
ท้องไม่นะ ลูก
 
  ชั่วจังหวะหนึ่งแบมแบมคิดได้ขึ้นมาว่าอาการต่างๆที่เขาเป็นตลอดหลายวันอาจไม่ใช่เพราะเขาเครียดแต่เขากำลังท้องและถ้าเขากำลังท้องตอนี้
 
ลูก ลูกของเขาละ
 
"ซี๊ดดด จำเอาไว้นะว่าแบมของมาร์ค"มาร์คกระแทกกระทั้งเข้าใส่ร่างบางของแบมแบม อย่างรุนแรงไม่สนใจเลยว่าช่องทางของแบมแบมนั้นจะซีดขาดหรือมีเลือดซึมออกมามากแค่ไหน
"อะ. พอ อื้อ เจ็บ อะ. มาร์คพอ"แบมแบมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงจนมาร์คแทบไม่ได้ยินมัน "พอเหรอ ทำไมต้องพอ"มาร์คถามออกไปนั้นทำให้แบมแบมยกมือขึ้นแตะใบหน้ามาร์คเบาๆเมื่อเห็นถึงความเจ็บปวดในแววตานั้น
"อะ พอก่อน อ่ะ"มาร์คยังคงกระแทกกระทั้งใส่ช่องทางของแบมแบมด้วยเเรงเท่าเดิมจนแบมแบมพูดไม่เป็นภาษาเพราะด้วยความเจ็บที่ท้องน้อยที่มากขึ้นทุกจังหวะที่มาร์คกระแทกใส่ทั้งความเหนื่อยล้าที่ทาโถมเข้ามาและความคิดว่าที่ว่าตอนนี้ตัวเองอาจจะท้องมันยิ่งทำแบมแบมกลัว
"อีกนิดแล้วแบมซี๊ด"มาร์คกระแทกตัวใส่แบมแบมอีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางแบมแบมแต่พอมาร์คถอดกายใหญ่ออกเขาก็ต้องแปลกใจกับจำนวนเลือดที่ไหลออกมาพร้อมกับน้ำรักของเขามันเยอะเกินไปอีกทั้งแบมแบมตอนนี้ก็นอนคดตัวเข้าหากันเอามือกุมท้องตัวเองอย่างทรมาน
"เจ็บฮึก"แบมแบมเอามือกุมท้องตัวเองอย่างเจ็บปวดจนร้องแทบไม่ออกมันทำให้มาร์คได้สติ
 
ว่าเขาทำอะไรลงไปบ้าง
 
"แบมแบมเป็นยังไงบ้างแบม"มาร์คคลานเขาไปหาแบมแบมอย่างเป็นห่วงก่อนจะประคองแบมแบมขึ้น
"เจ็บ แบมเจ็บ"แบมแบมพูดขึ้น
"เลือด ทำไมเลือดออกเยอะขนาดนี้ แบมมาร์คของโทษ"มาร์คกอดแบมแบมเอาไว้อย่างคนไม่รู้จะทำอะไรแต่คำว่าเลือดของมาร์คทำให้แบมแบมเปิดตากว้างอย่างตกใจ
"เลือด ลูก มาร์คลูก"แบมแบมพูดขึ้นอย่างตกใจนั่นทำให้มาร์คก้มมองแบมแบมอย่างคนตกใจยิ่งกว่า
"ลูก แบมหมายความว่ายังไง"มาร์คถามขึ้นก่อนจะก้มลงมองเลือดที่ยังคงไหลออกจากช่องทางของแบมแบมอย่างสับสน
"ลูก มาร์คลูก ช่วยลูกด้วย อย่าให้เข้าไปนะ"แบมแบมเสียงเบาลงเลื่อยๆอีกทั้งสติของเขาก็เรือนลางเพราะทนรับกับความเจ็บปวดไม่ไหวแล้ว
"แบม ไม่นะแบม"มาร์คเรียกแบบอย่างคนจะขาดใจ นี้เขาทำอะไรลงไป เขาทำบ้าอะไรลงไป
"ลูก"นั้นคือคำสุดท้ายที่มาร์คได้ยินจากแบมแบม เขาจึงรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าลวกๆก่อนจะใช้ผ้าห่มห่มตัวแบมแบมขึ้นจากกองเลือดที่ตอนนี้เปื้อนทั้งตัวเขาและแบมแบมไปหมดแต่มาร์คก็ไม่ได้สนใจมากกว่าพาแบมแบมไปหาหมอ
 
"อย่าเป็นอะไรไปนะแบม"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
สามารถติดตามเรื่องเต็มได้ที่เด็กดี
 
เรื่อง แค่อยากได้รัก
 
แล้วคุณจะรู้ว่าบางทีความรักก็ทำให้คนคนหนึ่งทำอะไรได้มากกว่าที่คิด